บทที่ 624: พาภูตนับร้อยมาคุยด้วย ‘เหตุผล’ กับพวกเขา

ทันทีที่หูเฉียงได้ยินคำพูดของหูชิงหยวน มุมปากของเขาก็กระตุกยิก ๆ

 

ไอ้เด็กเวรนี่ เจ้าควรมาช่วยพวกข้าสิวะไม่ใช่เอาแต่ตะโกนยุยงอยู่แบบนั้น!

 

แค่ตะโกนปาว ๆ มันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะ ไม่เห็นหรือไงว่าพวกข้ามีกันอยู่แค่ 2 คน!

 

ตอนนี้ทั้ง 2 ฝ่ายกำลังไปถึงจุดที่เป็นทางตันไม่มีทางให้ถอย นอกจากจะต้องลงไม้ลงมือให้รู้ดำรู้แดงกันไป

 

หลังจากนั้นไม่นาน ภูตมังกรอีก 8 คนที่ได้ยินเสียงคนทะเลาะกันก็รีบวิ่งเข้ามายังที่เกิดเหตุ

 

พอพวกเขาเห็นว่าคนของตนมีเรื่องกับคนอื่น ทุกคนก็รีบเข้าไปล้อมศัตรูทั้ง 5 คนเอาไว้ ตอนนี้จึงกลายเป็นว่าฝ่ายภูตมังกรมีผู้ชายทั้งหมด 10 คน 

 

ปรากฏว่าครอบครัวของหูหลินที่มีผู้ชายเพียง 3 คนก็ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ

 

ฝั่งตระกูลหูมีแค่ 5 คนเท่านั้น แถมยังมีผู้หญิงบอบบางอีก 2 คนที่พวกเขาจะต้องปกป้อง นี่ยังไม่นับเรื่องที่ฝ่ายตรงข้ามเป็นภูตมังกรอีก แล้วแบบนี้พวกเขาจะสามารถเอาชนะอีกฝั่งได้อย่างไร?

 

แต่ด้วยศักดิ์ศรีที่ยังค้ำคออยู่ หูหลินกับหูเฉียงไม่อาจยอมแพ้ไปได้โดยง่าย

 

แม้ว่าหน้าผากจะมีเหงื่อเม็ดใหญ่ผุดออกมาเรื่อย ๆ แต่พวกเขาก็ยังยืนหยัดอย่างมั่นคงไม่ยอมถอยสักครึ่งก้าว

 

ขณะนี้แม่มังกรยิ้มอ่อนมองหูหมิน “เจ้ามาหาเรื่องพวกเราถึงที่เอง หากเราพลั้งมือไปทำร้ายคู่ของเจ้าก็อย่ามาโทษเราก็แล้วกัน” 

 

คำพูดนั้นทำให้หญิงวัยกลางคนยิ่งโมโหเข้าไปอีก นางจึงตะโกนออกมาว่า “นี่เป็นเรื่องระหว่างผู้หญิง! พวกผู้ชายไม่เกี่ยว!”

 

นังผู้หญิงคนนี้ถือดียังไง พอตัวเองสู้คนอื่นไม่ได้ก็ไปเรียกผู้ชายให้มารุมทำร้าย

 

ทว่าแม่มังกรไม่สนใจคำพูดของแม่จิ้งจอก

 

ใครจะโง่ให้คนอื่นมาหยามเกียรติถึงในบ้านกัน?

 

ในเวลาเดียวกัน คู่ 2 คนที่อยู่ข้างหลังแม่มังกรก็เลิกคิ้วยียวนหูหลินกับหูเฉียง

 

พวกมันเป็นแค่ภูตอ่อนแอกลุ่มหนึ่งแท้ ๆ แต่ยังกล้ามาหาเรื่องพวกเขาถึงในบ้านแบบนี้

 

ช่างเป็นคนที่ไม่เจียมกะลาหัวตัวเองเลย!

 

ทางด้านหูเฉียงหันกลับไปจะเอ่ยปากบอกให้หูชิงหยวนไปขอกำลังเสริม 

 

แต่ใครจะไปคาดคิดว่าพอเขาหันหลังไป เขาก็เห็นว่าคนที่เคยยืนอยู่ข้างหลังหายไปแล้ว

 

ทันใดนั้นใบหน้าของชายวัยกลางคนก็มืดลง

 

ไอ้เด็กบ้านั่น!

 

ทำไมเขาถึงไม่รู้ว่าเจ้าลูกชายหายไปตอนไหน?

 

ในขณะนั้นเอง เสียงดุดันก็ดังมาจากด้านหลังกลุ่มคน

 

“พวกเจ้ากำลังทำอะไรกัน หยุดนะ!”

 

ทุกคนในที่เกิดเหตุหันไปมองตามต้นเสียง ก่อนจะเห็นหูชิงหยวน และหู่จิงเดินเข้ามาพร้อมกับภูตกลุ่มใหญ่

 

ส่วนคนที่เดินนำมาด้านหน้าสุดก็คือหัวหน้าเผ่าที่มีสีหน้าขึงขัง โดยที่ข้างหลังเขาคือหูชิงหยวนและกลุ่มภูต

 

ทันทีที่เขาพูดจบ ภูตหลายร้อยคนก็เข้ามาล้อมทุกคนเอาไว้อีกทบหนึ่ง มันทำให้แม้แต่อากาศก็ลอดผ่านเข้าไปไม่ได้

 

วินาทีนั้นใบหน้าของหูเฉียงที่เคยมืดมนก็พลันสว่างไสว ในที่สุดเขาก็รู้ซึ้งแล้วว่าเด็กคนนี้ยังมีประโยชน์อยู่บ้าง อย่างน้อยมันก็รู้จักเอาตัวรอดโดยการวิ่งไปหาหัวหน้าเผ่าก่อน 

 

ถัดมา หูชิงซานรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อยืนขวางระหว่างพ่อแม่ของตนกับภูตมังกร 

 

ไม่นานหูหลินกับหูเฉียงที่หัวใจเต้นแรงก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

 

เฮ้อ อย่างน้อยก็ไม่ต้องปะทะกันให้เจ็บตัวเปล่า

 

แม้ว่าทั้งคู่จะไม่ได้แสดงท่าทางหวาดกลัวอะไรออกมา แต่มันก็ยังเป็นเรื่องที่น่าอายอยู่ดีหากตนถูกซ้อมจนหมดสภาพต่อหน้าคนรัก แถมเรื่องนี้ก็ดันไปถึงหูทุกคนในเผ่าอีก

 

“หลงหรง ข้าต้อนรับขับสู้ให้เจ้าอาศัยอยู่ที่นี่เป็นอย่างดี แต่เจ้ากลับมาสร้างปัญหาในเผ่าของข้าแบบนี้ นี่เป็นวิธีที่พวกภูตเผ่ามังกรของเจ้าประพฤติกับคนที่ใจดีด้วยอย่างนั้นหรือ?” ท่านผู้เฒ่าเดินแหวกคนเข้าไปยืนอยู่ด้านข้างหูชิงซานก่อนจะถามด้วยใบหน้าบูดบึ้ง

 

ในขณะที่เหล่าภูตมังกรมองกลุ่มคนที่ล้อมพวกตนเอาไว้แล้วพากันหน้าซีดเผือด

 

ก่อนที่พวกเขาจะทันได้ลงมือทำอะไร หัวหน้าเผ่าเฟิงโชวก็ได้พาภูตจำนวนมากเข้ามาแล้ว

 

หากทั้ง 2 ฝ่ายลงไม้ลงมือกันจริง ๆ พวกเขายังจะสามารถออกไปจากเผ่านี้ได้แบบมีชีวิตอยู่หรือไม่?

 

หัวหน้าของเผ่านี้จะหยิ่งยโสเกินไปแล้ว!

 

ทางด้านหลงหรงรู้สึกไม่เป็นธรรมที่จู่ ๆ ชายชราก็มาต่อว่าตน นางจึงพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

 

“ก็เห็นอยู่ชัด ๆ ว่านางเป็นคนมาหาเรื่องข้าถึงที่!”

 

แต่นางไม่คาดคิดว่าหัวหน้าเผ่ากลับทำเพียงแค่เหลือบมองหูหมินแล้วถามอย่างใจเย็น

 

“นางทำร้ายร่างกายเจ้าหรือเปล่า?”

 

“จริง ๆ ก็ไม่ได้ทำ” หญิงวัยกลางคนตอบ แต่ถ้านางกล้าก็เข้ามา!

 

“แล้วมีใครลงมือกับเจ้าไหม?” ชายสูงวัยยังคงถามต่อไป

 

“ไม่มี!” 

 

คำตอบของหูหมินทำให้ผู้เป็นหัวหน้าเผ่าพ่นลมอย่างเย็นชาและพูดตามความจริงว่า

 

“ในเมื่อพวกนางไม่ได้ทำร้ายร่างกายหรือลงมืออะไรกับเจ้าเลย แล้วทำไมเจ้าถึงเรียกคนพวกนี้มาและจะทำร้ายพวกนางด้วย?”

 

“ก็จู่ ๆ ผู้หญิงคนนี้มาตะโกนโหวกเหวกโวยวายเสียงดังอยู่หน้าบ้านข้า!” แม่มังกรเบิกตากว้างเพราะเพิ่งรู้สึกตัว จากนั้นนางก็ตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่มั่นใจ

 

หัวหน้าเผ่าแห่งนี้มีปัญหาเรื่องสายตาหรือไง?

 

เห็นกันอยู่ชัด ๆ ว่านังผู้หญิงบ้าคนนี้มาหาเรื่องนางถึงหน้าบ้าน!

 

ขณะนั้นชายชรายังคงทำสีหน้าเรียบเฉยและตอบอย่างจริงจังว่า “แล้วไงล่ะ? นี่เป็นเผ่าของนาง เจ้าแค่มาอาศัยอยู่ที่นี่เป็นการชั่วคราว และข้าก็ไม่เคยสั่งคนในเผ่าว่าห้ามมายุ่งวุ่นวายที่นี่สักหน่อย นั่นหมายความว่าหูหมินมีสิทธิ์ที่จะไปไหนมาไหนในเผ่านี้ได้ทั้งนั้น มันไม่ใช่เรื่องแปลกตรงไหน” 

 

“...” สิ่งที่หัวหน้าเผ่าเฟิงโชวกล่าวทำให้หลงหรงถึงกับพูดอะไรไม่ออก

 

ชายผู้นี้ช่างเป็นคนที่ไร้เหตุผลมากจริง ๆ!

 

เขาจงใจเข้าข้างนังจิ้งจอกเฒ่านี่!

 

แม่มังกรรู้สึกโกรธมากที่ถูกคนที่ตนมองว่าอ่อนแอกว่าดูถูก แล้วหูชินซานที่ยืนอยู่ถัดจากหัวหน้าเผ่าก็พูดเสียงเย็นขึ้นมา

 

“เผ่าของเรามักจะใช้เหตุผลมาโดยตลอด หากท่านต้องการจะมาสร้างปัญหาที่นี่ นั่นถือได้ว่าท่านกำลังละเมิดกฎของเผ่าเรา”

 

กฎของเผ่าเราก็คือห้ามมีเรื่องกับเจียวเจียว มิฉะนั้นพวกเจ้าจะกลายเป็นฝ่ายผิดทุกอย่าง ไม่ว่าจะทำอะไรก็ผิด!

 

“???” 

 

เหล่าภูตมังกรเหลือบมองฝูงชนที่อยู่ข้าง ๆ ด้วยสีหน้าสับสน

 

ทำไมหัวหน้าเผ่าต้องพาภูตนับร้อยคุยด้วย ‘เหตุผล’ กับพวกเขาด้วย?

 

คนของเผ่านี้น่าเหลือเชื่อจริง ๆ!

 

นี่มันพวกอันธพาลชัด ๆ!

 

หากอีกฝ่ายมีจำนวนน้อยกว่านี้สักหน่อย พวกนางก็ยังสามารถรับมือกับพวกมันไหว แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่พวกนางจะเอาชนะการต่อสู้แบบ 1 ต่อ 10 ได้

 

บัดนี้ภูตมังกรมองดูภูตที่ทำท่าทางขึงขังพร้อมที่จะมีเรื่องได้ทุกเมื่อ แล้วรู้สึกตกเป็นรองคนอื่นครั้งแรก

 

ยิ่งคิดหลงหรงก็ยิ่งรู้สึกโมโห

 

คนพวกนี้ใช้คนหมู่มากรังแกพวกนาง ช่างเป็นเผ่าที่ไร้ยางอายเสียจริง!

 

ในขณะเดียวกัน หูเจียวเจียวกับหลงโม่ที่เพิ่งกินข้าวเสร็จก็ได้รับแจ้งข่าวว่าหูหมินและพ่อทั้ง 2 ของเธอกำลังมีเรื่องกับแม่ของหลงโม่

 

คนที่มาส่งข่าวบอกว่าทั้ง 2 ฝ่ายเกือบจะต่อสู้กันแล้ว ตอนนี้หัวหน้าเผ่ากำลังรุดหน้าไปช่วยเหลือพวกหูหมินอยู่

 

พอจิ้งจอกสาวได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตัวชาไปชั่วขณะพร้อมกับที่ขมับของเธอเต้นตุบ ๆ

 

สมควรแล้วที่หูหมินเป็นแม่ของเธอ!

 

นางกล้าพาหูเฉียงกับหูหลินไปหาเรื่องภูตมังกรได้อย่างไร ถ้าฝ่ายนั้นมีภูตมังกรเพียงคนเดียวอาจจะยังพอทำเนา แต่นี่แม่มังกรพาคนมาด้วยเป็นสิบ ไม่มีทางที่พ่อจิ้งจอก 2 คนของเธอจะสู้ชนะแน่นอน

 

ยามนี้หญิงสาวรู้สึกกังวลมาก โดยที่เธอจินตนาการไปว่าพวกหูหมินจะถูกภูตมังกรทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บ

 

ทางด้านหลงโม่ ทันทีที่เขาได้ยินข่าว เขาก็รีบพาหูเจียวเจียวไปยังสถานที่เกิดเหตุ

 

พอพวกเขามุ่งหน้าไปถึงบริเวณบ้านของแม่มังกร ทั้ง 2 ฝ่ายที่มีเรื่องกันก็ถูกแยกจากกันแล้ว

 

โดยที่ในขณะนี้หลงหรงและภูตมังกรถูกชาวเผ่าเฟิงโชวล้อมไว้ตรงกลางจนขยับตัวไปไหนไม่ได้

 

เมื่อภูตข้างนอกรู้ว่าพวกนางกล้ามารังแกหูเจียวเจียวถึงในเผ่า พวกเขาต่างก็รู้สึกโกรธแค้นจนไม่มีใครยอมถอยออกไป และทุกคนก็หวังว่าจะได้ลงมือทำอะไรบางอย่างเพื่อแก้แค้นแทนนาง

 

“ท่านแม่ ท่านพ่อ พ่อรอง พวกท่านได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า มีแผลตรงไหนไหม?” จิ้งจอกสาวกระโดดลงจากหลังมังกรหนุ่มและรีบวิ่งไปหาผู้เป็นแม่ที่อยู่ด้านหลังฝูงชน

 

ตอนที่หญิงสาวมาที่นี่ เธอได้พาตัวหลงหลิงเอ๋อมาด้วยเพราะเธอแค่กลัวว่าจะมีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้นและมีคนได้รับบาดเจ็บ เธอจึงคิดเผื่อเอาไว้ก่อน

 

ในขณะนั้น 2 แม่ลูกรีบเดินเข้าไปสำรวจพวกหูหมินทีละคน

 

“เจียวเจียว ทำไมเจ้าถึงมาที่นี่ล่ะ?” เมื่อแม่จิ้งจอกวัยกลางคนได้ยินเสียงของลูกสาว นางก็หันกลับมาด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะรีบเข้าไปจับมือหูเจียวเจียวและอธิบายว่า “แม่ไม่เป็นไร พวกเขาก็สบายดีเหมือนกัน” 

 

หูชิงหยวนเองก็ช่วยยืนยันอีกเสียงหนึ่ง “ใช่ น้องเล็ก เจ้าไม่ต้องกังวลไปหรอก เมื่อกี้พวกเราเกือบจะมีเรื่องกันแล้ว แต่โชคดีที่พี่ไปเรียกพี่ใหญ่และหัวหน้าเผ่ามาห้ามปรามได้ทันเวลา ท่านแม่ก็เลยไม่ถูกอีกฝ่ายทำร้าย”

 

ทันทีที่หูเฉียงกับหูหลินที่ยืนอยู่ด้านข้างได้ยินดังนั้น ใบหน้าของพวกเขาทั้ง 2 คนก็ขุ่นมัวพร้อมกับยื่นมือไปตบหัวลูกชายคนที่ 4 คนละที

 

ไอ้เวรนี่ เมื่อกี้เจ้าวิ่งหนีไปเร็วมาก แล้วยังมีหน้ามาพูดโอ้อวดต่อหน้าคนอื่นอีก!

 

ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจเจียวเจียวกับหมินหมิ่น พวกเขาก็คงจะตบหัวเจ้าลูกชายทิ่มพื้นไปแล้ว

 

“ท่านพ่อ ทำไมท่านถึงตบหัวข้าล่ะ?” จิ้งจอกหนุ่มยกมือมาลูบหัวตัวเองป้อย ๆ พลางถามด้วยความไม่เข้าใจ

 

“...” 

 

ในเวลาเดียวกัน หูเจียวเจียวมองการกระทำของชายทั้ง 3 คนอย่างสงสัย แต่เธอก็ให้หลงหลิงเอ๋อตรวจสอบพวกเขาจนละเอียดและพบว่าไม่มีบาดแผลตรงไหน 

 

พอหญิงสาวได้รับการยืนยันเรียบร้อยแล้วจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมา

 

ครู่ถัดมา หูหมินจับมือของลูกสาวก่อนจะพูดว่า

 

“เจียวเจียว ไม่ต้องกลัวนะ ถ้านังภูตมังกรนั่นรังแกเจ้าอีก แม่จะช่วยล้างแค้นให้เจ้าเอง” 

 

“และถ้าหลงโม่กล้าทิ้งเจ้ากับลูก ๆ ไป แม่จะพาพ่อของเจ้าและพวกพี่ชายไปจัดการแล้วโยนเขาออกจากเผ่านี้ไปแบบไม่มีลมหายใจอีก!”

 

“ในเมื่อนางหาคู่ให้กับหลงโม่ได้ ข้าคนนี้ก็สามารถหาคู่ที่ดีกว่าเขาให้เจ้าได้เช่นกัน! เจียวเจียวของเราเป็นคนที่หน้าตาดีมาก ตอนนี้มีคนรอให้เจ้าเลือกเป็นคู่อยู่ตั้งมากมาย! แม่คิดว่าเซี่ยหมานก็เป็นคนที่ใช้ได้เลยนะ”