6. แต่งงานกัน

6. แต่งงานกัน

ครอบครัวของพี่ซายน์มาถึงบ้านฉันในช่วงเช้า พี่ซายน์สวมเสื้อเชิร์ตพับแขนสีขาวกางเกงยีนส์สีเข้มผมที่ปกติเซททรงเปิดหน้าผากวันนี้ปล่อยหน้าม้าเป็นธรรมชาติดูอ่อนเยาว์เหมือนหนุ่มนักศึกษา ดวงตาสีเข้มยังคงมองฉันด้วยความรู้สึกผิด บ้านฉันถึงจะเก่าและโทรมแต่เราสองแม่ลูกทำความสะอาดอยู่เสมอ หน้าบ้านปลูกต้นมะม่วง ต้นมะยม มีดอกลีลาวดีและดอกไม้หลากชนิดสร้างความร่มรื่น ฉันพาแขกทุกคนไปนั่งอยู่ระเบียงหลังบ้านซึ่งมีคลองที่ผู้คนใช้สัญจรไปมา

“บ้านหนูดาวน่าอยู่นะ ด้านหลังติดคลองไว้นั่งพักผ่อนหย่อนใจมองไปทางไหนก็มีแต่พื้นที่สีเขียว” แม่พั้นซ์ชี้ชวนให้พ่อไพรซ์ผู้เป็นสามีดูผู้คนที่ใช้เรือสัญจรไปมา มีทั้งพ่อค้าแม่ค้าที่ขายอาหาร ผลไม้ หรือขนมโดยใช้เรือเป็นยานพาหนะ แม่เดือนนั่งเกร็งบีบมือแน่นอาจเพราะครอบครัวพี่ซายน์เป็นมหาเศรษฐีส่วนครอบครัวฉันเป็นแค่แม่ค้าทำอาชีพขายข้าวแกง วันนี้แม่ไม่ได้ไปขายของและฉันกดเงินจากบัตรเอทีเอ็มไว้จ่ายหนี้นอกระบบให้แม่เป็นที่เรีนบร้อยแล้ว ฉันกำลังคิดวิธีหาเงินมาใช้หนี้ให้แม่ตอนนี้ยังคิดไม่ออกแต่ฉันจะไม่ยอมให้แม่ลำบากอีกต่อไปแล้ว

“ที่เรามาวันนี้ จะมาคุยเรื่องหมอซายน์กับหนูดาว แม่อยากให้ซายน์ในฐานะลูกชายคนเดียวของแม่แสดงความรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นโดยการแต่งงานกับหนูดาว คุณแม่เดือนเห็นด้วยไหมคะ?” แม่พั้นซ์หันไปยิ้มให้แม่อย่างเป็นกันเองจนแม่ฉันเริ่มดูผ่อนคลายมากขึ้น

“ฉันแล้วแต่ลูกค่ะ” แม่เดือนหันหน้ามาทางฉัน ส่งยิ้มที่อบอุ่นให้กำลังใจ

“แม่เตรียมสินสอดที่จะมาสู่ขอหนูดาวไว้แล้ว ไม่แน่ใจว่ามันจะน้อยไปไหม น้องพายช่วยแม่อ่านด้วย” แม่พั้นซ์ยื่นกระดาษเอสี่ที่พิมพ์ข้อความให้ยัยพาย

“สินสอดเป็นเงินสดหนึ่งร้อยเก้าล้านบาท เครื่องเพชรประจำตระกูลสิบชุด ทองรูปพรรณหนักห้าร้อยบาท บ้านพร้อมที่ดินที่เอกมัย คอนโดริมแม่น้ำเจ้าพระยา หุ้นในโรงพยาบาล ST ยี่สิบห้าเปอร์เซ็นท์ หุ้นโรงแรมในเครือเดอะลุคสิบเปอร์เซ็นท์ รวมมูลค่าสินทรัพย์ทั้งหมดหนึ่งพันล้านบาทแบ่งให้เจ้าสาวกึ่งหนึ่งจากสินทรัพย์ทั้งหมดห้าร้อยล้านบาท” ฉันช็อกตั้งแต่เงินสดหนึ่งร้อยเก้าล้าน ก็พอรู้ว่าบ้านยัยพายรวยมาก ไม่คิดว่าจะรวยขนาดนี้

“แม่เดือนพอใจไหมคะ ฉันทุ่มเต็มที่สำหรับลูกสะใภ้น่ารักๆแบบหนูดาว” แม่เดือนเองก็นิ่งไป อาชีพหาเช้ากินค่ำอย่างเราเคยจับเงินล้านที่ไหนกัน ฉันมีคำตอบในใจอยู่แล้ว..ชั่วแว่บนึงฉันมองหน้าแม่เปรียบเทียบกับแม่พั้นซ์ที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน แม่เดือนดูแก่เกินอายุจริงไปไกลแต่แม่พั้นซ์เหมือนถูกสตาฟอายุไว้แค่สี่สิบต้นๆเท่านั้น แม่ลำบากมาตลอดนับตั้งแต่วินาทีที่ฉันลืมตาดูโลก ฉันอยากทำอะไรเพื่อแม่บ้างไม่อยากให้แม่เหนื่อยอีกแล้ว

“แม่ครับผมกับน้องดาวมีเรื่องจะบอก เราตกลงกันแล้ว” แววตาสีเข้มของพี่ซายน์หันมามองฉัน ส่งสัญญาณว่าถึงเวลาที่เราจะต้องบอกผู้ใหญ่เรื่องงานแต่งงานที่ไม่มีวันเกิดขึ้น

“มีอะไรเหรอหนูดาวบอกแม่ได้นะ” แม่พั้นซ์พูด ฉันหันไปมองแม่เดือนแล้วสะท้อนใจ

“เราตกลงกันว่าเราจะไม่....” พี่ซายน์พูดขึ้นมาก่อน

“ดาวจะแต่งค่ะ ดาวจะแต่งงานกับพี่ซายน์” ทุกคนยิ้มด้วยความยินดี ยกเว้น...พี่ซายน์ เขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ จากนั้นจึงมองด้วยสายตาที่ฉันอ่านออกว่าเขากำลังดูถูกฉัน ดาวขอโทษแต่ดาวขอยืมเงินห้าล้านไปใช้หนี้ก่อน ถ้าดาวมีเงินดาวจะรีบหย่าทันที ฉันบอกตัวเองในใจ ถึงพี่ซายน์จะมองว่าฉันเห็นแก่เงินก็ตาม ฉันไม่สนใจขอแค่แม่เดือนมีความสุข ในตอนนี้ฉันขอแค่นี้จริงๆ.....

Sine talks

ผมรู้ว่าผมทำผิดต่อน้องดาวแบบชนิดที่ให้อภัยไม่ได้ แต่เราตกลงกันแล้วว่าจะไม่แต่งงานกัน พอเห็นมูลค่าของสินสอดน้องดาวที่แสนดีคนนั้นก็เปลี่ยนไป สินทรัพย์แค่ห้าร้อยล้านทำให้น้องดาวกลายเป็นคนโลภขึ้นมาทันที ขนาดยังไม่ได้แต่งงานกันผมยังรู้สึกไม่ดีกับว่าที่เจ้าสาว ถ้าแต่งงานกันไปผมก็ไม่มีวันจะรักน้องดาวอยู่แล้ว ผมเกลียดผู้หญิงที่โลภเห็นแก่เงินเห็นแก่ตัว เห็นสภาพบ้านที่เก่าซ่อมซ่อก็พอจะรู้ว่าเธออยากจะผลักดันตัวเองให้มีหน้ามีตาในสังคมด้วยการแต่งงานกับผม พ่อแม่ผมกับพายขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพฯแล้ว แม่พั้นซ์ให้ผมขับรถพาน้องดาวกลับมาด้วย ร่างเล็กที่นั่งข้างคนขับไม่พูดอะไรเลย เธอเอาแต่นั่งก้มหน้าบีบมือตัวเอง

“ดาวขอโทษนะคะที่ผิดสัญญา” น้ำเสียงและสีหน้าเหมือนคนรู้สึกผิดเสียเต็มประดาทั้งๆที่เหตุผลที่ทำไปเพราะเห็นแก่เงินทั้งนั้น

“ผมเข้าใจ เงินห้าร้อยล้านมันเปลี่ยนคนธรรมดาให้เป็นคนโลภ” ผมเน้นคำว่าโลภชัดเจน เธอจะได้สำนึกในสิ่งที่เธอทำลงไป

“ดาวจำเป็นจริงๆนะคะพี่ซายน์” เพื่อนน้องสาวผมที่กำลังจะกลายมาเป็นเจ้าสาวของผมในอีกไม่กี่วันข้างหน้าหันหน้ามามองผม ที่หางตาเหมือนมีน้ำใสๆคลอ จะเอาน้ำตามาอ้างเหรอผมไม่ตกหลุมพรางหรอก..

“ครับ ทุกคนอยากได้เงินกันทั้งนั้นแหละ” เราไม่ได้พูดอะไรกันอีกจนถึงกรุงเทพฯ ก็ดีเหมือนกันผมก็ไม่มีอะไรจะคุยกับผู้หญิงโกหกผิดสัญญาเห็นแก่เงินจนหน้ามืดอย่างเธออยู่แล้ว..ผมเกลียดเธอ...

Dao talks

“ฉันดีใจนะที่แกยอมแต่งกะพี่ซายน์” หน้ายัยพายดีใจสุดๆ แต่ฉันกลับรู้สึกเศร้าสุดๆ นี่ฉันทำอะไรลงไป

“......” ฉันพูดอะไรไม่ออก บอกเหตุผลกับพายก็ไม่ได้ มันเป็นเรื่องในครอบครัวที่ไม่ควรจะให้คนนอกรับรู้ ฉันจะรีบหาเงินห้าล้านมาคืนพี่ซายน์ให้เร็วที่สุด เพราะฉันไม่อยากเห็นแววตาที่พี่ซายน์มองฉันด้วยความรังเกียจ ฉันมันก็เป็นแค่ผู้หญิงโลภเห็นแก่เงินในสายตาของเขา ผู้หญิงที่ทำลายความรักของเขา ฉันรู้สึกเกลียดตัวเองจริงๆ

“ดาว แกชอบชุดไหนเลือกสิ” ยัยพายส่งอัลบัมรูปชุดแต่งงานให้ฉันซึ่งเป็นของแบรนด์ชุดวิวาห์จุนิตา แบรนด์ชั้นนำของประเทศ คนรวยเท่านั้นถึงมีโอกาสได้ใส่ ฉันมองแต่ละชุดราคาแพงทั้งนั้นราคาเริ่มต้นหลักแสน

“แพงไปอ่ะแก ฉันเช่าร้านธรรมดาก็ได้”

“แก คนเราแต่งงานครั้งเดียวป่ะ บ้านฉันยินดีทุ่มนะ” แต่งงานครั้งเดียวงั้นเหรอ? จะหย่าเมื่อไหร่ยังไม่รู้เลย ฉันแอบถอนหายใจ ถ้าไม่เลือกสักชุดยัยพายก็คงเซ้าซี้ ฉันเลยจิ้มเลือกส่งๆไปชุดนึงไม่สนใจจะดูราคาแค่คิดว่ามันสวยดี

“แก ตาถึงมากเลยนะ ชุดนี้สองล้านแพงที่สุดในเล่ม” ยัยพายยิ้มพรายมองชุดราคาสองล้านด้วยแววตาชื่นชม  

“ห๊ะ!!! สองล้าน งั้นไม่เอาชุดไหนถูกสุด” ฉันเริ่มจะโวยวายราคาชุดมันแพงเกินไปใส่แค่แป๊บเดียวไม่คุ้มเลย

“เอาชุดนี้แหละ เดี๋ยวฉันไปบอกแม่พั้นซ์ก่อน ให้ช่างมาวัดตัวเดี๋ยวไปลองชุดพร้อมพี่ซายน์” ชื่อของพี่ซายน์เหมือนของแสลง ผู้หญิงทุกฝันว่าจะแต่งงานกับคนที่รัก สำหรับฉันมันไม่ใช่แบบนั้น มันเกิดจากความผิดพลาดและลามไปถึงความเห็นแก่ตัวของฉันที่ไม่อาจรักษาสัญญาที่ให้กับพี่ซายน์ได้ ฉันปฏิเสธไม่ได้ว่าฉันแต่งงานเพราะเงินจริงๆ ไม่ผิดหรอกที่พี่ซายน์จะเกลียดฉัน ฉันอยู่ในสภาพที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตอนนี้ขอแค่แม่อยู่บ้านอย่างปลอดภัยฉันก็มีความสุขแล้ว ฉันถอนเงินจากบัญชีจนหมดไว้ให้แม่จ่ายดอกเบี้ยรายวัน หลังจากงานแต่งงานฉันจะเอาเงินไปใช้หนี้และไถ่ถอนบ้านที่จำนองไว้ จากนั้นฉันจะรีบหาเงินห้าล้านมาคืนและหย่ากับพี่ซายน์ให้เร็วที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้

งานแต่งงานจะมีขึ้นในอีกสิบวัน แม่พั้นซ์กำลังเนรมิตหน้าบ้านให้เป็นสถานที่จัดงานแต่งงานสุดอลังการ ช่วงต้นเดือนมีนาคมคือช่วงที่ครูต้องส่งผลการเรียนหลังจากสอบปลายภาคเสร็จสิ้น นักเรียนไม่ต้องมาโรงเรียนแล้วแต่ครูปฏิบัติหน้าที่ถึงปลายเดือนมีนาคม ต้นเดือนเมษายนถึงช่วงกลางพฤษภาคมคือช่วงปิดภาคเรียน พรุ่งนี้ฉันกับยัยพายต้องกลับโรงเรียนท่ามะแว้งวิทยาเพื่อส่งผลการเรียนและขอลากิจห้าวันเพื่อเข้าพิธีมงคลสมรส....