ตอนที่ 11 .. “ ไม่มีเหตุผล ”

ฟังเพลงเพราะๆ ประกอบ นิยาย ไม่มีคำตอบ...จากหัวใจ

    เป็นเพียงความบันเทิงในการฟัง เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศ รวมถึงเหตุการณ์ต่างๆของตัวละครในนิยาย เพื่อให้เกิดอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่ได้มีผลใดๆกับทางการค้าทั้งสิ้น .. ด้วยความเคารพ ผู้ประพันธ์นิยาย .. วีณา

ชาวดง – The Impossibles ดิอิมพอสซิเบิล

https://www.youtube.com/watch?v=AENm_E3XjH4

ขอขอบคุณ วง The Impossibles จาก ค่ายนิธิทัศน์ โปรโมชั่น ที่เอื้อเฟื้อเพลงให้มาประกอบในนิยาย

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก

ตอนที่ 11 .. “ ไม่มีเหตุผล ”

     กุ้งเดินกลับมาที่ห้องตัวเอง เห็นพิณนั่งหลับอยู่ข้างเตียงเฝ้านายตัวเอง จึงมาสะกิด พิณสะดุ้งตื่น “ขาคุณกุ้ง”

“พิณไปอาบน้ำและนอนเถอะ เดี๋ยวทางนี้ฉันดูแลต่อเอง ฉันให้นวลจัดห้องให้เธอไว้ชั้นบนแล้ว เดินขึ้นไปเลี้ยวขวาห้องแรก”

“แล้ว..” พิณชี้ไปที่โรส “สบายใจได้ อย่าห่วงเลยพิณ ลงหลับยาวแบบนี้คงเช้าเลยหละครับ เธอไปนอนพักผ่อนเถอะ เหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว พรุ่งนี้ยังมีงานที่จะต้องทำอีกเยอะ นอนพักผ่อนให้เต็มที่ ไม่ต้องห่วงทางนี้”

     พิณไม่อยากจะไปเลย อยากจะนอนเฝ้าตรงนี้ แต่ก็เกรงใจกุ้ง คิดอีกครั้งก็เข้าใจ ลงโรสกล้าหอมแก้มและนอนตักกุ้งขนาดนั้น ไม่ต้องคิดเลยว่าทั้งสองคนเป็นอะไรกัน เลยลุกไปทั้งๆที่ไม่อยากไป “พิณฝากคุณหนูด้วยนะคะ คุณกุ้ง” กุ้งพยักหน้า

     พิณออกจากห้องของกุ้ง แล้วลากกระเป๋าเสื้อผ้าตัวเองขึ้นบันไดไปยังห้องที่กุ้งบอกและไม่ลงมาข้างล่างอีกเลยจนเช้า กุ้งมองไปที่โรสด้วยสายตาที่บอกกับใจตัวเองไม่ถูกว่าจะทำยังไงดี เขาดูแลโรสอย่างดี เดินเข้าไปก้มหอมหน้าผาก กุ้งยังไม่นอน เดินออกมานั่งคิดอะไรอยู่พักใหญ่ นวลเดินเข้ามาก่อนที่จะไปนอนจริงๆ

“เอามีอะไรเหรอนวล ฉันนึกว่าแกไปนอนแล้วเสียอีก ทางโน้นเรียบร้อยหมดแล้วเหรอ”

“ก็ว่าจะไปนอน หนูเลยเข้ามาถามก่อนว่า พรุ่งนี้อาหารเช้าจะเอายังไง เพราะที่เตรียมและจัดไว้มันผิดไปหมดเลย คนมาเยอะมาก ที่เตรียมไว้ มันไม่พอ เพราะแม่ครัวทำไว้แค่ 3 ที่ นี่มันเพิ่มมาอีก ตั้ง 4 คน นายจะเอายังไงต่อ พรุ่งนี้เช้าหนูจะได้บอกป้าผินถูก”

“เออ นั่นซินะ ฉันก็ลืมไปเลย เอางี้ ตอนเช้าพรุ่งนี้แกรีบออกไปซื้อขนมปัง และพวกไส้กรอก หมูแฮม มาเสริมแทนก็แล้วกัน ข้าวต้มคงไม่พอ แล้วทำไข่ดาว เพิ่มไป ไหนๆก็ออกไปแล้ว เอาพวกน้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ มาเพิ่มด้วยเลย พวกเพื่อนๆฉันไม่ค่อยห่วง ห่วงแต่พวกสาวๆที่มานั่นแหละ ไปนอนได้แล้วไป นี่จะ 5 ทุ่มแล้ว เอ้านี่ ค่าเหนื่อยพิเศษสำหรับแกวันนี้”

     นวลไม่รับ เพราะกุ้งให้พิเศษทุกครั้งที่เวลามีใครมา จนนวลแทบจะไม่มีที่เก็บแล้ว

“เอาไป ถ้าแกไม่รับ พรุ่งนี้หลังจากจบงานฉลอง ปีใหม่ แกก็เก็บข้าวของกลับร้อยเอ็ดบ้านแกไปได้เลย ว่าไง”

     นวลรีบรับซองสตางค์จากมือกุ้งทันที เพราะไม่อยากที่จะโดนไล่ออก ด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง นี่แหละจึงเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้นวลไม่อยากไปทำงานที่ไหน เนื่องจากความมีน้ำใจที่ไม่เอาเปรียบใครของเจ้านายอย่างกุ้ง ทั้งๆที่มันเป็นหน้าที่ พอรับเงินเสร็จนวลก็รีบกลับห้องตัวเองทันที จากนั้นกุ้งก็ปิดประตูล๊อกแล้วเดินกลับเข้าห้องนอน เขาเปลี่ยนชุดอีกครั้ง เพราะจะนอนแล้ว

     กุ้งจึงเปิดไฟที่หัวเตียงและเดินไปปิดไฟใหญ่ แล้วเดินกลับมาอีกครั้งลงมานอนอยู่ข้างๆโรส โรสนอนเอียงขวาอยู่ทางขวามือเขา กุ้งนอนเอามือก่ายหน้าผากและคิดถึงเรื่องดาวและนิดไปพร้อมๆกัน จะเอายังไงดี เรื่องดาวไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่เรื่องนิดนี่ซิเรื่องใหญ่ จะเอายังไงดี ตอนที่ได้กัน จริงๆแล้วกุ้งก็ไม่ได้รัก ไม่ได้ชอบนิดเหมือนตอนที่ได้โรส ความรู้สึกมันต่างกัน

     โรสนอนไม่รู้สึกตัว พลิกตัวกลับมาทางซ้ายเอามือมาวางไว้ที่ลำตัวกุ้ง และขยับหัวไปมาเหมือนจะหาที่พักพิง กุ้งจึงขยับตัวเอาแขนขวาให้โรสหนุน สักพักหัวของโรสมาหยุดนิ่งที่ไหล่ของกุ้งและดูเหมือนจะมีรอยยิ้มแบบมีความสุขเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวที่ใบหน้าเธอ จะว่าฝันดีก็ไม่ใช่ หรืออารมณ์ดีระหว่างฝันก็ไม่เชิง แต่ดูเหมือนว่าโรสมีความสุขอยู่คนเดียวกับการนอนในครั้งนี้แบบไม่รู้ตัว

***** ///// *****

     สำรับทางดาว คงไม่ต้องพูดถึง ผัวเมียกัน ยิ่งได้เปลี่ยนสถานที่ บรรยากาศจึงพาไป มอญคงไม่ปล่อยโอกาสที่จะมีความสุขกับเมียตัวเอง เพราะหลายวันแล้วที่เขาไม่เจอดาวเลย คืนนี้ไม่รู้ว่ามอญจัดให้ดาวไปกี่รอบหรือกี่ยก เท่าที่เวลาจะอำนวยได้ ดาวไม่ยอมก็ต้องยอมหละ ทำไงได้ สถานะยังคงเป็นเมียของมอญอยู่ ถ้าขัดขืนคงได้เจ็บตัวแน่ สู้ยอมๆไปก่อนจะได้นอนหลับอย่างมีความสุข

<<<<< ***** >>>>>

     รุ่งเช้าวันที่ 31 ธันวาคม เอียดโทรหานุ่นแต่เช้า เรื่องไปเที่ยว “จริงดิ แกบอกว่า ปีนี้จะไปเซอร์ไพร์สพี่กุ้งที่ฟาร์มเหรอ ไปไปฉันไป แล้วแกจะออกเดินทางตอนไหน” นุ่นดีใจมากที่จะได้ไปเห็นฟาร์มว่าที่สามีตัวเองในอนาคตด้วยตาตัวเองจริงๆเสียที ว่ามันจะงดงามกว่ารูปที่เห็นใน Net แค่ไหน นุ่นรีบจัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเตรียมเดินทางทันทีโดยไม่รอช้า โดยไม่สนใจว่าพ่อกับแม่จะคิดเช่นไร

     หลังจากที่จัดเสร็จ ก็รีบลากกระเป๋าลงมาข้างล่างทันที เพื่อที่จะไปสมทบกับเอียดที่บ้าน พ่อกับแม่เห็นเข้าจึงเกิดคำถามทันที

“นั่นแกจะหอบกระเป๋าหนีตามใครไปไหนหนะยัยนุ่น นี่แกจะดื้อกับฉันใช่ไหม ฉันไม่ให้แกไป เอามานี่ กระเป๋าหนะ”

     นงนุชเข้ามาแย่งกระเป๋าจากนุ่น จนพ่อต้องบอกให้หยุด “หยุด หยุด โอ๊ย นี่มันอะไรกันเนี่ย คุณ ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าอย่าไปบังคับลูก ลูกอยากไปไหน อยากทำอะไรก็ปล่อยลูกไป เราเลี้ยงเขาได้แต่ตัว แต่หัวใจเราบังคับเขาไม่ได้ เมื่อไหร่คุณจะเข้าใจ ในสิ่งที่ผมพูดเนี่ย ทำยังกะคุณไม่รู้ว่านายสิงห์อะไรหนะเป็นคนยังไง เรื่องคราวก่อน คุณยังไม่เข็ดอีกเหรอที่มันแอบไปจีบยัยเอียดหนะ”

     นงนุช โมโหมากจึงหยุดการยื้อแย้งกระเป๋าจากนุ่นทันที เมื่อได้ยินเรื่องนี้อีกครั้ง

“มันก็แค่ครั้งเดียว เราก็ควรจะให้โอกาสเขาแก้ตัวซิ อย่าลืมนะว่า ยังไงๆสิงห์ก็ได้ชื่อว่าเป็นคู่หมั้นกับยัยนุ่น ใครๆเขาก็รู้กัน”

“แล้วไง เธอให้โอกาสคนอื่น แต่เธอไม่ให้โอกาสลูกของเราบ้างเลยรึไง แบบนี้มันไม่ยุติธรรมนะ อย่าทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่เลย ผมขอร้องหละ คุณเป็นแม่ประสาอะไรเนี่ย เห็นคนอื่นดีกว่าลูกตัวเอง อย่าตัดสินคนอื่นข้างเดียว ผมหละเบื่อจริงๆ”

     พูดจบก็เดินหนีไปเลยทันที นงนุชอยากจะกรี๊ด แต่ก็ไม่อยากทำ กลัวเสียภาพพจน์ผู้ดีกับพวกบรรดาคนใช้ เลยต้องปล่อยให้นุ่นไปตามทางของเธอ นุ่นรีบให้คนขับรถที่บ้านไปส่งเธอที่บ้านเอียดทันที

***** \\\\\ *****

     รุ่งเช้า 7 โมงครึ่ง โรสรู้สึกตัวขึ้นมาหลังจากที่เมื่อวานได้นอนพักผ่อนอย่างเต็มที่เป็นเวลาที่ดูเหมือนจะยาวนานกว่าวันใดๆ เธอลืมตาขึ้นมา สิ่งแรกที่เห็นก็คือ เธอนอนกอดกุ้งเหมือนครั้งแรกที่เคยนอนในม่านรูด ต่างกันตรงที่ว่า คราวนี้ไม่โป๊ แถมยังอยู่ในอ้อมกอดและใต้ผ้าห่มที่แสนจะอบอุ่น โรสจูบเบาๆไปที่แผ่นอกกุ้งและขอนอนต่อไม่ลุกไปไหน หลับตาลง แล้วนอนยิ้มมีความสุขอยู่คนเดียว

>>>>> ----- <<<<<         

     ดาว เมื่อคืนโดนจัดหนักจากมอญ เลยยังนอนไม่ตื่น แต่มอญลุกมาก่อนแล้ว นวลกับพิณทำหน้าที่ของลูกจ้างอย่างดี จัดของมาให้ตามที่กุ้งบอก กาแฟ ขนมปัง ไข่ดาว ไส้กรอก น้ำเต้าหู้และปาท่องโก๋ น้องออกมาเดินสูดอากาศยามเช้าหลังจากอาบน้ำและได้นอนอย่างเต็มที่ท่ามกลางธรรมชาติที่น่าหลงใหล มาหาอะไรทานเล่นก่อนที่จะออกไปเที่ยวกัน

“สวัสดียามเช้าครับน้อง” โกร๋นทักทายน้องอย่างสุภาพ ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าน้องจะสนใจเขาหรือเปล่า เพราะน้องไม่ได้หันมาตอบสักคำ

“เป็นไงบ้างเพื่อน” มอญเดินมาตบไหล่โกร๋นเบาๆ โกร๋นหันมาแล้วยิ้มให้เพื่อนแบบแหยๆ

“สบายดี นอนหลับสบาย เสียอย่างเดียว ไอ้ห่านั่นกรนดังฉิบหาย ว่าแต่มึงเถอะ เมื่อคืนขึ้นสวรรค์ไปถึงชั้นไหนวะ กูแทบไม่ได้ยินเสียงเลย ห้องไอ้กุ้งที่นี่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ เก็บเสียงได้ด้วย”โกร๋นแซวเพื่อน เพราะแอบอิจฉาอยู่นิดๆที่มีหมอนกอดดิ้นได้

“ไม่ได้ดีเด่อะไรหรอก มึงจะได้ยินเสียงได้ยังไง ก็กูเอาปากกูปิดปากมันอยู่ มันก็เลยไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาไง ไม่น่าโง่ เอาไว้วันไหนมึงมีเมีย มึงก็จะรู้เอง โดยอัตโนมัติ ว่าทำยังไงถึงสามารถเปิดปิดเสียงตอนปี้กับเมียได้ 55555+”

“ไอ้เวร พูดออกมาได้ กูถามนิดเดียวเอง” สักพักน้องถือกาแฟมาให้โกร๋นแก้วนึง

“สวัสดียามเช้าค่ะพี่” โกร๋นดีใจมากที่น้องนึกถึงเขา นึกว่าจะแห้วแต่เช้า

“อากาศยามเช้าที่นี่ดีจังนะคะ น้องชักชอบเสียแล้วซิ ทำยังไงน้า..ถึงจะได้มีโอกาสมาเที่ยวที่นี่อีก หากได้กลับไปแล้ว”

“ก็บอกพี่ซิครับ พี่จะพามาเอง” น้องมองหน้าโกร๋นแบบไม่เข้าใจ

“ทำไมต้องพี่หละ ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” น้องตอบแบบซื่อๆจนโกร๋นหน้าจ๋อยไปเลย

“เออ..พี่หมายความว่า เมื่อไหร่ที่น้องอยากมา น้องก็บอกพี่ไง พี่ขายเสื้อผ้าอยู่ตรงไหน น้องก็รู้นี่”

“อ๋อ..ค่ะ” แล้วทั้งสองก็หันหน้าออกไปดูธรรมชาติในยามเช้า ที่มันต่างกับตอนกลางคืนอย่างลิบลับ เพราะมันชัดกว่ากันเยอะ

     เมฆเดินขึ้นมาจากข้างล่าง หลังจากเช็ครถเรียบร้อย กุ้งให้กุญแจฟอร์ดของเขาไว้เรียบร้อย

“เอ้า..ทานอะไรกันอิ่มหมดรึยังพวกเรานี่ 7 โมง 40 แล้ว 8 โมงเราจะได้ออกกัน มากันครบหรือยัง ไอ้มอญเมียมึงหละ ทำไมยังไม่เห็นหน้า เดี๋ยวก็โดนทิ้งอยู่นี่คนเดียวหรอก บอกไว้ก่อนนะ ไม่มีใครอยู่นะโว๊ย วันนี้เขาปิดกันหมดฟาร์มจะเงียบ มีแต่คนงานที่กำลังทำซุ้มปีใหม่อยู่ฟากกะโน้น เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่บอก ไป ไปปลุกได้แล้ว อะไรวะ ล่อกันยังไง ไม่ดูแลเลย”

“เออๆๆ ไปแล้ว อิจฉากูอ่ะดิ ที่ไม่มีล่อหนะ” มอญเย้าเพื่อน

“ไอ้ส้นตีน ไปเลย” เมฆเอาตีนยันมอญ แต่มอญหลบทัน วิ่งไปก่อนแล้ว

“ไปครับ ถ้าอิ่มกันแล้ว ลงไปรอที่รถได้เลย คงช้าหน่อยนะ เพราะต้องรอดาวอีกคน ให้ไอ้มอญมันไปปลุกแล้ว”

     โกร๋นกับน้องเดินเคียงคู่คุยกันไปกระหนุงกระหนิงแบบไม่สนใจใคร มอญเดินเข้ามาที่ห้องปิดประตูแล้วมาปลุกดาวที่เตียง

“ดาว ดาว ตื่นได้แล้ว เขาจะไปกันแล้ว ถ้าไม่ไปก็อยู่ที่นี่คนเดียวนะ เร็ว” ดาวงัวเงีย เพราะยังเพลียอยู่เลย

“โอ๊ย มากวนใจอะไรอีกเนี่ยไอ้มอญ กูจะนอน มึงจะไปไหนก็ไป เมื่อคืนล่อกูซะหนักเลย แล้วกูจะเอาแรงที่ไหนไปไอ้เวร”

“เรื่องของมึง งั้นก็เชิญอยู่ที่นี่คนเดียวนะ เพราะไม่มีใครอยู่ งั้นกูไปหละตามสบาย ไอ้เมฆมันรออยู่”

“พี่กุ้ง พี่กุ้งหละ ไอ้มอญพี่กุ้ง มารึยัง” ดาวได้แต่ถามถึงกุ้ง จนมอญส่ายหัว

“จะไปถามถึงมันทำไม มันไม่อยู่ตั้งแต่เช้าแล้ว เห็นมันบอกว่ามีธุระในเมือง ถ้าอยากจะอยู่รอมัน ก็เอาที่สบายใจนะกูไปหละ”

“ไม่ไม่ไม่ กูไปด้วย รอกูแป๊บ ก็เพราะมึงนั่นแหละ ไม่รู้ตายอดตายอยากจากไหนมา เล่นกูซะหมดแรงเลย กว่าจะได้นอนก็เกือบเช้า”

     ไม่ถึง 10 นาที ดาวก็วิ่งลงมา แล้วเมฆก็ขับรถพาทุกคนไปเที่ยวตามที่กุ้งให้งบเอาไว้ ดาวกระโจนไปนั่งหน้าคนเดียว เพราะไม่อยากนั่งเบียดใคร เบาะหลังจึงมีน้อง โกร๋นและมอญ นั่งเรียงกันไปตามลำดับ โดยน้องนั่งอยู่หลังเมฆ โกร๋นนั่งกลางและมอญซ้ายสุด

***** ^^^^^ *****

     นุ่นมาถึงบ้านเอียดในเวลา 8.10 น. โดยประมาณ เจอวิวัฒน์เดินออกมาพอดีจึงยกมือไหว้

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ จะออกไปไหนแต่เช้าเหรอคะ” เอียด กำลังลากกระเป๋าใบโตเดินลงมาพอดี

“ว่าจะเดินออกกำลังกายแถวนี้สักหน่อย ตรงปากซอยมีสวนสาธารณะ เดินออกกำลังกายบ้างเล็กน้อย แล้วนี่สาวๆจะไปเที่ยวไหนกันหละ เห็นลากกระเป๋าใบโตกันมาคนละใบเนี่ย” วัฒน์แปลกใจที่นุ่นก็ลากกระเป๋าเดินทางมา เอียดก็ลากมา

“อ้าว ยัยเอียดยังไม่ได้บอกคุณพ่ออีกเหรอคะ ว่าเราสองคนจะไปเซอร์ไพร์สพี่กุ้งที่ฟาร์ม”

“เปล่า นี่พ่อก็พึ่งรู้จากปากเรานี่แหละ..ว่าไง เห็นคุยกะพ่อเมื่อคืนนี่ เรื่องนี้เองเหรอ ทำมาเป็นถามพ่อว่าปีใหม่จะไปไหน ร้ายนักนะเรา” วัฒน์ชี้ไปที่หน้าลูกสาว เอียดเดินเข้ามากอดแขนพ่อ ออเซาะยามเช้า เล่นเอานุ่นอิจฉาความรักของพ่อบุญธรรมกับลูกเลี้ยงเลย

“แหม คุณพ่อขา นานแล้วนะ ที่ไม่ได้ไปที่ฟาร์ม ไม่รู้ว่า อะไรมันเปลี่ยนแปลงไปบ้าง อีกอย่างหนูก็อยากจะเปลี่ยนบรรยากาศฉลองเคาน์ดาวน์บ้าง ที่กรุงเทพ เบื่อแล้ว ก็เลยชวนไอ้นุ่นมันไปซะเลยปีนี้ แล้วตกลงคุณพ่อไม่ไปกับหนูแน่นะ ไปเถอะพ่ออยู่คนเดียวหนูเป็นห่วง ไปนะ” เอียดอ้อนพ่อ อยากให้ไปด้วยเพราะเป็นห่วงสุขภาพ อยากให้ไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่ฟาร์ม

“ไปเถอะ พอดีว่า พ่อนัดเพื่อนเอาไว้แล้วคืนนี้ ไปฉลองกันตามประสาคนแก่ เที่ยวให้สนุกนะ แล้วฝากสวัสดีปีใหม่เจ้ากุ้งมันด้วย ไปเถอะ เดี๋ยวรถจะติด แดดจะร้อน” ผันเอากระเป๋าขึ้นหลังรถอย่างเรียบร้อยทั้งสองใบ

“เรียบร้อยแล้วครับคุณหนู” ลุงผันคนขับรถประจำบ้านมารายงาน

“งั้น หนูลาคุณพ่อเลยนะคะ สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าเลยแล้วกัน” นุ่นยกมือไหว้วัฒน์แล้วก็เดินขึ้นรถตู้ เอียดกอดและหอมแก้มพ่อ

“หนูไปก่อนนะพ่อ แล้วปีหน้าเจอกัน” วัฒน์ยีหัวลูกสาว

“แหม..เล่นพูดซะไกลเลย ปีหน้า เออ ปีหน้า ก็ปีหน้า ไป..ตาผัน ดูแลลูกข้าดีๆด้วยนะ”

“ครับคุณท่าน” แล้วเอียดก็เดินไปขึ้นรถ ลุงผัน ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากบ้านทันที ทั้งสองสาวโบกมือให้กับวัฒน์อีกครั้ง คงอีกนานกว่าจะถึง เพราะวันนี้วันที่ 31 วันสิ้นปี รถคงจะติดน่าดู

“ถึงปากช่องประมาณกี่โมงนี่ลุง ดูซิรถติดน่าดูเลย นี่ขนาดขึ้นทางด่วนมาแล้วนะเนี่ย” เอียด นั่งดูรถที่ติดตามทางบนทางด่วน

“วันนี้ก็คงจะนานหน่อยหนะครับคุณหนู เพราะรถขึ้นเหนือกันเยอะ หลับพักผ่อนไปได้เลย คงไม่เกิน 6 โมงหละครับวันนี้ ถึงเมื่อไหร่ลุงจะปลุกเอง” นุ่นได้ยินอย่างนั้น แทบจะหมดอารมณ์

“ทำไมแกไม่ไปเครื่องวะไอ้เอียด ไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้ว” นุ่นเริ่มเซ็ง

“จองแล้วไม่ได้ เต็มหมด ขนาดเอาชั้นพิเศษ First Class ก็เต็ม เมื่อวานเขาบอกยังพอมีว่างอยู่ 2-3 ที่ ฉันหนะคิดช้าไปเอง ถ้าไปเมื่อวานนะ ปาดนี้สบายแล้ว” เอียดก็ไม่สบายใจ ต้องมานั่งแกล่วเป็นวันๆ

“เอาเถอะๆนี่มันน่าเทศกาล วันสิ้นปี อะไรๆก็เต็ม รถทัวส์ รถไฟ เต็มหมดแน่ ดีนะ ที่เรายังมีรถส่วนตัว ออกแต่เช้าหน่อย ก็ยังดีกว่า ออกสายๆหรือบ่ายๆ รับรองว่ายังไงก็ถึง ไหนๆก็มาแล้ว อย่าคิดมาก เปิดวีดีโอดูแก้เซ็งดีกว่า”

“ก็ดี เหมือนกัน” ว่าแล้ว เอียด ก็หา Dvd หนัง ดูไปตลอดการเดินทาง ส่วนลุงผันก็ขับรถไปเรื่อยๆไม่เร็วมาก อยู่ในความปลอดภัย

----- ***** -----

     8 โมงครึ่ง กุ้งยังไม่ตื่นเพราะเมื่อคืนตรวจงานจนดึก กว่าจะได้นอนก็เกือบตี 5 ส่วนโรสหลังจากนอนต่อ ก็ยาวเหมือนกัน แต่ก็ตื่นก่อนอีกเป็นครั้งที่สอง ตื่นมาคราวนี้เธอตัดสินใจลุกเพราะเมื่อหันไปดูเวลามันสายแล้ว ปาดนี้พิณคงเตรียมอาหารเช้าเสร็จหมดแล้ว

     พอโรสขยับตัว เป็นเวลาเดียวกันกับที่กุ้งขยับเหมือนกัน แขนขวาของกุ้งที่โอบโรสอยู่จึงดันตัวโรสแบบไม่ได้ตั้งตัว หมุนมาทางซ้าย โรสจึงพลิกมาอยู่ทางซ้ายมือกุ้งเต็มๆและกุ้งก็กอดโรสแทนหมอนกอดเลย จมูกก็ระดมหอมแก้มซ้ายของโรสแบบไม่นับ จนโรสต้องปลุกกุ้ง “พี่กุ้ง ตื่น พี่กุ้ง ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะ หนูหายใจไม่ออกแล้ว คนอะไรตัวยังกะยักษ์ปักหลั่นทับหนูทีหายใจไม่ออก”

     กุ้งไม่หือไม่อือ “พี่กุ้ง หนูบอกให้ตื่น” เมื่อไม่ตื่น “ไม่ตื่นใช่ไหม” โรสก็เอามือจับปลายผมตัวเองแหย่เข้าจมูกกุ้งทันที กุ้งคันจมูกรีบลืมตาทันที “ฮัดเช้ย..ใครเล่นอะไรหนะ” พอลืมตาก็ต้องตกใจตัวเองที่ กำลังกอดโรสอยู่อย่างนั้นได้ยังไง

“โรส พี่ เอ้อ” แทนที่กุ้งจะรีบลุก ดันถามก่อนเสียนี่ คือมันไม่มีเหตุผลเอาเสียเลยที่เกิดแบบนี้ขึ้นได้ ในความคิดของกุ้ง

“จะกอดหนูแบบนี้อีกนานไหม หนูอึดอัดนะ” กุ้งได้สติจึงขยับตัวถอยหลังออกมา เพื่อให้โรสนอนอย่างสบายบนแขนซ้ายของเขา

     โรสใช้มือซ้ายบีบจมูกกุ้งเบาๆ “ตื่นได้แล้วพี่ 8 โมงกว่าแล้ว” กุ้งหอมไปที่หน้าผากโรสหนึ่งที และลามลงไปที่แก้มซ้าย

“พอแล้ว รังแกหนูแต่เช้าเลยนะ เมื่อกี้ก็ทีแล้ว หอมเอาหอมเอานึกว่าเป็นหมอนกอดรึไง” เสื้อผ้าโรสหลุดลุ่ยจนเห็นหน้าอกหน้าใจ

     กุ้งจึงตัดสินใจขอดื่มนมสดพันธุ์โชติรสเสียหน่อยไหนๆก็ไหนๆแล้ว อยู่ดีๆกุ้งก็เลื่อนตัวลงไปจนโรสงง

“ทำอะไรหนะพี่” มารู้ตัวอีกที เต้าซ้ายของเธอก็อยู่ในปากกุ้งเสียแล้ว “พี่ อีกแล้วนะ เผลอไม่ได้เลย พี่กุ้ง พี่ โอ๊ย ซี๊ด พี่ โอ๊ว”

     โรสทำอะไรไม่ได้แล้ว เพราะกุ้งเล่นกระตุ้นแต่เช้า ตอนนี้โรสทำอะไรไม่ถูกแล้ว จึงได้แต่ปล่อยให้กุ้งหาความสุขไปก่อนจนกว่าจะเสร็จ ไม่ถึง 5 นาที โรสต้องตัดใจผลักกุ้งออก ไม่งั้นได้เลยเถิดแน่ “พอแล้วพี่ ตะกระกระกรามแต่เช้าเลย ไปอาบน้ำ ไป พอแล้ว”

     โรสรีบดึงเสื้อลงและผลักกุ้งให้ลุกออกจากเตียง กุ้งก็ลุกโดยดี โรสลุกตาม โรสเดินนำหน้าส่วนกุ้งก็โอบตัวโรสและเดินหยอกล้อกันเล่นออกมาจากห้อง ไม่ทันเห็นนวลกับพิณ สองสาวตกใจพร้อมกัน “อุ๊ย..” นวลกับพิณ ไม่พูดอะไร จัดสำรับกับข้าวต่อ

“นวล” กุ้งตะโกนเรียกนวล ส่วนโรสแยกตัวไปอาบน้ำที่ห้องน้ำแขก “ขา นาย” นวลรีบวิ่งกลับมาที่โซฟา แล้วนั่งลงกับพื้น

“พวกนั้นไปกันหมดแล้วใช่ไหม” กุ้งเอามือตบหลังคอเบาๆ และหมุนคอเล็กน้อย เพื่อจะได้สดชื่น

“ไปกันตั้งแต่ 8 โมงแล้วค่ะนาย” กุ้งค้นหากุญแจรถเพื่อนทั้งสองคัน ที่ให้ไว้ไม่รู้ว่าวางไว้ตรงไหน

“หาอะไรคะนาย” กุ้งมุดหาทั้งบนทั้งล่าง “กุญแจรถของไอ้เมฆกับไอ้มอญ ไม่รู้ว่าฉันเอาไปไว้ที่ไหน จำได้ว่าฉันวางไว้ตรงนี้”

“2 ดอกนั้นหรือเปล่าคะ” กุ้งหันไปดูที่ข้างฝา “เออ ใช่ แล้วมันไปอยู่ตรงนั้นได้ยังไง”

“ก็เมื่อคืนหนูเห็นนายมารื้อของที่บนโต๊ะนี้ คงตกใต้โต๊ะ เมื่อเช้าหนูมาทำความสะอาด เห็นตกอยู่ ไม่รู้ว่าของใคร เลยเอาไปแขวนไว้”

“ขอบใจมาก เอ้อ แล้วเจ้าลูกแก้วหละ วันนี้ทำไมถึงเงียบจัง” กุ้งผิดสังเกตุ เพราะปาดนี้จะมาป่วนแต่เช้าแล้ว

“อ๋อ คุณเด่นกับคุณกวาง พาไปหาคุณตาคุณยายที่อำเภอโน้นหนะคะ เย็นๆคงกลับ นวลเลยสบายหน่อยวันนี้”

“ดีเหมือนกัน ฉันเองก็จะได้สบายหู เอาหละถ้าไม่มีอะไร วันนี้นวลก็พักผ่อนได้ตามสบายเลยนะ แล้วเย็นๆค่อยมาเหนื่อยอีกที ตอนงานเลี้ยง ไป วันนี้ฉันให้แกพักวันนึง ไม่ต้องมาคอยรับใช้ฉันหรอก” กุ้งให้นวลไปพัก เพราะเหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว

“ไม่เป็นไรค่ะนาย เพื่อนาย นวลทำได้ นายเหนื่อยกว่านวลเยอะ” กุ้งจ้องหน้านวล แล้วชี้ไปข้างนอก

“อยากเปลี่ยนงานก่อนปีใหม่ไหมนวล” นวลรีบยกมือไหว้แล้วลุกออกไปทันที และไม่ลืมที่จะไปลาพิณ

“หนูไปแล้วนะพี่ แล้วเจอกันคืนนี้” พิณยกมือและยิ้มให้ “จร้า แล้วเจอกัน”

     กุ้งเดินกลับเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำ ไม่นานโรสก็ออกมาจากห้องน้ำ มองหากุ้ง “พี่พิณ พี่กุ้งหละ” พิณชี้เข้าไปที่ห้องนอน โรสนึกว่ากุ้งเดินกลับเข้าไปนอนต่อ จึงรีบเดินเข้าห้องและล๊อกประตูทันที เพราะจะแต่งตัวตัว มองหาบนที่นอนก็ไม่มี

“อ้าว ไม่มี แล้วพี่กุ้งหายไปไหน” ขณะที่โรสยืนหันหลังอยู่ข้างๆเตียง กุ้งก็อาบน้ำเสร็จพอดี จึงค่อยๆย่องมาข้างหลัง

     แล้วใช้ช่วงจังหวะที่โรสเผลอ กุ้งค่อยๆเอื้อมมือมาจากข้างหลัง ปลดผ้าขนหนูที่โรสห่มอยู่หลุด โรสตกใจร้อง “ว๊าย” กุ้งรีบจับตัวโรสเอนลงบนที่นอนทันที แล้วตัวกุ้งรีบจู่โจมที่เต้าทั้งสองของโรสอีกครั้งแบบไม่ให้ตั้งตัว ทั้งปากทั้งมือ โรสทำอะไรไม่ได้ เพราะพยายามเอามือปิดของสงวนเอาไว้ ปากก็ได้แต่พูด ส่วนกุ้งไม่สนใจฟัง เพราะกำลังสนุกกับร่างกายของแฟนสาวอย่างมีความสุข

“พี่กุ้ง ไม่เอา อย่านะ หนูยังไม่พร้อมโอ๊ย.. พี่ โอ๊ว พี่หนู ยัง..” กุ้งไม่สนใจ เพราะตอนนี้ เครื่องเขาติดแล้ว คงดับยาก

     โรสพยายามดิ้นอยู่นาน กุ้งก็เปลี่ยนจากเต้าซ้ายมาเต้าขวาอย่างมีความสุข ปากกุ้งก็ทำงานไปเรื่อยๆ โรสตัดสินใจอีกครั้ง ปล่อยมือจากตรงนั้น แล้วผลักกุ้งออกไปอย่างแรง จนกุ้งกระเด็นถอยหลังออกไป แล้วรีบดึงผ้าเช็ดตัวขึ้นมาปิดร่างกายไว้ก่อนทันทียังไม่ทันห่ม “พี่กุ้ง ทำอะไร เล่นอะไร หนูไม่สนุกด้วยนะ อย่าทำแบบนี้อีกนะ หนูโกรธจริงๆด้วย ถ้ายังขืนทำอีก หนูจะกลับเดี๋ยวนี้แหละ”

“พี่ขอโทษ พี่แค่จะแกล้งเล่นนิดเดียว แต่พอมันเข้าปากไปแล้ว มันหยุดไม่ได้จริงๆ” โรสงอน เพราะโกรธจริงๆ

“รักหนะรักอยู่ อะไรก็ให้ได้ ถ้ามันไม่สุดวิสัยจนเกินไป แต่ถ้าจะเอาตรงนั้น มันยังไม่ถึงเวลายังไม่ใช่ตอนนี้ พึ่งเริ่มคบหาดูใจกัน ให้ล่วงเกินแค่นี้ก็ถือว่าเยอะแล้ว ทำไมถึงคิดจะเอาแต่ได้ หรือว่าทำจนชินกับผู้หญิงคนอื่น หนูไม่ใช่อีตัวข้างทางที่พี่แวะรับมานะ”

     โรสบอกแบบนั้น แต่กุ้งคงไม่ได้คิดแบบนั้นนะซิ โรสไม่มองหน้ากุ้ง หันไปหาชุดที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าอย่างเดียว ไม่นาน พอทั้งสองคนแต่งตัวเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้อง คราวนี้โรสหน้ามุ่ย ผิดสังเกตุ จนพิณต้องเอ่ยปากถาม

“คุณหนู เป็นอะไรไป ใคร..” โรสยกมือขึ้น อย่าพึ่งถามอะไร มานั่งลงที่เก้าอี้และทานมื้อเช้าโดยไม่รอกุ้ง

     กุ้งเดินตามอย่างช้าๆ นั่งลงข้างๆ โรสยกชามข้าวลุกเดินหนีไปอีกฝั่ง กุ้งไม่ตาม เพราะรู้แล้วว่ากำลังงอนอยู่ จึงเริ่มนั่งทานมื้อเช้า แบบเงียบๆ หลังจากทานเสร็จ โรสก็ลุกแล้วเดินออกไปจากบ้านทันที จนพิณพอจะมองออกว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร

     คือมันไม่มีเหตุผลเลยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้สำหรับกุ้ง เพราะคิดว่าอยากจะแหย่โรสเท่านั้น แต่มันเกินเลยไปมากในความคิดของโรส กุ้งเดินตามโรสออกไป มองหา ไม่รู้ว่าโรสไปทางไหนแล้ว พิณเก็บของบนโต๊ะอาหารจนหมด จากนั้นก็เดินเข้าไปจัดกระเป๋าเสื้อผ้าของโรสให้เข้าที่ โดยใช้ตู้เสื้อผ้าของกุ้งด้านหนึ่งที่กุ้งเตรียมไว้ให้แล้วอย่างดี มีสามส่วน ชั้นบนสุดห้อยเสื้อ ถัดลงมา วางกางเกง สุดท้ายเป็นลิ้นชัก สำหรับใส่ชุดชั้นใน เช่นเสื้อใน กางเกงใน และไม่ลืมผ้าอนามัยที่ติดมาด้วยเสมอทุกครั้ง

***** ..... *****

  นิดไม่ลืมที่จะตามมาหาสามีอย่างกุ้ง หลังจากตื่นมาเมื่อตอน 9 โมง เช้า ก็รีบ อาบน้ำแต่งตัว กว่าจะออกจากบ้านได้ก็เกือบ 10 โมง

“จะทันไหมเนี่ย มืดแน่เลย อุตส่าห์ตั้งเวลาปลุกเอาไว้ 7 โมงเช้าแล้วเชียวนะ เผลอหลับไปได้ยังไงวะเนี่ย ตายๆ 10 โมง รถติดด้วยวันนี้ เอาวะดีกว่าที่ไม่ได้ไป กุ้งนะกุ้ง โทรไปก็ไม่รับ คอยดูนะ ถ้าเจอตัวหละน่าดู ไม่เคยสนใจที่โทรหาเมียบ้างเลย อ้างทำแต่งาน ให้มันจริงเถอะ คอยดูนะ ถ้ามัวทำอย่างอื่นที่ไม่ใช่งานหละเป็นเรื่องแน่ แม่จะทำให้ฟาร์มระเบิดเป็นเสี่ยงๆเลย ไม่เชื่อก็คอยดู”

     พูดจบก็รีบออกรถและบึ่งไปหาสามีสุดที่รักทันที ระหว่างทางนิดก็โทรหากุ้งตลอด แต่กุ้งไม่รับสาย เพราะเปิดสั่นเอาไว้และกำลังหาทางและวิธีง้องอนโรสอยู่ จึงไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเท่าใดนัก นิดโมโหเหวี่ยงโทรศัพท์ลงกับเบาะทันที “กุ้งนะกุ้ง ทำอะไร คอยดู”

%%%%% ----- %%%%%

     กลุ่มของเมฆ ก็เพลินอยู่กับการเที่ยวตรงนั้นตรงนี้ มีความสุขไป ดาวเองก็สนุกกับการได้ซื้อของตรงนั้นตรงนี้ น้องก็แวะหาซื้อชุดซื้อของที่ตัวเองต้องการ ตามงบที่กุ้งให้โกร๋นมา ทริปนี้มีเมฆเป็นหัวหน้าทัวส์ กับอีกสองคู่ คือโกร๋นกับน้องและมอญกับดาว

xxxxx ===== xxxxx

     โรสเดินเรื่อยเปื่อยเกือบถึงสวนดอกไม้หลังฟาร์ม และทักทายผู้คนไปเรื่อยๆไม่รู้ว่าเดินมาได้ยังไงตั้งไกล เพราะความโกรธมั้ง กุ้งเริ่มเป็นห่วงโรสแล้ว เพราะถ้าไปตรงนั้นจริงกลัวมีอันตราย โรสเดินไปเห็นพวกคนงามกำลังทำซุ้ม จัดเวทีเล็กๆคล้ายๆแค้มป์ไฟ สไตล์คาวบอย จึงเดินเข้าไปและพูดคุยกับคนงานพวกนั้นเหมือนสนิทสนมกันดี พวกนั้นก็พูดคุยดี เพราะโรสอัธยาศัยดี มือไม้อ่อน

     พวกนั้นพูดคุยด้วยทั้งๆที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโรสเป็นใคร แต่เพราะรอยยิ้มที่โรสมีให้ ทำให้พวกคุณลุง คุณป้า คุณน้า คุณอา คุณพี่และคุณน้องทั้งหลาย ไม่รังเกียจที่จะให้ความเป็นมิตร โรสเข้าไปช่วยทำ เท่าที่จะทำได้ มีความสุขไปอีกแบบ จนนวลมาเจอเข้า

“คุณโรส มาทำอะไรตรงนี้ค่ะ ถ้านายรู้เอาหนูตายแน่เลย ว่าปล่อยให้เมียเจ้านายมาทำแบบนี้ได้ยังไง ไม่เอาค่ะ อย่าทำเลย มาค่ะมาทางนี้กับหนูดีกว่า ถ้าอยากจะทำ ตรงนั้นมันงานหนัก มาค่ะ มาล้างมือก่อน ดูดู้ ทำเข้าไปได้ยังไง มือไม้สวยๆพังหมด” นวลใจเสียเลย

“เมื่อกี้นวลพูดว่าอะไร เมียนายอย่างงั้นเหรอ” นวลพยักหน้า “ฉันไม่ได้เป็นสักหน่อยแค่แฟน ถ้าพวกนั้นรู้เข้าฉันเสียนะ” โรสแก้ตัว

“อย่ามาโกหกเลยคุณ นายไม่เคยพาใครมานอนที่เรือนใหญ่ ถ้าไม่ใช่เมียแล้วจะเป็นใคร คุณอย่ามาโกหกหนูเลย ไม่เนียน ไม่ต้องมาอายหนูหรอก หนูเข้าใจ ทำงานกับนายมา 2 ปี หนูไม่เคยเห็นนายพาใครมานอนที่นี่เลย ก็มีคุณนี่แหละเป็นคนแรกขนาดคุณนิด”

     นวลรีบเอามือปิดปากตัวเองทันที โรสหันไปมองและถามทันควันเช่นกัน “คุณนิด ใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะนวล บอกมา” ซวยแล้วนวล ไม่น่าเผลอหลุดปากพูดเรื่องนี้ออกมาเลย กำลังจะดีอยู่แล้วเชียว นวลรีบเดินหนี โรสเดินตาม เพื่อต้องการคำตอบให้ได้

“เงียบทำไม จะไปไหน บอกมานิดคือใคร ผู้หญิงอีกคนของนายเธอใช่ไหม”

“เออ..หนูไม่รู้ ขอตัวก่อนนะคะ พอดีป้ากับลุงเรียกพอดี จะไปดูอาหารการกินคืนนี้”

     โรสกำลังจะเดินตามนวลไป กุ้งเดินมาทางนี้พอดี โรสเลยหลบออกไปจากส่วนนี้และหลุดออกไปถึงสวนดอกไม้หลังฟาร์มจริงๆ กุ้งเดินถามคนงานมาตลอดว่าเห็นโรสไหม บอกลักษณะ คนงานก็ชี้ไปทางนั้นทางโน้นบ้าง แล้วแต่จะจำได้ กุ้งมองไปรอบๆ ก็ไม่เจอ

“ไปไหนของเขานะ เห้อ เรื่องไม่เป็นเรื่องเลย ขออย่าให้ไปหลังฟาร์มเลยนะ”

     ว่าแล้วกุ้งก็รีบเดินไปที่หลังฟาร์มทันที โรสกำลังเพลินตากับสวนดอกไม้ ที่กุ้งปลูกเอาไว้เมื่อหลายปีก่อน เพราะความคิดถึงดาว เพราะดาวชอบดอกไม้ จึงปลูกดอกไม้ไว้หลากหลายชนิด เพื่อที่จะนึกถึงคนที่เขารักเวลาที่เขาหมดกำลังใจ ไม่ว่าจะเป็นทานตะวัน กุหลาบ และอีกหลายชนิดเท่าที่พื้นที่จะอำนวย แต่ที่มาปลูกไว้ด้านหลังนี้ก็เพราะ อีกใจหนึ่งก็เพื่ออยากจะลืม เอาไว้ให้เป็นอนุสรณ์เตือนใจกับความหลังที่ทำให้เขาช้ำใจ กุ้งตัดสินใจถูกที่ตามมาตรงนี้ เพราะโรสเองก็ชอบดอกไม้คล้ายๆกับดาว 

     กุ้งตะโกนเรียกโรสอยู่นานจนเสียงจะแหบแล้ว โรสได้ยินเสียงกุ้งแล้วหละ แต่จะขอแกล้งกลับเสียหน่อย ชอบแกล้งคนอื่นดีนัก ต้องโดนเสียบ้าง ไอ้เรื่องเมื่อกี้หนะ ที่จริงหายโกรธไปนานตั้งแต่ไปเฮโลช่วยคนงานแล้ว โรสหลบกุ้ง เหมือนเล่นซ่อนหา ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับกุ้ง เพราะนี่มันถิ่นเขา สักพักกุ้งเห็นหมวกของโรสก็จำได้ เพราะเป็นหมวกที่เขาวางไว้ให้โรสใช้เอง จึงค่อยๆแอบมาข้างหลังและรวบตัวกอดเมื่อได้จังหวะ “ปล่อยเค้าเดี๋ยวนี้นะ คนนิสัยไม่ดี คนฉวยโอกาส” โรสหันกลับมา เอามือทุบอกกุ้งเป็นการใหญ่

“พี่ขอโทษ” โรสแกล้งทำงอน หันตัวกลับไปอีกทาง “พี่อุตส่าห์มาขอโทษหนูแล้วนะ พี่รู้ว่า พี่ผิด พี่ทำไม่ถูก จะให้พี่ทำยังไงหละ”

“รู้เหมือนกันเหรอว่าผิด” กุ้งพยักหน้า โรสเหลือบสายตาไปดู เห็นกุ้งทำหน้าเศร้าๆ ปากเบะ

“รู้แล้วทำ ทำไม หนูไม่ใช่อีตัวหรือกะหรี่ข้างทางที่พี่อยากเมื่อไหร่ ก็จะเอาตอนไหนก็ได้นะ”

“ครับ เข้าใจแล้วครับ” กุ้งหอมแก้มไปที่แก้มขวาของโรส “พี่ ทำอะไร เอาอีกแล้วนะ ไหนพึ่งบอกไปหยกๆ”

“หอมแก้มแฟนแบบนี้ไม่ผิด” โรสแกล้งงอนอีก “พูดให้ดี ใครแฟนพี่ หนูไปเป็นแฟนพี่ตอนไหน”

“เล่นแบบนี้ใช่ไหม” เมื่อโรสปฏิเสธ กุ้งรีบกวาดขาของโรสขึ้นมาอุ้มทันที

“พี่ทำอะไรหนะ ปล่อยหนูลงเดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า มันจะไม่ดี”

     กุ้งไม่สนใจ อุ้มโรสออกมาจากสวนดอกไม้ทันที “ปล่อยหนูเดี๋ยวนี้นะ” โรสดิ้นจนกุ้งต้องปล่อย หลังจากที่พ้นสวนดอกไม้แล้ว

“โอเครๆ พี่ปล่อยแล้ว คราวนี้เลิกดื้อเลิกงอน แล้วมาคุยกันดีๆจะได้ไหมคนดี พี่ยอมแล้ว เอ้า ได้ไหม”

“พี่ก็ต้องสัญญากับหนูก่อนซิ ว่าต่อไปจะไม่ลุ่มล่ามกับหนูแบบเมื่อเช้าอีก ได้ไหม แค่ให้ดูดให้หอมมัน ก็ถือว่ามากพอแล้วนะ กับสถานะในตอนนี้หนะ ถ้ามากกว่านั้นหนูคงให้ไม่ได้ เข้าใจหนูหน่อย เราพึ่งเริ่มคบกัน ค่อยเป็นค่อยไปนะคนดี ทำเพื่อหนูได้ไหม”

     กุ้งพยักหน้า “ไม่เอา หนูอยากได้ยินจากปากของพี่” โรสชี้ไปที่หน้าของกุ้ง “ได้ครับ พี่ให้สัญญา”

“รับปากกับหนูแล้วนะ ถ้าผิดสัญญาหละ ว่าไง ถ้ายังทำอีก ไม่ตอบ เงียบ หนูตอบแทนก็ได้ ถ้ายังทำอีก เลิก หนูจะเลิกและไปจากพี่ทันที เข้าใจไหม” โรสมองหน้าคนรัก กุ้งรวบมือทั้งสองข้างก็โรสมากุมไว้

“พี่ขอให้สัญญาครับว่า ต่อจากนี้ไป ผมนายกุ้ง จะไม่ลุ่มล่าม ทำตัวและนิสัยไม่ดีเหมือนเมื่อเช้าอีก ถ้าทำอีก ยินดีที่จะให้น้องโรส ไปจากชีวิตของผมทันที พอใจไหมครับ” กุ้งจ้องหน้าโรส เพื่อรอคำตอบ และการให้อภัยจากปากสักที

“ค่ะ โรสให้อภัยพี่ หนูไม่โกรธพี่แล้ว” แล้วโรสก็กอดเอวกุ้งและเงยหน้าขึ้นไปหอมแก้มกุ้งทั้งสองข้าง

     กุ้งดีใจมากที่โรสให้อภัย จึงจูงมือโรสเดินไปที่ลำธารที่อยู่ถัดไปด้านบน ลำธารนี้เปรียบเสมือนต้นน้ำ เป็นแหล่งน้ำที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ ไหลจากบนนี้ลงไปข้างล่าง กุ้งไม่ค่อยที่ได้พาใครขึ้นมาตรงนี้บ่อยนัก เพราะมันเป็นแหล่งต้นน้ำธรรมชาติจริงๆ ขนาดคนงานถ้าไม่จำเป็นหรือกุ้งไม่สั่ง ก็ไม่สามารถขึ้นมาบนนี้ได้ กุ้งพาโรสเดินเที่ยว ถ่ายรูปและชมธรรมชาติ พร้อมกับจู่จี๋กันทั้งวันเพียงสองคน โรสมีความสุขมาก จนลืมเรื่องของนวลที่พูดถึงคนที่ชื่อนิดไปเลย เมื่อธรรมชาติพาไป กุ้งจึงร้องเพลงให้โรสฟังด้วย 1 เพลง

< สายธาร - สุชาติ ชวางกูร > https://youtu.be/h3Jkiyfd3ko

+++++ ***** +++++

     พฤกษ์ พ่อของสิงห์ โทรมาขอโทษวัฒน์ที่ไม่ได้ไปตามนัด เพราะมัวแต่ไปจัดการเรื่องบางอย่างให้กับสิงห์ลูกชายสุดที่รัก สาเหตุมาจากสิงห์ติดการพนันที่บ่อนแล้วไม่มีเงินจ่าย หนี้ก้อนโตที่ค้างไว้นานจนทางบ่อนไม่พอใจ เพราะมันจะข้ามปีแล้ว

“คุณวัฒน์ครับ ผมต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปตามนัดวันนั้น เดี๋ยวหลังปีใหม่ ผมขอโอกาสอีกครั้งก็แล้วกันนะครับ”

“ไม่เป็นไรครับ ก็อย่างที่บอก มีอะไรก็โทรนัดเลขาผมล่วงหน้าได้เลย ถ้าโทรมาแบบนี้ผมบอกอะไรคุณไม่ได้จริงๆ ตามนี้นะครับ”

“ครับ” พูดจบวัฒน์ก็วางสายทันที ทางพฤกษ์หมดอารมณ์เลย เข้าหายากมาก “เอาวะ เพื่อครอบครัวและตัวเอง ต้องนัดให้ได้”

     พูดจบก็หันไปมองหาสิงห์ลูกตัวแสบ “นี่คุณเห็นลูกบ้างไหม วันๆหาแต่เรื่องมาให้ อยู่ไม่เคยติดบ้าน ไม่รู้ว่าไปมั่วอยู่บ้านไหน”

“ไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ช่างหัวมันเถอะ เอาเรื่องคืนนี้ก่อนดีกว่าไหม กับบ้านโน้นหนะ เรื่องที่จะหาฤกษ์หมั้นระหว่างตาสิงห์กับหนูนุ่นหนะ คุณจะว่าไง” อนงค์เป็นห่วงเรื่องนี้มากเพราะดูๆแล้ว นุ่นไม่อยากจะมาดองกับบ้านนี้เลย

“ผมจะรู้กับคุณไหมหละ ผมเห็นคุณกับเพื่อน เออออกันเองอยู่แค่สองคน ผมกับตฤนแทบจะไม่มีส่วนรู้เห็นอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย”

“คุณหนะ ก็ช่วยกันหน่อยไม่ได้เหรอ ก็รู้ๆกันอยู่ว่าตอนนี้ฐานะที่บ้านเราเป็นยังไง ถ้าไม่ได้หนูนุ่นมาดองกัน ชื่อเสียงความน่าเชื่อถือทางธุรกิจเราพังแน่ นะ ถือว่าช่วยเหลือครอบครัวหน่อยไม่ได้รึไง” อนงค์บ่นทั้งๆที่ตัวเองหนะตัวใช้เงินเปลืองที่สุด

“คุณก็ช่วยไปปรามๆเจ้าสิงห์ลูกรักของคุณให้ได้เสียก่อนซิ วันๆคอยสร้างแต่เรื่อง บอกตามตรงนะ ผมไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนมาตกนรกกับมันเลย พับผ่าซิ พูดแล้วอารมณ์เสีย ไปดีกว่า”

“นั่นคุณจะออกไปไหนอีก แล้วงานคืนนี้ที่สมาคมหละ จะว่าไง”  

“ไปหาช่องทางหาเงินให้ครอบครัวไง นัดตีกอลฟ์กับท่านรองฯดิเรกไว้ ไปหละ นี่ก็จะบ่ายแล้ว ไม่อยากให้ท่านรอนาน เดี๋ยวเย็นนี้ก็ไปเจอกันที่งานเลยแล้วกัน ตามนี้นะ” พูดจบพฤกษ์ ก็รีบขับรถออกไปเลยทันที อนงค์ได้แต่ทำหน้ายู่ เซ็งกับชีวิตและลูกชายตัวดี

..... +++++ .....

     สิงห์ไม่รู้จะไปไหน เลยมาหลบนอนอยู่กับสร้อยที่บ้าน แพรไหมจึงถือโอกาส เข้ามาคุยกับลูกเขยถึงห้องนอน ขณะที่นอนกอดสร้อยอยู่ “แม่เข้ามาได้ยังไง หนูว่าหนูล็อกห้องแล้วนะ” สร้อยตกใจที่แม่เข้ามา ขณะที่ตัวเองนอนโป๊อยู่กับผัวทั้งๆที่ท้องโย้อยู่

“อีนี่ก็ถามแปลก ถ้าล๊อกฉันจะเข้ามาได้ยังไง สงสัยเมื่อคืนล่อกับผัวเพลินจนลืมหละซิ ฉันแค่จะเข้ามาถามมันดูว่า เมื่อไหร่จะมาสู่ขอให้มันเป็นเรื่องเป็นราวเสียที นี่ก็จะหมดปีอยู่รอมล่อ พรุ่งนี้ก็ปีใหม่แล้ว ไม่เห็นว่าผัวแกจะทำอะไรเลย เบื่อ ฉันเบื่อ เข้าใจไหม”

“แม่ ไหนบอกว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วไง รอให้คลอดตาหนูก่อน” สร้อยพยายามพูดกับแม่ทั้งๆที่ยังเปลือยอยู่

“ฉันรอไม่ไหวแล้ว วันนี้ต้องพูดกับมันให้รู้เรื่อง ท้องแกโย้ออกขนาดนี้ คนแถวนี้เขาก็รู้กันหมดแล้วว่าใครเป็นผัวแก จะไปกลัวมันทำไม ทำให้มันถูกต้องซะ ไม่ใช่ว่าหลบซ่อนๆทำเป็นเมียน้อยหลบเมียหลวงไปได้ ฉันว่า แกไปหาอะไรใส่ก่อนปะ เห็นแล้วอุดจาดตายังไงก็ไม่รู้ ไปไป แล้วทีหน้าทีหลัง อย่าลืมล๊อกห้องหละ เด็กเล็กแถวนี้มันเยอะ ถ้าคนอื่นมาเห็นเข้า มันจะไม่ดี อย่ามัวแต่ล่อกันจนเพลินแล้วลืมเหมือนครั้งนี้อีกหละ ไป ยังอีก ยังมาพิลี้พิไลอยู่ได้..ตื่นๆๆ ตื่นได้แล้วไอ้สิงห์ ฉันบอกให้ตื่น นี่มันจะบ่ายโมงแล้ว นอนกินบ้านกินเมืองอยู่ได้” สิงห์หงุดหงิด ลืมตาขึ้นมา โวยวายก่อนเลยอันดับแรก

“โอ๊ย อะไรกันคุณแม่ยาย อะไรนักหนาเนี่ย คนจะหลับจะนอน ไปเทศนาที่อื่นก่อนได้ไหม ฉันจะนอน”

“นอนเหรอ นอนเหรอ นี่แนะๆ” แพรเอามือขวาตีลูกเขยจนต้องลุก “จะลุกไหมไอ้ลูกเขยเวร ลุกมาคุยกันให้รู้เรื่องเดี๋ยวนี้นะ”

     สิงห์วิ่งไปหลบหลังเมียทั้งๆที่เปลือย “พอกันทั้งผัวทั้งเมีย เห็นแล้วอุดจาดตาทั้งคู่ พวกแกสองคนแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วออกไปหาฉันข้างนอกเดี๋ยวนี้เลย ทุเรศ เปรตดีๆนี่เอง ซวยๆลูกกะตากูจริงๆพับผ่าเถอะ” พูดจบเพรก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที

     สิงห์ตื่นมาแล้วอยากจะเอาเมียต่อ ไม่อยากออกไป จึงขอเมีย สร้อยไม่ให้ เพราะแม่รีบให้ออกไป

“นะๆ ขอสักรอบนะ น้องมันตื่นแล้ว” สิงห์อ้อนเมีย แต่สร้อยไม่ให้ เพราะพึ่งต่อแขนต่อขาไปเมื่อกี้นี้เองก่อนที่จะตื่น จึงปฏิเสธ

“ไม่ได้ไม่เอา พี่สิงห์อย่านะ บอกว่าไม่ก็ไม่ซิ ไม่เห็นเหรอว่าแม่พูดว่าอะไรเมื่อกี้หนะ แล้วยังจะขอเอาหนูอีกไปเลย ไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วรีบออกไปหาแม่ หนูจะออกไปรับหน้าแม่ก่อน แล้วรีบตามไปนะ” วันนี้วันสิ้นปีแท้ๆ แพรคิดว่าน่าจะมีอะไรดีๆให้กับชีวิตบ้าง

>>>>> @@@@@ <<<<<

     ออย เพื่อนรักของโรส พึ่งตื่นเช่นกันหลังจากที่เริงโลกีย์จนอิ่มเอมมาเมื่อคืนกับเอ๊าะๆที่เธอลากมาหาความสุขได้ คืนนี้คืนส่งท้ายไม่รู้จะไปไหน จึงโทรหาเพื่อน เผื่อโรสจะมีที่ไปดีๆ หลังจากที่อาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาดและสดชื่นดีแล้ว

“ฮาย เพื่อนรัก ทำอะไรอยู่จ๊ะ” โรสกำลังหยอกเอินกับกุ้งบนที่นอนหลังจากทานมื้อกลางวันกันเสร็จ เสียงหัวเราะหลุดดังเข้าไปในเครื่องขณะที่รับสาย จนออยต้องแปลกใจว่าเสียงผู้ชายในนั้นคือใคร แล้วใครคือพี่กุ้ง นี่โรสมีแฟนกับเขาแล้วเหรอ

“พี่กุ้ง ไม่เอา 5555+ หนูขอรับสายเพื่อนก่อน พอได้แล้ว จุ๊ๆ” โรสทำมือจุ๊ๆแล้วเอียงตัวมาหอมแก้มกุ้ง กุ้งจึงยอมปล่อยตัว

     แล้วโรสก็หันมาคุยโทรศัพท์กับออย โดยที่กุ้งนั่งกอดและซุกซนอยู่ข้างๆตลอดเวลา

“เสียงใครหนะไอ้โรส เหมือนเสียงผู้ชาย ผัวแกเหรอ ไหนแกบอกว่า ยังไม่มีไงวันก่อน แล้วนี่อะไร ไม่เจอกันไม่กี่วัน นี่แกได้ผัวแล้วเหรอ อะไร ทำไมมันเร็วนักวะ ไหนเล่ามาซิ ฉันอยากรู้ ว่าจะชวนแกไปเที่ยวซะหน่อยคืนนี้ แต่ไม่เป็นไร อยากรู้เรื่องนี้ก่อน เล่ามา”

“ไม่ใช่ผัว แค่แฟน” โรสรีบบอก กลัวเพื่อนจะคิดไปไกล แต่ในความรู้สึกของออย มันคงไม่ใช่แค่นั้นนะซิ ต้องมีอะไรลึกซึ้งกว่านั้น

“นั่นแหละ จะผัวหรือแฟน แกก็เสร็จเขาแล้วใช่ไหมหละ ลองไปไกลถึงขนาดนั้นจะรอดไหม ก็แล้วแต่ใครจะเรียก ให้มันดูดี จะแฟนจะผัว มันก็คือคนของเรา คนที่เรารักใช่ไหม” โรสนอนอมยิ้มอย่างเงียบๆขณะที่กุ้งซุกซนไปเรื่อย ได้โอกาสดูดเต้าของโรสเพลินเลย

“เออๆ แล้วแต่แกจะคิดแล้วกัน ตามนั้น แต่คืนนี้ฉันคงไปกับแกไม่ได้แล้วหละ เพราะฉันอยู่ปากช่อง บ้านแฟนฉัน ฉันมาเคาน์ดาวน์ที่นี่ สุดโรแมนติกเลยหละแก..พี่กุ้ง หนูจั๊กกะจี้นะ” โรสบ่นออกมาเบาๆกับกุ้ง ขณะที่เอามือปิดไมค์โทรศัพท์เอาไว้

“นั่นแกกำลังทำอะไรอยู่หนะ ทำไมเสียงถึงเป็นแบบนั้นสั่นๆ ไม่เป็นภาษาเลย อย่าบอกนะว่ากำลังทำอะไรกันอยู่ ไอ้โรส โรส”

     โรสพูดอะไรกับเพื่อนไม่ได้แล้ว เพราะกุ้งรุกหนักเหลือเกิน จนโรสมือไม้อ่อนโทรศัพท์หลุดจากมือลงกับที่นอน

“โรส โรส” โรสไม่สนใจโทรศัพท์แล้ว สนใจกุ้งดีกว่าเพราะกุ้งเล่นกระตุ้นความรู้สึกอีกครั้ง ตอนนี้เสื้อของโรสหลุดออกจากอกแล้ว

     มือทั้งสองข้างของโรสกำแน่นอยู่ที่หัวของกุ้ง เสียงอะไรต่อมิอะไรหลุดรอดเข้าไปบ้างก็ไม่อาจรู้ได้ จนออยต้องวางหูไปเอง

“เป็นเอามากเพื่อนฉัน สงสัยคงกำลังขึ้นสวรรค์ เสียงครางออกมาซะขนาดนั้น โรสนะโรส ไม่เบาเหมือนกันนะแก เห็นเงียบๆแบบนั้น เอาเรื่องเหมือนกัน เวลามี Sex เอ้าปล่อยมัน แล้วคืนนี้เราจะไปส่งท้ายกับใครที่ไหนดีวะเนี่ย เพื่อนเราก็มีความสุขไปแล้วคนนึง”

     พูดจบออยก็รีบหาเบอร์หนุ่มๆในเครื่องที่อยู่ในสต๊อกคอลเล็กชั่นของเธอทันที เมื่อเจอคนที่เธอต้องการ จึงรีบโทรนัดในบัดนั้น

$$$$$ ----- $$$$$

     กลุ่มของเมฆ กำลังเดินทางกลับ เพราะเที่ยวกันสนุกจนลืมวันเวลา น้องเองก็มีความสุขแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน งานนี้โกร๋นได้รูปของน้องไว้เพียบทั้งเดี่ยวทั้งคู่ ส่วนดาวก็เที่ยวสนุกเพลินจนลืมเรื่องของกุ้งไปเลยเช่นกัน นานๆจะได้ออกมาเที่ยวแบบนี้กับเพื่อนๆแบบกลุ่มใหญ่ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่ลุงผันเริ่มเข้าเขตฟาร์มของกุ้งแล้ว นุ่นดูเวลาที่ข้อมือหลังจากตื่นนอนได้ไม่นาน

“ห้าโมงกว่าแล้วแก หลับยาวเลยฉัน หลังจากทานมื้อเที่ยงไป” เอียดก็เช่นกัน หลับทั้งคู่

     นุ่นมองดูข้างทางที่สวยงามเพราะไม่เคยมา “อีกไกลไหมแก ฟาร์มพี่กุ้งหนะ รถติดจริงๆ กว่าจะหลุดได้จากฟิวเจอร์และสระบุรี”

“ไม่ไกลหรอก นี่ก็เข้าเขตฟาร์มพี่กุ้งแล้วฉันจำได้ นานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้มา เกือบ 3 ปีแล้วมั้ง นั่นไงรถพี่กุ้ง กำลังเลี้ยวซ้ายเข้าฟาร์ม ลุงรีบตามไปเลย” เอียดโชคดีที่เจอรถกุ้ง “ครับคุณหนู” ลุงผันรีบเหยียบคันเร่งตามทันที เพราะจำทางไม่ได้เช่นกัน

     ไม่นาน รถทั้งสองคันก็มาจอดที่ลานจอดรถ เอียดดีใจที่เห็นรถพี่ชาย เพราะไม่งั้นก็คงต้องสอบถามคนแถวนี้อีกตามเคย พอรถนิ่งเอียดรีบเปิดประตูแล้ววิ่งลงมานึกว่าจะได้เจอกุ้ง แต่ต้องผิดหวัง เพราะคนที่เปิดประตูลงมากลับเป็นเมฆ ไม่ใช่กุ้ง

“พี่กุ้ง” เมฆและมอญตกใจมากที่เจอเอียดที่นี่ โดยเฉพาะมอญคนที่เอียดแอบรักแอบชอบมาตั้งนานตั้งแต่สมัยเรียน

     ดาวเมียรัก เดินควงแขนมากับมอญ อิงแอบซบไหล่อย่างมีความสุข จนเอียดหน้าเสียไปเลย ไม่นึกว่าจะเจอมอญในโอกาสและบรรยากาศแบบนี้ “พี่เมฆ พี่มอญ แล้วพี่กุ้งหละ ทำไม..” เอียดสงสัยจึงถามเป็นชุด และชี้ไปที่รถ

“อ๋อ ไอ้กุ้งไม่ว่าง มันไปธุระในเมือง เลยให้พี่เอารถพาเพื่อนๆไปเที่ยว เอียดมาเที่ยวด้วยเหรอ แล้วเป็นไงบ้างหละสบายดีไหม”

“สบายดีพี่ ว่าจะมาเซอร์ไพร์สพี่กุ้งซะหน่อย พี่กุ้งไม่รู้หรอกว่าหนูมา อ้อ นี่นุ่นเพื่อนหนู นุ่นนี่พี่เมฆ นั่นพี่มอญ เพื่อนพี่กุ้ง”

“พี่ก็มาจร้า” โกร๋นตะโกนมาจากหลังรถและเดินเข้ามา เพราะมัวแต่ขนของที่ซื้อลงมา    

 “พี่โกร๋น สวัสดีจร้า แหม มากันครบแก๊งค์เลย” โกร๋นมาถึงก็เอามือยีหัวเอียดเหมือนเดิมที่เคยทำ

“ไงเรา มากับเขาด้วยเหรอ พี่นึกว่าจะเก็บตัวอยู่ กทม. เหมือนทุกๆปี” โกร๋นสนิทกับเอียดมากกว่าเมฆและมอญ

“มาซิพี่ พี่ชายตัวดีหนูทำเรื่องเอาไว้เยอะเลยปีนี้ ต้องมาแอบดูพฤติกรรมซะหน่อย นี่นุ่นเพื่อนหนู นุ่น นี่พี่โกร๋น เพื่อนรักพี่กุ้งอีกคน”

“สวัสดีพี่ๆทุกคนเลยนะคะ นุ่นขอฝากเนื้อฝากตัวเป็นน้องสาวอีกคนนะคะมีอะไรก็บอกกล่าวกันด้วยแล้วกัน”

     เมฆเมื่อเห็นนุ่น เหมือนศรรักปักอก ความรู้สึกมันต่างจากโรสโดยสิ้นเชิง ใจเต้นต่างกัน พูดอะไรไม่ออก จนเอียดต้องดึงสติ

“พี่เมฆ พี่เมฆ เป็นอะไร ทำไมถึงนิ่งไปแบบนั้น นั่นแน่ คิดอะไรกับเพื่อนหนูอยู่รึเปล่า เห็นมองตาไม่กระพริบเลย อย่าคิดสูง อย่าคิดเอื้อมเลยพี่ มันมีแฟนแล้ว มีคู่หมั้นแล้ว ไปไป หนูเมื่อยแล้ว” มอญทักเอียดแบบน้อยใจ จนดาวทำหน้าไม่พอใจ

“ไม่ทักพี่เลยนะเอียด ทำเหมือนคนโกรธกันมาสักสิบชาติอย่างนั้นแหละ” เจอเอียดกระแทกเข้าอย่างจังด้วยคำพูด

“ทำไมหนูต้องทักหละ ก็พี่มากับใครหละหนะ ยืนควงแขนอยู่ข้างๆหนะ ในเมื่อเราก็รู้จักกันอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องทักทายก็ได้”

“ทำไมพูดแบบนั้นหละ ทีไอ้เมฆ ไอ้โกร๋น ทำไมเอียดถึงทัก ถึงคุยกับมันได้ แล้วทีพี่ทำไมถึงเว้นไว้คนเดียว”

“ก็ไม่อยากจะพูดมีอะไรไหม ไปนุ่น” มอญเอามือซ้ายจับแขนขวาเอียด “เดี๋ยว” เอียดมองหน้าแล้วมือปัดออกทันที

“ยังโกรธพี่เรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ” ดาวเริ่มไม่พอใจที่มอญทำแบบนั้นต่อหน้าเธอ จึงเอ่ยปากออกมา

“ทำอะไรหนะมอญ เกรงใจกันบ้าง เมียยืนอยู่ตรงนี้นะ ไม่ใช่อากาศ ที่จะมาจับไม้จับมือผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเนี่ยหนะ”

     เอียดเดินหนีทันที มอญมองตาม เพราะในกลุ่มของเพื่อนกุ้งทั้งหมด เอียดไม่อยากที่จะคุยหรือติดต่อสื่อสารกับมอญเพียงคนเดียวเท่านั้น เพราะมอญทำให้เธอเจ็บ อกหักว่างั้น หลังจากที่เอียดเคยบอกรักมอญไปแล้ว แต่มอญไม่รับรักกลับว่าและดูถูกเธออีก ตอนนั้นเธอยังเด็กหน้าตายังขี้เหร่ ไม่สวยเหมือนปัจจุบันนี้ หลังจากที่ไม่เจอหน้ากันหลายปี กลับมาคราวนี้ เอียดสวยขึ้น มอญจึงเสียดาย

    น้องขนของไปไว้ที่ระเบียง โกร๋นช่วยลำเลียงขึ้นไป นวลวิ่งลงมา ยกมือสวัสดีนุ่นกับเอียด และเอื้อมมือไปถือกระเป๋าให้

“คุณเอียด สวัสดีค่ะ ดีใจจังที่คุณเอียดมา” เอียดงง ที่นวลพูด ทำไมถึงเอ่ยเช่นนั้น

“มีอะไรนวล ทำไมถึงพูดแบบนี้” นวลไม่รู้จะเริ่มยังไง เพราะหลุดปากไปแล้ว

“บอกมาเดี๋ยวนี้นะ แสดงว่า ที่นี่มีเรื่องใช่ไหม พี่กุ้งเป็นอะไร แล้วตอนนี้พี่กุ้งไปไหน ทำไมถึงไม่มาดูแลงาน”

“นายไม่อยู่ พานายญิงเข้าเมือง” นวลหลุดปากอีกแล้ว รีบเอามือปิดปากตัวเอง

“นายหญิง ใคร ยัยนิดมาเหรอ” เอียดถามเพราะความปากมากของนวล ถ้าไม่พูดก็จบแล้ว ไม่น่าเลย

“พูดมา อย่าต้องให้ฉันรู้เองนวล ใครคือนายหญิง” นุ่นมองหน้านวลเช่นกัน เพราะอยากรู้ว่าใครคือนายหญิงที่นวลกล่าวถึง

“ไม่ใช่คุณนิดหรอกค่ะ คุณนิดไม่มา และไม่รู้จะมาไหม” เอียดและนุ่นหาที่นั่ง นวลนั่งพับเพียบกับพื้นทันที พร้อมกับก้มหน้า

“โธ่ คุณเอียดขา เห็นใจหนูเถอะค่ะ อย่าให้หนูบอกอะไรไปมากกว่านี้เลย ถ้าหนูบอกอะไรไป แล้วนายรู้ หนูตกงานแน่ๆ อย่าให้หนูต้องเปลี่ยนงานก่อนปีใหม่เลยนะคะ หนูไหว้หละ” นวลเข้ามากอดขาซ้ายเอียด เอียดสะบัดเท้าจนนวลต้องถอยออกมา

“เออ ไม่บอก ก็ไม่อยากรู้ พี่กุ้งนะพี่กุ้งเจ้าชู้จริงๆ แล้วพาใครมาอีกเนี่ย ถ้าไม่ใช่ยัยนักร้องนั่น”

“นายหญิงชื่อโรสค่ะ หนูบอกคุณเอียดได้แค่นี้ ที่เหลือไปถามกันเอาเองนะหนูขอตัวก่อน อ้อ..แล้วคุณเอียดจะเข้าห้องเลยไหมค่ะ หนูจะได้เข้าบ้านใหญ่เปิดห้องให้” เอียดโกรธกุ้งจึงไม่ไป “ไม่ ฉันจะนอนที่นี่ ไม่อยากเจอหน้าเมียใหม่ ที่บ้านนั้น ไปซิจะรออะไร”

     ทั้งสองคนเดินตามนวลไปที่ห้องพัก ดาวเดินไปจะเข้าห้องเจอนวลกลางทางพอดีเลยถามทันทีกับสิ่งที่เธอข้องใจมาหลายชั่วโมง

“นี่ห้องใคร ทำไมถึงต้องล๊อกเอาไว้ ไม่เปิดให้ใช้อยู่ห้องเดียวเหมือนห้องอื่นๆหละห้องออกจะใหญ่ ท่าทางจะมีห้องน้ำในตัวด้วย”

     นวลตอบอย่างนิ่มๆ “ห้องคุณนิด” ดาวทำหน้างง “ใครคือนิด” นวลเบื่อ เพราะไม่ใช่หน้าที่ ที่จะมาตอบคำถามอะไรที่ไม่เข้าเรื่อง

“แล้วคุณจะรู้ไปทำไม มันไม่มีเหตุผลที่ดิฉันต้องบอกคุณเลย เจ้านายก็ไม่ใช่ รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเถอะ 2 ทุ่มงานเริ่มจริงๆนะคะ แต่ถ้าอยากจะรู้เรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองหละก็ เชิญหาคำตอบเอาเองเลย ดิฉันมีงานอีกเยอะ ขอตัว เชิญค่ะคุณเอียด”

“อีคนใช้ อีชนบท ต่ำ อย่าให้ฉันได้เป็นนายหญิงที่นี่นะ ฉันจะไล่แกออกเป็นคนแรกเลยอีนวล อึ๊ย”

     ดาวชี้นิ้วตามหลังเมื่อนวลเดินไปแล้ว เอียดกับนุ่นหันไปดูดาวที่กำลังดิ้นพล่านๆอยู่ตรงนั้นคนเดียว และยิ้มแบบสังเวชนิดๆ

##### ^^^^^ #####

     กุ้งพาโรสออกมาซื้อของให้ทดแทนกับความผิดที่ได้ทำเกินเลยลงไปทุกอย่างในวันนี้และพาเที่ยวในเมืองไปในตัว จนโรสให้อภัยเพราะได้ของที่ถูกใจหลายอย่าง กุ้งซื้อแหวนวงพอประมาณไม่ใหญ่มากนักสวมให้โรสก่อนเพื่อเป็นการรับประกันว่า กุ้งจริงใจและจะมีโรสเพียงคนเดียว ราคาไม่กี่หมื่นบาท สวมใส่ไว้ที่นิ้วนางข้างซ้ายและที่สำคัญ กุ้งได้สั่งทำจี้รูปหัวใจ พร้อมใส่ชื่อของทั้งสองคนไว้ว่า โรส+กุ้ง ให้โรสคล้องคอ เพื่อเตือนใจว่า โรสมีเจ้าของแล้วชื่อกุ้ง งานนี้ถ้าโรสไม่หายโกรธก็ให้มันรู้ไป ก็เล่นดูดเอาดูดเอาขนาดนั้น โรสก็ต้องหาอะไรเพื่อเป็นการการันตีว่า เธอจะได้ไม่เสียตัวให้กับกุ้งฟรีๆ ถึงแม้ว่าจะยังไม่ได้ล่วงเกินตรงนั้นก็ตาม

!!!!! &&&&& !!!!!

     เด่นกลับมาถึงฟาร์มไล่ๆกับกลุ่มของเมฆ ลูกแก้ววิ่งนำหน้าขึ้นเรือนรับรอง เพราะนึกว่าพ่อกุ้งอยู่ที่นี่ เสียงมาก่อนตัวเลย

“คุณพ่อขา ลูกแก้วกลับมาแล้ว พ่อเด่นกับแม่กวางพาไปหาคุณตาคุณยายมา คิดถึงพ่อกุ้งจัง”

     นวลรีบวิ่งออกมารับหน้า เพราะเดี๋ยวระเบิดได้ลงแน่ ถ้าไม่อธิบายให้ฟังก่อนว่าพ่อกุ้งไม่อยู่ เอียดกับนุ่นกำลังจะไปอาบน้ำเพื่อไปร่วมงานเดินออกมาพอดี “อาเอียด” ลูกแก้ววิ่งไปหาเอียดทันที “ดีใจจังอาเอียดของลูกแก้วก็มา” เอียดอุ้มลูกแก้วขึ้นมาหอม

     เด่นและกวางเดินตามขึ้นมา ถามนวลถึงความเรียบร้อยที่นี่ “เป็นไงบ้างนวลที่นี่เรียบร้อยดีไหม” เอียดยกมือไหว้เด่นและกวาง

“นุ่นนี่คุณเด่น เป็นผู้จัดการดูแลที่นี่ ส่วนนั่นคุณกวาง เป็นแม่และพ่อแท้ๆของลูกแก้ว” นุ่นพอจะเข้าใจอะไรมากขึ้น

“พ่อกุ้งหละไปไหน ทำไมหนูไม่เห็นหน้าเลย” นวลรีบคลานเข้ามา

“คุณหนูขา พ่อกุ้งบอกว่าให้พี่นวลพาคุณหนูไปอาบน้ำก่อน ตัวหอมๆแล้ว ถึงจะเจอคุณพ่อได้ค่ะ ไป ไปอาบน้ำกัน”

“จริงนะ ก็ได้ ไปกันพี่นวล อาบน้ำ จะได้เจอพ่อกุ้ง” แล้วนวลก็รีบอุ้มลูกแก้วกลับไปยังบ้านตัวเองเพื่ออาบน้ำและแต่งตัวทันที

“คุณเด่นคุณกวางสบายดีนะคะ” เอียดหาที่นั่ง เพื่ออยากจะถามอะไรบางอย่างจากเด่น

“คุณเด่นอย่าปิดบังอะไรเอียดนะคะ ถ้าเอียดจะถามอะไรบางอย่าง”

“ก็ถามมาซิครับ ถ้าตอบได้ผมก็จะตอบ ถ้ามันไม่ใช่ความลับจนเกินไป เพราะยังไงคุณกุ้งก็มีบุญคุณกับผมมาก”

“อันนั้นเอียดเข้าใจ เอียดแค่อยากรู้ว่า พี่กุ้งพาใครมานอนที่นี่ ถ้าไม่ใช่คุณนิด” เด่นหันไปมองหน้าเมีย กวางขยิบตาไม่ให้บอก

“เออ..อันนี้ผมไม่รู้จริงๆนะครับ เรื่องของคุณนิดเอง ผมก็รู้อะไรไม่มากหรือแทบจะไม่รู้อะไรเลยจริงๆก็ว่าได้”

“อย่ามาช่วยกันปิดหน่อยเลย เอียดรู้มาว่า เธอชื่อโรส ถ้าไม่สำคัญจริงๆพี่กุ้งคงไม่สั่งให้ทุกคนปิดปากแบบนี้หรอก ไม่เข้าใจจริงๆ”

“โธ่ คุณเอียด มันคงไม่มีอะไรหรอกค่ะ กะอีแค่คุณกุ้งจะมีใครสักคนเพื่อมาทำให้ชีวิตแกดีขึ้น และสามารถหลุดออกจากความทุกข์จากวังวนเก่าๆได้ อย่าคิดมากเลยค่ะ ถ้าคุณกุ้งเค้าอยากจะบอก แกคงบอกคุณไปนานแล้ว ให้เวลากับแกหน่อย นะคะ เราทุกคนก็หวังว่า อยากให้แกมีความสุขเหมือนคนอื่นเสียที ตอนนี้ดิฉันเห็นว่าแกก็เริ่มมีรอยยิ้มออกมาบ้างแล้ว ไม่ว่าจะคุณโรสหรือคุณนิด ใครก็ได้ ขอให้คุณกุ้งมีความสุข พวกเรายินดีที่จะสนับสนุน เพื่อความสุขเหล่านั้นจะได้อยู่กับแกต่อไป กวางเชื่ออย่างนั้นจริงๆ”

“ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณสองคนคิดอย่างนั้น เอียดก็จะไม่ขอถามอะไรอีก เอียดกลัวว่ามันจะซ้ำรอยเดิมหรือหนักกว่านะซิ เพราะดูแล้วครั้งนี้แกเป็นเอามากกว่าทุกครั้ง ถ้าพี่กุ้งเป็นอะไรขึ้นมาอีก ที่นี่จะเป็นยังไง เอียดคงไม่สามารถช่วยอะไรได้เลยนะคะ เพราะทุกคนไม่ให้ความร่วมมือกับเอียดเลย รักกันเข้าไปเจ้านายหนะ เจ็บขึ้นมาแล้วอย่ามาร้องหาคนโอ๋อีกก็แล้วกัน เจ็บไม่จำ คนอะไร ไปนุ่น”

     พูดจบเอียดกับนุ่นก็รีบเดินไปอาบน้ำ เพราะไม่รู้ว่า ห้องน้ำว่างรึยัง มี 3 ห้อง คน 7 คน เด่นกับกวางหันมามองหน้ากันแล้วถอนหายใจ เมื่อไม่มีอะไรที่นี่แล้ว สองผัวเมียก็กลับเข้าบ้านตัวเอง เพื่อไปเตรียมงานปีใหม่บนเวทีต่ออีก อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยไป

<<<<< $$$$$ >>>>>

     และแล้วงานคืนวันส่งท้ายปีเก่าก็มาถึง คนงานหลายคนมีความสุขมากที่ได้แต่งตัวสวยๆมาประชันความงามกัน เพราะนานๆจะมีโอกาสแบบนี้สักที บางคนก็หวังกับการจับฉลากที่จะได้ของขวัญพิเศษในคืนวันนี้เหมือนทุกๆปี ไม่รู้ว่าคืนนี้ กุ้งเตรียมอะไรไว้ให้เป็นของขวัญพิเศษ ของขวัญทุกอย่างได้ถูกเก็บเงียบไว้เป็นความลับอย่างดี โดยไม่มีใครรู้ นอกจากเด่นและนวล

     18.30 น. คนเริ่มทยอยเดินเข้ามานั่งในงานตามโต๊ะที่จัดเอาไว้ จะมีชื่อปักอยู่ตามโต๊ะตามซุ้ม นักดนตรีที่มาช่วยก็ไม่ใช่ใคร เพื่อนๆของกุ้งทั้งนั้นที่อยู่แถวๆนี้ มีงานทีก็จะเอามารวมตัวรวมวงกัน ปีละครั้ง ก่อนที่จะให้กุ้งซึ่งเป็นเจ้าของเปิดงาน นักดนตรีก็เล่นเพลงบรรเลงเพราะๆเปิดหัวให้ก่อนเป็นการเรียกน้ำย่อย งานนี้เป็นงานภายใน จึงไม่ได้เชิญลูกค้าภายนอก คงจะมีแต่คนงานและคนรู้จัก

Apache - The Shadows (Original Rock 'N' Roll)

https://www.youtube.com/watch?v=cjUwpXu_VUk / https://youtu.be/futy5k9Ly_g

>>>>> ##### <<<<<

     นิดรีบเหยียบมิดคันเร่ง ดูท้องฟ้าก็มืดแล้วหนทางเหลืออีกไม่ไกลกว่าจะหลุดจากสระบุรีมาได้แทบแย่ หลังจากนั้นเธอรีบขับรถมาโดยไม่ได้พักเลย หลังจากพักที่เติมน้ำมันเต็มถังจากสระบุรี ดูเวลา 19.25 น. เข้าเขตฟาร์มแสงตะวันแล้ว

“อีกนิดเดียว กุ้งรอนิดก่อนนะ ผัวจ๋า เมียกำลังไปหา” รถของนิดพุ่งทะยานฝ่าความมืดอย่างไวเพื่อไปสู่ที่หมายข้างหน้า

***** ฿฿฿฿฿ *****

     โรสอาบน้ำแต่งตัว ฉีดน้ำหอมอย่างดี ตัวหอมฟุ้ง จนกุ้งไม่อยากให้ออกไปไหนเลย เริ่มหวงเสียแล้วกับเมียคนนี้ กุ้งเข้ามากระลิ้มกระเหลี่ย จนโรสต้องไล่ออกไปไกลๆ เพราะรู้เลยว่าเข้ามาใกล้ๆเนี่ยจะทำอะไร ยาก โรสยกมือขึ้นห้ามเลย เพราะแต่งตัวเสร็จแล้ว

“รู้นะพี่ ว่าที่เข้ามาเนี่ยจะทำอะไร หยุดเลย ห้าม อย่าได้แม้แต่คิดเชียว หนูแต่งตัวเสร็จหมดแล้ว หมดสิทธิ์ดูด 5555+” โรสยิ้มเยาะ

“หนูหนะ รู้อยู่แล้วว่าหลังอาบน้ำ พี่ต้องทำอะไร แกล้งกันชัดๆ ไม่ยอมด้วย” กุ้งแกล้งทำงอน ยืนกอดอกแล้วหันหลังให้

“เอาน่า แล้วคืนนี้หลังงานเลิก หนูจะให้พี่ดูดให้เต็มที่ทั้งสองข้างเลย เอาให้หมดฟาร์มกันไปเลย Ok ไหม แล้วห้ามนอนนะเอ้า ถ้าหนีนอนเมื่อไหร่หละน่าดู” กุ้งได้ยินแบบนั้นจึงรีบหันมาเลยทันที โรสชี้หน้ากุ้งที่กำลังมองมาอย่างเจ้าเล่ห์ “เจ้าเล่ห์นักนะ ยิ้มอะไร”

“จริงนะ ที่บอกว่าทั้งคืนจนยันเช้าเลยหนะ ได้ พี่จะรอ หนูนั่นแหละอย่ามาบ่นก็แล้วกัน ว่าไม่ได้หลับได้นอน แล้วจะรู้สึกที่มาท้าพี่”

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 12 .. “ เสียงของหัวใจที่ไม่ใช่เธอ ”

ตอนที่ 11 .. “ ไม่มีเหตุผล ”

Romance Fiction - นิยายรัก / รักโรแมนติก