STARCIN ภาคที่ 3 Yan Festival ตอนที่ 2 ปันผล

หลังจากคุยกันอยู่สักพักจนหมดเรื่องการประชุม แต่ก็มีชายหนุ่มสูงยาวเข่าดีกับชุดเกราะสีเงินตกแต่งด้วยผ้าสีน้ำเงินดูเป็นเอกลักษณ์ ใบหน้าอันหล่อเหลาและเคร่งขรึมดูสุขุมและน่าค้นหา เขานั่งอยู่มุมโต๊ะเงียบ ๆ ตั้งแต่เข้ามาก็ยังไม่ได้ยินเสียงจากเขาเลยสักคำ

" ทั้งหมดก็มีเพียงเท่านี้มีใครอยากจะถามหรือสงสัยอะไรไหม ? " โอบานั่งเอามือเท้าคางมองไปรอบ ๆ สักพักแต่ก็ไม่มีใครเอ่ยปากออกมา

" ถ้าไม่มีงั้นจบการประชุมเพียงเท่านี้ไปพักผ่อนกันได้ " โอบาลุกพรวดพราดออกจากเก้าอี้เช่นเดียวกับทุก ๆ คน

" เดี๋ยวก่อนครับคุณโกโด้ " ชายหนุ่มที่เงียบมาตลอดปริปากออกมาพร้อมกับเดินเข้าประชิดตัวโกโด้

" มีอะไรเดมอส ? " 

" ไหน ๆ ก็ได้พบกันทั้งทีผมอยากจะประลองกับคุณอีกครั้ง ครั้งล่าสุดผมเกือบจะชนะได้แล้วแต่ครั้งนี้ผมไม่พลาดอีกแน่ " โกโด้ยืนคิดอยู่สักพักขณะที่คนอื่น ๆ ก็ได้ยินสิ่งที่คุยกันอยู่ด้วย

" ฮ่าฮ่าถ้านายอยากขนาดนั้นก็ย่อมได้ " เขาจ้องมองแววตาของชายหนุ่มตรงหน้าที่ไม่ลดละความพยายามยืนยืดอกเชิดหน้าท่าทางขึงขัง

คุณโกโด้จะประลองอย่างงั้นเหรอ เราก็ไม่ค่อยได้เห็นฝีมือของเขาซะด้วยล่าสุดก็ตอนสงครามเมื่อหลายปีก่อน ส่วนชายคนนั้นเดมอสนักล่าแห่งเซียนักผจญภัยผู้ที่ครองแรงค์ SS เพียงหนึ่งเดียวในอาณาจักรแถมยังเป็นคนที่มีเลเวลเก้าอีกด้วย คิดไม่ออกเลยว่าถ้าเลเวลเก้าสองคนสู้กันจะเป็นยังไง

" ว่ายังไงกันนะ ! จะดวลกันเหรอแบบนี้ต้องป่าวประกาศซะแล้วไม่ใช่ว่าจะได้เห็นผู้ที่มีเลเวลเก้าประลองบ่อย ๆ นะ " โอบาเดินดุ่ม ๆ เข้ามาพร้อมกับเหล่าเจ็ดมหาอำนาจและทหารองครักษ์ที่พยายามจะเอี่ยวหูฟังเรื่องที่คุยกัน

" โฮะโฮะโฮ พวกนายสองคนดูเด็กกว่าอายุจริง ๆ ดูพวกเราสิแก่หงำเหงือกจนดูไม่ได้ซะแล้ว " คอออสหัวเราะดังลั่นพร้อมกับลูบคลำหนวดเครา

" ท่านโป๊ปสนใจจะดูการประลองด้วยไหมครับ ? " โอบาหันไปถามท่านผู้นั้นที่อยู่ไม่ห่างที่กำลังชายตามองกลับมายังพวกเขา

" เจ้าเอ่ยปากชวนเราขนาดนี้เห็นทีเราคงยากที่จะปฏิเสธ " เสียงอันอ่อนนุ่มฟังแล้วพลอยจะคล้อยตาม

" ดี ! งั้นไปที่สนามใหญ่กันดีกว่าใครแถวนี้อยากมาดูก็ตามมาได้เลย " 

คุณโกโด้ใช้เวทดินส่วนเดมอสรู้สึกจะเป็นไฟมั้ง ถ้าเป็นความรุนแรงคุณโกโด้น่าจะเหนือกว่าแต่การควบคุมพื้นที่ต้องยกให้เวทไฟ ถ้าในการประลองปกติจะใช้เวทระดับสูงไม่ได้เพื่อวัดความสามารถเฉพาะตัวบุคคล คนที่ความสามารถทางกายต่ำก็จะแพ้ไปอย่างง่ายดาย

ณ สนามพื้นดินกว้างใหญ่ที่มีอัฒจันทร์อยู่รอบข้าง ผู้คนมากหน้าหลายตาทั้งเด็กตัวเล็กตัวน้อยไปยันผู้สูงวัยต่างก็กำลังตื่นเต้นครื้นเครงบรรยากาศดูสนุกสนานกันจนไม่คิดว่าเป็นการต่อสู้ด้วยซ้ำ

" สุภาพบุรุษและสุภาพสตรี พี่ ป้า น้า และแขกผู้มีอุปการคุณทุกท่าน ตอนนี้พวกเราได้มาอยู่ในสนามประลองอันเลื่องชื่อใหญ่ที่สุดและแข็งแรงที่สุด เรามีทหารที่สามารถสร้างบาเรียคอยป้องกันอันตรายให้แก่ผู้ชมได้อย่างแน่นหนา หน่วยพยาบาลที่ฝึกกันมาอย่างเข้มงวดอีกทั้งในวันนี้เรามีแขกสุดพิเศษก็คือคุณอาเกลีย แพทย์แห่งการเกิดใหม่ผู้ที่สามารถต่อแขนขาหรือแม่แต่อวัยวะต่าง ๆ ได้อย่างง่ายดาย " เสียงจากผู้ประกาศดังครึกครื้นปลุกความอยากรู้อยากเห็นของผู้คนนับร้อยนับพันได้

" สิ่งที่ทำให้ทุกท่านถ่อมาถึงที่นี่ก็คือการประลองของจอมพลโกโด้กับเดมอสนักล่าแห่งเซีย ผู้ที่สามารถกวาดล้างดันเจี้ยนได้ด้วยตัวคนเดียวและที่สำคัญพวกเขาทั้งสองคือผู้ที่มีเลเวลเก้าซึ่งมีเพียงแค่ไม่กี่คนในอาณาจักร ไม่สิต้องมีเพียงหยิบมือเดียวจากทั้งสตาร์คินเลยก็ว่าได้ ถึงแม้กฎของการประลองคือการใช้เวทมนตร์ได้ไม่เกินระดับชั้นเชิงแต่แค่นี้ก็เกินพอแล้วที่จะได้เห็นความแข็งแกร่งของพวกเขา " เสียงประกาศยังคงดังกึกก้องไปทั่ว

" เลิกพูดเยอะ ๆ ได้แล้วอยากเห็นเดมอสสู้แล้วเว้ย " 

" ท่านโกโด้คะ ! สู้ ๆ ค่ะ " 

" นั้นมันท่านโป๊ปนี่หน่า " เสียงร้องเรียกของผู้คนบนอัฒจันทร์ดังจนทำให้ผู้ประกาศเงียบไป

" จริงด้วย ๆ "

" โอ้พระเจ้าท่านมาโปรดพวกเรา "

" ไหน ๆ ฉันขอเห็นท่านบ้าง " ทันทีที่ได้ยินเรื่องท่านผู้นั้นก็ทำเอาทุกคนเป็นบ้ากันไปหมด

" ดูสิแค่เห็นเสื้อผ้าของท่านก็รู้สึกปลื้มปีติขนาดนี้แล้ว ชาตินี้ฉันขอแค่ได้มองท่านหรือไม่ก็สละชีวิตเพื่อเป็นประโยชน์ก็ยังดี "

เสียงครวญครางบางคนถึงขั้นร้องไห้ด้วยความดีใจเมื่อได้เห็นท่านผู้นั้นที่อยู่ในห้องกระจกห้องพิเศษที่ดูหรูหรา เขายืนอยู่ริมระเบียงโบกมือทักทายเหล่าประชากรที่กำลังมองมาที่เขา

เขามีอิทธิพลมากจริง ๆ ภายในอาณาจักรเซียไม่มีใครไม่รู้จักท่านผู้นั้น เขาเป็นผู้ส่งสารของพระเจ้าทำให้มีชื่อเรียกว่าโป๊ปตามตำแหน่งหน้าที่ ไม่มีใครรู้จักชื่อหรือประวัติความเป็นมาของเขายกเว้นแต่คนในตระกูลแอสต้าเท่านั้นแต่มีสิ่งหนึ่งที่ทุกคนรู้กันดีก็คือ...เขาอยู่มาเป็นร้อยปีแล้ว 

" ตัวเรามาเพราะได้รับความเชิญจากท่านโอบา ไม่ได้มีเจตนาสร้างความวุ่นวายที่นี่เพราะฉะนั้นทุกท่านควรทำเป็นไม่มีเราอยู่ "

" ท่านโป๊ปจงเจริญ ท่านโป๊ปจงเจริญ  ท่านโป๊ปจงเจริญ  " เสียงดังกึกก้องทั่วทั้งสนามด้วยใบหน้าที่แสนจะมีความสุขจนเมื่อท่านผู้นั้นยกมือเป็นสัญญาณให้พอ ประชากรทั่วทั้งสนามประลองก็เงียบกริบเหมือนกับไม่มีคนอยู่

" เชิญพบกับจอมพลโกโด้ ! " ทันทีที่เสียงอื่นเงียบลงผู้ประกาศก็พูดใส่ไมโครโฟนเสียงดังสนั่นพร้อมด้วยท่าทางฮึกเหิมพยายามสร้างอารมณ์ให้กับผู้ชมทั้งอัฒจันทร์ ทันใดนั้นก็มีชายสูงวัยหน้าตาคมเข้มภายใต้ชุดเครื่องแบบสีเขียวที่ดูแข็งแรงบึกบึนก้าวลงมายังจุดศูนย์กลางของสนามประลอง

" อีกด้านหนึ่งนักล่าแห่งเซีย เดมอส ! " ชุดเกราะที่ดูหนักและหนาแน่นเหลือเพียงหมวกที่เขาถืออยู่ในมือ หมวกเหล็กสีเงินมีการตกแต่งที่ด้านบนให้เหมือนกับขนของสัตว์ ดาบในมือที่ดูงดงามแสงสะท้อนเผยให้เห็นถึงความดูแลเอาใจใส่คอยทำความสะอาดมันบ่อย ๆ 

" ขอบคุณที่รับคำท้าจากผมนะครับคุณโกโด้ " เดมอสก้มหน้าลงเล็กน้อยเหมือนเป็นการทักทายและให้เกียรติ

" เลิกพิธีรีตองได้แล้ว ฉันเองก็อยากเห็นพัฒนาการของนายเหมือนกัน " ถุงมือขนาดใหญ่ที่เหมือนจะเป็นเหล็กทั้งอันสวมใส่อยู่ที่มือทั้งสองข้างของโกโด้ เขาขยับนิ้วมือกำแบดูว่าใส่ได้พอดีแล้วหรือไม่ แม้จะพูดอยู่แต่ก็ไม่ได้มองหน้าของเดมอสเลย

" ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะครับ " เดมอสสวมหมวกเหล็กเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ เขาจับดาบด้วยสองมือแน่นจ้องมองโกโด้ทุกอิริยาบถ

" ฮ่าฮ่ามัวรออะไรอยู่ล่ะ " เพียงประโยคสั้น ๆ ของโกโด้ก็ทำให้เดมอสขยับร่างกายพุ่งเข้าใส่พร้อมเหวี่ยงดาบนั่นเฉือนจากข้างบนแต่ก็พลาดไป

" เร็วขึ้นกว่าคราวก่อนนะเนี่ย " หมัดเหล็กที่ปล่อยออกจากมือขวาพุ่งเข้าที่สีข้างของเดมอสในทันทีแรงกระแทกส่งผลให้เกิดลมแรงอีกทั้งยังมีรอยยุบที่พื้นด้วย แต่เมื่อได้มองดูอีกทีเดมอสก็ใช้ดาบรับหมัดนั่นได้ทันการ ไม่เพียงแค่นั้นเขายังเตะเสยอย่างแรงไปที่ท้อง โกโด้เองก็ใช้มืออีกข้างรับไว้ได้ก่อนจะผลักตัวเดมอสกระเด็นออกมา

" เตะสวยดีนี่ " โกโด้เหลือบมองถุงมือเหล็กของเขาที่มีรอยนิดหน่อยจากการรับลูกเตะของเดมอส

" ขอบคุณครับ " พวกเขายืนจ้องหน้ากันอยู่สักพักหนึ่งก่อนที่โกโด้จะวิ่งเข้าใส่พร้อมทั้งเหวี่ยงหมัดที่เต็มไปด้วยมานาเช่นเดียวกับดาบของเดมอสที่ได้ปะทะกันสร้างแรงสั่นสะเทือนกระจายออกไปยันนอกสนามประลอง พื้นดินใกล้เคียงแตกยุบไปเป็นบริเวณกว้างในทันที

" ฉันล่ะไม่ชอบฝุ่นพวกนี้จริง ๆ เลย " โกโด้ใช้มือพัดฝุ่นละอองที่ฟุ้งกระจายด้วยท่าทางสบาย ๆ เหมือนไม่ได้กำลังต่อสู้อยู่ 

" ผมคงจะชินแล้วเพราะในดันเจี้ยนมันก็สกปรกแบบนี้แหละแต่ดูเหมือนพลังผมจะทัดเทียมกับคุณโกโด้ได้บ้างแล้วนะครับ " 

" อย่าได้ใจไปเลย ต่อจากนี้ต่างหากล่ะของจริง " หมัดตรงที่พุ่งเข้าใส่เดมอสโดยไม่ทันรู้ตัว ทั้งความเร็วและความรุนแรงช่างแตกต่างจากก่อนหน้านี้เสียจริง แต่เดมอสเองก็ไม่น้อยหน้าฟันกวาดสวนกับหมัดพวกนั้นได้ไม่ยาก

" ลองอะไรที่มันยากกว่านี้สักหน่อยไหมล่ะ ? " โกโด้คลุกเข้าวงในอย่างรวดเร็วปล่อยอัปเปอร์คัตขึ้นไปที่คางแต่เขาก็เงยหน้าหลบไปได้ แต่ไม่ทันได้ตั้งตัวโกโด้ก็คว้าขอบของชุดเกราะจับเดมอสทุ่มลงพื้น

" ชุดเกราะผมก็หนักเอาเรื่องแต่คุณก็ยังจะยกได้อีกนะครับ " เดมอสหมุนตัวสะบัดมือของโกโด้หลุดไปได้และเหวี่ยงดาบกลับในทันที ปลายดาบของเขาเกือบจะปาดโดนคอของโกโด้แต่เขาก็ใช้หมัดเหล็กรับไว้ได้และยังหมุนตัวเตะเข้าที่หน้าทำให้เดมอสกระเด็นออกไปอีกต่างหาก

" คุณผู้ชมครับ ! ไม่อยากจะเชื่อเลยผมแทบมองตามการเคลื่อนไหวของพวกเขาไม่ทันทำให้ผมไม่รู้จะอธิบายอะไรยังไงดีต้องขอโทษด้วยครับ ดูแรงหมัดของจอมพลโกโด้สิครับทุกครั้งที่เหวี่ยงหมัดมันทำให้พื้นที่โดยรอบรับผลกระทบไปด้วยถ้าผมไปอยู่ตรงนั้นคงได้ร่วงไปกองกับพื้นเป็นแน่ " เสียงประกาศจากพิธีกรที่ยืนอยู่จ้องมองด้วยความสงสัยพยายามจะตามความเร็วของพวกเขาให้ทัน

" ตอนแรกผมก็ไม่อยากจะใช้มันสักเท่าไหร่กลัวจะโดนลูกหลง " เดมอสถอดหมวกออกเผยให้เห็นเลือดที่ไหลออกมาจากจมูกและริมฝีปาก แรงเตะของโกโด้ทะลุหมวกเหล็กไปได้อย่างง่ายดาย

" มีอะไรก็รีบ ๆ แสดงออกมาด้วยคนดูจะเบื่อเอา "

" ดูนั้นสิครับ ! เดมอสถอดหมวกออกมาแล้ว เลือดใช่ไหมครับนั้นน่ะเป็นการเตะที่รุนแรงถึงขนาดหมวกเหล็กก็ไม่สามารถป้องกันไว้ได้เลยครับ " 

เดมอสขว้างหมวกเหล็กใส่โกโด้วินาทีที่มันบังวิสัยทัศน์เขาก็พุ่งเข้าประชิดตัวง้างดาบที่เคลือบไปด้วยมานาและเวทไฟฟันลงเล็งไปที่หัว โกโด้ไม่รับโดยตรงแต่เลือกที่จะกระโดดหลบออกไปข้าง ๆ แทนและในชั่วพริบตาพื้นบริเวณนั้นก็ถูกแหวกออกด้วยเพลิงสีส้มเหลืองพลังทำลายที่ทำให้พื้นแยกออกได้ทำให้ผู้คนที่อยู่ทิศทางเดียวกับดาบนั่นตกใจเป็นอย่างมากแต่ก็มีเหล่าทหารคอยกางบาเรียป้องกันไว้

" เกือบไปแล้วไงขนาดพวกเราเลเวลเจ็ดช่วยกันสร้างบาเรียยังแทบจะเอาไม่อยู่เลย ถ้าพวกเขาใช้เวทใหญ่ขึ้นมามีหวังที่นี่คงเละแน่ ๆ " พวกทหารที่ยืนเตรียมตัวอยู่ริมสนามประลองกำลังคุยกันเองท่าทางเป็นกังวลมองซ้ายทีขวาที

" ด้วยกฎการประลองพวกเขาคงไม่ใช้เวทใหญ่หรอก พวกเรามีตั้งหลายคนยังไงก็กันได้อยู่แล้ว " พูดไม่ทันคำขาดเวทไฟรูปดาบก็ผ่าตรงมายังบาเรียรุนแรงถึงขั้นทำให้เกิดรอยร้าวส่งพลังและไอร้อนไปทั่วอัฒจันทร์ 

" ฉันรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่ามันร้อน ๆ แถมดูเหมือนฝนกำลังจะตกแล้วด้วย " จู่ ๆ อากาศบริเวณนั้นก็ร้อนอบอ้าวขึ้นมาทันทีจนเหงื่อไหลพลั่ก

นี่ขนาดพวกเขายังไม่ได้ใช้พลังจริง ๆ ด้วยซ้ำแต่กลับส่งจิตสังหารและไอความแข็งแกร่งออกมามากขนาดนี้ 

" พลโทลักซ์สินะ ? " ท่านผู้นั้นกล่าวด้วยความสงสัยอยากรู้อยากเห็นเอื้อมมือมาสัมผัสไหล่ของเธอ

" ใช่ค่ะท่าน " เธอตอบกลับอย่างสุภาพ

" ปกติแล้วเราไม่ค่อยได้ออกมาจากโบสถ์สักเท่าไหร่ ตัวท่านนั้นมีพลังที่แข็งแกร่งสมกับที่ลือกันจริง ๆ ต่อให้ประลองกับท่านจอมพลและท่านเดมอสพร้อม ๆ กันก็สามารถชนะได้แน่ ๆ  " 

" ท่านก็พูดชมเกินไป ดิฉันเป็นเพียงพลโทไม่สามารถสู้กับจอมพลได้หรอกค่ะ "

" ท่านไม่ต้องถ่อมตัวไปหรอกเรารู้ถึงพลังของท่านเป็นอย่างดี " ลักซ์เริ่มรู้สึกแปลก ๆ แต่ก็พยายามจะไม่แสดงออก

" เวทหยุดของท่านสามารถทำได้แม้กระทั่งอาคารขนาดใหญ่ สิ่งมีชีวิตหรือแม่แต่เวทมนตร์ของผู้อื่นแต่เพราะข้อจำกัดบางอย่างทำให้ไม่ค่อยเด่นในสนามรบนัก "

เขามีสกิลตรวจสอบอย่างงั้นเหรอ หรือว่าอ่านข้อมูลในบันทึกของกรมทหารแต่พูดถึงข้อจำกัดด้วยหรือว่าระดับของเวทตรวจสอบสูงมากถึงขั้นเห็นรายละเอียดสกิลนั่นก็คงไม่แปลกสำหรับผู้ที่เลเวลมากกว่าเก้า

" ท่านเพียงต้องฝึกฝนกับสิ่งแปลกใหม่มิใช่ทำแต่เรื่องเดิม ๆ แบบทุกวันนี้ ท่านลองไปล่องทะเลข้ามมหาสมุทร ลงดันเจี้ยนหรือไม่ก็ออกเดินทางไปยังที่ที่ไม่คุ้นเคยนั่นอาจเป็นหนทางในการปลดขีดจำกัดไปสู่พลังที่แท้จริง " เพียงคำพูดไม่กี่ประโยคของเขาก็ทำให้ลักซ์คิดไปไกลจนเหม่อไปครู่หนึ่ง

" อ้าว ! เดมอสล้มลงไปแล้วครับ ดูจากเลือดที่ไหลออกมาภายใต้ชุดเกราะสีเงินคงมีไม่ต่ำกว่าสิบแผลแน่ ๆ " เขานอนอยู่กับพื้นพร้อมกับรอยช้ำและเลือดที่คลั่งในอยู่ แผลพวกนั้นกระจายอยู่ทั่วแม้จะมีเกราะก็ตาม

" ทำฉันเลือดออกได้ถือว่าพัฒนามาแล้วจริง ๆ " โกโด้เช็ดเลือดที่ปากออกเมื่อมองดูก็จะได้เห็นรอยดาบที่เฉี่ยวเฉือนผ่านแขนและท้องหลายแผล

" ผมคงต้องถอดไอ้ชุดหนัก ๆ นี่ทิ้งซะแล้วสิ ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมใส่มันทำภารกิจตลอดเพื่อเป็นการฝึกแต่ตอนนี้ต้องเอาจริงให้คุณได้เห็นแล้ว " เสียงเกราะเหล็กหล่นลงพื้นดังไปถึงอัฒจันทร์ เผยให้เห็นแผลช้ำและรอยเลือดตามลำตัวแต่นั้นก็ทำให้ได้เห็นมัดกล้ามเนื้อรวมไปถึงรูปร่างสูงยาวเข่าดีของเขาทำให้สาว ๆ บนอัฒจันทร์กรีดกันใหญ่

" ดี ! ฉันก็ชักจะเบื่อแล้ว " โกโด้ถอดเสื้อคลุมออกเหลือแต่เสื้อกล้ามร่างอันบึกบันต่างกับเดมอสเป็นอย่างยิ่ง ถึงแม้จะแก่แล้วแต่นั้นก็ไม่อาจบดบังความหล่อเท่ของเขาได้ 

" ผมจะเข้าไปแล้วนะครับ " เดมอสทิ้งดาบลงพื้นเมื่อโกโด้เห็นเขาจึงถอดถุงมือทิ้งเช่นเดียวกัน 

พวกเขายืนจ้องหน้ากันครู่หนึ่งก่อนที่เดมอสจะพุ่งเข้าประชิดตัวปล่อยหมัดขวาเข้าที่หน้าของโกโด้อย่างรวดเร็วจนไม่สามารถป้องกันได้ทัน แรงของหมัดนั่นทำให้ตัวโกโด้กระเด็นออกไปหลายเมตรทั้งที่ไม่ได้ใช้เวทมนตร์เลยสักนิด แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้โกโด้รู้สึกเจ็บมากนักเขาลุกขึ้นยืนและสวนกลับทันทีแต่ก็ต่อยพลาดไปเมื่อมองดูอีกทีเดมอสก็หายไปจากสายตาของเขาเสียแล้ว 

" ไวใช้ได้เลยนี่สมแล้วแหละที่เอาจริง " โกโด้ยิ้มมุมปากเหมือนกำลังสนุกกับการประลอง เขาเตะฝุ่นที่พื้นให้ฟุ้งกระจายเดมอสที่กำลังเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ อยู่ก็เสียหลักเพราะฝุ่นนั่นทำให้โกโด้คว้าแขนไว้และปล่อยหมัดขวาไปที่ซี่โครง 

" อ๊าก ! " โกโด้ยังจับแขนของเดมอสไว้แน่นไม่ให้หนีไปไหนแถมยังปล่อยหมัดขวาใส่ไม่ยั้ง แต่เดมอสเองก็ไม่ยอมจำนนเขากระโดดขึ้นเอาขาทั้งสองข้างรัดแขนของโกโด้และพยายามบิดเพื่อสลัดให้หลุดและมันก็สำเร็จหากเขาไม่ปล่อยแขนก็อาจจะหักได้เลย

" อย่าประมาทล่ะ " โกโด้กระโดดขึ้นมายืนอีกครั้งพุ่งเข้าปล่อยหมัดซ้ายขวาสลับกันอย่างรวดเร็วแต่เดมอสก็สามารถหลบได้ เมื่อโกโด้หมุนตัวเตะเดมอสก็ยกแขนขึ้นกันแต่นั่นก็ทำให้ตัวกระเด็นออกไปหลายเมตรชั่วพริบตาที่เสียหลักโกโด้ก็พุ่งเข้าประชิดอีกครั้งและปล่อยหมัดรัวใส่โดนบ้างไม่โดนบ้าง เดมอสเองก็ไม่ธรรมดาวินาทีที่หมัดของโกโด้ปล่อยออกมาเขาก็ใช้จังหวะนั้นหลบหมัดเข้าคลุกวงในแทงเข่าขึ้นมาโดนท้องของโกโด้เต็ม ๆ แต่ก็ทำได้เพียงครั้งเดียวก็ถูกผลักกระเด็นออกมา

" ฉันคงแก่แล้วโดนไปนิดหน่อยก็เจ็บก็เหนื่อยขนาดนี้แล้ว " เสียงหายใจถี่ ๆ ของโกโด้และเดมอสแสดงให้เห็นถึงความอ่อนล้ากับการต่อสู้เป็นเวลานาน 

" พวกเขาพักหายใจกันแล้วครับหลังจากที่ต่อสู้กันไม่หยุดให้ได้บรรยายสักนิด ผมคงจะสอบตกในการเป็นผู้บรรยายแน่ ๆ ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป "

" นี่มันก็เป็นชั่วโมงแล้วนะยังหาผู้ชนะไม่ได้สักที " 

" แต่แผลของเดมอสเยอะกว่าจอมพลนะ แล้วดูถ้าทางเดมอสจะถูกไล่ต้อนเป็นส่วนใหญ่ " เสียงคุยกันบนอัฒจันทร์วิพากษ์วิจารณ์ เดากันไปต่าง ๆ นานาสนุกปากกันไปจนฝนเริ่มตกลงมา แม้ในส่วนของอัฒจันทร์จะมีหลังคาแต่ในลานประลองนั้นไม่มีทำให้พื้นดินเปียกแฉะเต็มไปด้วยโคลน

" เราอนุญาตให้ใช้เวทมนตร์ได้ถึงระดับทลาย " ทันทีที่ท่านผู้นั้นพูดจบก็ทำเอาทุกคนในที่แห่งนั้นหยุดชะงักมองเป็นตาเดียวกัน

" เอาเลย ! " เสียงโหร้องอย่างสนุกสนานที่จะได้เห็นพลังของผู้ที่มีเลเวลเก้า พวกเขาไม่กลัวว่าจะถูกลูกหลงเลยด้วยซ้ำคุยกันสนุกปากตื่นเต้นที่ได้เห็นสิ่งที่การประลองทั่วไปทำไม่ได้

แบบนี้จะไม่เป็นอันตรายเหรอ ถึงแม้จะมีทหารคอยกางบาเรียแต่เวทระดับทลายของทั้งสองคนนั้นมันจะรุนแรงขนาดไหนก็ไม่รู้ ปกติแล้วเราก็ไม่เคยเห็นพวกเขาสู้จริง ๆ เดมอสเองก็มักจะอยู่กับทีมของตัวเองส่วนจอมพลโกโด้ตั้งแต่สงครามครั้งก่อนก็ไม่เคยเห็นเขาสู้เลยสักครั้ง

" ในเมื่อท่านโป๊ปกล่าวเช่นนั้นแล้วคงต้องสนองคนดูสักหน่อย " พวกเขาหยิบอาวุธของตัวเองที่ทิ้งไปขึ้นมาอีกครั้ง 

" จัดมาเลยครับคุณโกโด้ " มานาจำนวนมากกำลังก่อรวมกันที่ถุงมือข้างขวาขณะที่กำลังง้างอยู่กลุ่มก้อนหินขนาดใหญ่ก็ห่อหุ้มกำหมัดพุ่งเข้าต่อยใส่เดมอส ขณะเดียวกับที่เดมอสตวัดดาบสร้างเปลวเพลิงขนาดใหญ่เข้าปะทะกับหมัดนั่นพลังของพวกเขาต้านกันเองจนสลายไปเหลือพื้นโดยรอบที่เละเทะ

" ฮ่าฮ่าชักเครื่องร้อนแล้วสิ " พวกเขาโจมตีใส่กันไม่ยั้งมือจนคนดูบนอัฒจันทร์อ้าปากค้างไปเลย

" เวรแล้วไงบาเรียชักจะเอาไม่อยู่แล้ว ไปเรียกกำลังเสริมมาด่วนเลย ! " ทหารที่อยู่ริมสนามประลองเริ่มร้อนรนวิ่งกันวุ่นวายไปหมดขณะที่เดมอสและโกโด้สู้กันไม่หยุดไม่พักกันเลย

" ไม่นะ " เวทดาบอัคคีขนาดใหญ่พุ่งตรงใส่โกโด้และเขาหลบแทนที่จะโจมตีสวนกลับเพราะมันดูรุนแรงมากกว่าก่อนหน้านี้เสียอีกแต่นั้นก็ทำให้เวทดาบอัคคีเข้าปะทะกับบาเรียเต็ม ๆ จนมันแตกออก เพียงชั่วพริบตาขณะที่คนที่นั่งอยู่ตรงหน้ากำลังตื่นตระหนกก็มีบาเรียอีกชั้นปรากฏขึ้นมาป้องกันไว้ได้ทัน

" ตราบใดที่ตัวเรายังอยู่ที่นี่ก็จะไม่มีใครเป็นอะไร " เพียงโบกมือหนึ่งครั้งก็สามารถสร้างบาเรียศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งกว่าเหล่าทหารรวมตัวกันเสียอีก ท่านผู้นั้นเดินออกมาริมทางมองลงไปยังการต่อสู้ของทั้งสองคนแม้จะไม่เห็นใบหน้าแต่ก็รู้สึกได้ถึงความพึงพอใจยิ้มเล็กยิ้มน้อยอยู่ภายใต้ผ้าคลุมเหล่านั้น

แข็งแกร่งมาก ๆ พวกเขาปล่อยเวทแบบนั้นต่อเนื่องได้นานขนาดนี้ ตั้งแต่ที่ท่านผู้นั้นเปลี่ยนกฎพวกเขาก็สู้กันมาหลายสิบนาทีแล้วมานาของพวกเขามีเท่าไหร่กันแน่ ลักซ์กัดเล็บตัวเองนั่งจ้องลงไปยังสนามประลองไม่ละสายตา

" [ ดาบโลกันตร์คลั่ง ] " เดมอสหมุนตัวเหวี่ยงดาบปล่อยเวทไฟเป็นวงแหวนออกมาหมุนอย่างรวดเร็วแถมยังแพร่ความร้อนออกมาเหมือนกับอยู่ในกระทะร้อน ๆ 

" [ ทลายชั้น ] " โกโด้ปล่อยหมัดที่มองไม่เห็นกระแทกวงแหวนไฟสลายไปทันทีแถมยังพุ่งเข้ากระแทกตัวเดมอสกระเด็นออกไปหลายเมตรทำเอาเขากระอักเลือดออกมาเลยทีเดียว

" ใช้มานาอัดแน่นโจมตีแทนยังงั้นเหรอ " เดมอสใช้เวทรักษาตัวเองแล้วลุกขึ้นมาใหม่เช็ดเลือดที่ปากออกยิ้มมุมปากจ้องตาโกโด้ไม่กะพริบ

" คิดไม่ถึงใช่ไหมล่ะ เวทระดับทลายมันรุนแรงสร้างความเสียหายเป็นวงกว้างแต่กับพวกเราที่สามารถหลบสิ่งพวกนั้นได้ง่าย ๆ มันก็เหมือนจะไร้ประโยชน์ไปเลย "

" แต่คุณโกโด้ก็ไม่ได้หลบทุกครั้งใช่ไหมล่ะครับมีเหตุผลอะไรหรือเปล่า " ขณะที่คุย ๆ กันอยู่เดมอสก็ฟาดดาบปล่อยเวทไฟพุ่งใส่โกโด้กะว่าจะใช้จังหวะทีเผลอเล่นงานแต่เขาก็สามารถหลบได้ไม่ยากนักเพียงแต่มันทำให้คนที่นั่งอยู่บนอัฒจันทร์ข้างหลังเสียววาบแทน

" การได้วัดพลังกันนี่แหละคือวิถีของลูกผู้ชาย เพราะฉะนั้นใส่มาให้หมดเลยเดมอสคุง " โกโด้ยิ้มเยาะกวนประสาทพร้อมทั้งกวักมือเรียก

" จัดให้ตามคำขอเลยครับ ! " แสงเปลวเพลิงสูงเสียดฟ้าทำเอาฝนที่ตกลงมาระเหยไปในทันทีกลายเป็นไอควันลอยให้เห็นกันอยู่จะจะ 

" กรี๊ด ! " เสียงร้องด้วยความตกใจ ผู้คนที่อยู่บนอัฒจันทร์กำลังตื่นตระหนกกับเวทมนตร์ตรงหน้ามันเหมือนกับกำลังจะเผาพวกเขาให้ตายได้ในทันที 

" ท่านทั้งหลายอย่าได้ตื่นตระหนกไป พวกเขากำลังจะตัดสินกันแล้วว่าใครที่เป็นผู้ชนะเราจงอยู่เพื่อเป็นสักขีพยานในการประลองครั้งนี้ ตัวเราขอสัญญาว่าจะไม่มีใครเป็นอะไรเด็ดขาด " เพียงท่านผู้นั้นพูดก็ทำให้ผู้คนใจเย็นลงและยิ้มออกมาได้อีกครั้ง 

เป็นคนที่น่าเหลือเชื่อจริง ๆ พวกเขาทุกคนต่างก็เชื่อหรือจะเรียกว่าศรัทธาดีล่ะเพียงแค่พูดไม่กี่ประโยคเขาก็ทำให้สถานการณ์ดีขึ้นได้แล้ว ถ้าหากเขาอยากจะทำลายหรือก่อสงครามก็คงทำได้ง่าย ๆ เช่นกัน