บทที่ 4 ห้องเรียน 1

บทที่ 4 ห้องเรียน 1

เสียงคลื่นซัดกระทบเกาะร้างที่อยู่ใจกลางมหานครอันยิ่งใหญ่ ทั้งสามมหาอาณาจักรอยู่ทั้งซ้ายและขวารอบๆเกาะแห่งนี้ 1 ชายสูงวัยกับหญิงสูงวัยตรงไปเบื้องหน้าอย่างไม่ย่อท้อ เพียงไม่นานพวกเขาก็พบกับ กระท่อมเล็กๆหลังหนึ่ง แอนนามองเบื้องหน้าก่อนที่จะหันไปกล่าวกับคนรัก

“ที่นี่หรอที่เป็นเขตอาคมเมื่อเราเปิดมันจะสามารถไปพบกับคนผู้นั้นได้”

“ใช่แล้ว แต่ว่าการที่จะปลดผนึกเขตอาคมนี้มันยากยิ่งกว่า พวกเราไม่รู้เลยว่าชายคนนั้นคิดอะไรอยู่ ถึงจะดูเหมือนว่าชายคนนั้นยังเยาว์วัยกว่าพวกเราแต่อันที่จริงแล้วชายผู้นั้นมีอายุอานามมากกว่าพวกเราเสียอีก แต่ว่าต่อให้จะใช้พลังของข้าก็คงไม่สามารถจะเจอกับชายผู้นั้นได้ง่าย ๆ”

“ผู้ที่ชนะมหาสงครามของเทพเจ้าและมารในยุคเก่า ชายผู้นั้นจะสามารถปลดผนึกสิ่งนั้นได้ เมื่อหลานเราได้มันมาครอบครองไบรท์ หลานของเราจะมีความเข้มแข็งแข็งแกร่งขึ้นอย่างรวดเร็วผิดหูผิดตาเหมือนกับเสือติดปีกเลยทีเดียว”

“ถึงจะบอกแบบนั้นก็เถอะแต่เดิมทีมันก็เคยเป็นของชายผู้นั้นมาก่อน อย่าบอกนะว่าลูกศิษย์ของเจ้าได้ทำพันธสัญญาบางอย่างกับชายคนนั้นไว้”

โยดาสั่นศีรษะ “ข้าไม่รู้ว่าเจ้านั้นทำพันธะสัญญาอะไรไว้ แต่ว่าสิ่งที่ข้ารับรู้ได้ก็คือมันได้เขียนจารึกไว้ให้ข้า  หากวันใดที่ต้องการใช้สิ่งนี้ แล้วต้องนำมันมาให้ไปเปิดผนึกกับชายคนนั้น ดังนั้นการที่มหาชัยคนนั้นคงไม่ใช่เรื่องที่ผิด”

แอนนาพยักหน้ารับ “ว่าแต่ว่าเมื่อก่อนเจ้ากับสุริยะก็เคยไปหาชายผู้นั้นได้ไม่ใช่เหรอ”

“ตอนนั้นชายคนนั้นปล่อยพลังมหาศาลทำให้พวกเราสามารถจับตำแหน่งได้อย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้ข้าเองก็ไม่รู้เลยว่าชายผู้นั้นไปอยู่ที่ไหนดังนั้นพวกเราจึงมีแค่ทางเดียวก็คือตามเขตอาคมที่ชายผู้นั้นได้สร้างเอาไว้ จริงอยู่ที่ชายผู้นั้นเคยบอกไว้ว่าจะไม่ยุ่งกับเรื่องของโลกทางนี้อีก  แต่การเคลื่อนไหวของผู้ข้ามมิติกับผู้ท่องเวลารวมไปถึงเจ้านั่นชายผู้นั้นก็ยังออกมาต่อสู้แสดงว่าเขายังไม่สามารถออกจากทางโลกได้เหมือนกับมหาบุรุษ แล้วอีกอย่างนึงไอก็รู้จักกับชายผู้นั้นดังนั้นถ้าคิดว่าชายผู้นั้นคงไม่ปฏิเสธพวกเราอย่างแน่นอน”

“จะรู้ได้ยังไงว่าชายคนนั้นไม่ปฏิเสธพวกเรา แล้วอีกอย่างนึงทำแบบนี้ทางบาบิโลเนียจะไม่ว่าอะไรหรือยังไง การทำแบบนี้เท่ากับการฝ่าฝืนข้อตกลงของ 3 อณาจักร ถ้าแบบนี้หน่วยความมั่นคงของอาณาจักรของเราไม่สิทั้ง 2 อาณาจักรคงไม่คิดจะอยู่เฉยแน่ ๆ”

“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เพราะว่าตอนนี้กฎของ 3 อณาจักรมันใกล้จะสิ้นสุดแล้ว อีกไม่นานเท่านั้นทั้งสามคนรู้จักต้องมาทำสงครามกันอีกครั้งอย่างแน่นอน”

“เอาล่ะ ก่อนที่ครูจะพูดถึงวิชาเสรีที่พวกเราจะได้เลือกเรียนนภาคเรียนนี้ ก่อนอื่นครูต้องบอกนักเรียนใหม่ก่อน ก่อนอื่นการเก็บเหรียญในวิชาต่าง ๆ นั้นมีอยู่หลากหลายวิธี วิธีแรกก็คือการสอบเก็บคะแนนในชั่วโมง วิธีที่สองก็คือการไปทำภาระกิจต่าง ๆ ที่ครูได้มอบหมาย สามารถไปเอาภารกิจได้จากตึกสี่ ส่วนอย่างที่สามก็คือ”

ไอหยุดกล่าว ก่อนที่จะหยิบปากกาขึ้นมาเขียน

“การประลองยุทธกับเพื่อนๆ  นักเรียนด้วยกันเอง ซึ่งวิธีนี้เป็นที่นิยมที่สุดโดยการประลองกับนักเรียนที่มีระดับเกรด 7 จะมีค่าใช้จ่าย 10 เหรียญ แล้วจะเพิ่มขึ้นตามระดับฝีมือ เช่น เกรด 8 20 เหรียญ เกด 9 30 เหรียญ เกรด 10  40 เหรียญ เกรด 11 50 เหรียญ เกรด 12 60 เหรียญ“

หญิงสาวหยุดพักก่อนที่จะมองหน้านักเรียนใหม่ทั้งสองที่มีท่าทางเข้าใจ คาเสะกับไบรท์ไม่นำสมุดขึ้นมาจดแต่ประการใด แต่พวกเขาทั้งสองใช้หัวสมองที่มีจดจำคำกล่าวทั้งหมด 

 “พวกเธอทั้งสองคนอาจจะสงสัยว่าแล้วทำไม 30 ยอดยุทธกับสุดยอดฝีมือถือมีค่าตัวในการประลองสูงมากกว่าคนอื่น ๆเรื่องนี้เกิดจาก 30 ยอดยุทธก็คือผู้ที่มีพลังอำนาจใกล้เคียงอันดับสูงที่สุดของโรงเรียนลองมาจาก 10 ยอดฝีมือ พอสุดยอดฝีมือระดับพลังเวทย์ขั้นต่อไปก็คือระดับอาจารย์ดังนั้น ถ้าจะพูดง่ายๆก็คือนอกจากระดับเด็กนักเรียนธรรมดาสูงขึ้นไปก็คือ 30 ยอดหยุดหลังจากนั้นก็จะเป็น 10 ยอดฝีมือและก็จะเป็นระดับอาจารย์ ส่วนการก้าวขึ้นระดับ 30 ยอดหยุดหรือ 10 ยอดฝีมือมีวิธีง่ายๆก็คือเอาชนะคนใดคนหนึ่งก็จะได้ก้าวขึ้นตำแหน่งนั้นโดยอัตโนมัติ”

ไบรท์ยิ้ม การพูดแจกแจงของพี่สาวของตนทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าเป้าหมายของตนเองก็คือการเอาชนะ 10 ยอดฝีมือแล้วก้าวขึ้นไปแล้วดับพลังที่เท่าเทียมกับอาจารย์ในโรงเรียนเวทมนต์แห่งนี้ หากเรื่องแค่นี้เขายังทำไม่ได้ชายหนุ่มก็รู้ดีว่าการที่เขาจะได้เป็นจักรพรรดิเวทมนตร์มันคงเป็นแค่ความฝัน 

เป้าหมายของเขาก็คือตามหาพ่อของตนเองให้พบแล้วจากการอัดมันสักเปรี้ยง เขาต้องการสืบหาความจริงทั้งหมดทั้งศัตรูที่มีจุดมุ่งหมายจะเอาชีวิตของตนเอง ดังนั้นการเข้าสู่สุดยอดฝีมือแล้วรวบรวมกำลังของโรงเรียนเวทย์มนต์ให้เป็นหนึ่งจึงเป็นเป้าหมายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

“เอาล่ะต่อไปโรงเรียนนี้จะมีชั่วโมงการเรียนอยู่ 3 ชั่วโมงต่อวัน เรียนทั้งหมด 5 วันต่อสัปดาห์ แต่ว่าโรงเรียนแห่งนี้จะไม่ได้ให้นักเรียนกลับบ้านหลังจากพักเที่ยง แต่จะปล่อยให้นักเรียนค้นหาเวทมนตร์ที่ถนัดหรือไม่ก็ไปประลองฝีมือเพื่อพัฒนาฝีมือหรือรับภารกิจเพื่อพัฒนาฝีมือ ส่วนวิธีการเก็บเหรียญจะใช้โปรแกรมพิเศษของโรงเรียนเราในการเก็บเหรียญ การสอบโรงเรียนของเราจะตัดสินทุกอย่างด้วยการสอบจะไม่มีการให้งานเพื่อการเก็บคะแนน การเรียนของพวกเราคือการสอบเก็บคะแนนทั้งสิ้น การสอบจะมีสอบย่อยทั้งหมด 10 ครั้ง 40 คะแนน ส่วนสอบใหญ่ทั้งหมด 2 รอบก็คือรอบละ 30 คะแนน การสอบต้องไปถามอาจารย์ประจำวิชาว่าแต่ละคนจะสอบอย่างไร”

“ส่วนอาหารกลางวันโรงเรียนของเราจะใช้เหรียญในการเก็บคะแนนเป็นการซื้อขายอาหารกลางวัน เอาหลักมีอะไรสงสัยอีกหรือเปล่า คู่มือนักเรียนใหม่จะมีให้อ่านในเครื่องที่ครูจะแจกให้พวกเธอทั้งสองคน ถ้าไม่มีอะไรจะถามจะไปเรื่องต่อไป”

ไบรท์กับคาเสะสั่นศีรษะพร้อมกัน ทำให้ไอเริ่มกล่าวต่อไปในทันที

“เอาล่ะต่อไปเป็นวิชาเสรีที่พวกเราจะได้เรียนในคาบที่ 3 ทุกคนสามารถไปดูตารางวิชาเสรีได้จากเว็บไซต์ของโรงเรียนพวกเราสามารถเลือกวิชาไหนก็ได้ วิชาเสรีจะมีทั้งหมด 130 วิชาเลือกเรียนได้ตามใจชอบ ค่าเรียนคนเดียวโรงเรียนเราก็จะเปิดให้ไม่มีปัญหา วิชาเสรีจะเป็นวิชาที่ช่วยทำให้คะแนนเรามีมากยิ่งขึ้น แต่ว่าไม่ได้หมายความว่าวิชาเสรีจะเป็นวิชาที่เรียง่าย”

“วิชาเสรีบางวิชาก็จะเป็นวิชาที่ยากดังนั้นเลือกเรียนกันให้ดี วิชาเสรีจะถูกจัดให้เรียนในวันศุกร์ของสัปดาห์ ดังนั้นวันนี้เป็นวันจันทร์ทุกคนจะมีเวลาตัดสินใจอยู่อีก 4 วันเท่านั้น”

หลังจากที่อาจารย์สาวกล่าวอยู่สักพักเสียงเลิกเรียนก็ดังขึ้นเมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นเธอจึงบอกให้นักเรียนของเธอทำความเคารพหลังจากนั้นไอจึงเดินออกจากห้อง ก่อนออกจากห้องหญิงสาวได้ให้เคลื่อนที่คล้ายๆนาฬิกาบนหน้าจอแสดงสถานะต่างๆให้กับเด็กทั้งสองซึ่งก็คือไบรท์และคาเสะ 

หลังจากที่ไอเดินจากห้องเรียนไปไกลแสนไกล ประตูห้องเรียนก็ถูกเปิดออกอีกครั้งใช่หลุมหน้าตาธรรมดาธรรมดาจ้องมองเด็กนักเรียนที่อยู่ในห้องเรียนด้วยสายตาที่ไม่ค่อยเป็นมิตร เขาค่อยปิดประตูลงช้าๆก่อนที่จะใช้สายตากวาดมองไปรอบห้อง จิตสังหารแผ่พุ่งไปรอบๆบริเวณ เสียงนักเรียนที่กำลังคุยกันอยู่พลันเงียบลงอย่างกะทันหัน ทุกคนจ้องมองผู้มาใหม่ 

“อาจารย์ศิลา” เสียงหนึ่งดังขึ้นทำให้ทุกคนมองยังชายหนุ่มผู้ที่มาใหม่ด้วยท่าทางกลัวเกรง 

“วันนี้เป็นวันแรกที่พวกเราได้เจอกันฉันจะสอนตั้งแต่เกรด 11 เป็นต้นไปดังนั้นไม่แปลกเลยที่พวกเราจะได้เจอกันครั้งแรกฉันมีชื่อว่าศิลา ถึงแม้ว่าพวกเธอจะไม่ค่อยรู้จักฉันแต่ว่าฉันรู้จักพวกเธอเป็นอย่างดีข้อมูลการเรียนทั้งหมดของพวกเธออยู่กับฉัน ชื่อนามสกุลรวมไปถึงสิ่งต่างๆที่พวกเธอเคยทำผ่านมาฉันได้เก็บข้อมูลมาเป็นอย่างดี ดังนั้นไม่ต้องห่วงว่าพวกเธอจะเรียนแล้วไม่ได้อะไร ฉันจะสอนให้เหมาะกับพวกเธอทุกคน ถึงแม้ว่าทุกคนจะมีความถนัดต่างกันก็ตาม เอาล่ะก่อนอื่นเราจะมาทดสอบ”

“วันแรกก็ทดสอบเลยอย่างนั้นหรอไม่จริง”

นักเรียนบางคนเก่าออกมาทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมาด้วยท่าทางเอ็นดู  “ไม่ต้องห่วงการทดสอบของฉันมันง่ายแสนง่ายมันก็คือ “