บทที่ 309: เนื้อที่ข้าย่างด้วยมือของข้าเองจะไม่สูญเปล่า

“ได้สิ!”

หลงหลิงเอ๋อที่ได้รับสัญญาณจากหยินชาง ในไม่ช้านางก็ตอบกลับชายแปลกหน้าเสียงหวาน

เมื่อเหล่าหลินได้ยินเช่นนี้ก็ชะงักไปทันที

จากนั้นเขารีบหันกลับไปมองเด็กหญิงอย่างตื่นเต้น

“สาวน้อย เจ้าเห็นด้วยจริง ๆ หรือ?”