บทที่ 16 เอาคืน 2/2

บทที่ 16  เอาคืน  2/2

จักรพรรดิหนุ่มละสายตาออกจากลูกแก้วเวทมนตร์ที่ฉายภาพรอบ ๆ บริเวณราชวังของตนเอง ก่อนที่จะหันถามทาสของตนที่มีรูปร่างกำยำหน้าตาหล่อเหลาประดุจเทพพบุท

“เป็นเช่นไรบ้าง”

ชายหนุ่มที่มีหน้าตางามงดประดุจเทวาเงยหน้า ก่อนที่จะมองนายเหนือหัวของตนด้วยสายตายำเกรง “ตอนนี้ยาเริ่มไกล้จะหมดฤทธิ์ จากที่ข้าคาดน่าจะอีกไม่เกินหนึ่งชั่วยามร่างกายของเด็กผู้นั้นก็จะสามารถขยับได้ดังเดิม เวทมนตร์ที่ถูกผนึกไว้ถึงจะไม่ได้กลับคืนมาเช่นดังเดิม แต่ก็เหลืออีกไม่นานที่พลังจะกลับมา แต่ว่าถ้าหากท่านต้องการให้เด็กผู้นั้นรับสิ่งนั้นเข้าสู่ร่าง ข้าเกรงว่า”

ออสตินเดินไปมองยังหน้าต่างอยู่สักพัก ชายหนุ่มที่อยู่เหนือคนนับหมื่นมิได้สนใจสิ่งได้ นอกจากความสุขและความต้องการของตนเอง ถึงแม้ว่าสิ่งที่จักรพรรดิเช่นเขาทำจะดูเห็นแก่ตัวแล้วอย่างไร ถึงแม้ว่าจะมีคนนับหมื่นแสนเครียดแค้นแล้วจะนับเป็นเช่นไร ต่อให้พวกมันจะพยายามดิ้นรนสักแค่ไหน พวกที่ต้องอยู่กับพื้นก็ย้อมต้องตะเกียกตะกายอยู่บนพื้นดินเช่นนั้น

ออสตินหลุดออจากความคิดคำนึงเมื่อทาสรบใช้ของเขากล่าวต่อ

“แต่ว่าการคาดการของข้าพเจ้าก็ไม่ได้แม่นยำเท่าใดนักพ่ะย่ะค่ะ สิ่งที่ข้าน้อยจะกล่าวเกรงว่าท่านจะ”

ออสตินละสายตาออกจากหน้าต่าง แล้วเปลี่ยนมันมาจ้องมองทาสรับใช้ของตนเองเป็นเชิงถาม เมื่อทาสรับใช้เห็นดังนั้นชายหนุ่มจึงรีบกราบทูลให้กับนายเหนือหัวทราบในทันที

“นั่นก็เพราะว่า ร่างกายของเด็กหนุ่มผู้นี้ยังเยาวัยนัก ทำให้ ทำให้” ชายหนุ่มกล่าวตะกุกตะกัก 

ท่าทางของชายหนุ่มที่เป็นทาสรับใช้ทำให้ออสตินรู้สึกฉิว เขายกขาก่อนที่จะใช้มันถีบไปยังทาสของตนโดยไร้ซึ่งความปราณี พลังอันมหาศาลทำให้ร่างกายที่ไม่ได้มีพลังของคนรับใช้ลอยไปกว่าสองเมตรร่างกายของเขาไปกระแทกกับกำแพง ศีรษะของชายหนุ่มมีโลหิตสีแดงไหลออกมา  ชายหนุ่มกัดฟันทนกับความเจ็บปวดที่ประเดประดังเข้าสู่ร่าง เขามองไปยังจักรพรรดิด้วยความหวาดหวั่น 

ออสตินยักไหล่อย่างไม่คิดจะสนใจลูกน้องของตน “ว่าต่อสิ หรือว่าเจ้าต้องการที่จะโดนอีก”

ชายหนุ่มก้มหน้างุด ก่อนที่จะรีบกราบทูล “ปกติการที่จะให้ยาเช่นนี้ต้องเป็นชายหนุ่มที่อยู่ในวัยเบญจเพสถึงจะส่งผลดีที่สุด ถึงแม้ว่าข้าจะปรับตัวยาให้สามารถใช้กับชายหนุ่มที่เยาวัยได้ แต่ทว่าสำหรับในกรณีนี้ ในกรณีนี้คนที่ท่านให้ข้าไปนำมานั้นยังไม่ใช่ชายหนุ่ม ยังเป็นแค่เด็กน้อยที่ยังเยานัก  เอ่อคือ เอ่อคือ”

ชายหนุ่มอึกอักอยู่เพียงคู่ แต่เมื่อมองไปยังนายของตนเขาก็ตัดสินใจกล่าว

“ข้าน้อยคิดว่ายานี้คงไม่สามารถใช้ได้”

ออสตินชงักกับคำพูดของชายหนุ่ม เขาเดินตรงไปตรงหน้า ก่อนที่จะยกหมัดขึ้นมาแล้วชกไปยังใบหน้าของชายหนุ่มที่เป็นทาสรับใช้ของตน ถึงแม้ว่าชายคนนี้จะเป็นคนที่เขาเคยมีจิตพิศวาสนานมาแล้ว แต่ว่าสำหรับตอนนี้ทั้งหัวใจและร่างกายของเขากลับแปลเปลี่ยนเป็นอื่น

“ข้าไม่สนคำแก้ตัวของเจ้า ต่อให้จะทำเช่นไร แต่จะให้ต้องใช้วิธีใด เจ้าก็ต้องทำมันให้ได้สำเร็ว หากเจ้าไม่สามารถเจ้าก็คงรู้ดีว่าข้าจะทำเช่นไรกับเจ้า ไม่สิ”

จักรพรรดิหนุ่มหยุดกล่าว ก่อนที่จะค่อยๆ  เน้นทีละคำ “ไม่ใช่แค่เจ้า เพื่อนพ้องน้องพี่รวมไปถึงครอบครัวของเจ้าก็จะถูกข้าทำให้ตกตาย ด้วยสิ่งนั้นข้าแค่เพียงดีดนิ้วเท่านั้น เจ้าเข้าใจหรือไม่”

“ข้า ข้า ข้าน้อยรับทราบ อีกไม่เกินสองทิวาเท่านั้น” 

ออสตินหยุดมือ ก่อนทีจะละสายตา “สองทิวาเช่นนั้นหรือ มันช้าเกินไป เต็มที่ข้าให้เจ้าดำเนินการได้แค่ทิวาเดียวเท่านั้น หากมิสามารถข้าจะจัดการเอง”

ออสตินมองยังเงาของตนเองที่ทอดยาวไปตามพื้น ก่อนที่จปรารภกับตนเอง “หากใครมันกล้าดีข้าก็ต้องฝากเจ้าด้วย”

เหตุการณ์ทุกอย่างนี้ไม่สามารถหลุดพ้นไปจากการรับรู้ของเด็กหนุ่ม ถึงแม้ว่าพลังของเขาจะยังไม่สามารถใช้ได้ดังเดิม แต่ว่าตอนนี้ไบรท์กลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่เริ่มเกิดและก่อตัวในร่างกายที่แสนเยาวัยของตน หลังจากที่ไบรท์ได้โดนยาบางอย่างให้หมดสติไป ร่างกายของเขาก็เริ่มมีบางสิ่งบางอย่างที่เริ่มแปลเปลี่ยนไป ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นเด็กหนุ่มที่มีอายุแค่สิบสามหนาวกลับไม่สามารถรับรู้ แล้วคงอีกนานนที่เขาจะสามารถใช้เจ้าสิ่งนี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้

ไบรท์ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอากาศที่แสนเย็นสบายประกอบกับสายลมที่แสนหอมหวน ถึงแม้ว่าการที่จะเรียกใช้พลังไในร่างจะยังมิสามารถกระทำได้ดังใจนึก แต่มันกลับไม่เหมือนว่าเขาจะแพ้พ่อย เด็กหนุ่มรับรู้และรู้สึกถึงบางสิ่งที่จะนำเอาชัยชนะ พลังธรรมชาติที่สามารถหยิบจับมาใช้ดั่งใจ ราวกับว่าเทวาและหมู่มารอยู่เคียงข้าง 

สายลมเริ่มก่อตัวในดวงจิต วงเวทที่เป็นสีเขียวขนาดเล็กตอนนี้เริ่มค่อย ๆ เกิดบางสิ่ง จากเดิมที่เป็นสีเขียวแล้วมีจำนวนหนึ่งวง แต่ทว่าตอนนี้มันค่อย ๆ ก่อตัว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นไปได้ยาก แต่ว่สภาวะการที่เกิดขึ้นทำให้ไบรท์รับรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้เขาได้มาอยู่ในที่พิเศษ หากเด็กหนุ่มไม่สามารถนำสิ่งที่เป็นประโยชน์มาใช้ให้ดังใจมันก็ไม่สมกับเป็นเขา

ไบรท์เริ่มค่อย ๆ ครบรวมพลังเวทลม หลังจากนั้นเด็กหนุ่มก็ค่อยๆ  นำมันเข้าสู่ร่างกายที่ยังมีเวทมนตร์ กลิ่นหอมของดอกไม้ประหลาดที่อยู่ในราชวังทำให้การฝึกฝนยิ่งทำได้ง่ายดายราวกับปอกกล้วยเข้าปาก 

นับว่าเด็กหนุ่มยังโชคดีและเทวามารเห็นใจที่ทำให้เขาไม่เหมือนกับหัวล้านได้หวีหรือตาบอดได้แว่น หากเป็นเช่นนั้นเกรงว่าไบรท์คงต้องรู้สึกเสียดายไปตลอดชีวิต

ระยะเวลาผ่านไปนานเท่าไร้มิมีใครสามารถตระหนักและรับรู้ แต่ตอนนี้แสงสุริยาได้ลารับขอบฟ้าไปโดยสมบูรณ์ ทำให้ในรมาถึงความหนาวเหน็บเริ่มเข้าจู่โจมเด็กหนุ่ม ตลอดเวลาที่ผ่านมาถึงแม้จะมีใครพยายามนำอาหารและน้ำมาให้ชายหนุ่มได้รับประทาน เด็กหนุ่มที่ผ่านสิบสามหนาวก็ไม่คิดจะไว้ใจ ไบรท์เกรงว่าหากเขากล้ำกลืนอาหารที่ไม่สามารถรับรู้ว่าเป็นยาพิษลงไป เด็กหนุ่มก็คง

ไบรท์ไม่รู้เลยว่าร่างกายของตนเองนี้กำลังอยู่ในการพัฒนาการและวิวัฒนาการให้เหนือกว่ามนุษย์ ยิ่งเขากินอาหารที่มีพิษร้ายร่างกายก็จะสร้างภูมิคุ้มกันให้ ทำให้ร่างกายของเด็กหนุ่มมีความแข็งแกร่งเหนือกว่าปุถุชนเท่าไป แต่ยังไรก็ตามเรื่องนี้ก็จะอีกนานนักที่จะมีผู้ใดและใครจะได้รับรู้

ไบรท์มองรอบ ๆที่ตอนนี้มิได้มีผู้ใดอยู่รอบ ๆ เมื่อเหตุการณ์เช่นนี้ได้เกิดขึ้นทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกผ่อนคลาย ก่อนที่เขาจะเริ่มข่มตาเพื่อเข้าสู่ห่วงนิทราเพื่อหวังหวานเมื่อทิวาการได้ผ่านพ้น แสงสุริยันได้โผล่พ้นขอบฟ้า เมื่อนั้นโอกาศจะมาถึงอีกครั้ง

บรรยากาศที่เย็นอย่างกระทันหันทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัวตื่นอีกครั้ง ตอนนี้ตัวของไบรท์มีผ้าห่มมาคุมตัวตอนไหนเขาก็ไม่สามารถรับรู้ได้ ไบรท์มิคิดจะขยับร่างกาย แต่เด็กหนุ่มกลับใช้เวลาคำนวณและประเมินสถานการณ์ เพื่อไม่ให้เวลาที่ผ่านไปนั้นไร้ความหมาย ความรู้สึกที่หวาดหวั่นและหวาดกลัวยังไม่หายไปจากห้วงความคิดและห้วงคำนึง แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นตอนนี้ไบรท์ก็ไม่มีวิธีใดนอกจากเตรียมตัวรับมือ

จากที่เขาสดับรับฟังทำให้ไบรท์รู้ได้ว่าจักรพรรดิที่มีนามว่าออสตินนั้นมีจุดมุ่งหมายคือเขาไม่ผิดแน่ หากคิดในสถานการณ์ที่แย่ที่สุดพวกอาสึนะและคาเสะก็คงถูกสังหารไปสิ่นแล้ว แต่หากโชคยังเป็นของไบรท์ พวกเพื่อนของเขาก็คงยังไม่เป็นอะไร

ความเย็นยะเยือกของอากาศที่พัดพาสายลมจากนอกหน้าต่างทำให้ไบรท์เริ่มเอะใจ หากนี่เป็นแค่สายลมแล้วทำไมเย็นราวกับน้ำแข็ง

ไบรท์ยิ้มให้กับความคิดของตนเอง ก่อนที่จะตัดสินใจสัมผัสถึงพลังธรรมชาติที่อยู่รอบ ๆ ร่างกาย แล้วค่อยคัดแยกพลังที่เป็นธาตุลมออกมาแล้วดูดทั้งธาตุลมและความเย็นนั้นเข้าร่างกาย เวลาผ่านไปประมาณสามชั่วโมง ไบรท์ก็รู้สึกถึงบางสิ่งที่กำลังก่อตัวในร่างกาย 

เด็กหนุ่มพยายามสำรวจ แต่ก็ต้องพบว่าสิ่งสิ่งนี้มันน้อยมาก แต่ไบรท์ก็รับรู้ดีว่าหากเขาพยายามรวบรวมต่อไปไบรท์จะได้พลังธาตุอีกธาตุหนึ่งเป็นแน่ เรื่องที่ไบรท์ทำนั้นเป็นเรื่องที่บุคคลทั่วไปไม่คิดจะทำกัน ไม่สิ หากไม่ใช่เพราะเด็กหนุ่มไม่ได้อยู่ในมิติพิเศษของคาออสก็คงไม่สามารถทำมันได้ง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือเช่นนี้

ในขณะที่ไบรท์กำลังสนใจพลังธาตุที่ก่อตัวขึ้น ทันใดนั้นเองเสียงของประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับประตูห้องที่ค่อย ๆ ถูกแง้มเปิดอย่างช้า ๆ พร้อมกับร่างสูงที่ค่อยย่างเท้าเข้ามาอย่างช้า ๆ