บทที่ 438: ที่แท้… เป็นเพราะแบบนี้ (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 5 พ.ย. 68)

“เจ้าค่ะ” อวี้หวานหว่านกัดริมฝีปากพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ศิษย์พี่ ท่านไม่ต้องเป็นห่วง หวานหว่านจะทำตัวดี ๆ จะไม่ทำให้หุบเขาหมอเทวดาต้องอับอาย”

มู่ไป๋ไป่รู้สึกขบขันกับท่าทางของนาง เธอจึงอดไม่ได้ที่จะหยิกแก้มคนตรงหน้าเบา ๆ ด้วยความมันเขี้ยว “เจ้าพูดเองนะ หลังจากที่อยู่กับศิษย์พี่ของเจ้า 1 คืน เจ้าก็อย่าได้ลืมคำพูดของตัวเองไปเสียหมดล่ะ”

หญิงสาวรู้ดีถึงนิสัยชอบก่อเรื่องของเซียวถังถัง ไม่ว่าใครที่ได้อยู่กับนางย่อมถูกชักชวนให้หลงทางได้ทั้งนั้น