รักเหนือฝัน มีฉันต้องมีเธอ 3 : คำเตือนของคนหวังดี

       เช้าวันนี้เป็นวันเสาร์ ทว่าแม้วันหยุดแพทย์ก็ใช่จะได้พักผ่อนเต็มที่ หากมีคนไข้ด่วนเข้าและถูกเรียกตัวเขาก็ต้องพร้อมเสมอที่จะสละเวลาควรจะได้พักผ่อนออกไปช่วยเหลือคนเจ็บไข้ให้ปลอดภัย ชวณัดฐ์เองก็เช่นกัน

 

       ด้วยความที่ชายหนุ่มเป็นศัลยแพทย์ฝีมือดีมากอันดับต้น ๆ ของประเทศ หลายหน่วยงานจึงมักจะเรียกตัวไปช่วยงานทางศัลยกรรมเสมอ ตลอดทั้งวันเขาจึงยุ่งอยู่กับเคสสามสี่รายที่ต้องเข้าไปช่วยผ่าตัด ไม่ว่าจะในโรงพยาบาลหรือสถานพยาบาลขนาดใหญ่ก็ตาม

 

       หญิงสาวในโลกที่สามยังคงวนเวียนอยู่ไม่ไกล เพียงไม่ได้ปรากฏตัวให้ศัลยแพทย์หนุ่มเห็นเท่านั้น ตลอดเวลาที่เห็นเขาทำงานเธอสัมผัสได้ว่าเขารู้สึกดีแค่ไหนที่ได้ใช้มือและความสามารถทั้งหมดที่มีช่วยเยียวยาชีวิตคนมากมาย

 

       เขาไม่เคยละเลยคนไข้ในการดูแล ทุกขั้นตอนการรักษาประณีตและใส่ใจเท่าเทียมกัน ไม่ว่าจะวัยใด ไม่ว่าจะจนหรือรวย ในใจระลึกอยู่ตลอด หน้าที่แพทย์คือรักษาทุกคนอย่างเสมอภาค มุ่งสุขภาพที่ดีแก่คนเจ็บป่วยเป็นสำคัญ

 

       เห็นแล้วอดชื่นชมหัวใจนายแพทย์หนุ่มคนนี้ไม่ได้ ไม่อยากจะบอกเลยจริง ๆ ขณะตอนจริงจังกับงานยังมิวายหล่อได้อีก หล่อทั้งรูปลักษณ์และหัวใจของผู้ให้อย่างแท้จริง

 

       ขณะที่ทำงานหญิงสาวก็สังเกตว่าส่วนใหญ่ชายหนุ่มจะจดจ่ออยู่เพียงการรักษาคนไข้ตรงหน้า ทิ้งคราบคาสโนวาไปเสียสนิท จะมีบ้างที่เผลอส่งสายตาให้สาว ๆ ญาติผู้ป่วย หรือบุคลากรสาว ๆ หน้าใหม่บางคน เห็นคนเจ็บมาเยอะ เจออาหารตาก็คงต้องขอเก็บความชุ่มฉ่ำให้หัวใจบ้างสินะ

 

       แต่การที่เขาจะพอมีเวลาทำอย่างนั้นบ้างก็น้อยกว่าน้อย เพราะเมื่อผู้ป่วยอยู่ในมือ เขาจะทิ้งทุกอย่างที่ไม่จำเป็นในตอนนั้นไปหมดสิ้น เพื่อทุ่มกับการรักษาคนในความรับผิดชอบอย่างเต็มความสามารถและให้มีประสิทธิภาพที่สุด

 

       จนตกเย็น ชวณัดฐ์ก็เข้าคลินิกที่ชายหนุ่มเป็นหุ้นส่วนด้วยกันกับศัลยแพทย์สาวสวย ที่เขาหมายใจจะตกลงใช้ชีวิตคู่กับเธอในอนาคต ชีวิตเขาใกล้ถึงจุดอิ่มตัวแล้ว พร้อมแล้วที่จะสร้างครอบครัวกับใครสักคน แม้ว่าตอนนี้ยังไม่ได้สลัดคราบหนุ่มเจ้าชู้ แต่คิดว่าถ้าถึงจุดหนึ่ง ก็ตั้งใจจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเพื่อคนที่เขารัก

 

       สถานพยาบาลด้านความงามที่เขาและเธอสร้างด้วยกัน หมายใจให้เป็นธุรกิจครอบครัวในอนาคต เพื่อชีวิตคู่ที่ราบรื่นและผาสุกดั่งเคยฝันไว้ตั้งแต่จำความได้

 

       เนื้อแท้ของชายหนุ่มหาได้เป็นไปอย่างที่แสดงออกในทุกวันนี้ ความเป็นเสือผู้หญิงไม่ได้มาจากความตั้งใจแต่เดิม ทว่าการเล่นตลกของโชคชะตาหรือไรที่ขัดเกลาให้เขามีความคิดผิดเพี้ยนไปจากส่วนลึกในใจ

 

       วิญญาณสาวยังติดตามชวณัดฐ์ไปแทบทุกที่ดังลั่นวาจาไว้ เมื่อเขาเข้าปฏิบัติหน้าที่ในคลินิกต่อเธอก็ยังไม่ยอมปรากฏตัวให้อีกฝ่ายเห็น

 

       หญิงสาวคิดว่าเธอและเขาไม่จำเป็นต้องมองเห็นหรือพูดคุยสร้างความผูกพันระหว่างกันจนมากความจำเป็น เธอมาอยู่กับเขาเพราะธุระ และจะจากไปเงียบ ๆ หลังจากธุระนั้นถูกจัดการเรียบร้อย ต่อจากนั้นชีวิตของพวกเขาคงเหมือนทางแยกที่จะไม่มีวันมาบรรจบกัน ดังนั้นแม้จะคอยติดตามอีกฝ่ายเกือบตลอดเวลา แต่ก็จะไม่เข้ามาวนเวียนใกล้ ๆ ถ้าไม่จำเป็น

 

       อนึ่ง เธอกลัวหัวใจของตนเอง มันคงจะดูเร็วไปหากจะบอกว่าเพียงใกล้ชิดชายหนุ่มวันเดียวหัวใจก็เหมือนตกหลุมรักเขาเข้าซะแล้ว แต่ถามว่าแน่ใจไหม ก็ยังตอบไม่ได้เต็มปาก เธอไม่เคยแน่ใจว่าเคยรักใครจริงหรือไม่ ความรักแท้จริงหน้าตาเป็นอย่างไร ไม่มีใครทำให้หยุดที่เขาได้ แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้นครั้งนี้อาการมันแปลกกว่าคนอื่น ๆ

 

       ขณะที่ศัลยแพทย์หนุ่มกำลังเตรียมตัวอยู่ในห้องทำงานตนเอง วิญญาณสาวก็แวบเปลี่ยนมาดูทางศัลยแพทย์สาวสวยอีกฝั่งบ้าง

 

       ขณะที่เธอคนนั้นกำลังเตรียมอุปกรณ์ จู่ ๆ สมาร์ทโฟนยี่ห้อดังรุ่นใหม่ล่าสุดของเธอก็ส่งเสียงขึ้น หากไม่ใช่เสียงเรียกเข้า แต่เป็นเสียงสัญญาณเตือนว่ามีข้อความเข้าในไลน์ของเธอต่างหาก ตอนแรกศัลยแพทย์สาวยังไม่ได้หันมาดู ต่อเมื่อเตรียมของจำเป็นทุกอย่างเรียบร้อยจึงเดินมาหยิบสมาร์ทโฟนในกระเป๋าสะพายบนโต๊ะทำงานขึ้นเช็กข้อความ

 

       หญิงสาวในโลกที่สามไม่รู้ว่าใครส่งข้อความมาว่าอย่างไร แต่มันทำให้ฝ่ายนั้นขมวดคิ้วขึ้นมาได้ ก่อนจะเห็นมือเรียวสวยเขี่ยสมาร์ทโฟนสักเดี๋ยวแล้วยกขึ้นแนบหู ราวกับว่ากำลังต่อสายหาใครอีกคนอยู่

 

       “เห็นที่ฉันส่งให้หรือยัง” ศัลยแพทย์สาวซึ่งวิญญาณสาวเห็นป้ายชื่อที่ตั้งหน้าโต๊ะบอกว่า เธอคนนี้ชื่อ อัจฉริยา อริยวรกาล ถามคนปลายสายด้วยภาษาเป็นกันเอง

 

       “นั่นแหละ ยังไงฝากจัดการให้ด้วยนะ ถ้าเลิกงานจะไปตามเองอีกที ขอบใจจ้ะเพื่อน แค่นี้ก่อน อีกเดี๋ยวคลินิกก็เปิดล่ะ อืม ว่าง ๆ เจอกันจ้า” พอวางสายเสร็จเธอยังมิวายบ่นถึงใครอีกคนที่หญิงสาวโลกที่สามรู้จักให้ได้ยิน

 

       “เดี๋ยวได้เห็นดีกันณัดฐ์” น้ำเสียงสวยแฝงความหมายมาดอย่างชัดเจน

 

ได้ยินอย่างนั้นวิญญาณสาวก็เกิดลางสังหรณ์ว่าอาจมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับศัลยแพทย์หนุ่มที่กำลังติดตามอยู่เป็นแน่ ด้วยสายใยอะไรบางอย่างทำให้เธอนึกห่วงเขาขึ้นมาไม่ได้ จึงต้องอยู่สืบเรื่องให้แน่ใจเสียก่อนว่าเรื่องที่ศัลยแพทย์สาวอัจฉริยาคุยกับเพื่อนนั้นเกี่ยวข้องกับชายหนุ่มอย่างไร

 

       อัจฉริยายังคงทำตัวปกติกับแฟนหนุ่มได้อย่างแนบเนียน และทางชวณัดฐ์เองก็ไม่ทันคิดหรือสังเกตใด ๆ ว่าขณะนี้ในใจอีกฝ่ายแฝงความคิดบางอย่างอยู่ เพราะเขาเชื่อว่าศักยภาพในการซ่อนเร้นความลับของตนเองต่อพวกสาว ๆ นั้นหาตัวจับยากที่สุดแล้ว หลายครั้งที่ผ่านมาไม่เคยมีใครไล่ตามทันแม้สักราย ทำให้อดกระหยิ่มยิ้มย่องใจจนถึงทุกวันนี้ไม่ได้ ทว่าสี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง

 

       หญิงสาวในโลกที่สามได้แต่มองเขาห่าง ๆ ด้วยความเป็นห่วง ห่วงชนิดที่อดร้อนใจไม่ได้ ห่วงแบบที่เธอไม่เคยห่วงเพื่อนผู้ชายคนไหน เป็นความรู้สึกที่แม้แต่เธอเองยังไม่เข้าใจ แต่ก็ยังไม่สามารถบอกอะไรเขาได้ในตอนนี้ ด้วยกลัวชายหนุ่มจะไม่มีสมาธิทำงานอย่างเต็มที่ จึงได้แต่เงียบไว้ และภาวนาอย่าให้ทุกอย่างสายไป รอจนศัลยแพทย์หนุ่มกลับถึงคอนโดฯ อาบน้ำเปลี่ยนชุดเรียบร้อยนั่นแหละจึงตัดสินใจปรากฏตัวเพื่อเตือน

 

       “คุณณัดฐ์คะ” วิญญาณสาวเรียก ขณะที่เขากำลังหยิบไอโฟนขึ้นมากดเช็กข้อความ

 

       “ตอนนี้อย่าเพิ่งมากวนครับ ผมเหนื่อยมาทั้งวันเลย” เขาตัดบทง่าย ๆ โดยไม่หันมองว่าคนเรียกคือใคร แล้วก็อ่านข้อความสาว ๆ ต่อไปแบบไม่สนใจเธออีก

 

หญิงสาวในโลกที่สามเห็นอย่างนั้นก็นึกหมั่นไส้ ถ้าสนิทกันคงจะบิดหูไปแล้ว

 

       “ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยนะคะ ฟังฉันก่อนเถอะค่ะ” เธอพยายามใจเย็น

 

       “...ครับ” ชวณัดฐ์ตอบรับง่าย ๆ ทั้งที่จริงก็ไม่ได้อยากสนใจด้วยซ้ำ แต่อะไรบางอย่างทำให้ต้องยอมฝืนใจฟัง แล้วหญิงสาวก็หายใจเข้าลึก ๆ ก่อนเอ่ยเรื่องที่เขาควรรู้

 

       “แฟนคุณ หมายถึงคุณอัจฉริยาน่ะค่ะ กำลังสงสัยว่าคุณนอกใจเธอค่ะ”

 

       ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นด้วยความแปลกใจทันที ไม่รู้ว่าวันนี้วิญญาณสาวจะมาไม้ไหนอีก เมื่อก็อนุญาตให้ติดตามแล้วนี่ ถึงอย่างนั้นก็ยังสงบใจเงียบ รอฟังอีกฝ่ายพูดให้จบ เมื่อเห็นเขายังไม่ว่าอะไรเธอก็พูดต่อ

 

       “ฉันแอบไปได้ยินเธอคุยกับเพื่อนเรื่องที่ให้นักสืบสืบเรื่องคุณ และตอนนี้เธอได้ภาพและข้อมูลติดต่อพวกสาว ๆ จำนวนหนึ่งของคุณแล้วค่ะ ฉันคิดว่าคุณควรรีบทำอะไรสักอย่างก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายนะคะ” เธอเตือนด้วยความหวังดี แต่อีกฝ่ายน่ะสิจะรับมันได้หรือไม่

 

       ชายหนุ่มนิ่งฟังสิ่งที่หญิงสาวโลกที่สามพูดแล้วก็ให้นึกขุ่นใจ เธอจะมายุ่มย่ามเรื่องของเขามากไปหรือเปล่า

 

       “ฉันขอโทษค่ะที่ยุ่งเรื่องคุณมากไป แต่...” ท้ายประโยคแม้คิดชัดเจนในใจแต่ก็ไม่กล้าพูดให้เขารับรู้ หัวใจเต้นโครมครามอยู่ในอก มือไม้ที่อยู่นิ่งเกิดสั่นขึ้นมาเมื่อคำที่ซ่อนไว้หากเด่นในใจคือ ฉันห่วงคุณนะคะ เธอพูดไม่ได้ ทำไมต้องพูด เธอควรพูดมันหรือ

 

       ได้ยินสิ่งที่เธอพูด ชวณัดฐ์ก็ขมวดคิ้วหน้านิ่วด้วยความไม่ชอบใจ

 

       “คุณอ่านความคิดผมหรือ” เขาถามเสียงเข้มเล็กน้อย

 

       เห็นปฏิกิริยาอย่างนั้น หญิงสาวก็ใจเสียขึ้นมาทันที

 

       “ฉันขอโทษค่ะ” เธอบอกอย่างรู้สึกผิดด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

 

       ศัลยแพทย์หนุ่มตั้งสติควบคุมอารมณ์ไม่พอใจนิดหนึ่ง แล้วว่าต่อ

 

       “คุณเอาเรื่องนี้มาบอกผมทำไมครับ แล้วทำไมผมต้องเชื่อคุณ คุณมีอะไรมาพิสูจน์” แม้กำลังขุ่นใจเขาก็ยังคงความสุภาพไว้ได้

 

       “ฉันหวังดีนะคะ แต่ฉันไม่มีอะไรจะมาพิสูจน์ในตอนนี้ แต่อย่างน้อยให้คุณระวังตัวเอาไว้ก็ยังดี” หญิงสาวเจรจาใจเย็น พยายามทำใจดีสู้เสือโมโหอย่างเขาเข้าไว้

 

       “ครับ” ชวณัดฐ์ข่มใจตอบแค่นั้นแล้วไม่พูดอะไรอีก ทางวิญญาณสาวก็เช่นกัน เขาหันหน้าสนใจสมาร์ทโฟนต่อ แต่เล่น ๆ ไปก็รู้สึกหัวจะวนเวียนคิดถึงแต่เรื่องที่หญิงสาวโลกที่สามพูด พอสลัดมันออกแป๊บ ๆ มันก็กลับมารบกวนใจอยู่ร่ำไป

 

เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มไม่อยากสนใจเธอแล้วร่างสมส่วนก็หายวับไปเงียบๆ

 

       ตอนนี้เหลือเพียงชวณัดฐ์คนเดียวในคอนโดฯ เขานั่งทบทวนสิ่งที่เธอบอก เธอพูดแบบนั้นทำไม ต้องการอะไร ไม่เข้าใจเลยสักนิด แฟนของเขา ผู้หญิงที่หวังจะสร้างอนาคตร่วม จะคิดสืบเรื่องเขางั้นหรือ มีความเป็นไปได้หรือไม่นะ

 

       ชายหนุ่มเป็นคนมีสติปัญญาสูง ไม่ชอบเชื่ออะไรง่าย ๆ หากปราศจากการพิสูจน์ ความระแวงในหญิงสาวโลกที่สามที่เพิ่งพบหน้าทำให้เขาไม่อาจไว้ใจว่าเธอจะพูดความจริงทั้งหมด แต่อีกใจก็รู้สึกขัดแย้ง เธอไม่มีเจตนาร้ายแน่นอน

 

       เขาหมดอารมณ์ตอบข้อความหรือวิดีโอคอลหาผู้หญิงคนไหนแล้ว เช็กประตูหน้าต่างเรียบร้อยก็ปิดไฟเดินเข้าห้องนอน ขึ้นเตียงได้ก็ทอดกายอย่างเหนื่อยอ่อน วันนี้ใช้แรงกายแรงสมองไปก็เยอะ ก่อนจะนอนยังต้องมาใช้พลังงานสมองคิดเรื่องบ้า ๆ ที่ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่อีก ยิ่งคิดก็ยิ่งเพลียใจ

 

       แขนแข็งแรงยกก่ายหน้าผากอยู่ครู่หนึ่ง คิดยังไงก็คิดไม่ออก เมื่อยังไม่รู้จะทำอย่างไรดี ท้ายที่สุดเขาก็ตัดใจค่อยว่าทีหลังแล้วกัน จากนั้นก็ค่อย ๆ ปล่อยวางทุกอย่าง ให้จิตดิ่งสู่ภวังค์นิทรา