บทที่ 3 who are  you 1/2

·       ไบรท์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ ตอนนี้แสงตะวันยังไม่โผล่พ้นขอบฟ้า หากชายหนุ่มจำไม่ผิดวันนี้เป็นวันที่สองแล้วที่เขาตื่นขึ้นมารู้จักกับคนแปลกหน้า ไบรท์ไม่มีแม้แต่ความทรงจำเหมือนมันถูกฝังลงไปในส่วนลึกของจิตใจ หญิงชราท่าทางใจดีตอนนี้ไม่ได้อยู่ในห้อง มีแต่น้องสาวของไบรท์เท่านั้น เธอมีชื่อว่ามายด์เป็นเด็กสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักน่าชัง เขายังมีพี่สาวอีกคนหนึ่งที่ชื่อว่าไอหรือไอยรา ชื่อที่สองเป็นชื่อของเธอ

·    นี่สร้างความงงงันให้กับเด็กหนุ่ม ใช่แต่เท่านั้นไบรท์ยังพบว่าตัวของเขายังมีเพื่อนอีกตั้งสี่คน นั่นก็คือรูรุอาสึนะเนกิและนากิ สี่สหายที่มาเฝ้ารอเข้า ยังมีคาเสะมินาโตะที่เป็นคนทำพันธะกับเขาอีกหนึ่ง รู้สึกว่าชีวิตของไบรท์คนก่อนนี่จะไม่เร็วเลยทีเดียว

·    ไบรท์ค่อยๆ ลึกขึ้นจากเตียงตอนนี้ถึงแม้ว่าไบรท์จะรู้สึกหวาดกลัวคนอยู่บ้าง แต่ทว่าสำหรับเด็กสาวที่เป็นน้องสาวกับเขานั้นไบรท์กลับไม่รู้สึกว่ามีอันใดหน้าหวาดหวั่น ตลอดมาแอนนากับพวกอาสึนะไม่ได้ทำอะไรเขา พวกของอาสึนะค่อยๆ พูดจากับไบรท์ทำให้เขารู้สึกวางใจ ไบรท์ค่อย ๆ เดินไปมองยังประตูห้องของเขา ถึงแม้ว่าแอนนาคนที่เป็นย่าของไบรท์จะไม่ได้กล่าวห้ามไว้ แต่ทว่าไบรท์กลับไม่อยากจะสำรวจรอบ ๆ บริเวณ ไบรท์มองประตูสลับกับที่นอนที่เขาได้ผะมาอย่างคำนึง ในใจของเด็กหนุ่มนั้นลังเลอย่างประหลาด เขาควรจะกล้าวขาออกไปจากห้องนี้ดีไหม หรือว่าควรจะนอนอยู่ในนี้ต่อดี

·    เพียงไม่นานไบรท์ก็ตัดสินใจได้เด็กหนุ่มค่อย ๆ จับประตูห้องของตนเองแล้วค่อย ๆ บิดมันออกอย่างช้า ๆ ไบรท์กวาดสายตามองไปรอบๆ  อย่างสนใจ ตรงหน้าห้องของเขามีชายหนุ่มผมฟ้าที่มีชื่อว่ารูรุกำลังนั่งสัปหงกอยู่ ไบรท์ค่อย ๆ ปิดประตูแล้วค่อยๆ ย่องออกไป

·       เพียงไม่นานไบรท์ก็ไม่ถึงประตูหน้าบ้าน ไบรท์มองยังประตูหน้าบ้านอีกครั้ง เขาคิดอยู่ว่าควรที่จะเปิดมันออกหรือไม่ ไบรท์ตัดสินใจไม่นานเด็กหนุ่มก็ค่อย ๆ เปิดมันออก ไบรท์มองซ้ายมองขวา เขาสูดหายใจเข้าให้เต็มปอด

“ตื่นเช้ามันคือกำไรชีวิตเคยได้ยินคำนี้ไหมหลาน” เสียงที่ได้ยินในหัวทำให้ไบรท์สะดุ้ง เขามองหาต้นเสียงแต่ทว่ากับไม่พบ เด็กหนุ่มรู้สึกว่าตัวของไบรท์ได้ค้นพบอะไรบ้างอย่าง แต่ทว่าเพียงไม่นานเขาก็หาพบไม่ ไบรท์พยายามนึกอยู่สักพัก ก่อนที่ไบรท์จะได้ยินเสียงบางอย่าง ทำให้ไบรท์รีบเดินตามเสียงนั้นไป

 ไบรท์เดินตามเสียงการต่อสู้ไปได้ไม่นาน เด็กหนุ่มก็ต้องหยุดชะงักงันกับภาพเบื้องหน้า

คาเสะหรือก็คือเด็กหญิงสาวสวยผมสีเขียวกับเด็กที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขากำลังต่อสู้กันอยู่อย่างดุเดือดเลือดผ้าน

คาเสะทะยานร่างแล้วใช้ฝ่ามือจู่โจมอาสึนะ แต่ทว่าเด็กหญิงผมนำตาลกับเอี้ยวร่างหลบได้อย่างเฉียดฉิว ในขณะเดียวกันอาสึนะก็ใช้หมดและขาต่อยเข้าไปยังคาเสะ เด็กสาวผมเขียวก็หลบหลีกได้เช่นเดียวกัน แต่สิ่งที่ทำให้ไบรท์ต้องตกใจนั่นก็คือโลหิตของคาเสะกับอาสึนะที่หยดหยาด ถึงแม้ว่ามันจะมีไม่มากนัก แต่ทว่าสำหรับเด็กหนุ่มนั้นการที่เขาได้มาเห็นเลือดทำให้ไบรท์รู้สึกอย่างประหลาด

“มีฝีมือแค่นี้เอง ไม่หน้าล่ะแค่เพื่อนของเธอคนเดียวก็ไม่สามารถที่จะปกป้องเขาไว้ได้ อ่อนแอจริง ๆ นี่แหละนะลูกคุณหนู” คาเสะชกเข้าไปที่ลำตัวของอาสึนะ ทำให้ร่างกายขอ

หญิงสาวลอยไปไกล

อาสึนะเช็ดโลหิตที่มุมปาก ก่อนที่จะทะยานร่างเข้าไปหาคาเสะ “จริงอยู่ที่ฉันไม่สามารถช่วยหมอนั่นได้ แต่ว่า แต่ว่าครั้งต่อไปมันจะไม่เป็นแบบนี้”

“ครั้งต่อไปอย่างนงั้นหรอ นั่นเป็นคำแก้ตัวของเธอหรือไง แม่นักเวทสาวคนเก่ง แค่เพื่อนคนเดียวยังช่วยเอาไว้ไม่ได้ ต่อไปเธอจะไปทำอะไรได้”

“เรื่องนั้นฉันไม่ได้อยากให้เกิดขึ้นสักหน่อย ฉันก็พยายามช่วยแล้วนะ แล้วอีกอย่างเธอก็อยู่ด้วย ถ้าเธอใช้เวทมนตร์อัญเชิญย้อนกลับไปหาไบรท์ หมอนั่นก็คงไม่เป็นขนาดนี้หรอกน่ะ เรือ่งนี้จะมาโทศฉันคนเดียวได้ยังไง”

“ทำไมฉันจะโทษเธอไม่ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอหมอนั่นก็คงไม่โดนลักภาตัวไปหรอก เธอเป็นคนที่เจอหมอนั่นเป็นคนสุดท้าย” คาเสะหลบหมัดของอาสึนะ ก่อนที่เธอจะตีเข่าสวนกลับไป ร่างกายของเด็กสาวผมน้ำตาลกระเด็นไปไกลอีกครั้ง

อาสึนะค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน แต่ก่อนที่จะได้เปิดศึกต่อ หางตาของอาสึนะก็มองไปเห็นร่างกายที่กำลังสั่นเทาของไบรท์ แต่ทว่าคาเสะนั้นยังไม่รับรู้การมาถึงของไบรท์ ทำให้หญิงสาวเตียมตัวที่จะทะยานร่างเข้ามา อาสึนะเห็นดังนั้นเด็กสาวจึงตะโกนห้ามคาเสะ

“หยุดก่อน”

“อะไร คิดจะเลิกแล้วหรือไง ไหนว่าอยากจะฝึกการต่อสู้เพิ่มไม่ใช่หรอ แล้วอีกอย่างตอนนี้มันยังไม่ได้เวลากินข้าวเช้าเลยนี่นา” คาเสะเคลื่อนร่างแล้วต่อยเข้าไปยังหน้าของอาสึนะ อาสึนะใช้มือปัดป้องการโจมตี เด็กสาวดีดร่างลุกก่อนที่จะสวนกลับ คาเสะเอี้ยวร่างหลบแล้วเตะเข้าไปที่ชายโครง อาสึนะผนึกเวทลมไว้ที่ฝ่าเท้าแล้วดีดร่างขึ้นไปด้านบน

“จะบ้าหรือไง ห้ามใช้เวทมนตร์สิ แบบนี้จะเป็นการฝึกร่างกายได้ยังไง”

ถึงแม้คาเสะจะกล่าวเช่นนั้น แต่ทว่าหญิงสาวกลับผนึกเวทมนตร์ไว้ที่เท้าและทะยานร่างตามติด ทั้งสองสาวลอยห่างจากพื้นดิน แล้วหลังจากนั้นทั้งสองก็เข้าปะทะกันต่อ หมัดของคาเสะและอาสึนะเข้าปะทะกันทำให้รอบ ๆ อาณาบริเวณต้องสั่นไหว ต้นไม้ใบหญ้าค่อย ๆ ถูกพัดไป เนื่องด้วยพลังสภาวะธาตุของเด็กสาวทั้งสองเป็นธาตุลมทั้งคู่

“นี่มัน หรือว่าจะเป็นเวทมนตร์ธาตุลม” เด็กหนุ่มพึมพำกับตนเอง เขารู้สึกได้ว่าพลังแบบนี้เป็นพลังที่ไบรท์คุ้นเคย ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สามารถใช้มันอย่างชำนิชำนาญก็ตามที

การต่อสู้ของทั้งสองสาวเริ่มหนักหน่วงขึ้นทุกครั้ง ตอนนี้อาสึนะกับคาเสะเริ่มมีรอยช้ำขึ้นตามร่างกาย แข็นขาเริ่มมีเลือดออกเนื่องจากตอนนี้พลังเวทของคาเสะและอาสึนะเริ่มทำร้ายร่างกายของทั้งสอง สำหรับทั้งสองสาว เดิมทีการต่อสู้ครั้งนี้มันเป็นแค่การฝึกซ้อมเท่านั้น แต่ทว่าเพียงไม่นานพวกเธอก็เริ่มเอาจริงขึ้นมา หากปล่อยเอาไว้เด็กสาวทั้งสองคงต้องได้รับบาดเจ็บมากมายกว่านี้เป็นแน่

อาสึนะกัดฟันกรอดเมื่อพบความจริงว่าพลังของเธอนั้นยังไม่สามารถทำอะไรร่างกายของคาเสะได้เพียงนิด หญิงสาวสูดหายใจก่อนที่จะค่อย ๆ เพิ่มพลังเวทของเธอ คาเสะก็เช่นเดียวกันตอนนี้หญิงสาวไม่สามารถออมมือให้กับอาสึนะได้แล้ว

“ตอนแรกฉันคิดว่าฉันคงสามารถเป็นคนฝึกกระบวนท่าให้เธอได้ แต่ตอนนี้ฉํนรู้ล้วว่าฉันคงไม่สามารถ”

“ฉันก็เหมือนกัน ฉันนะคงไม่สามารถออมมือให้เธอได้แล้ว คาเสะมินาโตะ” อาสึนะกล่าวก่อนที่จะผนึกพลังเวทไว้ที่มือทั้งสองข้าง

คาเสะยิ้ม ก่อนที่จะผนึกพลังเวทไว้เช่นเดียวกัน “อย่างงั้นหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นฉันก็คิดเหมือนกัน ฉันคงไม่สามารถออมมือให้เธอได้แล้ว พวกเราถ้าได้ต่อสู้กันคงจะต้องมีใครสักคนได้รับบาดเจ็บ ส่วนอีกคนนึงนั้นก็คงต้อง”

ทั้งสองสาวทะยานร่างเขาหากันอย่างรวดเร็ว หมัดของสองสาวปะทะกันทำให้เกิดพลังพัดไปรอบ ๆ บริเวณ คาเสะยกกำปั้นอีกข้างไปต่อยกับอาสึนะ อาสึนะยกหมัดขึ้นตอบโต้

“ที่ไม่เอาจริงมันก็ไม่เรียกว่าการฝึกซ้อมหรอกน่า เข้ามาเลยคาเสะมินาโตะ”

“เข้ามาเลยอาสึนะ นักเวทอัจฉริยะ”

“ฉันไม่ใช่นักเวทอัจฉริยะสักหน่อย”

“เรื่องนี้จะให้พี่เข้าไปยุ่งตรง ๆ พี่ก็คงทำไม่ได้หรอกนะ ต้องขออนุญาตทางอาณาจักรบาบิโลเนียก่อน” หญิงสาวผมฟ้ามีท่าทางลำบากใจ

“หนูรู้ดี แต่ว่าหากพวกพี่ไม่สิแค่พี่คนเดียวออกหน้าช่วยเหลือหนูละก็” ไอยรายัวงโน้มน้าวหญิงสาว

“พี่เข้ใจว่าเราเองก็อยากจะช่วยน้อง แต่ว่าตอนนี้พวกพี่ไม่ใช่คนของอาณาจักรบาบิโลเนียนี่สิ แล้วอีกอย่างถ้าพี่ช่วยหนูทั้งสามอาณาจักรก็คงไม่คิดจะอยู่เฉยหรอก น้องคงไม่อยากจะให้สันติภาพของสามอาณาจักรต้องสูญสลายหายไปกับตาหรอกใช่ไหม”

“แต่ว่า เรื่องนี้ถ้าไม่ใช่พี่หนูก็ไม่รู้จะไปหาใครแล้วนี่สิคะ พี่เป็นนักเวทสายคำสาปและเวทรักษาที่มีความแข็งแกร่งที่สุดที่หนูรู้จัก ดังนั้นหนูขอล่ะครั้งนี้ช่วยน้องชายของหนูได้ไหม”

ไอยรายกมือไหว้ ทำให้หญิงสาวผมฟ้าต้องรีบจับมือของไอยรา “ทำบ้าอะไรกัน ทำไมทำแบบนี้ล่ะไอจัง พี่อยากช่วยนะ ไม่สิถ้าทำให้เรื่องนี้เป็นความรับได้พี่ก็ไม่ปฏิเสธหรอก”

ไอยรายิ้ม “ค่ะ หนูจะทำให้เรื่องนี้เงียบที่สุดค่ะ”

แต่ทว่า ก่อนที่ไอยราจะกล่าวต่อจู่ ๆ ก็มีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขัดเธอเสียก่อน “ไม่ได้หรอกนะ ถ้าทำแบบนั้นมันจะผิดข้อตกลง อย่างไรฉันก็คงไม่ให้ทำหรอกนะ”

สายลมพัดเส้นผมสีทองปลิวไสว ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลามองทอ้งฟ้าที่มีเมฆเต็มท้องฟ้า เขาปล่อยให้จิตใจตกอยู่ในภวังค์ ในมือของเขามีแหวนสีแดงที่กำลังทอประกายดุจโลหิต ในตาสีฟ้าดุจท้องนภามองไปอย่างไร้จุดมุ่งหมาย

“ในที่สุดก็หาตัวเจอสักที ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะมาอยู่ที่นี่”

ชายหนุ่มเหลือบสายตาไปมองยังชายหนุ่มที่มีเส้นผมสีดำยาว “มาเร็วจริง ๆ เลยนะเลโอ งานที่รบกวนให้นายไปทำเสร็จแล้วยังงั้นหรือ”

ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “ผมทำตามสัญญาเรียบร้อยแล้ว แล้วคุณล่ะ ครั้งนี้ผมหวังว่าคุณจะทำตามสัญญา” เลโอปล่อยจิตสังหาร ก่อนที่จะเรียกท่อแป๊บเหล็กขึ้นมาถือไว้บนมือ

“ได้สิ แต่ แต่ว่าต้องลดระดับพลังเวทให้เท่ากับนักรบเวทนะ”

“ได้” เลโอทะยานร่างเขาหาชายหนุ่มผมทอง ในทันที