บทที่ 117 จักรพรรดินักปรุงยา

ลู่หยางทำได้เพียงถอนหายใจ เพราะเด็กหนุ่มตรงหน้าก็ถือว่าเป็นหนึ่งในคนที่ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก เขาจึงตามเด็กคนนี้ไปจนถึงสถานที่ลับตา ก่อนจะได้เห็นอีกฝ่ายยืนหลบร้องไห้อยู่ที่มุมกำแพง

“นายสนใจอยากจะเปลี่ยนชะตาชีวิตตัวเองไหม?”

จินปู้ฮวนเงยหน้าขึ้นมามองลู่หยางอย่างงุนงง ก่อนที่จะถามพร้อมกับเช็ดคราบน้ำตา