บทที่ 20 ผู้แข็งแกร่งทั้งสาม 2/2 จบภาคสอง

บทที่ 20 ผู้แข็งแกร่งทั้งสาม 2/2

พวกอาสึนะมองเหตุการณ์ที่เกิดตรงหน้าด้วยความตกตลึง แค่เพียงไม่ถึงเซี่ยววินาธี สถานการณ์ที่เคยได้เปรียบของท้งของพวกเธอทั้งสามก็แปลเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มนิรนามยังไม่ได้เริ่มที่จะทำอะไรเขาก็ล้มลงทอดร่างลงกับพื้นที่แสนเย็นยะเยือก เลือดที่ไหลรินออกมาจากบาดแผลบ่งบอกให้พวกอาสึนะได้รู้ว่าชายคนนี้คงมีชะตาที่จะต้องตายเป็นแน่

ชายหนุ่มนิรนามหันมามองรูรุพลางพยายามที่จะยื่นบางสิ่งให้ ทว่าด้วยสภาพร่างกายทำให้ชายคนนี้ไม่สามารถกระทำสิ่งใดได้อีก รูรุได้เห็นดังนั้นชายหนุ่มจึงจะเคลื่อนร่างไปหยิบ ทว่าเสียงอันทรงอำนาจของออสตินก็ได้กล่าวขัดขึ้นเสียก่อน

“อย่าคิดจะขยับ ถ้าหากพวกแกขยับข้าจะสั่งหารพวกแกเสียเดี๋ยวนี้ แต่ถ้าหากไม่ข้าจะให้พวกแกได้หายใจอีกสองถึงสามนาที”

“ยังไงแกก็ไม่คิดจะปล่อยพวกเราอยู่แล้วนี่นา” เสียงของคาเสะกล่าว เธอเตรียมตัวที่จะเคลื่อนร่างไปต่อสู้กับจักรพรรดิหนุ่ม แต่ทว่าเมื่อคาเสะได้สัมผัสกับพลังสภาวะของออสตินทำให้หญิงสาวต้องหยุด พลังของออสตินมันต่างชั้นกับพวกเธอเกินไป

ออสตินไม่คิดจะเสวนากับพวกต่างมิติมากไปกว่านี้ เขาออกคำสั่งให้กับพวกทหารของตนเตียมตัวลงมือสังหารพวกของคาเสะให้สิ้นซาก พวกทหารเริ่มค่อย ๆ เดินมาทางพวกคาเสะอย่างช้า ๆ ก่อนที่พวกทหารจะได้ลงมือพวกมันก็ต้องหนาวสั่นด้วยความหวาดหวั่น พลังสภาวะที่โผล่ขึ้นอย่างกระทันหันทำให้พวกของออสตินต้องหันไปมอง

“คงจะให้พวกแกทำแบบนั้นไม่ได้ นั่นก็เพราะว่าเด็กพวกนั้นเป็นเด็กของโรงเรียนเวทมนตร์ แล้วผมก็ได้รับคำสั่งให้พาเด็กพวกนั้นกลับไปแบบเป็น ๆ “

ชายหนุ่มผู้ที่มาใหม่คนหนึ่งผมสีดำยาวดวงตาดุจนักล่าที่กระหายสงคราม ส่วนอีกหนึ่งนั้นเป็นชายพิการทางสายตาชายหนุ่มคนที่สองถือไม้เท้าขาวเพื่อช่วยให้มันสามารถนำทางได้

“นี่มัน หรือว่า” รูรุมองสองหนุ่มผู้ที่มาใหม่

“เด็กมีแค่นี้ใช่ไหม” ชายตาบอดกล่าว ก่อนที่จะหันไปหาสหายของตนเอง

“ไม่รู้ คุณจะมาถามผมได้ยังไง จากที่ได้รับรายงานมาเด็กมีจำนวนสามคน ส่วนสัตว์อสูรมีจำนวนหนึ่งตัว คุณลองกลางเวทอาณาเขตเพื่อใช้ตรวจสอบจะดีกว่า ส่วนเจ้าจักรพรรดิกับทหารที่เหลือเดี๋ยวผมจัดการเอง”

ชายหนุ่มกล่าว ก่อนที่ขจะหันไปมองเด็ก ๆ ที่เหลือ “เพื่อนของพวกคุณมีแค่นี้ใช่ไหม”

รูรุรีบชี้แจงอย่างรวดเร็ว “มีอีกคนหนึ่งที่โดนจับตัวไปครับ ผมคิดว่าน่าจะอยู่ในปราสาทที่อยู่ข้างหน้านั่น”

ชายทั้งสองพยักหน้ารับ ก่อนที่ชายที่ถืมไม้เท้าขาวจะเปลี่ยนท่ที เขาค่อยๆ แผ่พลัง ไม่นานชายที่ถืมไม้เท้าก็พยักหน้า “อยู่ด้านบนของปราสาท ไม่ยากแค่ห้านาทีก็เสร็จใช่ไหมเลโอ”

ชายหนุ่มที่ถูกเรียกขานนามทำหน้าไม่พอใจ “ห้านาทียังงั้นหรือคุณประเมินผมต่ำไป แค่นักเวทระดับจักรพรรดิที่ยังไม่เกิน

ออสตินไม่คิดว่าเขาจะโดนชายหนุ่มแปลกหน้าเล่นงาน เขาเคลื่อนร่างหลบ ทว่าออสตินก็สัมผัสถึงความเจ็บปวดที่โผล่ขึ้นได้ เมื่อเลโอวาดหมัดผ่านแก้ม

“นี่มัน อะไรกัน ไม่เห็นแกใช้พลังเวทเลยนี่ ทำไมถึงโจมตีข้าโดนได้”

เลโอยิ้ม ก่อนที่จะกล่าว “เรื่องแบบนั้นผมคิดว่าคุณไม่ควรที่จะรู้ หากถามว่าทำไมนั่นก็เพราะว่าคนที่จะตายต่อให้รู้จักพลังนี้ก็ไม่มีประโยชน์ จริงอยู่ที่คุณมีพลังเวทอยู่ในระดับจักรพรรดิ แต่ว่าจากการที่ผมดูการขยับร่างกายทำให้รู้ได้ไม่ยาก พลังที่คุณได้มาคงมาจากการใช้ยาหรืออะไรทำนองนั้นเพื่อปรุกพลังในร่างกาย แล้วนำพลังนั้นดูดพลังจากธรรมชาติอีกที แต่ว่าผมจะบอกอะไรให้แค่นั้นทำอะไรผมไม่ได้”

ชายหนุ่มนามว่าเลโอเรียกท่อแป๊ปขึ้นมาถือแล้วนำฟาดเข้าไปที่หัวของออสติน ร่างของออสตินปลิวไปไกล หลังจากนั้นเลโอก็หันมามองพวกเด็ก ๆ ที่ยืนดูการต่อสู้อยู่ เขาถอนหายใจก่อนที่จะกล่าวเรียกสติ

“นี่พวกคุณจะยืนดูอะไรกัน รีบไปช่วยเพื่อนของพวกคุณได้แล้ว”

สิ้นคำสั่ง คาเสะก็ได้สติ หล่อนทะยานร่างไป

“อย่าปล่อยให้มันไป” ออสตินตะโกนสั่งพวกทหาร หากให้ใครไปใกล้เด็กคนนั้นในตอนนี้แผนการที่เขาอุส่าวางไว้ก็คงต้องล้มเหล็วเป็นแน่

พวกทหารได้ยินดังนั้นก็เตรียมตัวที่จะขยับ แต่ก่อนที่พวกมันจะได้ขยับร่างกายจู่ๆ  พวกมันก็รู้สึกเหมือนว่าขาของพวกมันไม่สามารถควบคุมได้ หลังจากนั้นขาของทหารที่อยู่ในบริเวณนี้ก็ค่อย ๆ ขาดออกจากลำตัว เลือดสีแดงไหลย้อมแผ่นดินอีกครั้ง

อาสึนะรูรุรวมไปถึงคาเสะมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไม่อยากจะชื่อสายตา พวกเด็กทั้งสามยังไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ก่อนที่คาเสะจะละสายตาเธอก็ได้ยินเสียงของหญิงสาวที่กล่าวขึ้นอยู่บนยอดของปราสาท

“ทำงานช้ากันจริง ๆ น้าพวกหนุ่ม แบบนี้ส่วนแบ่งฉันขอไปคนเดียวเลยได้ไหม”

เสียงของหญิงสาวที่กล่าวขึ้นทำให้ทุกคนหันไปมอง หญิงสาวผมแกละนั่งห้อยขาสายตาจับจ้องดูการต่อสู้ของชายหนุ่มที่มีนามว่าเลโอกับชายตาบอด ในมือของเธอนั้นกำลังถือบางสิ่งอยู่ หญิงสาวตัดสินใจปามันลงมา เมื่อมันตกลงพื้นทำให้ทุกคนได้ทราบว่าที่แท้แล้วมันก็คือศีรษะของคนผู้หนึ่ง

หล่อนสะบัดมือ ก่อนที่จะยกนิ้วขึ้นมานับ “ฉันขอท้านายพนัน ฉันให้เวลาเลโอไม่เกินสองนาที แล้วนายล่ะโทระ นายจะเอากี่นาที”

ชายตาบอดยิ้ม “งั้นถ้าหากเลโอใช้พลังทั้งหมด ผมให้เวลาแค่หนึ่งนาทีเท่านั้น คุณสนใจเล่นไหม” ชายตาบอดหันไปหาออสตินที่มองท่าทางของชายทั้งสองและหญิงอีกหนึ่งอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่สมองของเขาจะได้คำนวญ แล้วพบว่าห้องที่ผู้หญิวงคนนั้นอยู่ก็คือห้องของเขา

“นี่แกกล้าดียังไง” ออสตินกล่าวก่อนที่จะใช้พลังทั้งหมด แต่ก่อนที่จะได้ใช้พลัง แขนของชายหนุ่มก็ขาดออกจากร่าง

เลโอสะบัดมีดที่อยู่บนฝ่ามือทำให้เลือดที่ติดอยู่บนใบมีดหลุดออก ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันไปมองยังหนึ่งหญิงและหนึ่งชาย “น้อยกว่าหนึ่งนาที สรุปเกมนี้ผมชนะ”

ออสตินกรีดร้อง ก่อนที่จะพยายามใช้พลังเวทที่เขามีรักษาบาดแผลของตนเอง เลโอมองท่าทางของจักรพรรดิเวทมนตร์ตรงหน้า แล้วหัวเราะ

“นี่หรือคือคนที่ได้พลังเวทถึงระดับจักรพรรดิเวทมนตร์ รู้ไหมว่าทำไมคุณถึงแพ้ผมได้ง่ายขนาดนี้ นั่นก็เพราะว่าผมไม่ได้ใช้พลังสู้กับคน พลังของผมยังอยู่แค่นักรบเวทเท่านั้น แต่ว่าคุณคงไม่รู้หรอกว่าพลังเวทไม่ใช่ตัวตัดสินในสนามรบที่แสนโหดร้าย ก่อนที่คุณจะใช้เวทปกป้องร่างกายผมก็ได้ฟันแขนของคุณแล้ว ก่อนที่คุณจะได้ทำอะไรด้วยซ้ำ”

ออสตินมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยความหวาดกลัวที่สุดในชีวิต “พวกแกเป็นใคร แล้วทำไมต้องมายุ่งกับเรื่องนี้”

เลโอยิ้มกับคำกล่าว เขาตวัดมีดในมือเพื่อตัดคออสติน ศีรษะของจักรพรรดิหนุ่มลอยขึ้นไปในอากาศก่อนที่จะตกลงมาสู้พื้น “เรื่องนั้นพวกคุณไม่จำเป็นต้องรู้ นั่นก็เพราะว่าคนตายไม่จำเป็นต้องรู้อะไรทั้งนั้น”

เลโอหันกลับไปมองยังพวกเด็ก ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ลดมีดในมือโลหิตของออสตินก็ค่อย ๆ ไหลออกแล้วค่อย ๆ พุ่งจู่โจมเลโอ ทว่าก่อนที่เด็กทั้งสามจะได้ร้องบอก ชายหนุ่มก็ดีดนิ้ว ทันใดนั้นวงเวทสีดำก็ปรากฏขึ้น มันค่อย ๆ ดูดเลือดของออสตินเข้าไปในนั้น หลังจากนั้นเปลวไฟสีดำก็ลุกไหม้เผาผานร่างกายของออสตินไปจนสิ้น

เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพียงไม่ถึงสามนาทีด้วยซ้ำ เลโอหันไปมองเพื่อนของเขาก่อนที่จะกล่าว “รีบพาเด็กคนนั้นลงมา งานของพวกเราจะได้เสร็จเสียทีแล้วอีกอย่าง” เลโอหันไปมองรูรุ

“คุณนั่นแหละรูรุ คุณไปนำแหวนแห่งศาสตราของชายคนนั้นมาให้ผม ไม่สิคุณเอกลับไปด้วยก็แล้วกัน”

รูรุได้ยินเช่นนั้น เด็กหนุ่มจึงเดินไปนำแหวนแห่งศาสตรามา หลังจากนั้นเลโอก็จุดไฟเพื่อเผาทั้งปราสาทและซากศพที่อยู่ในที่แห่งนี้จนไม่มีอะไรเหลือ หลังจากนั้นหญิงสาวผมแกละก็นำร่างที่ไร้สติของไบรท์ลงมาสมทบ

 ในระหว่างที่เลโอจัดการพวกซากศพผู้หญิงที่ไว้ผมแกละก็รักษาอาการบาดเจ็บให้กับทั้งสามคน

พวกของรูรุพยายามจะถามว่าพวกเขาเป็นใคร แต่พวกคนที่มานั้นก็ไม่คิดจะกล่าวอะไร ชายหนุ่มนามว่าเลโอให้พวกอาสึนะหลับตา แล้วใช้วงเวทมิติเพื่อเคลื่อนย้ายพวกเขากลับมายังหน้าบ้านของอาสึนะ

“เอาล่ะพวกเด็ก นับหนึ่งถึงสิบแล้วค่อย ๆ ลืมตาอย่างช้า ๆ ถ้าใครไม่ทำตามมีตายแน่” เสียงของชายหนุ่มที่ตาบอดกล่าวสำทับ หลังจากนั้นพวกอาสึนะก็นับหนึ่งถึงสิบ แล้วลืมตามาหลังจากนั้นพวกเธอก็ต้องตกใจไปตาม ๆ  กัน เมื่อพวกเธอพบว่าตอนนี้พวกเธอได้กลับมาอยู่หน้าบ้านของอาสึนะเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

สามวันต่อมา 

ณห้องของไอยรา ตอนนี้ทุกคนนั้นได้มารอให้ชายคนหนึ่งตื่นจากห้วงแห่งความฝัน รวมไปถึงแอนนาและโยดาที่ได้มาเฝ้าหลานรักของตน

ทุกคนนั่งรอให้ไบรท์ตื่นขึ้นอย่างใจจดใจจ่อ แล้วในที่สุดไบรท์ก็ตื่นขึ้น เด็กหนุ่มมองไปรอบ ก่อนที่จะกล่าวด้วยท่าทางและสายตาที่แสดงถึงความหวาดกลัว

“นี่ผมเป็นใคร แล้วพวกคุณเป็นใครกัน”