161 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถูกเข้าหา

161 ทากัตซูกิ มาโกโตะ ถูกเข้าหา

“ฮีโร่มาโกโตะ” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียได้พาผมเข้าไปในห้อง และเธอเรียกชื่อของผม

“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)

สายตาของเธอเย็นชากว่าเดิม

เจ้าหญิงโซเฟียเป็นคู่หมั้นของฮีโร่ของประเทศแห่งน้ำ ทากัตซูกิ มาโกโตะ

แค่ไม่นาน เธอได้ไปที่ปราสาทเกรทคีธ และได้รวบรวมข้อมูลจากผู้นำในประเทศแห่งไป

เทียบกับสิ่งนั้น เมื่อคืน ผมได้ออกไปกับซา-ซัง และเรามาเช้าวันถัดมา

แค่เมื่อกี้นี้ ผมได้จีบกับลูซี่บนเตียงระหว่างที่เธออยู่ในเสื้อผ้าที่สุ่มเสียง

พูดอีกอย่างก็คือ มนุษย์ที่น่าเสียดาย

“ชั้นจะบอกนายเรื่องข้อมูลที่ชั้นได้จากปราสาทเกรทคีธ” (โซเฟีย)

ผมคิดว่าเจ้าหญิงโซเฟียจะดุผม แต่ที่ออกมาจากเจ้าหญิงโซเฟียคือคำพูดที่จริงจัง

“คนระดับบนของเกรทคีธ ได้ยอมรับคำอธิบายของฮีโร่ของโรเซสและนักรบสหายของเค้า ที่ได้กำจัดมังกรทราย… แต่พวกเค้าไม่ได้ดูเหมือนว่าจะมั่นใจนะ” (โซเฟีย)

“เดี๋ยวก่อน แต่ชั้นไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” (มาโกโตะ)

ผมแค่วิ่งไปทั่ว

ซา-ซังคนเดียวเป็นคนที่กำจัดมังกรทราย

ไม่ใช่ว่านั่นจะเป็นรายงานปลอมเหรอ?

“แน่นอนว่า ชั้นเชื่อที่นายพูด แต่นี่และนั่นมันเป็นคนละเรื่องกัน เป็นนายจะรายงานความจจริงที่ว่า ฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศโรเซส ให้สหายผู้หญิงของเขาสู้กับรังของมอนสเตอร์ด้วยตัวเธอเอง ระหว่างที่ตัวฮีโร่เองไม่ได้ทำอะไรได้เหรอ?” (โซเฟีย)

“...ขอโทษ ชั้นผิดเอง” (มาโกโตะ)

นั่นจะเป็นฮีโร่ที่ต่ำช้าที่สุดแน่นอน

แต่นั่นผมล่ะ

ผมเป็นภาระของแท้เลย

“ชั้นยังได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับเรื่องที่ได้ได้ยินจากพ่อค้าทาส เรื่องโบสถ์งูได้ซื้อทาสจำนวนมาก เมื่อชั้นบอกนายพลทาริสก้า เค้าพูดว่า ‘แต่ฮีโร่น้ำไม่ได้ไปที่ตลาดทาสนะ?’ และได้ถูกสงสสัยนิดหน่อย ดูเหมือนเค้าจะตามความเคลื่อนไหวของนายนะ” (โซเฟีย)

“มันเป็นทางเลือกที่ถูกที่พวกเราปลอมตัว” (มาโกโตะ)

ไม่ได้ไปที่นั่นทั้งแบบนั้นมันดีกว่า

“แม้อย่างนั้น แทรกซึมตลาดทาสตอนกลางคืนนั้นอันตราย ได้โปรดพยายามจะยับยั้งตัวเองครั้งหน้านะ” (โซเฟีย)

“อ-โอเค” (มาโกโตะ)

นั่นมันห่ามไปเหรอ?

มันดูเหมือนประเทศแห่งไฟไม่ได้สังเกตมั้น ดังนั้นเรื่องนั้นดี แต่ผมไม่ควรพยายามจะทำนั่นอีกครั้ง

“แต่ชั้นกังวลเกี่ยวกับเพื่อนนายที่ได้เป็นทาส ชั้นพยายามจะเจรจากับพวกเค้าด้วยเหมือนกัน แต่…” (โซเฟีย)

“มันเป็นยังไง?” (มาโกโตะ)

ผมได้รอคำตอบเธอในความคาดหวัง แต่น้ำเสียงของเจ้าหญิงโซเฟียได้หนัก

“ขุนนางที่พยายามจะซื้อเพื่อนของนาย เคโกะ-ซัง ดูเหมือนจะได้ชอบเธอ และดูไม่เหมือนว่าจะมีเจตนาใดๆที่จะปล่อยเธอไป…” (โซเฟีย)

“อย่างนั้น…เหรอ” (มาโกโตะ)

“มันดูเหมือนลูกชายคนที่สามของตระกูลบุนนะหะบินมีงานอดิเรก ที่ชอบสะสมนักรบผู้หญิงและนักเวทย์ผู้หญิงที่แข็งแกร่ง เพื่อสร้างกองทัพของแค่ผู้หญิง” (โซเฟีย)

“ช่างเป็นชายที่ไม่น่าเชื่อ!” (มาโกโตะ)

เก็บสะสมผู้หญิงที่แข็งแกร่ง!

อุกอาจ!

“...”

เจ้าหญิงโซเฟียมองมาทางนี้ด้วยสีหน้าที่ไม่แยแส

ผมพูดอะไรที่แปลกที่นี่เหรอ?

(มาโกโตะ ปาร์ตี้ของนาย ก็คล้ายๆกับนั่นนะ) (โนอาห์)

อ้า โนอาห์-ซามะ

ผมรู้สึกว่ามันเป็นซักพักแล้ว

(ขอโทษเกี่ยงกับเรื่องนั้น ชั้นได้ช่วยเออร์เรื่องคำขอของเธอน่ะ) (โนอาห์)

ตอนนี้เมื่อท่านมาพูดถึงมัน ผมไม่ได้ยินเสียงของเออร์-ซามะด้วยหลังๆ

(หือห์? นายจะพูดว่านายไม่พอใจด้วยแค่เสียงของชั้นคนเดียวเหรอ?!) (โนอาห์)

มันแค่ท่านสองคนได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลาหลังๆ

ท่านเป็นคนเดียวของผม โนอาห์-ซามะ

(ดี) (โนอาห์)

ความเชื่อใจของเทพธิดาได้กลับมาดี

“ฮีโร่มาโกโตะ?” (โซเฟีย)

“ไม่ มันไม่มีอะไร งั้น มันจะลำบากที่จะให้คาวาคิตะ-ซังเป็นอิสระ” (มาโกโตะ)

ไม่ดีเลย ผมยังพูดกับเจ้าหญิงโซเฟียอยู่

“ใช่…นายพูดถูกแล้ว ตระกูลราชวงศ์ของโรเซสจะพยายามจะเจรจาต่อไป” (โซเฟีย)

“นั่นจะช่วยเราได้อย่างยิ่งใหญ่” (มาโกโตะ)

“...”

“...โซเฟีย?” (มาโกโตะ)

การสนทนาได้หยุด

‘มีอะไร?’ คือที่ผมคิด…และจากนั้นมือผมได้ถูกดึง

ผมได้ถูกทำให้นั่งโซฟาลึกเข้าไปในห้อง

เจ้าหญิงโซเฟียนั่งข้างผม ที่ระยะที่ใกล้จนนถึงไหล่สัมผัสกัน

กลิ่นหอมหวามได้ลอยมาจากผมของเจ้าหญิงโซเฟีย

“ฮีโร่มาโกโตะ” (โซเฟีย)

เธอเรียกชื่อของผมเหมือนเวลาที่เราเข้ามาในห้อง

“ค-ครับ?” (มาโกโตะ)

ที่ต่างออกไปจากครั้งนั้น คือครั้งนั้นหน้าของเจ้าหญิงโซเฟียได้อยู่ระยะประมาณ 1 เมตรจากผม และครั้งนี้ มันเป็นระยะที่แค่ 15 เซ็นติเมตร

เจ้าหญิงโซเฟียได้มองตาของผมอย่างตั้งใจ ด้วยตาสีฟ้าเข้ม

ความเงียบดำเนินต่อไปซักพัก และจากนั้นเธอพูด

“พูดถึงแล้ว นายได้กลับมาเช้าวันต่อมากับอายะ ใช่มั้ย?” (โซเฟีย)

“...ใช่” (มาโกโตะ)

“นายได้ใกล้ชิดกับลูซี่-ซัง แค่เมื่อกี้นี้เอง ใช่มั้ย?” (โซเฟีย)

“………..ใช่” (มาโกโตะ)

คิดแล้วว่ามันจะไม่ใช่การคุยเกี่ยวกับงาน

มันจะมีการลงโทษที่แรงบางอย่าง—

“อย่างที่คิด บางที ชั้นควรจะอยู่ใกล้นายตลอดจริงๆ” (โซเฟีย)

เสียงของเจ้าหญิงโซเฟียไม่ใช่เสียงของบางคนที่โกรธ

ด้วยระยะใกล้ที่อันตรายระหว่างเรา เจ้าหญิงโซเฟียได้พิงผมแบบนั้นเลย และวางหัวของเธอไว้บนไหล่ผม

“โซเฟีย?” (มาโกโตะ)

“แม้ว่าในประเทศแห่งไม้ มันดูเหมือนนายได้ถูกเข้าหาโดยน้องสาวของฮีโร่สายฟ้า” (โซเฟีย)

“แต่เธอไม่ได้ทำนะ? ใครเป็นคนที่แพร่ข้อมูลปลอมนั่น?” (มาโกโตะ)

กับเจ้าหญิงโซเฟียจากทุกคน

“เทพธิดาแห่งน้ำ เออร์-ซามะบอกชั้น” (โซเฟีย)

“อ-เออร์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

เทพธิดานั่นพูดอะไรน่ะ?!

“เออร์-ซามะพูดนี่: ‘มาโกะ-คุ—ทากัตซูกิ มาโกโตะนั้นอ่อนแอกับการเข้าหาอย่างก้าวร้าว ดังนั้นผลักเค้าลงเลย’” (โซเฟีย)

“นั่นผิดในหลายความหมายเลยนะ โซเฟีย” (มาโกโตะ)

เทพธิดานั่นไปพูดอะไรกับออราเคิลของเธอเองน่ะ

เมื่อเวลาที่ผมรู้ตัว ผมได้ถูกดันด้วยเธอที่พิงตัวผม

ผมได้นอนหงายหน้า และเจ้าหญิงโซเฟีย ได้มอบความไว้วางใจตัวของเธอ ไว้บนผม

เธอได้อยู่ตรงหน้าผม ในระยะที่ลมหายใจเธอมาถึงผม และหน้าที่แกะสลักมาอย่างสมบูรณ์แบบได้อยู่ที่นั่น

ไม่ หน้าของเธอได้แดงเล็กน้อย ดังนั้นมันไม่เหมือนหน้าแกะสลักที่ไร้สีหน้า

ด้วยการมองขึ้นมาและการจ้องเล็กน้อย เธอพูด

“ชั้นเหงานะ รู้มั้ย?” (โซเฟีย)

ตาของเธอได้แฉะเล็กน้อย และการพึมพำของเธอได้น่ารักมาก มันทำให้ผมวิงเวียนเลย

(นี่มัน…) (มาโกโตะ)

ความอย่างที่จะกอดเธอได้โจมตีผม และผมได้ห่อแขนของผมไปรอบหลังไหล่ของเจ้าหญิงโซเฟีย แต่…

“มาโกะ-คุง นี่มันแย่แล้ว”

ตาของเจ้าหญิงโซเฟียส่องแสงเป็นสีทอง น้ำเสียงของเธอเปลี่ยนกระทันหัน

(อะไรกัน?) (มาโกโตะ)

◇◇

อารมณ์เมื่อกี้นี้ได้หายไปหมดแล้ว

ทุกอย่างเกี่ยวกับเจ้าหญิงโซเฟียตรงหน้าผมได้เหมือนเดิม นอกจากสีของตาเธอ และมานาที่เธอปล่อย

มานาที่เอ่อล้นที่มันแทงผิวของผม

“อ-เออร์-ซามะ?” (มาโกโตะ)

แรกกดดันที่เหนือกว่าลอร์ดปีศาจและแม่แต่ปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

มากกว่านั้น มีแค่เทพธิดาแห่งน้ำ-ซามะที่เรียกผม ‘มาโกะ-คุง’

“โอ้ชั้น?” (เออร์)

ดูเหมือนเธอสังเกตว่าผมได้นอนลงอยู่ และเจ้าหญิงโซเฟียได้อยู่บนผม

“เป็นไปได้มั้ยว่าชั้นเข้ามาขวางทาง?” (เออร์)

“น่าจะ” (มาโกโตะ)

เออร์-ซามะทำหน้า ‘อะช่าา’

“ชั้นได้ทำมันแล้ว แม้ว่าโซเฟีย-จังได้รวบรวมความกล้าที่จะทำมัน…” (เออร์)

“ท่านใส่ของประหลาดหลายอย่างเข้าไปในหัวคนมากเกินไป เออร์-ซามะ” (มาโกโตะ)

“แต่เธอเป็นพวกโตช้า ดังนั้นนายต้องดันเธอ” (เออร์)

แต่การผลักบางคนลงมันมากเกินไปนะ ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?

แต่ยังไงซะ มันแน่นอนว่าได้ผลดีนะ

การแค่นำของเทพธิดามันแม่นยำเกินไป!

“ที่สำคัญกว่านั้น ไม่ใช่ว่าท่านมีธุระด่วนเหรอ?” (มาโกโตะ)

กลับไปที่หัวเรื่องหลักเถอะ

“ใช่ ใช่! นี่มันแย่แล้ว มีอันตรายจริงๆได้เข้าหาประเทศแห่งไฟ!” (เออร์)

“มันเป็นอย่างที่ฟูเรีย-ซังพูดถึงเหรอ?” (มาโกโตะ)

(เออร์~ มันดูเหมือนว่ามาโกโตะและคนอื่นรู้เกี่ยวกับบางอย่าง ผ่านออราเคิลแห่งความมืดแล้ว) (โนอาห์)

แม้แต่โนอาห์-ซามะก็มาร่วมวงสนทนาด้วย

“เออ๋~ โอกาสของชั้นที่จะให้มาโกะ-คุงติดค้างชั้นครั้งนึง!” (เออร์)

“เราก็ได้สืบสวนเหตุผลว่าทำไม ท่านรู้เกี่ยวกับอะไรบางอย่างมั้ย?” (มาโกโตะ)

(เกี่ยวกับนั่น มันดูเหมือนโบสถ์ครั้งนี้ได้ทำให้มั่นใจว่าไม่เล็ดข้อมูลไปหาฝั่งเทพเจ้าศักดิ์สิทธิ์ ขอบคุณนั่น แม้แต่สปิริตของชั้นก็ได้ถูกทำให้ไปช่วยด้วย) (โนอาห์)

และที่นี่ผมได้สงสัยว่าทำไมเออร์-ซามะและโนอาห์-ซามะไม่ตอบ งั้นพวกท่านได้ทำอะไรบางอย่างแบบนั้น หือห์

“งั้น ในท้ายที่สุด ท่านไม่รู้เหตุผล?” (มาโกโตะ)

(เธอพูดอย่างนั้นได้) (โนอาห์)

นั่นมีปัญหา

นั่นเป็นเส้นชีวิตของผมนะ

เออร์-ซามะ (เจ้าหญิงโซเฟีย) ได้วางมือของเธอไว้ที่คาง และตกอยู่ในห้วงความคิด

มันไม่เหมาะกับเธอเลย

“ใต้ดินนั้นน่าสงสัย” (เออร์)

“ไม่ใช่ว่ามันคลุมเครือไปเหรอ?” (มาโกโตะ)

จู่ๆ เออร์-ซามะก็พูดสิ่งนี้

(มาโกโตะ โบสถ์งูบูชาไทฟอน ไม่ใช่แค่นั้น พวกเค้าควรจะซ่อนวิหารของพวกเค้าไว้ที่ไหนซักที่ ที่พวกเค้าใช้อธิษฐานเทพเจ้าของเค้า มันน่าจะถูกสร้างที่ไหนซักที่ใต้ดินที่สายตาไปไม่ถึง) (โนอาห์)

คำอธิบายเพิ่มเติมของโนอาห์-ซามะมีเหตุผล

“เข้าใจแล้ว งั้น มันโอเค ที่จะแค่หาวิหารใต้ดินของโบสถ์งูถ้างั้น?” (มาโกโตะ)

นั่นง่ายต่อการเข้าใจ

แต่…

“เมืองหลวงกามูรันค่อนข้างใหญ่” (มาโกโตะ)

ประเทศที่มีอิทธิพลเป็นอันดับสองจากประเทศแห่งแสงไฮแลนด์ ขนาดมันน่าประทับใจ

ยังมีพ่อค้าหลายคนจากประเทศอื่น ที่มีการแลกเปลี่ยนที่รุ่งเรื่องได้มาที่ประเทศแห่งไฟ

มันมีหลายวัฒนธรรมผสมกัน ทำให้มันวุ่นวาย

มันต่างจากประเทศแห่งแสง ที่มีคนอยู่อาศัยที่ถูกแบ่งโดยจุดยืนทางสังคม

การรวบรวมข้อมูลจะลำบากแน่

(เฮ้ เออร์ เธอจะไม่ถามเทพธิดาแห่งไฟเหรอ?) (โนอาห์)

โออ้ จริง

เราได้อยู่ในประเทศแห่งไฟ ดังนั้นการถามเทพธิดาของพวกเขาควรจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด

งัน มันควรจะดีที่สุดที่จะถามเทพธิดาของที่นี่

“โซล*-จัง หือห์~....” (เออร์)
«TLN: เทพธิดาองค์นี้ชื่อ Sol นะครับ ไม่ใช่ soul»

เออร์-ซามะในร่างของเจ้าหญิงโซเฟียได้ทำหน้าที่ไม่ได้ตั้งใจกับความคิดนั้นมาก

(เพราะทั้งหมดเทพธิดาแห่งน้ำเออร์ และเทพธิดาแห่งไฟ โซล ไม่ได้สนิทกัน) (โนอาห์)

โนอาห์-ซามะพูดในน้ำเสียงที่แหย่

“เอ๋? จริงเหรอ?” (มาโกโตะ)

ผมได้ถูกสอนในวิหารว่าเทพธิดาผู้ยิงใหญ่ทั้งหกสนิทกันดีมาก

“น-นั่นไม่ใช่! พวกเราเทพธิดาทั้งหมดซี้กันนะ! …ถ้าข่าวลือเกี่ยวกับนั่นได้แพร่ไป อัลเธน่า-เน่ซามะจะฆ่าชั้นแน่” (เออร์)

เออร์-ซามะปฏิเสธคำพูดนั้นด้วยน้ำเสียงที่กลัวอย่างจริงจัง

ไม่ถามเธอลึกไปกว่านี้กันเถอะ

“ย-ยังไงซะ มาปล่อยให้การถามโซล-จังเป็นตัวเลือกสุดท้ายเถอะ หืมม แต่เธอเห็นมั้ย เรามีความเข้ากันที่ไม่ดี รู้มั้ย” (เออร์)

ท่านแม้แต่พูดว่าพวกท่านไม่เข้ากัน

พวกท่านไม่สนิทกันจริงๆ

ผมได้ข้อมูลที่ไม่จำเป็นมากขึ้น

“นายลืม ‘ข้อมูลที่ไม่จำเป็นนั่น’ เดี๋ยวนี้เลยนะ มาโกะ-คุง” (เออร์)

(เอาเรื่องเกี่ยวกับเออร์ไว้ก่อน ยังไงซะ ถ้าเธอใช้คอนเนคชั่นของเพื่อนของเธอ ฟูจิยัง-คุงและโซเฟีย-จัง เธอหาวิหารใต้ดินได้ ปัญหาก็คือ พวกเค้าวางแผนจะทำอะไร? พวกเค้าพยายามจะทำบางอย่างที่ใหญ่ จนพวกเค้ายอมทำขนาดการโกงสายตาของเทพธิดา… ระวังตัว) (โนอาห์)

ผมชื่นชมการเตือน

“รับทราบ โนอาห์-ซามะ” (มาโกโตะ)

(เจอกัน มาโกโตะ) (โนอาห์)

ตอนนี้ผมไม่ได้ยินเสียงของโนอาห์-ซามะอีกแล้ว

“ยังไงซะถ้างั้น ชั้นจะพู้ฟไปด้วยเหมือนกัน ดังนั้นสนิทกับโซเฟีย-จังนะ โอเค๊~?” (เออร์)

เจ้าหญิงโซเฟียทรุดลงอย่างไร้แรง

“โว่ว นั่น” (มาโกโตะ)

ผมรีบจับตัวของเจ้าหญิงโซเฟีย

“...ฮึนน” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียเปิดตาของเธอ

“ชั้น? …เกิดอะไรขึ้นกับชั้น?” (โซเฟีย)

“เธอต้องง่วงแน่ๆ เธอหลับไปน่ะ” (มาโกโตะ)

“ไม่มีทางเรื่องนั้น…เป็นไปได้มั้ยว่า…เออร์-ซามะ…?” (โซเฟีย)

อา เธอรู้มัน

““…….””

เอาเรื่องนั้นไว้ก่อน เรากลับมาที่ตำแหน่งเดิมก่อนหน้า

ระหว่างที่ผมสงสัยว่าจะทำอะไร

*ก๊อก ก๊อก*

บางคนเคาะประตู

เจ้าหญิงโซเฟียและผมได้สร้างระยะจากกันทันที

“ใครเหรอ?” (โซเฟีย)

“มันเป็นผมครั้ง โซเฟีย-ซามะ ผมมีข้อความ”

“เข้ามา” (โซเฟีย)

เจ้าหญิงโซเฟียได้จัดผมและเสื้อผ้าของเธอในทันที และตอบด้วยน้ำเสียงเหมือนเคย

อย่างที่คาดกับเจ้าหญิง

คนที่เข้ามาคือตาแก่อัศวินผู้คุ้มกัน

“ผมขอโทษที่ขัดจังหวะการอยู่กันลำพัง”

“...นั่นโอเค พูดธุระของนายมา” (โวเฟีย)

ตาแก่ได้ชำเลืองมองผมและขอโทษ

ชี้มันออกมามันทำให้กระอักกระอ่วนมากขึ้นนะ รู้มั้ย

เจ้าหญิงโซเฟียก็เหมือนกัน เธอดูเหมือนว่าจะบังคับตัวเธอให้รักษาหน้าที่ไร้สีหน้า

ตาแก่อัศวินผู้คุ้มกันมีสีหน้าที่จริงจังขณะที่เขาพูดถึงหัวเรื่องหลัก

“มันดูเหมือนนายพลทาริสก้าอยากจะพูดกับฮีโร่ที่ถูกแต่งตั้งของประเทศโรเซส”

ตาของเจ้าหญิงโซเฟียคมขึ้นกับเรื่องนั้น

ดูเหมือนผมได้ถูกเรียกจากระดับสูงของประเทศแห่งไฟ เหมือนที่ผมเคยถูกบอกมาก่อน

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ facebook: "wayuwayu แปล"
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook และ discord