บทที่ 25 ตะวันจะส่องแสงอีกครั้ง [จบ]

บทที่ 25 ตะวันจะส่องแสงอีกครั้ง

            กาลเวลาก็เปรียบดั่งสายน้ำ มันไม่เคยหยุดไหล ต่อให้เวลาของใครได้หยุดลงแล้วก็ตาม

            สายลมแรกแห่งฤดูใบไม้ผลิเริ่มพัดอีกครั้ง หลังจากหลากฤดูหมุนเวียนเปลี่ยนผ่านไปครบปี

            ย่านการค้ากลางเมืองยังคงคลาคล่ำไปด้วยผู้คนที่มาจับจ่ายซื้อของ เหมือนทุกวันที่ผ่านมา

            “ช่วยด้วย! โจรวิ่งราว!” สตรีคนหนึ่งส่งเสียงร้องท่ามกลางผู้คนขวักไขว่ “ใครก็ได้ช่วยจับมันที”