หัวใจมายา ตอนที่ 24 แผนการของแม่บ้าน

“ป้านุชคะ แค่ปีเดียวฝนก็ต้องใช้ความอดทนอย่างมากแล้วค่ะ ใจจริงฝนอยากจะออกไปเสียวันนี้พรุ่งนี้เลย ไม่มีใครหรอกค่ะ ที่จะอยากมาอยู่ในสถานะแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะครอบครัว ฝนจะไม่ยอมทำอะไรแบบนี้เลยค่ะ ปีเดียวสำหรับฝนมันก็มากเกินพอแล้วค่ะ”

“เธอไม่คิดจะรักคุณไนยบ้างจริง ๆ เหรอ”

“ไม่ค่ะ” ป้านุชได้ยินดังนั้นจึงหน้าเสียเล็กน้อย

“ทำไมเธอไม่ลองเปิดใจ” ปลายฝนหันซ้ายหันขวา พลางสูดลมหายใจเข้าจนสุด แล้วกระซิบบอกเหตุผลกับแม่บ้านด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“ฝนไม่มีวันเปิดใจรักเจ้านายของป้านุชหรอก ป้าก็เห็นนี่คะ ว่าเขาเป็นคนไร้หัวใจแค่ไหน เขาไม่เคยรักใครจริง นอกจากตัวเอง ฝนก็ไม่มีวันฝากชีวิตไว้กับผู้ชายแบบนี้ ฝนไม่อยากเสียใจค่ะ” ป้านุชได้ยินดังนั้นจึงถอนหายใจออกมาเบา ๆ

“เอาจริง ๆ ถ้าเธอไปแล้ว บ้านนี้ก็คงเหงา ฉันก็คงเป็นยัยป้าแม่บ้านที่ไร้เพื่อนคุย ไร้ราคา ให้ผู้หญิงพวกนั้นคอยข่มเหง” ป้านุชมุ่ยหน้าแล้วบ่นพึมพำ

“เลิกบ่นแล้วมาทานข้าวกันเถอะค่ะ” ปลายฝนกระซิบ พร้อมรอยยิ้มหวานคลี่ออกมา

“อ้าว ไหนเมื่อกี้เธอบอกคุณไนยบอกว่าไม่หิว”

“ก็ฝนไม่อยากร่วมโต๊ะกับพวกเขานี่คะ ตอนนี้หิวจะแย่” หญิงสาวพูดพลางตักข้าวให้กับแม่บ้านอย่างไม่ถือตัว ก่อนที่ป้านุชจะก้มมองจานข้าวที่ปลายฝนตักให้อย่างเงียบ ๆ

ป้านุชและปลายฝนนั่งสนทนากัน ต่างเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ของกันและกัน ราวกับว่าไม่เคยโกรธเกลียดกันมาก่อน เมื่อปลายฝนนึกบางอย่างได้ จึงวางช้อนลง แล้วจับจ้องมายังแม่บ้านด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

“ฝนถามจริง ๆ นะคะ ป้านุชร้ายกับผู้หญิงของคุณไนยทุกคนเลยไหมคะ”

“ร้ายแบบไหน” ป้านุชยกน้ำดื่มแล้วถามกลับ

“ก็ร้ายแบบที่เจอฝนวันแรกไง จำไม่ได้เหรอคะ”

“อ่อ...ฉันก็เป็นแบบนี้แหละ ผู้หญิงของคุณไนยทุกคนล้วนหมั่นไส้ฉันทั้งนั้นแหละ” ป้านุชพูดพร้อมยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ

“แล้วคุณไนยไม่ว่าเหรอคะ ที่ป้านุชเสียมารยาทกับผู้หญิงของเขา”

“ไม่หรอก คุณไนยเธอไม่เคยว่าฉัน อย่างมากก็ขอโทษผู้หญิงพวกนั้นแทนฉัน” ปลายฝนได้ยินดังนั้นจึงขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ

“ทำไมล่ะคะ”

“เพราะฉันเลี้ยงคุณไนยมา ตั้งแต่แม่ของคุณไนยทิ้งไปน่ะสิ คุณธเนตรเองก็เมตตาฉันราวกับญาติคนหนึ่ง เอาจริง ๆ ฉันเองก็รู้ว่ามีคุณไนยให้ท้าย เลยกล้าทำอะไรแบบนั้นไง แต่ก็ไม่ได้มากมายอะไรนักหรอก ถ้าต่อหน้าคุณไนยก็ฝืน ๆ ทำดีเอาหน่อยแต่ถ้าลับหลังก็อย่างที่เธอเห็น” ปลายฝนได้ยินดังนั้นจึงยกยิ้มออกมา แล้วก้มหน้ากินอาหารต่อ

“ป้านุชไม่อยากให้คุณไนยมีภรรยาเหรอคะ”

“ก็อยากนะ ถ้าคุณไนยหาให้ดี ๆ หน่อย แต่นี่เธอก็ดูเอาละกันว่าแต่ละนางเป็นยังไง”

“รวมถึงฝนด้วยสินะ เข้ามาเพราะผลประโยชน์บางอย่าง แต่ป้านุชไม่ต้องห่วงนะคะ ฝนไม่อยู่บ้านนี้นานนักหรอก ฝนสัญญาค่ะ” ปลายฝนฝืนยิ้มแล้วตักอาหารเข้าปากช้า ๆ

“มีเธออยู่ มันก็ดีนะ”

“อะไรนะคะ” ปลายฝนได้ยินไม่ถนัดนัก ก่อนที่แม่บ้านจะบ่ายเบี่ยงพูดเรื่องอื่นไม่ต่อความเดิม

หลังจากปลายฝนเก็บล้างอยู่ในครัว แม่บ้านถือโอกาสแอบไปดูธไนยและลิตา ที่นั่งพักผ่อนอยู่บริเวณหน้าบ้าน พร้อมกับสายตามีความหมาย พลางยกยิ้มมุมปากอย่างมีเล่ห์นัยน์

เมื่อได้โอกาสเธอจึงหันหลังกลับขึ้นไปยังชั้นบนของบ้าน พลางหันซ้ายหันขวาแล้วเข้าไปในห้องนอนของปลายฝน รื้อค้นบางสิ่งบางอย่างออกมา ก่อนจะชูเข็มเล่มเล็กขึ้น พร้อมกับดวงตาเป็นประกายอย่างมีความหวัง หลังจากจัดการทุกอย่างเสร็จสิ้นดีแล้วจึงรีบก้าวออกมาจากห้องนั้นทันที

“ป้านุชเข้ามาทำอะไรในห้องฝนคะ” หญิงกลางคนทำหน้าเลิ่กลั่ก เมื่อเปิดออกมาพบกับหญิงสาว กำลังยืนอยู่หน้าประตูห้องนอน

“เอ่อ...” แม่บ้านอึกอัก พร้อมกับคิ้วของปลายฝนขมวดขึ้นด้วยความสงสัย

“อ่อ พอดีป้าหามือถือไม่เจอค่ะ เลยคิดว่าน่าจะทำตกตอนทำความสะอาดห้อง”

“แล้วเจอมือถือไหมคะ”

“มะ..ไม่เจอค่ะ ป้าขอตัวก่อนนะคะ” ว่าแล้วหญิงกลางคนก็รีบจ้ำอ้าวออกไปอย่างมีพิรุธ พร้อมกับปลายฝนหันมองตามร่างของแม่บ้านด้วยความแปลกใจ ป้านุชวิ่งลงมาหยุดที่ห้องครัวยืนหอบอยู่ครู่หนึ่ง พลางยกมือทาบอกด้วยความโล่งใจ

“เพียงเท่านี้...เธอก็จะไปจากที่นี่ไม่ได้ คุณไนยของฉันก็จะเลิกทำตัวเจ้าชู้ ไม่ทำให้คุณธเนตรลำบากใจอีก ขอโทษนะหนูปลายฝนที่ฉันต้องทำแบบนี้ หากอยู่กันไปเดี๋ยวก็รักกันเองล่ะ” แม่บ้านพ่นลมหายใจออกมา อย่างมีความหวัง

ท่ามกลางคืนอันมืดมิด ที่มีฝนตกปรอย ๆ ปลายฝนนอนพลิกกายไปมาด้วยความคิดถึงกองทัพ อยากโทรกลับไปถามสารทุกข์สุกดิบใจแทบขาด แต่ก็ต้องตัดใจวางมือถือลงไปอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับน้ำตาไหลรินลงเมื่อนึกถึงบิดาที่ไม่เคยมอบความรักให้เธอเลยสักครั้ง

“ที่เป็นอยู่แบบนี้มันดีที่สุดแล้ว ตัดใจจากคนที่บ้านหลังนั้น ให้พวกเขาได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขโดยไม่มีฉันแหละดีแล้ว” เธอพยายามย้ำบอกกับตัวเอง แล้วหลับตาลงช้า ๆ ทว่าปลายฝนนอนหลับไปได้ไม่นาน เตียงด้านข้างก็ยุบยวบลงคล้ายกับมีใครอีกคนขึ้นมานอนด้วย หญิงสาวรีบลืมตาขึ้นแล้วพบกับรอยยิ้มของธไนยคลี่ออก แล้วจับจ้องมองเธออยู่ใกล้ ๆ