CHAPTER 10 : Inward / บทที่ 10 : ภายในใจ

ภายในห้องเรียน

“ น้อย ทางนี้ ” เสียงชองสมาดังขึ้น เมื่อร่างของน้อยเดินผ่านประตูห้องเรียนเข้ามา

น้อยเดินตรงไปหาสมา เพื่อนรักของเขา ซึ่งตอนนี้สมากำลังนั่งรอเขาอยู่ สมาได้ทำการจองที่นั่งไว้ให้แล้ว

“ ขอบใจนะ ” น้อยเอ่ยบอก

“ น้อยเป็นอย่างไรบ้างกับวันแรกที่มีคนรู้ใจมาส่ง ” สมาถามน้อยอย่างหยอกเย้า

“ แล้วเวลาที่พี่ชาติมาส่งสมา สมารู้สึกอย่างไร น้อยก็คงรู้สึกไม่ต่างกัน ” น้อยหยอกสมากลับไป

“ พอเลย ไม่คุยด้วยแล้ว ” 

น้อยยิ้มหัวเราะสมาอย่างขบขัน สมาเป็นคนขี้อายมาก และต้องคอยปกปิดความรู้สึกแอบชอบพี่ชาติไว้ข้างในเพียงลำพัง แต่ก่อนเขาเองก็เป็นเช่นเดียวกับสมา ต้องเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ไม่กล้าที่จะแสดงความรู้สึกออกมา พอมาตอนนี้ เขาเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจในตัวของชายมากนัก แต่ก็ยังดีกว่าแต่ก่อน ที่ตอนนี้เขาเองก็แสดงออกได้มากขึ้น และสามารถที่จะอยู่ข้าง ๆ คนที่เขาชอบได้ แต่สมาอยู่ด้วยกันทุกวัน แต่ต้องเก็บความรู้สึกดี ๆ ไว้ข้างใน แสดงออกมาก็ไม่ได้ เขาว่ามันคงเจ็บปวดน่าดู

“ อาจารย์มาแล้ว ” เสียงเพื่อนในห้องร้องบอก

ทุกคนจึงนำหนังสือออกมา และเริ่มเรียน

บริเวณรั้วของอาณาเขตบ้านตระกูลนาวาวณิช

จันทร์ลงจากแท็กซี่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอจึงเดินไปประตู พร้อมแจ้งให้ทราบว่านุ่มนิ่มให้เธอมาหา พวกเขาจึงทำการเปิดประตูให้เธอ ตัวเธอรีบสาวเท้าเพื่อไปให้ถึงบ้านหลังที่สาม ซึ่งเป็นบ้านของสมา ตอนเดินผ่านบ้านหลังแรกยังไม่เท่าไร เพราะเป็นบ้านของนุ่มนิ่ม แต่พอต้องผ่านบ้านหลังที่สอง ซึ่งเป็นบ้านของหนึ่ง เธออยากจะหายตัวได้จริง ๆ เธอรู้ว่าหนึ่งเองไม่ได้ชอบหน้าเธอนัก แต่เธอก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรกันแน่ อย่างไรเสีย หนึ่งก็เป็นพี่ชายของเจ้านายเธอ ถ้าเธอทำให้เขาไม่สบายใจ เธอก็จะพยายามอยู่ให้ห่างจากเขามากที่สุด ตอนนี้ถือว่าเธอโชคยังดี ที่ไม่เจอเข้ากับเขา ขณะนี้ตัวของเธอมาถึงหน้าบ้านหลังที่สามแล้ว

“ นายน้องคะ จันทร์มาถึงแล้วค่ะ ” จันทร์ร้องบอกอย่างปกติ เธอถอดรองเท้าออก พร้อมเดินเข้าไปยังด้านใน โดยที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นมา

“ จะตะโกนทำไม จะร้องบอกให้ใครรู้บ้าง ” เสียงของหนึ่งดังขึ้น

“ นายหนึ่ง สวัสดีค่ะ ” จันทร์เงยหน้าขึ้นมอง

หนึ่งพยักหน้าให้พวกคนที่เดินตามเขาไปก่อน

“ รีบมาเอาหน้าเจ้านายเธอหรือ ” หนึ่งยกมือขึ้นกอดอก

จันทร์เม้มปากแน่น

“ นายน้องให้มาค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ ” จันทร์ตอบคำถามแล้วเดินเลี่ยงไป เธอรีบสาวเท้าไปยังห้องหนังสือ ซึ่งนุ่มนิ่มมักใช้เป็นที่ให้เธอทำงานเอกสารให้ เธอเหลือบมองไปยังด้านหลัง หนึ่งไม่ได้เดินตามมา เธอรู้สึกโล่งใจ ทันทีที่เธอเปิดประตูห้องหนังสือเข้าไป เธอก็เจอเข้ากับเจ้าของร่างบางของเจ้านายสาว

“ พี่จันทร์มาถึงแล้วเหรอคะ ค่ารถทั้งหมดเท่าไรคะ ” นุ่มนิ่มเอ่ยทัก หลังจากที่ทราบจำนวนเงิน เธอก็ยื่นเงินคืนให้

“ เอาไปทั้งหมดนั้นแหละ ไม่ต้องทอนหรอกค่ะ ”

“ ขอบคุณค่ะ ”

หลังจากนั้น จันทร์ก็เข้าไปช่วยนุ่มนิ่มเตรียมเอกสาร

ณ โรงอาหารภายในคณะบริหารธุรกิจ

น้อย กับ สมา กำลังนั่งทานอาหารกันอยู่

“ แล้วนี่พี่ชาติ ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนอ่ะ ไม่ตามพี่เขามาทานด้วยกันล่ะ ” น้อยเอ่ยถาม

“ พี่เขาไม่มาหรอก น้อยก็รู้ว่า ยังไงเขาก็ไม่ยอมมา ” สมาตอบ เขาคิดไปถึงอีกคน ชาติ เป็นชายหนุ่มผิวเข้ม แต่หน้าตาออกจีน ด้วยเขามีพ่อเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ชาติเป็นคนสูงทีเดียว สูงกว่าตัวเขาเสียเอง เขาก็ไม่เคยคิดว่าต้องมาชอบผู้ชาย หรือ ผู้หญิง แต่พอได้มาเจอกับชาติ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน ชาติก็ดูแลเขาด้วยดีมาตลอด พี่แกดูเหมือนว่าจะทำให้ด้วยใจจริง ๆ ไม่ใช่เพราะเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ เขาจึงรู้สึกดีด้วย เพราะตั้งแต่เขาเกิดมา ขนาดแม่แท้ ๆ ของเขาจะมาสนใจไยดีเขาก็จะเป็นเพราะว่าพ่อของเขาจะมาหาเท่านั้น ถ้าพ่อไม่มาหา แม่ก็จะไม่สนใจเขาเลย วัน ๆ แม่ก็จะนั่งรอแต่ให้พ่อของเขามาหาเท่านั้นเอง แต่หลังจากที่แม่ของเขาเสียไป นุ่มนิ่ม พี่สาวต่างแม่ที่รับเขามาอยู่ด้วย พี่เขาจะดูแลเอาใจใส่เขาเป็นอย่างดี นี่เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ เขาจึงรักพี่สาวต่างแม่คนนี้มาก แล้วก็ ชาติ พ่อบอดี้การ์ดหน้าตายที่เฝ้าดูแล และเอาใจใส่เขาดีมาก และก็มี น้อย เพื่อนที่แสนดี ที่เขาไม่เคยคิดว่าชาตินี้เขาจะมีได้

“ สมาก็ลองชวนบ่อย ๆ ชวนไปทุกวัน ต้องมีสักวันสิที่พี่เขาจะยอมมา ” น้อยให้คำแนะนำสมา

“ พี่ชาติ ไม่ใช่ พี่ชายนะ ” สมาพูดอย่างน้อยใจ

“ ยังไง ”

“ ก็พี่ชายเขามีใจให้กับน้อย ไม่เหมือนพี่ชาติ ถ้าพี่เขารู้ว่า สมามีใจให้ ไม่รู้ว่าพี่เขาจะตอบว่าอย่างไร ” สมาพูดแล้วก้มหน้านิ่ง น้ำใส ๆ เริ่มเอ่อขึ้นมาที่เบ้าตาของเขา 

“ น้อยก็ไม่รู้นะว่าพี่ชายเขาจะมีใจให้น้อยมากขนาดไหน พี่เขาจะรักน้อยได้เหมือนที่น้อยรักพี่เขาหรือเปล่า ” น้อยเริ่มตัดพ้อให้เพื่อนรักฟัง

“ ให้สมาถามให้ไหม ”

“ อย่าดีกว่า ทานข้าวเถอะ " น้อยกล่าวปฏิเสธ แล้วตัดบทไป

อีกด้านหนึ่งที่ฝั่งตรงข้ามกับโรงอาหาร 

ชาติ กำลังยืนมองดูสมา กับ น้อยอยู่ เขารับรู้ได้ว่าทั้งสองกำลังพูดถึงเขาอยู่ ทำไมเขาเองจะไม่รู้ว่า สมา นายคนเล็กของเขานั้น เริ่มที่จะคิดกับเขาแตกต่างออกไป แต่ถ้าถามเขา ตัวของเขาเองก็ไม่สามารถที่จะตอบได้ว่า เขามีความรู้สึกอย่างไร เขารู้แค่เพียง เขามีหน้าที่ที่ต้องดูแล และรักษาความปลอดภัยให้กับนายของเขา แล้วนี่ถ้านายคนที่เป็นพี่ทั้งชาย ทั้งหญิง รู้ว่าเขาทำให้น้องชายของพวกเขามีความรู้สึกดี ๆ ให้ พวกเขาคงไม่ปล่อยเขาไว้แน่ ๆ เขาคงไม่ต้องคิดไปไกลถึงว่า เขาจะสามารถตอบรับความรู้สึกดี ๆ นั้นเลย ถึงเขากับนุ่มนิ่มจะโตมาด้วยกัน แต่นุ่มนิ่มนั้นรักน้องชายต่างแม่คนนี้เป็นที่สุด เธอคงไม่ยินดีไปด้วยได้หรอก คิดแล้ว ก็ทำให้เขาถอนหายใจเฮีอกใหญ่ เขามองดูใบหน้าของสมาที่มีความเศร้า เขาก็ไม่สบายใจเป็นอันมาก เมื่อดูสมาก็เหมือนเด็กหนุ่มทั่วไป สมาเป็นเด็กหนุ่มที่มีหุ่นสูงโปร่ง ถึงจะดูไม่บอบบางเท่าน้อย คนที่เป็นเพื่อน แต่ก็สูงกว่าน้อยไม่มาก เมื่อเทียบกับเขาแล้ว สมารูปร่างบางกว่ามาก และเขาก็สูงกว่าสมา เขาจะสามารถทำอะไรได้ ก็คงต้องปล่อยไว้แบบนี้ และหวังว่าการที่เขาวางตัวเฉย ๆ จะทำให้นายคนเล็กของเขาเลิกสนใจในตัวของเขาไปเอง

ในโรงอาหาร 

สมาเงยหน้าขึ้นมา เขารู้สึกว่ามีคนจ้องมองเขา เมื่อเขาหันไปมอง สายตาของเขาก็ประสานเข้ากับสายตาของชาติ เขาจ้องมองไม่ลดลง พยายามส่งความหมายผ่านดวงตาของเขา ชาติเองที่เป็นฝ่ายหลบตา พร้อมก้มหัวให้เพื่อแสดงความเคารพ ซึ่งนั้นเองที่ทำให้เขาลดสายตาลงมามองแค่จานอาหารตรงหน้าอย่างเสียใจ

น้อยสังเกตุเห็นเพื่อนรักก้มหน้านิ่ง ไม่ขยับเลยก็ทำให้สงสัยยิ่งนัก จนต้องเอ่ยปากถาม

“ เป็นอะไร ”

“ พี่ชาติ ” สมาเอ่ยได้แค่นั้น น้ำใสก็เอ่อขึ้นตา ทำให้เขาพูดต่อไม่ได้

น้อยหันไปมองโดยรอบ แล้วเขาก็ได้เห็นว่าชาติยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่ง ชาติก้มหัวแสดงความเคารพเขาด้วย เขาเองก็ก้มหัวตามพร้อมกับยิ้มรับ เขาหันกลับมามองหน้าของสมา แล้วเขาก็นึกสงสารเพื่อนเป็นอันมาก เขาเข้าใจเป็นอย่างดี ในเวลาที่ต้องแอบเก็บซ่อนความรู้สึกชอบใครสักคนไว้ในใจ บอกออกไปก็ไม่ได้ แสดงออกก็ไม่ได้ เป็นการทรมานที่สุด เขา กับ สมา ก็เหมือนกัน พวกเขาไม่ได้คิดว่า จะต้องชอบผู้ชาย แต่ในเมื่อพวกเขารักชอบคน ๆ นั้นไปแล้ว จะให้พวกเขาเปลี่ยนใจคงไม่ได้ แต่ก่อน เขาก็แอบชอบชายมาตั้งนาน ยิ่งระยะหลังเขาต้องทำตัวให้ห่างจากคนเป็นพี่ ยิ่งทำให้เขาโหยหา คิดถึงมากขึ้น เขาแอบร้องไห้ เสียใจที่ทำไมความรักของเขาเป็นแบบนี้ มาตอนนี้ ถึงทุกอย่างยังไม่ชัดเจน แต่อย่างไรก็ดีกว่าแต่ก่อนเป็นอันมาก

“ สมา ทำไมไม่ลองบอกความรู้สึกของสมาให้พี่ชาติรู้บ้างล่ะ ” น้อยเอ่ยให้คำแนะนำ

“ สมาก็ลองจะเริ่มหลายรอบแล้ว แต่พอจะเริ่ม พี่ชาติเหมือนรู้ทัน เปลี่ยนเรื่องทุกที ” สมาบอกกล่าวอย่างหงอย ๆ

“ ให้น้อยบอกให้ไหม ” 

“ จะดีหรือ ”

“ ยังไงพี่ชาติก็ต้องฟัง พี่เขาคงไม่กล้าเปลี่ยนเรื่อง ”

“ ขอบใจนะ ” สมาเริ่มยิ้มออก

“ อิ่มแล้วใช่ไหม ป่ะ ไปขึ้นเรียนกันต่อ แล้วมีโอกาส น้อยจะช่วยสมาเอง ”

สมายิ้มให้กับน้อย แล้วทั้งสองก็ออกเดินไปขึ้นตึกเรียน เพื่อไปเรียนในรายวิชาต่อไป

ส่วนทางด้านชาติ เมื่อเขาเห็นสมาเดินขึ้นตึกเรียนไปกับน้อยแล้ว เขาจึงเดินจากไป