ตอนที่ 3 เพราะความเมาหรือความต้องการ

ตอนที่ 3

เพราะความเมาหรือความต้องการ

              “เป็นไรว่ะไอ้กร ทำหน้าเซ็งๆ”

              วิษณุ​เพื่อนสนิทของธิวากรถามขึ้น หลังจากเห็นสีหน้าของคนที่ชวนมาดื่มเหล้าวันนี้ดูไม่ค่อยดี

              “กูเบื่อพ่อกูว่ะ รู้ไหมนี่หาแม่เลี้ยงมาให้กูอีกล่ะ เอาเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยนะเว้ย”

              “แล้วเป็นไรว่ะ ทุกทีไม่เห็นแกจะสนใจผู้หญิง​พวกนั้นเลย”

              “ไม่รู้ว่ะ เซ็งๆบอกไม่ถูก”   ธิวากร เอาแต่ทำท่าหงุดหงิดเมื่อนึกถึงหน้าของเธอแต่ก็บอกกับตัวเองไม่ได้ว่าเป็นอะไร

                02.00 น.  “แกไม่เมาแน่นะ ขับรถกลับบ้านไหวใช่ป่ะ” วิษณุ​ถามเพื่อนเมื่อเห็นว่าวันนี้เพื่อนดื่มเยอะกว่าทุกครั้ง

                  “ เอ่อ.. ไหว ข้าไม่เมาหรอกน่าไอ้นุ กลับล่ะแกขับรถดีๆนะเว้ย”

                   “เอ่อ แกก็ขับรถดีๆล่ะ”   พูดจบสองหนุ่มก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

                    “เอี้ยดดดด  เพล้งงง!!!”   หญิงสาวที่กำลังเทน้ำดื่มอยู่ในครัวชงักเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแตกอยู่หน้าบ้านหล่อนจึงวาง​แก้วน้ำแล้วรีบออกมาดู สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือรถของเขาชนเข้ากับกระถางดอกไม้อย่าง​จัง จนหล่นแตกกระจายไปเต็มพื้น ไม่นานร่างสูงก็โผล่ออกมาจากรถอย่างทุลักทุเล​

                    “บ้าเอ้ย!!”  ชายหนุ่มสบถให้ตัวเองหลังจากเดินมาหน้ารถไม่ทันไรก็มองเห็นร่างบางของใครบางคนที่ยืนดูอยู่หน้าประตูชายหนุ่มจึงเดินเข้ามาทันที

                    “นี่คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”   หญิงสาวที่อยู่ในชุดนอนผ้าซาตินสีชมพูอ่อนเป็นชุดยาวลงมาถึงเข่า

                     “ฉันไม่เป็นไร แล้วเธอมาทำอะไรตรงนี้​ อย่าบอกนะว่ามารอฉัน”

                      “ทำไมฉันต้องมารอคุณ  ฉันแค่ลงมาดื่มน้ำแล้วได้ยินเสียงรถคุณ ท่าทางจะเมามากสินะ??”

                       “งั้นหรอ ฉันนึกว่าคิดถึงรสจูบของฉันเมื่อคืนจนได้มายืนรอฉันตรงนี้”

                       ชโลธร​ได้ยินเช่นนั้นถึงกับสะอึก​  ร่างบางกำลังจะหมุนตัวเดินกลับขึ้นห้องเพราะไม่อยากทะเลาะกับเขา แต่ไม่ทันไรก็​โดนเขาคว้าแขนเล็กนั้นไว้ทัน

                       “ แล้วจะรีบไปไหน”  ธิวากรถามก่อนที่คนตรงหน้าจะเดินหนี

                       “ปล่อยฉันนะ!! ฉันจะขึ้นห้อง คุณเมามากแล้ว ควรจะไปนอนได้แล้วนะคะ”   ชโลธร​ตอบพร้อมกับสะบัด​ข้อมือเล็กออกจากมือหนาของเขาแต่ไม่เป็นผลทันใดนั้นเขาก็ใช้มืออีกข้างรวบที่เอวของหญิงสาว​เข้ามาแนบชิดกับร่างแกร่งของเขาไว้แน่น พร้อมกับประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางของคนตัวเล็กอย่างถือวิสาสะ​ เขาบดคลึงปากบางนั้นอย่างช่ำชอง​ 

“อื้ออ อยู่เฉยๆ” เขาอู้อี้ในลำคอ มือเล็กอีกข้างของชโลธร​กำแน่นทุบลงบนตัวเขาก็ไม่เป็นผล  ในขณะเดียวกัน​แขนล่ำสัน​ของเขาก็พาร่างเล็กมาถึงโซฟาที่อยู่ห้องโถงของบ้าน จนคนตัวเล็กลงไปนอนหงายท้องแหมะ​อยูบนโซฟาพร้อมกับร่างใหญ่ของเขาที่ขึ้นคล่อมอยู่  ร่างบอบบางร้อนผ่าวไปทั้งตัวตั้งแต่เกิดมาก็เคยมีใครทำกับเธอแบบนี้

                           “ปล่อยฉันนะ ไอ้คนทุเรศ​ ปล่อยฉันสิ ปล่อย”  เธอได้แต่ก่นด่า แล้วมือใหญ่ข้างหนึ่งของเขาก็กรึงมือทั้งสองข้างหล่อนไว้เหนือศีรษะ​ นัยตาสีเทาเข้มของเขาสำรวจไปทั่วใบหน้าและทั่วเรือนร่างของเธอก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาระดมจูบเธออีกครั้งโดยที่ไม่ฟังเสียงของเธอแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้ร่างกายของชายหนุ่มคุกรุ่นด้วยความต้องการอย่างเต็มปรารถนา​ สันชาตญาณ​ความเป็นชายผงาดขึ้นมาเต็มกำลัง เขาเหมือนไฟที่พร้อมจะแผดเผาเธอไปทั้งร่าง ​ 

         จู่ๆหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างแกร่งก็หมดแรงดิ้นรน​ เธอปล่อยให้เขาทำตามที่ใจต้องการ แต่เสียงสอื้นที่อยู่ใต้ร่างใหญ่นั้นทำให้เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้น น้ำตาที่ไหลอาบเต็มหน้าทำให้เขาต้องหยุดในสิ่งที่เขาต้องการมันในตอนนี้

            “เธอร้องไห้ทำไม ทำอย่างกับไม่เคย”

             หล่อนไม่พูดจาอะไรออกมาสักคำ ได้แต่นอนสะอื้นใต้ร่างใหญ่นั้นจนเขาเองค่อยๆลุกออกมาจากการทับทาบร่างบางนั้น  การทำให้ผู้หญิง​ร้องให้ไม่ใช่ความสบายใจของเขาเลยสักนิด กลับรู้สึกผิดด้วยซ้ำไป

             “เธอขึ้นไปนอนซะ​  แล้วก็หยุดร้องไห้ได้แล้วฉันรำคาญ”

             คนพูดยืนขึ้นเต็มความสูง ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหน้าตัวเอง  แล้วกล่าวกับเธออย่างไม่มองหน้า หญิงสาวลุกจากโซฟาแล้วผลักเขาออกไปให้ห่างก่อนจะวิ่งขึ้นห้องของตัวเองไปแบบเงียบๆ  ส่วนเขาเองก็ขึ้นห้องของตนไป แต่ในหัวคิดถึงแต่       ใบหน้าดวงนั้น เธอสวยน่ามอง​ใบหน้าเรียบเนียนนั้นไร้เครื่องสำอาง​ตกแต่งแต่หล่อนยังสวยมากเหลือเกิน

             หญิงสาววิ่งขึ้นห้องของตัวเอง แล้วปิดประตูห้องก่อนจะพาร่างบางไปนอนร้องไห้อยู่บนที่นอน ในใจก็อยากจะหนีเขาให้ไกล ถ้าไม่คิดว่าไปแล้วครอบครัวของเธอเองจะเป็นฝ่ายเดือดร้อน คนตัวเล็กนอนร่ำไห้​จนหลับไป

             ทางฟากของธิวากรก็นั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่บนโซฟานั้นต่อ จนเวลาผ่านไปเนิ่นนาน​เป็นชั่วโมง​เขาถึงพาตัวเองขึ้นห้องนอน​ ปกติหลังเลิกงาน​เขาเองก็จะรีบกลับบ้าน แต่ด้วยพรุ่งนี้​คือวันหยุดเขาจึงนัดวิษณุ​เพื่อมาดื่มกันเป็นประจำ แต่ก็ไม่บ่อยนักที่ทั้งสอง​จะดื่มกันจนผับปิดเหมือนอย่างวันนี้