บทที่ 428: ข้าไม่ให้อภัยเขาที่ทำร้ายเจ้า (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 26 ต.ค. 68)

หลังจากที่มู่จวินเซิ่งฟื้นขึ้นมาก็เป็นเวลาค่ำแล้ว ในห้องของเขามีเพียงแสงเทียนส่องสลัวไปยังร่างผอมเพรียวที่ฟุบนอนอยู่ข้างเตียง

“เซียว…” มู่จวินเซิ่งเปิดปากก่อนจะได้ยินว่าเสียงของตัวเองแหบแห้งมาก เขาจึงคิดจะลุกขึ้นนั่ง แต่การเคลื่อนไหวในครั้งแรกนั้นกระทบกระเทือนบาดแผลบนร่างกาย ทำให้เขาต้องชะงักไปด้วยความเจ็บปวด

หลัวเซียวเซียวที่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวก็ตื่นขึ้นมาแล้วพูดกับคนเจ็บด้วยความเป็นห่วงว่า “องค์ชายรอง พระองค์อย่าเพิ่งขยับเพคะ แผลของพระองค์ยังไม่หายดี”