บทที่1 ล่า

ย้อนกลับไป 3 ชั่วโมงก่อน 

ก่อนที่เหตุการณ์ต่างๆจะเกิดขึ้นกับมะนาว ในระหว่างที่ แอปเปิล กำลังดูทีวีอย่างมีความสุข ถึงแม้ว่าคนส่วนใหญ่จะห่างหายจากการดูโทรทัศน์ แต่สำหรับหญิงสาวการดูโทรทัศน์ที่มีความกว้างและความสูง ที่สามารถกว่าตามองไปรอบๆได้มันสะดวกสบายมากกว่าการจ้องแต่โทรศัพท์มือถือที่มีจอเล็ก ๆ

ในโทรทัศน์ที่เธอกำลังดูมีโฆษณาของพรรคการเมืองได้หลายพรรคที่กำลังจูงใจประชาชนให้ไปเลือกตั้ง สำหรับ แอปเปิล พวกพรรคการเมืองเป็นพวกที่หลอกลวงเธอจึงไม่คิดจะสนใจอะไรนัก หญิงสาวกดรีโมทเลื่อนไปดูช่องอื่นเพื่อฆ่าเวลา ตอนนี้พ่อแม่ของ แอปเปิล ออกไปทำธุระข้างนอก 

แอปเปิ้ลเป็นลูกของชนชั้นกลางที่มีฐานะค่อนข้างไปทางสูง พ่อแม่ของเธอทำธุรกิจส่วนตัวตอนนี้เธอเรียนอยู่ในมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในประเทศ ข้าง ๆ มีป๊อปคอร์นที่เธอวางทิ้งไว้ บ้านของเธอเป็นบ้านชั้นเดียวห้องนอนกับห้องน้ำอยู่ในบ้านมีขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กมากนัก 

มันเป็นบ้านส่วนตัวที่พ่อแม่ปลุกให้เธอไว้ให้เธออาศัยอยู่ส่วนตัว ถ้าจะพูดให้ถูกมันควรที่จะเรียกว่าห้องเสียมากกว่าบ้าน สำหรับเด็กรุ่นใหม่อย่างเธอการมีบ้านที่หลังใหญ่โตมันไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก

หญิงสาวมีแฟนที่ชื่อว่าต้น ตอนนี้แฟนของเธอไปดูหนังแล้วยังไม่ติดต่อมา สำหรับเธอแฟนคนนี้มันเหมือนกับรักที่กำลังจืดจาง เธอพร้อมที่จะเลิกลากับแฟนคนนี้ได้ทุกเมื่อ 

พรุ่งนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่ แอปเปิล จะต้องไปเรียนในมหาวิทยาลัย สำหรับเธอที่มีเพื่อนไม่กี่คนในมหาลัยมะนาวเป็นเพื่อนที่เธอรู้สึกสนิทที่สุด 

เธอไม่รู้เลยว่าเธอจะหาวิธีอะไรที่จะสามารถกลั่นแกล้งมะนาวได้ แต่เรื่องนั้นมันคงไม่สำคัญสำหรับเธอในตอนนี้ แอปเปิล Bit ขี้เกียจก่อนที่จะเหลือบตามองไปยังป๊อปคอร์นที่เธอกำลังอบ แอปเปิล เดินตรงไปเพื่อหยิบป๊อปคอร์นของเธอ แต่ทันใดนั้นเองโทรทัศน์ที่เธอเปิดอยู่ก็ดับลง
แต่โทรศัพท์ของเธอกับส่องแสงประหลาดก่อนที่จะมีรูปคนโผล่ขึ้นมา แอปเปิล มองดูดีๆก็พบว่าโทรศัพท์ที่ส่องแสงตลาดมานั้นกำลังฉายภาพบางอย่าง 

มันเป็นภาพของต้นที่กำลังบรรเลงเพลงรักกับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างดูดดื่ม หญิงสาวรู้สึกหน้าแดงคือทนดูไม่ได้แต่ก่อนที่เธอจะทำอะไร  โทรศัพท์ของ แอปเปิล พันธุ์ดังขึ้นหญิงสาวเอื้อมมือไปจับก่อนที่จะกดรับสาย 

“ฮัลโหล”

“ฮัลโหล แกเป็นใคร”

หญิงสาวรู้ตัวดีว่าคนที่โทรมาไม่ใช่คนที่เธอรู้จัก เนื่องจากคนที่โทรมาไม่มีชื่อโชว์ ในขณะเดียวกันก็ไม่แสดงหมายเลขเบอร์ต้นทางอีกด้วย 

“ไงสาวสวย ดูหนังสนุกหรือเปล่า”

“ก็สนุกดี นายเป็นใครกันแน่”

“ไม่สำคัญหรอกว่าฉันเป็นใคร แต่ว่าฉันอยากถามเธอ มันเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า”

“แกจะถามอะไร”

“เธออยู่บ้านคนเดียวใช่ไหม”

“ใครเป็นคนบอกแก ฉันอยู่บ้านกับแฟนฉันต่างหาก”

“เธอโกหก”

สิ้นเสียงของปลายสาย แอปเปิล จึงเดินไปล็อคประตูหน้าบ้านของตนเอง หลังจากนั้นหญิงสาวจึงเดินไปล็อคประตูหลังบ้านของตน แต่ก่อนที่หญิงสาวจะได้ทำอะไรเธอก็ได้ยินเสียงเคาะประตู 

แอปเปิล หาไม้ที่อยู่ใกล้ๆเนื่องจากพ่อแม่ของเธอเป็นห่วงหญิงสาว พวกเขาจึงมักจะให้เธอมีอาวุธไว้ป้องกันตัว แต่ก่อนที่เธอจะได้ทำอะไรไฟในห้องของเธอก็ติดๆดับๆ 

“ไม่ต้องตื่นเต้นไปสาวสวย ฉันมีเรื่องจะบอกเธอ ตอนนี้ฉันอยู่ข้างหลังเธอ”

สิ้นเสียง แอปเปิล ก็หันหลัง หญิงสาวเงื้อไม้ขึ้นก่อนที่จะเตรียมตัวฟาด แต่เธอกลับไม่พบว่ามีใครอยู่ข้างหลัง ก่อนที่หญิงสาวจะได้ทันทำอะไรหางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังเข้ามาประชิดตัวเธออย่างรวดเร็ว ชายคนนั้นเนื้อมีดขึ้นก่อนที่จะจ้วงแทงลงมา 

แอปเปิ้ลรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ปะเดดปาดังเข้ามาสู่ร่างกายของตนเอง แต่หญิงสาวก็กัดปากแน่นเธอไม่เข้าใจว่าทำไมชายตรงหน้าถึงมาทำร้ายเธอ ก่อนที่เธอจะได้ทันทำอะไรใช้แปลกหน้าก็จู่โจมเข้ามาอีกครั้ง มันล็อคคอเธอก่อนที่จะลากเธอเข้าไปยังเตียงของแอปเปิล

หญิงสาวกรีดร้อง ก่อนที่เธอจะรู้สึกถึงอะไรเย็นๆที่เข้ามาสัมผัสที่ลำคอของเธอ เลือดสีแดงพุ่งกระฉูดเปื้อนผ้าปูที่นอน แต่ถึงอย่างนั้น แอปเปิล ก็ยังไม่ขาดใจตาย 

เธอดิ้นทุรนทุรายก่อนที่จะ 17 ร้องต่อไปนั้น มึงของชายชั่วก็มาอุดปากของ แอปเปิล 

“ไม่ต้องร้องให้ ให้เสียเวลา ยังไงวันนี้เธอก็ต้องตาย ด้วยน้ำมือของฉัน เหมือนกับแฟนของเธอยังไงล่ะ”

หญิงสาวทำปากพะงาบๆ แม้ว่า แอปเปิล จะต้องการถามอะไร แต่ตอนนี้เธอกลับไม่มีแรงที่จะพูดอะไรออกมา สติของหญิงสาวเริ่มเลือนลางลงไปช้า ๆ ในหัวของเธอนั้นมีเรื่องที่สงสัยมากมาย เรื่องแรกทำไมเธอถึงโดนทำร้าย เรื่องที่ 2 คนที่ทำร้ายเธอคือใคร และเรื่องสุดท้ายทำไมมันถึงสามารถเข้ามาในบ้านของเธอได้ 

บ้านของ แอปเปิลมีระบบการป้องกันความปลอดภัยอย่างแน่นหนา มีระบบล็อคอัตโนมัติ้แถมยังมีกล้องวงจรปิด ถึงแม้ว่าเธอจะมีฐานะเป็นชนชั้นกลางแต่ว่าเธอก็มีเงินพอที่จะสามารถซื้อเครื่องรักษาความปลอดภัยขั้นพื้นฐานได้ 

“เธอคงสงสัยสินะว่าทำไมฉันถึงสามารถเข้ามาในบ้านของเธอได้”

ชายหนุ่มแปลกหน้ายกยิ้มก่อนที่จะหัวเราะออกมา เขาค่อย ๆ นำมึงไปลูบศีรษะของหญิงสาว ชายหนุ่มฉีกยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า 

“เรื่องนั้น เอาไว้เธอไปรู้ในปรโลกก็แล้วกัน”

ซึ่งเสียงชายตรงหน้าก็เหงื่อมีดขึ้นและแทงเข้าไปในลำคอของหญิงสาวอีกครั้ง สติของเธอมืดดับลงในทันที 

มะนาวตัดสินใจควบคุมสติของตนอีกครั้ง ก่อนที่จะสูดหายใจเข้าและค่อย ๆ ละสายตาออกจากโทรศัพท์ เธอไม่รู้ว่าภาพตรงหน้าที่ตนเองได้เห็นมันเป็นภาพจริง หรือภาพตัดต่อที่แอ็บเปิ้ลนำมาหลอกเธอ

เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง มะนาวจึงกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ห้อง หัวใจของเธอเต้นระรัวเหงื่อของมะนาวไหลออกมาเกินควบคุม หญิงสาวสูดหายใจเข้าก่อนที่จะตัดสินใจควบคุมสติของตน เธอเงียบเสียงก่อนที่จะค่อย ๆ กดรับสายโทรศัพท์

“ฮัลโหล”

“ฮัลโหล” เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง ก่อนที่มันจะพูดประโยคเดิม

“ฉันมาหาเธอแล้ว มะนาว”

“แกเป็นใคร”

“นี่เธอจำไม่ได้ใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร ฮ่าๆๆๆ เธอคงลืมไปแล้ว แต่ว่าฉันยังไม่ลืมเธอหรอก มะนาว  เธอจำได้ไหม ในวันนั้นเธอทำอะไร”

สิ้นเสียงที่มะนาวไม่คุ้นเคย หญิงสาวก็พยายามนึกถึงเรื่องที่เธอเคยทำ แต่ทว่ามะนาวกลับนึกไม่ออก ก่อนที่มะนาวจะได้ถามเสียงที่ไม่คุ้นเคยก็ดั้งขึ้น

“ไม่เป็นไรมะนาว วันนี้ฉันจะไม่ทำอะไรเธอ ฉันจะแค่มองดูเธอเฉย ๆ แต่ว่าครั้งต่อไปไม่แน่ ฉันอาจจะเปลี่ยนใจ ฆ่าเธอ ฆ่าครอบครัวเธอฆ่าเพื่อนของเธอ ทีละคทีละคน”

“ไอ้บ้า”

“ไม่ต้องตื่นเต้น พรุ่งนี้เธอจะได้เห็นอะไรดีดี มันคือเหยื่อคนที่สองของฉัน”

เรื่องนี้จะพยายามอัพทุกวันนะครับ ยินดีที่ได้รู้จักที่เป็นนามปากกาของผม เอาเป็นว่าทุกคนเรื่องนี้เป็นเรื่องลึกลับที่ผมพยายามเขียนเป็นเรื่องแรก ถ้ามีอะไรดีไม่ดีก็จะชมกันได้นะครับ เรื่องที่สำคัญกว่าถ้าผมติดเหรียญหรือเพื่อนๆสามารถ donate ให้ได้ก็รบกวนช่วยโดเนทให้หน่อยนะครับ ช่วงนี้ทรัพย์จางครับต้องการเงินไปซื้อข้าวฮ่าๆๆ