รวบรวมบทความ “ความรัก” ของอ.ดังตฤณ 3: รากเง่าของความเหงา

- รากเหง้าของความเหงา -

คนหนุ่มสาวหลายคนกำลังโหยหาความรัก

เพราะไปสำคัญว่าความรักนี่แหละ

จะช่วยผลักไสให้ความเหงาและความโดดเดี่ยว

ที่ตนกำลังเผชิญอยู่ห่างออกไปได้

ทั้งที่มีหนุ่มสาวจำนวนไม่น้อย

กลับเหงาและโดดเดี่ยวมากขึ้นเมื่อมีความรัก

พร้อมทั้งวิตกกังวลและว้าวุ่นใจเพราะคนที่รัก

โดยปกติผู้ที่มี ‘ความหงอยเหงาจากความรัก’ นั้น

หากจิตใจฟุ้งซ่านและมีความคิดไหลลงต่ำแล้ว

มักจะวกหาเข้าสู่เรื่องเพศเสมอ

ซึ่งจะทำให้เรามีจิตใจที่หม่นหมอง ดำมืด

และหดหู่เพิ่มมากยิ่งขึ้น

บางครั้งจะนำไปสู่ความเคียดแค้น ชิงชัง

อันเป็นอารมณ์ทางลบ

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

ความเหงาเป็นอารมณ์หนึ่งของใจ

ที่เกี่ยวข้องกับกรรมในปัจจุบัน

มากกว่าที่จะเป็นกรรมในอดีต

แท้จริงแล้วรากเหง้าของความเหงา

ไม่ได้เกิดจากคนอื่นที่ทำให้เราขาดความสุข

แต่เกิดจากเราเองที่ ‘ทำให้คนอื่นมีความสุข’ ไม่เป็น

หากทำให้คนใกล้ตัวมีความสุขไม่เป็น

ต่อให้ได้ชายหญิงในจินตนาการมาอยู่ในชีวิต

ก็มีแต่นับถอยหลังรอวันสลายจินตนาการ

เพราะในโลกความจริง

ความสุขไม่ได้วิ่งมาหาเรา

และรักที่จะอยู่กับเราโดยไม่มีเหตุผล

ความสุขต้องสร้างขึ้น

จากหัวใจที่ ‘พร้อมยิ้ม พร้อมให้’ ก่อน

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

ขอให้ลองอย่างนี้ดู คือ

กลับขั้วสักนิด

คิดเป็นผู้ ‘เริ่มเห็นใจก่อน’

ให้ความอบอุ่นกับคนอื่นก่อน

และการวัดว่าใครทำให้คนอื่นมีความสุขได้จริงแค่ไหน

ก็ต้องวัดจากคนใกล้ตัว ไม่ใช่ไกลตัว

ต้องวัดจากคนในบ้าน ไม่ใช่นอกบ้าน

นอกจากนี้

ยังมีผู้ด้อยโอกาสในสังคมมากมายก่ายกอง

ที่รอรับ ‘การให้ก่อน’ จากเราอยู่เสมอ

เช่น เด็กกำพร้า คนชราที่ถูกทอดทิ้ง เป็นต้น

.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..

ถ้าทำแค่ครั้งสองครั้ง

อาจจะยังไม่เห็นผลอะไร

แต่ถ้าทำประจำจนเป็นกิจวัตร

กระทั่งรู้สึกถึงความสว่าง ความอบอุ่น

ที่แผ่ออกมาจาก ‘จิตคิดให้’ ของตนเอง

..เมื่อนั้น

คุณจะไม่ปรารถนาความรัก ‘ความอบอุ่นจากภายนอก’

ที่อยู่กับเราได้แบบไม่คงเส้นคงวาหาความแน่นอนยากอีกเลย

จะยึดเอารัศมี ‘ความอบอุ่นจากใจตัวเอง’ นี่แหละ

เป็นที่พึ่งเที่ยงแท้ถาวร

#ดังตฤณ

#เผยแพร่ต่อจากพี่เบลล่าค่ะ