ตอนที่ 16 แรงปรารถนา

เมื่อพูดจบ "นาริน" จึงรีบหักเหสายตาของตัวเองไปมองทางอื่นแทน สาวน้อยรับรู้ถึงความร้อนผ่าวขึ้นมาบนใบหน้าของเธอในทันใด เพราะเธอนั้นได้สบเข้ากับนัยน์ตาแกร่งของ "อัศวิน" ที่สื่อความหมายบางอย่างส่งมาให้นั่นเอง

   "นาริน" รวบรวมแรงที่มีพยายามที่จะรีบเดินหนีไปทางอื่นเพื่อตั้งหลัก ก่อนที่เธอจะรีบสาวเท้าก้าวยาวๆ ออกไปโดยเร็ว เพียงแค่อยากอยู่ให้ห่างจาก "อัศวิน" ให้มากที่สุดในเวลานี้ เธอไม่ยากใกล้ชิดกับชายหนุ่มที่เธอแอบรักข้างเดียวไปมากกว่านี้อีกแล้ว

   บอกตรงๆ อย่างไม่อายเลย ว่า ภายในหัวใจของเธอตอนนี้นั้น มันเต้นอย่างรุนแรงเหลือเกินแล้ว แรงเสียจนกลัวว่าพี่วินของเธอ จะได้ยินเสียงของมันชัดเจนขึ้นมาน่ะสิ ทันใดนั้นเอง "นาริน" ที่กำลังก้าวขาออกไปด้วยความร้อนรนนั้น ทำให้ไม่ทันระวังกำลังจะเสียหลักล้มลงไปกลับพื้น

   ทางด้าน "อัศวิน" เมื่อเห็นดังนั้น ชายหนุ่มจึงรีบตรงเข้ามาด้วยความเร็วบวกกับที่เขาพยายามเดินตาม "นาริน" อยู่ก่อนแล้ว โชคดีที่ชายหนุ่มเข้ามารับร่างบางไว้ได้ทันเวลาพอดี จนทำให้สาวน้อยเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นๆ สมบูรณ์แบบของชายหนุ่มเข้าเต็มเปา

   "อัศวิน" รู้ว่าสาวน้อยนั้นเขินอายเขา ทำให้ดวงหน้าหวานยิ่งแดงซ่านหนักขึ้นไปอีก "นาริน" รู้สึกอายพ่อเลี้ยงหนุ่มจนไม่กล้าจะแหงนหน้าขึ้นไปมองใบหน้าของชายหนุ่มเลยด้วยซ้ำ จน "อัศวิน" อดไม่ได้ที่จะเปล่งเสียงหัวเราะออกมาอย่างขบขันในตัวของสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้านี้

   “พี่วิน! ขำอะไรนักหนาค่ะ”

   สาวน้อย เอ่ยด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองเล็กน้อยใส่พ่อเลี้ยงหนุ่มในทันที พร้อมกับค้อนวงใหญ่ส่งไปให้กับชายหนุ่มอีกด้วย

   “หึหึ ก็หัวเราะคนซุ่มซ่ามยังไงล่ะครับ”

   "อัศวิน" กล่าวตอบกลับไปพลางเอื้อมฝามือใหญ่ไปวางบนศีรษะของ "นาริน" โยกไปมาเบาๆ อย่างนึกเอ็นดูในความน่ารักไร้เดียงสาของสาวน้อย

   “เดินสะเร็วเลย จะรีบไปไหนกัน เดินให้ระวังหน่อย เกิดหกล้มแข้งขาถอก เลือดออกจะทำยังไง ฮึ!”

   "อัศวิน" พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ชายหนุ่มแสดงความเป็นห่วง เป็นใยออกมาจากใจจริงๆ

   สาวน้อย นิ่งเงียบไปชั่วขณะ แต่สายตาไม่วายจับจ้องมองสบนัยน์ตาของ "อัศวิน" ด้วยความหวั่นไหว จนไม่สามารถพูดอะไรต่อไปได้อีก

   “เงียบไปทำไมละ ฮึ! ยัยตัวแสบ”

   ชายหนุ่ม กล่าวพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้กับสาวน้อยมากขึ้น

   “มะ..ไม่มีอะไรค่ะ พี่วินปล่อยรินได้แล้วค่ะ รินยืนเองได้”

   "นาริน" เอ่ยเสียงเบาอ้อมแอ้ม รีบก้มหน้าหลบสายตาวิบวับของ "อัศวิน" ในทันที

   “ยังก่อน พี่ไม่ปล่อยเราเดินเองหรอกนะ ถ้าเกิดน้องรินเดินไม่ระวังสะดุดอะไรล้มลงไปอีก ไม่แย่รึไง”

   พ่อเลี้ยงหนุ่ม กล่าวด้วยสายตากรุ้มกริ่มแฝงความใน

   “พี่วินค่ะ รินไม่ล้มหรอกค่ะ ปล่อยรินได้แล้ว”

   "นาริน" บอกกับชายหนุ่มและพยายามดันกายของ "อัศวิน" ให้ออกห่างจากตัวของเธอ

   “เอางั้นเหรอ อืม..ขอคิดดูก่อนก็แล้วกันนะ”

   "อัศวิน" แกล้งตอบยียวนกลับมา ชายหนุ่มจ้องมองดวงหน้าหวานตรงหน้าอย่างไม่วางตา

   “คิดทำไมละค่ะ ทำไมต้องคิดด้วยเรื่องแค่นี้เอง ปล่อยรินลงเดี๋ยวนี้เลยนะค่ะ คนฉวยโอกาส”

   "นาริน" เอ่ยต่อว่าให้กับชายหนุ่ม พร้อมทั้งจ้องมองทำตาโตให้กับ "อัศวิน" อย่างไม่ยอมแพ้ สุดท้ายเธอก็ต้องหน้าแดงราวกับลูกตำลึงสุก เมื่อเห็นสายตาเจ้าเล่ห์แพรวพราวของ "อัศวิน" ที่มองจ้องกลับมาราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัวให้ได้เสียอย่างนั้น บ้าจริง

   เพียงชั่วพริบตาเดียวเท่านั้นเอง พ่อเลี้ยงหนุ่มก็ค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาหาสาวน้อยอย่างช้าๆ ก่อนจะประทับริมฝีปากหนาแนบลงไปบนริมฝีปากบางนุ่มนิ่มอย่างโหยหา ด้วยแรงปรารถนาภายในใจมันเรียกร้อง

   ชายหนุ่มแทรกซึมปลายลิ้นหนาเข้าไปลิ้มลองความหอมหวานที่ทำให้เขาติดตรา ตรึงใจเป็นนักหนา ในอุ้งปากสวยอย่างดูดดื่มเรียกร้อง โอบเกี่ยวตวัดไปมาด้วยสัมผัสชวนหวาบหวามเสียจริง "นาริน" รู้สึกถึงร่างกายที่อ่อนแรงแทบทรงตัวไม่อยู่

   ราวกับว่าถูกเขาสูบลมหายใจของเธอไปจนหมดสิ้น สาวน้อยยกแขนทั้งสองข้างโอบรอบลำคอของชายหนุ่มเอาไว้เป็นหลักยึดแล้วหลับตาพริ้มปล่อยตัว ปล่อยใจ ยอมให้ชายหนุ่มทำตามอำเภอใจ อย่างไม่คิดที่จะห้ามปราม

   ทำไมเธอใจง่ายแบบนี้นะ "นาริน" นึกต่อว่าตัวเธอเองอยู่ในใจ แต่ก็ไม่คิดที่จะผลักไสชายหนุ่มออกไป ตรงกันข้ามตัวเธอเองนั้นกลับยิ่งแนบชิดบดเบียดเข้าไปหา ร่างกายกำยำของชายหนุ่มตรงหน้ามากขึ้นไปอีก

   เหมือนกับเด็กน้อยที่ขาดความอบอุ่นก็ไม่ปาน ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมาก ก่อนที่จะกอดกระชับ กดจูบอย่างเร่าร้อนหนักหน่วงไปที่ริมฝีปากบางนุ่มอย่างโหยหาและปรารถนาเป็นที่สุด เหมือนเสพติดความหอมหวานนี้ไม่อาจหยุดสัมผัสความหวาบหวามนี้ได้เลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว

   ลิ้นหนารัดเลาะตวัดพันเกี่ยวลิ้นบางของกันและกันไว้อย่างลืมตัว ด้วยอารมณ์หวามไหวอุ่นซ่านไปถึงขั้วหัวใจทั้งสองดวง "อัศวิน" เลื่อนฝ่ามือขึ้นมาตามไหล่บางลูบไล้ด้วยสัมผัสแผ่วเบาไปมา

   ก่อนจะเลื่อนลงมาสัมผัสตรงบั้นท้ายงามงอนของสาวน้อย ชายหนุ่มจับบั้นท้ายกลมกลึงไว้แน่น แล้วดันให้เข้ามาแนบชิดติดกับเขาจนแทบหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว ฝามือหนาเคล้นคลึงเนื้อนุ่มบนก้นงามงอนอย่างสนุกมือ ชายหนุ่มรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

   จนสาวน้อยเผลอส่งเสียงครวญครางออกมา เมื่อชายหนุ่มมอบสัมผัสอันวาบหวามส่งมาให้ พลันรู้สึกตกอก ตกใจขึ้นมาเมื่อรับรู้ถึงอะไรบางอย่างที่ขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆติดอยู่ตรงบริเวณหน้าท้องแบนราบของเธอ

   "นาริน" เริ่มดันกายออกมาจากชายหนุ่มในทันที เพราะรู้สึกตื่นกลัวกับบางสิ่ง บางอย่าง ที่แปลกใหม่มันกำลังลุกลาม และคุกคามเธออยู่ในขณะนี้ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมให้สาวน้อยถอยหนีไปได้ง่าย ชายหนุ่มล็อกกายสาวเอาไว้แน่น

   "อัศวิน" ปล่อยริมฝีปากบางให้เป็นอิสระ แต่ชายหนุ่มเปลี่ยนไปหาตำแหน่งอื่นแทน ชายหนุ่มระดมจูบฝากรอยมาตามติ่งหู ขบเม้มเบาๆ ไล่ต่ำลงไปเรื่อยๆ เลื่อนปากหนาสัมผัสร้อนแสนสยิวมาตามลำคอระหงที่ขาวนวลผ่องของสาวน้อยอย่างกระหายหิวแทน

   สาวน้อย ครวญครางออกมาด้วยความวาบหวามปนจั๊กจี้เล็กน้อย สองมือเรียวสวยยึดกายแกร่งไว้แน่นเพราะกลัวว่าจะร่วงหล่นลงไปกองกับพื้น

   ส่วน "อัศวิน" นั้นใช้ฝ่ามืออีกข้างบีบนวดเคล้นคลึงหน้าอกงามของสาวน้อยไปด้วย ชายหนุ่มจับความใหญ่โตนุ่มนิ่มนั้นไว้จนเต็มไม้เต็มมือ แล้วออกแรงบีบไปมาอย่างเพลิดเพลิน

   “อ๊ะ! อืมมม”

   สาวน้อย เอ่ยครางเสียงหลงออกมายามเมื่อชายหนุ่มนวดเฟ้นโดนจุดรันจวญสร้างความหวาบไหวให้เธอเสียจริง ก่อนที่ "นาริน" จะเริ่มมีสติกลับคืนมาอีกครั้ง เมื่อคิดขึ้นมาได้ว่าสถานที่ที่ชายหนุ่มกับเธอกำลังพลอดรักกันอยู่นี้ ไม่ควรกระทำเอาเสียเลย อาจจะมีคนเห็น อาจมีใครเดินผ่านเข้ามาก็ได้คิดได้ดังนั้น "นาริน" จึงรีบส่งเสียงห้ามปรามพ่อเลี้ยงหนุ่มในทันที ด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

   “พี่วินค่ะ หยุดก่อนค่ะ ปะ..ปล่อยรินเถอะนะค่ะ ตรงนี้ไม่ได้เดี๋ยวใครผ่านมาเห็นเข้า”

   "อัศวิน" ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าสวยหวานที่มีสีแดงระเรื่อจนเต็มดวงหน้างาม ด้วยสายตาที่เคลิ้บเคลิ้ม ก่อนจะยอมปล่อยให้ "นาริน" เป็นอิสระ แม้จะยังเสียดายอยู่มากก็ตาม เพราะความสุขสมของชายหนุ่มต้องมาสะดุดลงกลางคัน

   โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะคะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะคะ