ต่างคนต่างไป - เท่ห์ อุทน พรหมมินทร์

นิยาย แนว สืบสวนสอบสวน (Suspense) / Action

ตอนที่ 2 .. “ เสียความรู้สึก ”

       ปูนยืนยันแบบนั้น “เพราะขิงต้องได้รับอันตรายแน่ ถ้าเราไม่สามารถเปิดโปงเรื่องนี้ได้”

“อย่าเชียวนะปูน” แตงโมรีบคัดค้านทันที เพราะกลัวจะเจอปัญหาและได้รับอันตราย รีบดึงปูนลงมาเหมือนเดิม

“เอาไว้เดี๋ยวพี่จะจัดการเอง ปูนอย่าลืมซิว่าลูกเราทั้งสองคนยังเล็กอยู่นะ ถ้าปูนกับทิมออกไปสืบหาความจริงกันเอง พี่กลัวว่าลูกจะขาดความอบอุ่น เอาเป็นว่า พี่จะหาทางช่วยเองเงียบๆแต่จำไว้นะว่าปูนกับทิมห้ามเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยเด็ดขาด”

ปูนนิ่งเงียบไป ไม่พูดอะไรอีกเลย แกล้งนอนหลับไปดื้อๆ เพราะกำลังคิดแผนอะไรอยู่เพียงคนเดียว โดยไม่ให้สามีอย่างแตงโมรู้

***** ----- *****

       มาดามเรียกโจ้มาวางแผนในงานใหม่คือผลิตธนบัตรปลอม และค้าประเวณี (ค้ากาม) เพราะดูแล้วตอนนี้ทางสะดวก หลังจากที่ปล่อยหงส์ฟ้าปลอมออกไปป่วนเมืองมาได้สักระยะแล้ว ทำให้ตำรวจกำลังเวียนหัวและมุ่งประเด็นไปทางนั้น เพียงอย่างเดียว

“โจ้ตอนนี้ทางของเราสะดวกแล้ว แกเริ่มงานผลิตธนบัตรปลอมได้เลย ทั้งแบ๊งค์ 100,500 และ 1,000 และอย่าลืมงานส่งเด็กผู้หญิงออกชายแดนด้วยนะบอกอีหงส์ตัวปลอมด้วย ว่าอย่าให้สินค้าช้ำหละ เดี๋ยวราคาจะตก” โจ้ก้มหัวรับคำสั่ง

“ครับมาดาม เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เรื่องสินค้า ผมกำชับมันอย่างดีแล้ว สบายใจได้ ตอนนี้ที่ได้มาหน้าตาดีๆทั้งนั้น อายุไม่ต้องพูดถึง 15-18 ตามออร์เดอร์ วัยกำลังเหมาะกับที่ลูกค้าต้องการ คาดว่าเสาร์นี้น่าจะส่งออกได้สำหรับชุดแรกประมาณ 20 คน”

“ดีมาก แต่อย่าพึ่ง สินค้าชุดนี้ ลูกค้าอยากได้เพิ่ม ฉันคิดว่า น่าจะรอให้ครบ 30 ก่อนแล้วค่อยปล่อยออกไป ดูแลพวกนั้นก่อนเลื่อนออกไปอีกสักระยะนึง ไม่น่าจะเกิน 7-10 วัน” มาดามสั่งกำชับอีก

“ถ้าไม่ครบจริงๆ ก็ไม่เป็นไร เรื่องนั้นฉันคุยกับลูกค้าได้”

“ครับ เอาที่นายสบายใจเลยแล้วกัน” โจ้เป็นลูกน้องที่ดี รับคำสั่งอย่างเดียว

“เออ แล้วแกคาดว่าสินค้าธนบัตรปลอมล๊อตแรกจะออกสู้ตลาดภายนอกได้เมื่อไหร่”

“เท่าที่ผมเข้าไปดูในโรงงานลับของเรา ถ้าไม่มีอะไรอีก 2 วันก็น่าจะนำออกไปป่วนเศรษกิจในกทม.และกระจายสู่ทั่วประเทศได้แล้วครับมาดาม ไม่ต้องห่วง ก่อนจะนำออกสู่ภายนอก ผมจะนำตัวอย่างมาให้มาดามชมเป็นขวัญตา ดูซิว่ามาดามจะแยกออกไหมว่า ไหนจริงและไหนปลอม”

       มาดามลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินตรงมาหาโจ้และผ่านไป หยุดยืนอยู่ข้างหลังโจ้ ยกมือขวาตบไหล่ขวาโจ้เบาๆ

“ดี ทำงานได้รวดเร็วมาก ถ้าแกทำได้อย่างนั้นจริงๆ ฉันจะมีโบนัสก้อนใหญ่ให้แกอย่างงาม ไม่ว่าเรื่องธนบัตรปลอมหรือส่งผู้หญิงออกนอก ไปกลับไปพักผ่อน และดูแลอีหงส์ฟ้าปลอมให้ดีด้วย เท่าที่ดู ฝีมือมันยังไม่ดีพอ ยังสู้ตัวจริงไม่ได้ หาเวลาฝึกมันหน่อยก็แล้วกัน”

มาดามพูดจบก็เดินออกจากห้องประชุมไปทันที โจ้เมื่อได้รับคำสั่ง จึงรีบกลับออกไปเพื่อทำตามคำสั่งของเจ้านาย

\\\\\ ----- /////

       คืนนี้เนเน่เริ่มออกหาความจริงด้วยตัวเองก่อน แต่ยังไม่ทำอะไรมาก โดยกลับไปตั้งต้นยังที่เกิดเหตุที่ดลเก็บภาพได้ ว่าพอจะมีเบาะแสอะไรบ้าง แต่เนื่องจากเธอไม่ใช่ตำรวจไปขอหลักฐานอะไร จากคนในร้านหรือที่เกิดเหตุก็ไม่ได้ เพราะไม่ได้รับความร่วมมือ

“พี่ค่ะ หนู..” เจ้าของร้านเพชรและทองแถวนั้น ไม่ให้ความร่วมมือกับเนเน่เลย ไม่ว่าร้านใดๆ 2-3 ร้านปิดประตูใส่หน้าอย่างเดียว

“อะไรวะ มาขอถามข้อมูลนิดเดียวก็ไม่ยอมบอกอะไรเลย ใช่ซิฉันไม่ใช่นักข่าว ไม่ใช่ตำรวจ นี่ถ้าพ่อยังเป็นตำรวจอยู่ เรื่องแบบนี้ปาดนี้ฉันรู้ไปนานแล้วเจ็บใจจริงๆ”

       เนเน่โมโหมากเดินออกมาจากร้านพวกนั้น และเดินบ่นไปเรื่อยๆ จนมาถึง วงเวียนโอเดียน นั่งทานบะหมี่แก้เซ็ง ขณะที่กำลังนั่งทานอยู่ ก็นึกถึงเบอร์ของดลขึ้นมาได้ จึงเปิดกระเป๋าและหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมา

“เอาวะลองโทรดูซิ กลางวันก็ไม่ติด บ่ายก็ไม่รับ เย็นก็เงียบ ดูซิดึกๆจะรับไหม คนอะไรวะ ติดต่อยากชะมัด”

       ว่าแล้วเนเน่ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาคนชื่อเบิ้มทันที เบิ้มกำลังนั่งตัดต่อข่าวอยู่ที่สำนักงาน <ตี๊ดๆๆๆ> ดลอยู่ใกล้ๆจึงรับแทน

“สวัสดีครับ” เนเน่ดีใจมากที่เบิ้มรับ

“หนูดีใจมากเลยที่พี่รับสาย” จึงรีบยิงคำถามออกไปทันที

“ทำไมเหรอครับ พอดีติดงานอยู่”

“พี่ค่ะ ไม่ทราบว่าเรื่องข่าวของหงส์ฟ้า พอจะมีรายละเอียดเพิ่มเติมบ้างไหม”

       เนเน่รีบแจ้งวัตถุประสงค์ทันที

“คือหนูอยากจะรู้ ถ้าไม่รังเกียจ หนูขอเจอพี่จะได้ไหม”

“แล้วเธอจะรู้ไปทำไม ไม่ใช่เรื่องของเธอ คอยอ่านข่าวเอา แค่นี้นะ ไม่ว่างออกไปเจอหรอก ขอตัว งานกำลังยุ่ง”

       ดลไม่สนใจ กำลังจะทำข่าวต่อ เพราะได้เบาะแสมาเพิ่มเติม เนเน่จึงรีบสวนออกไปทันควัน

“ทำไมจะไม่เกี่ยว ก็นั่นมันแม่ของหนู” เนเน่ฉุนทันทีที่ดลไม่สนใจ

“แม่ตายไปแล้ว หนูไม่เชื่อหรอกว่าแม่จะลุกขึ้นมาจากกองขี้เถ้าเพื่อมาทำชั่วแบบนั้น”

       ดลได้ฟังประโยคนี้จึงนิ่งและอึ้งไปเลย

“พี่ พี่ ยังอยู่ไหม พี่เบิ้ม” สักพักพอตั้งสติได้

“เธอว่ายังไงนะ” ดลจึงถามกลับไป

“เธอบอกว่าเป็นลูกของหงส์ฟ้าอย่างนั้นเหรอ”

“ใช่” ดลตกใจมาก นึกอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่งจึงถามออกไป

“เนเน่ เนเน่ ใช่ไหม”

“ใช่ค่ะ พี่รู้จักหนูด้วยเหรอ” เนเน่เริ่มมีความหวัง

“ไม่หรอก ฉันไม่รู้จักเธอ แต่เท่าที่ฉันสืบประวัติมาได้ รู้แค่ว่า หงส์ฟ้ามีลูกลับๆกับรองเผด็จ 1 คน และก่อนจะตาย กำลังมีอีก 1 คน ที่ฉันถาม เพราะฉันไม่อยากจะเชื่อว่า เธอคือเด็กผู้หญิงคนนั้น ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ”

“เชื่อเถอะค่ะพี่ หนูนี่หละตัวจริงเสียงจริง เนเน่ลูกพ่อเผด็จและแม่หงส์”

       เนเน่เพิ่มความมั่นใจให้กับดล

“เมื่อรู้แบบนี้แล้ว เราจะเจอกันสักทีได้ไหม”

“ได้ซิ ฉันก็กำลังอยากได้ข้อมูลและความจริงอะไรบางอย่างเหมือนกัน”

       ดลเผลอตัว ปลอมเป็นเบิ้มไปซะแล้วโดยไม่ได้เจตนา

“จริงๆนะ ขอบใจมากเลยพี่ ที่ไหนเวลาอะไร พี่บอกหนูมาได้เลย”

       เนเน่ดีใจมากที่จะได้สืบข่าวหาความจริงเสียที

“พรุ่งนี้ 9 โมงเช้า มาพบฉันที่ทำงานได้เลย จะรออยู่ที่สวนสาธารณะนะ ไม่ต้องโทรมาเบอร์นี้อีกแล้ว เพราะเบอร์นี้เป็นเบอร์กลางคนใช้กันเยอะ โทรเข้าเบอร์ตรงฉันได้เลย”

       ดลคิดอะไรของเขาอยู่ถึงได้ทำแบบนั้นลงไป

“บอกเบอร์มาเลยค่ะพี่” หลังจากที่ได้เบอร์ของดลแล้ว ก็วางสายทันที

       เนเน่มีความสุขมากคืนนี้ที่ได้เบาะแสของนักข่าวในเบื้องต้น

***** ///// *****

       รุ่งเช้าวันใหม่ (4 พ.ค.) เนเน่ขับมอเตอร์ไซด์มาตามนัด ตรงไปยังสวนสาธารณะภายในสำนักข่าวทันที สวนกับรถโอบีที่ขับออกไปพอดี เลยไม่เจอกับดล เพราะมีงานด่วนเข้ามาเสียก่อน จึงคลาดกันแบบหวุดหวิด เนเน่จอดรถและมองไปรอบๆ

“อยู่ไหนนะ นี่เราก็มาตามนัดแล้วนี่”

       เนเน่ยืนรออยู่พักใหญ่ 15 นาทีผ่านไป เมื่อดลไม่มา เนเน่จึงเดินกลับเข้าไปยังสำนักข่าว ไม่โทร เนเน่เดินตรงไปที่ประชาสัมพันธ์ และถามเจ้าหน้าที่คนเดิม

“ขอโทษนะคะพี่” เจ้าหน้าที่จำเนเน่ได้

“อ้าว น้องนั่นเอง ว่าไงคะ วันนี้มีอะไรอีกหละ” เนเน่ไม่รอช้ารีบยิงคำถามทันที

“พี่เบิ้ม อยู่ไหนคะ นัดหนูให้มาหา ตั้งแต่ 9 โมง นี่ก็ 9 โมงกว่าแล้ว ไม่เห็นมาตามนัดเลย ไม่ไหวแย่มาก”

“ต้องขอโทษด้วยค่ะน้อง พอดีมีงานด่วนตอน 8.50 รีบออกไปทำข่าว รถโอบี พึ่งออกไปไม่นานนี้เอง ไม่ได้สวนกันตอนเข้ามาเหรอ”

เนเน่จำได้ว่ามีรถใหญ่ๆคันหนึ่งขับสวนกับเธอตอนเข้ามา

“จำได้ แล้วทำไมพี่เค้าถึงไม่โทรบอกหนูหละ จะได้ไม่ต้องเสียเวลารอ”

“พี่เค้าคงรีบมั้งคะน้อง ก็อย่างที่บอก เอาแน่เอานอนกับแกไม่ได้หรอกคนนี้” เนเน่ไม่พูดอะไรมาก

“ขอบคุณค่ะ” เมื่อเป็นเช่นนั้น เนเน่จึงรีบโทรตามหลังทันที

“สวัสดีครับ” เนเน่ใส่เป็นชุด เพราะโมโหและโกรธมาก เสียความรู้สึกด้วย

“ทำไมพี่ถึงเป็นคนแบบนี้ นิสัยแย่มาก นัดหนูมาแล้วแต่เบี้ยวกัน” ดลรีบหาข้อแก้ตัวทันที

“พี่ต้องขอโทษด้วยครับน้อง พอดีพี่รีบ ได้ข่าวของแม่หนูพอดีจึงรีบออกมาทำข่าวต่อ”

       เนเน่ได้ฟังดังนั้นจึงหูผึ่งทันที “ว่าไงนะ แม่หนูอีกแล้วเหรอ คราวนี้ที่ไหน หนูขอตามไปด้วย จะได้รู้ว่าใครกันที่ทำแบบนี้ได้ ต้องเป็นตัวปลอมแน่ๆ”

“คงจะไม่ได้หละน้อง ไม่ใช่เรื่องของเด็ก พี่มาทำข่าว” ดลพูดตัดบททันที

“ไม่มีเวลาที่จะต้องมาคอยคุ้มกันเด็กๆอย่างน้อง พรุ่งนี้นะ พี่ขอแก้ตัวอีกครั้ง”

“พี่เดี๋ยว” ดลรีบวางสาย เนเน่ไม่พอใจมาก รีบเช็คพิกัดล่าสุดที่คุยกันและรีบตาม Gps ของดลไปทันที

“หนอยมาหาว่าเราเด็ก เด็กไม่เด็ก ก็ล้มยักษ์มาหลายคนแล้วโว๊ย ยังไม่รู้ฤทธิ์แม่เสียแล้ว”

       หลังจากรู้พิกัด เนเน่ก็รีบขึ้นรถคู่ใจ แล้วบิดตามออกไปทันที โชคยังดีที่เนเน่ยังไม่ได้ลบระบบนี้ออกจากมือถือ หลังจากที่ไม่ได้ทำงานนี้มา 3 ปีเต็มๆ ตอนนี้เนเน่ไม่สนใจเรื่องสมัครงานอีกแล้ว สนใจเรื่องที่ใครมาสวมรอยเป็นแม่มากกว่า

***** ^^^^^ *****

       หงส์ฟ้าปลอมกำลังฉุดคร่าเด็กสาว 2 คน อายุประมาณ 14 (ม.2) และ 16 (ม.4) จากโรงเรียนแห่งหนึ่งกลางกรุงอย่างอุกอาจ เพราะพ่อและแม่ของเด็กสองคนนี้ติดหนี้จากการกู้ยืมและไม่มีปัญญาใช้ มาดามจึงให้โจ้มาจัดการซะ เพื่อจะเอาไปรวมให้ครบ

“นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ หยุดเดี๋ยวนี้นะหงส์ฟ้า ปล่อยเด็กทั้งสองคนได้แล้ว เราไม่อยากทำอะไรรุนแรงไปมากกว่านี้ ถ้าไม่อยากตายเป็นครั้งที่สอง”

       หมวดคนหนึ่งกำลังเจรจาต่อรอง เอาปืนยืนจ่อหงส์ฟ้าอยู่ พร้อมกับตำรวจอีกจำนวนหนึ่งยืมล้อม โจ้พยักหน้าเพื่อหนี

“รีบไปหงส์ เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง” พูดจบโจ้ก็โยนระเบิดแก๊สน้ำตาออกไปยังวงของตำรวจทันที

       หงส์ฟ้ารีบดึงเด็กทั้งสองคนออกไปทางด้านข้าง ตามแผน ที่จัดเตรียมเอาไว้ รถข่าวของดลขับมาจอด และรีบจับภาพทันที ทันช่วงที่โจ้กำลังปาระเบิดแก๊สน้ำตา และหงส์ฟ้า กำลังวิ่งหนีไปทางประตูข้างพร้อมกับลูกน้องอีกจำนวนหนึ่ง วิทย์พึ่งได้รับแจ้งจากศูนย์จึงรีบตามมา เนเน่ขับมอเตอร์ไซด์ตามมาห่างกันไม่มาก เห็นคนกำลังวิ่งหนีออกมาจากหน้าโรงเรียน สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น จึงหันไปมองทางซ้าย เห็นหงส์ฟ้ากำลังลากเด็กนักเรียนผู้หญิงสองคนออกมาจากข้างโรงเรียนเพื่อจะขึ้นรถตู้ จึงรีบเบนรถไปยังจุดนั้นทันที

“หยุดนะ นั่นแม่จะทำอะไร”

       เนเน่ตะโกนออกไป ทั้งๆที่รู้ว่าไม่ใช่แม่ตัว แต่เพราะจิตใต้สำนึกสั่งการออกไปแบบนั้น จึงไม่รู้ตัว เมื่อยังไม่หยุด จึงตะโกนอีกครั้ง

“บอกให้หยุด”

       หงส์ฟ้าตัวปลอมหันมาตามเสียง แล้วมองหน้าเนเน่ เนเน่ถอดหมวกกันน๊อควางไว้ที่รถ แล้วจ้องมองเข้าไปที่สายตาภายใต้หน้ากาก

“แกไม่ใช่แม่ฉัน” เนเน่มั่นใจว่าไม่ใช่เนตรอัปสรแน่นอน เลยตะโกนออกไปอีกครั้ง

“เลวมากที่มาสวมรอยเป็นแม่ฉัน” เนเน่เสียความรู้สึกมาก ที่เอาแม่ของเธอมาทำให้เสียชื่อเสียงแบบนี้

       หงส์ฟ้าปลอมไม่สนใจรีบผลักเด็กทั้งสองคนให้กับลูกน้องทั้ง 5 คนของเธอเพื่อเอาไปขึ้นรถ เนเน่รีบเข้าไปช่วย หงส์ฟ้าเหวี่ยงแส้ออกไป เนเน่วิ่งไปแล้วฉีกขาไถลตัวหงายหน้าผ่านแส้นั้นไปอย่างหวุดหวิด ไปหยุดอยู่ที่ลูกน้องทั้ง 5 คน และต่อสู้กับคนเหล่านั้นสบายมาก ไม่นานทั้ง 5 คนก็หมอบ เนเน่รีบดึงผ้าปิดปากของเด็กทั้งสองออก พร้อมทั้งแก้มัดมือที่ถูกมัดเชือกไว้ด้วย

“รีบไปน้อง” เด็กสองคนยกมือไหว้เนเน่

“ขอบคุณมากค่ะพี่”

       หงส์ฟ้าปลอมใช้แส้เหวี่ยงไปรัดคอเนเน่ไว้ขณะที่เนเน่เผลอและกระตุกลงมาอย่างแรงจนเนเน่นอนหงายหลังกองลงกับพื้น เอามือจับแส้เอาไว้ เพื่อไม่ให้แส้รัดแน่นมากไปกว่านี้ ไม่งั้นหายใจไม่ออก

       เด็กผู้หญิงสองคนวิ่งออกไปได้ไม่ไกล ก็เจอกับโจ้ที่จ่อปืนเล็งไว้ จึงต้องเดินกลับมาที่เดิม ดลวิ่งถ่ายภาพตามมาอย่างกระชั้นชิด เห็นชัดเจนว่า เนเน่กำลังแย่ จึงรีบเข้าไปช่วยทันที

       โชคดีที่เอาผ้าเช็ดหน้าปิดจมูกและปากไว้แล้วตอนที่โจ้ปาแก๊สน้ำตาไปเมื่อกี้ ดลวางกล้องถ่ายภาพ แล้วตรงไปยังหงส์ฟ้าปลอม ใช้มือสับไปที่แขนขวาอย่างแรงจนแส้หล่น หงส์ปลอมหันมาทั้งสองคนจึงต่อสู้กัน หลังจากที่แส้หลุด เนเน่จึงรีบแกะแส้ออก แล้วรีบลุกขึ้นมาหันไปเห็นดลกำลังสู้อยู่กับหงส์ปลอม กำลังจะเข้าไปสมทบ แต่หันไปเห็นโจ้กำลังเอาปืนจ่อต้อนเด็กขึ้นรถ จึงหันไปช่วยเด็กก่อนทันที

“หยุดนะไอ้โรคจิต ปล่อยเด็กเดี๋ยวนี้” โจ้หันมาไม่สนใจ ยิงใส่เนเน่อย่างเดียว เนเน่ต้องหลบก่อนไม่งั้นแย่

“เฮ๊ย พวกแก 3 คน ไปจัดการมันซิ จะรออะไรวะ” ลูกน้องทั้ง 3 คนรีบวิ่งมาทันที

       คราวนี้เลยมีมวย 2 คู่ ขณะที่ทั้ง 2 คนกำลังต่อสู้กันอยู่ วิทย์ก็มาถึงพอดี เห็นว่าซอยข้างโรงเรียน กำลังมีคนต่อสู้กันอยู่ และมีเสียงปืนดังติดๆกันหลายนัด จึงหักรถเข้ามา โจ้กำลังจะขับรถออกไปก็ออกไม่ได้ เพราะวิทย์จอดขวางเอาไว้

“หยุดนะ จะไปไหน ยอมให้จับซะดีๆ แกไม่รอดหรอก” วิทย์จ้องมองหน้าโจ้อยู่นาน จนจำได้ทันที

“นี่มันไอ้โจ้นี่ หายไป 3 ปีแล้วโผล่มาได้ยังไง” จึงยิงออกไปเพื่อล้อมไว้

       โจ้ตัดสินใจถอยรถ แทนที่จะเดินหน้า เนเน่รีบเอาตัวติดตามแปะติดไว้ที่ข้างรถทันที วิทย์ลงจากรถ เอาปืนยิงใส่ไป เนเน่ตะโกนออกไปเมื่อเห็นวิทย์มา

“พี่วิทย์ อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้นะ ในรถมีเด็กผู้หญิง 2 คนถูกจับมัดไว้”

       วิทย์รีบวอร์ให้ตำรวจที่อยู่ใกล้ที่สุดสกัดจับรถคันนั้น เนเน่หลังจากที่จัดการกับสามคนนั้นแล้ว รีบวิ่งกลับที่รถมอเตอร์ไซด์และตามไปทันที หงส์ปลอมหลังจากที่สู้กับดลได้ไม่นานก็ตีจากไป เพราะโจ้ได้ตัวเด็กไปแล้ว

“เดี๋ยวเน่ อย่าตามไป มันอันตราย” วิทย์ตะโกน ตามไป เนเน่หยุดรถและหันมาพูดกับวิทย์

“ไม่ได้พี่ หนูต้องช่วยให้ได้ เห็นแบบนี้ไม่ช่วยไม่ได้” พูดจบก็รีบปิดหน้ากากแล้วบิดตามไปทันที ดลวิ่งกลับเข้ามา เจอวิทย์พอดี

“ขอบคุณมากนะครับคุณตำรวจที่มาช่วย แต่ถ้าจะให้ดี ผมว่า รีบตามเด็กคนนั้นไปเถอะ” พูดจบก็รีบวิ่งไปเอากล้องและกลับไปที่รถโอบีทันที

“พี่เบิ้มไป รีบไปทำข่าวต่อเลย เร็ว มีการไล่ล่ารถขนเด็ก แล้วเป็นอะไรหละเนี่ย เร็วดิ มัวทำอะไรอยู่อีก”

“เออๆ โอย มึนไปหมดแล้ว ไปขึ้นรถ บอกทางคนขับไปเลย” เบิ้มไม่เคยเจอแบบนี้ จึงไม่ได้วิ่งตามไปเมื่อกี้

      วิทย์รีบขับรถตามเนเน่ไปทันที เนเน่จึงรีบเปิดสัญญานพิเศษจากดาวเทียมเพื่อตามรอยรถคันเมื่อกี้ เพราะตอนที่รถถอยออกไป เนเน่แอบเอาตัวติดตามแปะรถไว้ทัน ก่อนที่โจ้จะถอยหลังชนเธอ

“เสร็จฉันหละ ไอ้พวกผู้ร้าย” ส่วนหงส์ปลอมก็ขับมอเตอร์ไซด์ตามหลังเนเน่ไปติดๆเช่นกัน

       หงส์ปลอมยิงปืนใส่เนเน่ สะกัดเพื่อไม่ให้ตามรถตู้ทัน เนเน่หันไปดู

“ให้มันได้แบบนี้ซิวะ แบบนี้ ต้องเจอกันหน่อย”

       เนื่องจากรถคันนี้เนตรได้ดัดแปลงให้กับลูกสาวมาแล้วเมื่อ 3 ปีที่แล้ว จึงมีอาวุธรอบตัวรถ โดยที่เนเน่แทบไม่เคยได้ใช้อีกเลย หลังจากที่จบศึกวันนั้น รถคันนี้ก็ถูกเก็บ และจอดสนิทมานานมาก

“ขอบคุณมากนะแม่ที่ยังทิ้งอุปกรณ์และของเล่นไว้ให้ใช้” วันนี้แหละได้ใช้สักที

       เนเน่กดปุ่มที่แฮนด์ด้านซ้ายมือ ปืนกลเล็กที่อยู่เหนือท่อไอเสียทำงานทันที ปืนกลเล็กยิงออกไป โดยจับสัญญานเสียงจากด้านหลัง หงส์ปลอม หลบแทบไม่ทัน

“อีนี่มีของเล่นอะไรของมันวะ น่าสนใจไม่ใช่เล่น สนุกหละวันนี้”

       วิทย์ขับรถจนทันหงส์ปลอม จึงเปิดไซเรนเพื่อที่จะยับยั้งหงส์ปลอมเพื่อที่จะช่วยเนเน่ด้วย ส่วนรถโอบีที่ทำข่าวของดล ก็ไล่ตามมาติดๆเช่นกัน เนเน่เห็นรถตู้คันดังกล่าวแล้ว กำลังเลี้ยวรถออกไปนอกเมือง จึงรีบโทรบอกวิทย์ทันที

“พี่วิทย์ รถมันมุ่งหน้าออกไปทางนครปฐมแล้ว พี่ให้ใครก็ได้สกัดจับรถตู้คันนั้นก่อน หนูขอสลัดอีหงส์ปลอมก่อน มันตามหนูไม่ยอมปล่อยเลย” วิทย์คงได้แต่รับปากเนเน่

“ได้ๆ ระวังตัวด้วยนะเน่ เดี๋ยวพี่จัดการให้”  เนเน่ไม่เลี้ยวตามรถตู้ไป แต่กลับบิดตรงพุ่งออกไปทางบางแค

       เนเน่ล่อหงส์ปลอมไปอีกทาง หงส์ปลอมก็หลงกลตามเนเน่ไปเช่นกัน วิทย์รีบเลี้ยวรถไปทางขวาตามรถตู้และวอร์บอกตำรวจทางหลวงทันที

“จากกองปราบ จากกองปราบ วอร์ 2 เปลี่ยน” วิทย์รีบแจ้งศูนย์ทันที

“ขอให้ตำรวจทางหลวงที่อยู่ใกล้จุดนี้มากที่สุด ตั้งด่านสกัดดักจับรถตู้ผู้ต้องสงสัยจับเด็กเรียกค่าไถ่ด่วน เส้นทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 338 ถนนบรมราชชนนี มุ่งหน้าไปยังจังหวัดนครปฐม ให้ปิดทางเข้าสาย 2 สาย 3 คลองทวีฯและสาย 4 ต้อนให้ออกไปยังสาย 5 เราจะจับมันที่นั่น เปลี่ยน” คนขับรถถามว่าจะให้ตามใคร

“เอาไงครับจะให้ตามใคร หงส์ฟ้าหรือรถตู้” ดลรีบบอกทันที

“หงส์ฟ้าซิ เรากำลังทำข่าวนี้อยู่นะพี่” คนขับรีบขับตามหงส์ไปทันที เบิ้มก็รีบรายงานข่าวด่วนตัดภาพเข้าดาวเทียมทันที

“อีกแล้วนะครับ สำหรับข่าวของหงส์ฟ้า ตอนนี้เรากำลังติดตามเธอ เธอกำลังขับรถไล่ตามรถมอเตอร์ไซด์อีกคัน ซึ่งเป็นคู่กรณีที่มาขัดขวางการทำงานของเธอ ภาพที่เห็นอยู่ในตอนนี้ คือรถของหงส์ฟ้า กำลังไล่ยิงรถมอเตอร์ไซด์คู่กรณีโดยไม่สนใจว่าใครจะได้รับอันตรายบ้าง ช่างเป็นอะไรที่ตรงกันข้ามกับเมื่อก่อนเสียจริงๆ เอาเป็นว่า ถ้ามีอะไรคืบหน้า ทางสำนักข่าว สตาร์นิวส์ของเราจะรีบมานำเสนอต่อให้ท่านผู้ชมได้รับรู้ทันที .. บรรชา รายงาน ปวรรัชดล ถ่ายภาพ .. จบข่าว”

***** ..... *****

       วิทย์ขับรถ ตามรถตู้ของโจ้ โจ้บอกให้ลูกน้องตีออกช่องกลางทันทีเพราะตำรวจปิดทางเข้าสาย 2 ไว้แล้ว

“บัดซบจริงๆเลย ออกเลนส์กลางเลย ไปตั้งหลักที่นครปฐม”

       วิทย์เมื่อเห็นว่าเป็นไปตามแผน จึงวอร์บอกทุกด่านที่ปิดทางให้เปิดทางกับรถทั่วไปเข้าออกได้ปกติ รถทางหลวงวิ่งตามมาคอยประกบและไล่รถตู้ของโจ้อย่างไม่ลดละ พร้อมขอฮอร์เพื่อติดตามบนท้องฟ้า

%%%%% ----- %%%%%

       เนเน่ตัดใจหักซ้ายเข้าถนนสายใหม่ที่ตัดเข้าพรานนกทันที เพราะดูแล้วว่าปลอดภัยดี และพอได้ที่เหมาะๆซึ่งเข้ามาในสวนแห่งหนึ่งที่ไกลจากถนนใหญ่ จึงจอดรถ พร้อมกับลงมายืนรอหงส์ปลอมโดยถอดหมวกกันน๊อกออกและเอาผ้ามามัดปิดจมูกและปากไว้ ไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอคือใคร

       หงส์ปลอมจอดรถไม่ไกลกันนัก เดินลงมาชี้หน้าเนเน่ พร้อมกวักมือให้เข้ามาสู้กัน มีเหรอที่เนเน่จะไม่ไป ถูกท้าทายขนาดนั้น ทั้งสองคนวิ่งเข้าประจัญหน้ากันอย่างดุเดือด พอรถของดลตามมาก็หาที่จอดและดลรีบถ่ายภาพเก็บไว้ทันที ระหว่างที่ต่อสู้ก็มีการพูดคุย

“แกเป็นใคร ทำไมถึงแอบอ้างมาสวมรอยเป็นแม่ฉัน อีตัวปลอม”

       เนเน่สู้ไปก็ถามไป ได้โอกาสก็ต่อยเข้าไปเต็มๆที่หน้า หงส์ปลอมกระเด็นออกไป เนเน่วิ่งตามไป หงส์ปลอมเตะขาซ้ายเนเน่หงายหลังล้มลง หงส์ปลอมรีบลุกขึ้นแล้วโถมเข้าไปบีบคอ

“ฉันไม่บอก อยากรู้ก็สืบเอาเองซิเด็กน้อย” หงส์ปลอมกวนอารมณ์ซะด้วย

“แต่แกคงจะหมดสิทธิ์หาความจริงซะแล้วนังหนู ตายซะเถอะ เพราะวันนี้แกคงไม่รอดแน่”

       หงส์ปลอมได้ถุงมือรุ่นใหม่มา สามารถปล่อยกระแสไฟฟ้าออกมาได้ พอๆกับเครื่องช๊อตไฟฟ้าที่ทำให้คนสลบได้เลยทีเดียว ถ้ากดปุ่มที่สายลัดข้อมือ แรงเด็กกับผู้ใหญ่มันต่างกัน หงส์ปลอมออกแรงบีบคอเนเน่อย่างแรง

       เนเน่ก็พยายามดิ้น มือทั้งสองก็จับมือของหงส์ปลอม และมือของเนเน่เอง ก็ขยับไปถูกปุ่มปล่อยกระแสโดยไม่รู้ตัว กระแสไฟแรงสูงวิ่งเข้าสู่ตัวของเนเน่อย่างจัง  

“ตายซะเถอะแก ชอบยุ่งเรื่องของฉันดีนัก”

       กระแสไฟโดนเนเน่เต็มๆจนชา ชักและดิ้นจนทำอะไรไม่ได้ จู่ๆก็มีของแข็งฟาดไปที่หัวของหงส์ปลอมแบบไม่รู้ตัว จนสลบไปเลย ดลนั่นเองที่ทนเห็นเนเน่เป็นแบบนั้นไม่ได้ จึงแอบเข้ามาช่วย เพราะหงส์ปลอมเล่นไม่ซื่อมีเครื่องทุ่นแรง ดลรีบอุ้มเนเน่ขึ้นรถโอบี ระหว่างทางที่ยังไม่ถึงรถ เนเน่ก็รู้สึกตัว เพราะร่างกายถูกฝึกมาดี

     ไฟฟ้าแค่นี้ทำอะไรเธอไม่ได้มาก เธอลืมตาขึ้นมา ถึงจะมองหน้าของดลไม่ชัดแต่ก็พอจะรู้สึกตัว จึงรีบสลัดตัวลงมาจากมือของดลทันที เนเน่หล่นลงมายังพื้นดินอย่างแรง ดลรีบวิ่งเข้ามาช่วยต่อ แต่เนเน่ป้องกันตัวเองเสมอ ไม่ยอมให้ใครถูกเนื้อต้องตัวง่ายๆ

“ถอยออกไปนะ แกกำลังจะทำอะไรฉัน” เนเน่หยิบท่อนไม้แถวนั้นได้รีบชี้ไปที่ดลทันที

“ผมมาช่วยคุณนะ เมื่อกี้คุณกำลังถูกหงส์ฟ้าช๊อตด้วยไฟฟ้าแรงสูงอยู่ ผมมาดีนะ ยังจะมาไม่ไว้ใจอีกได้ยังไง”

“คนดีอะไร ถึงปิดหน้าปิดตาแบบนี้” เนเน่ไม่รู้จะออกยังไง

“แล้วทีคุณหละ ยังปิดหน้าปิดตาเลย” ดลเถียงกลับ

       เนเน่ค่อยลุกขึ้นอย่างช้าๆ ตอนนี้เธอไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น

“ขอบใจ แต่คราวหลังไม่ต้อง ฉันไม่ชอบให้ใครมาถูกเนื้อต้องตัวฉัน”

       เนื่องจากเป็นสัญชาติญานของเธอจริงๆ ถ้าไม่ใช่คนที่สนิทจริงๆเช่นพ่อหรือแม่ หมดสิทธิ์

“มีแบบนี้ด้วย ทำคุณบูชาโทษ โปรดสัตว์ได้บาป ดูซิหนะ คอแดงจนจะดำแล้วมั้ง”

       เนเน่ค่อยๆพยุงร่างตัวเองไปที่รถมอเตอร์ไซด์

“อย่าตามมานะ” เนเน่โยนไม้ทิ้ง แล้วรีบหันหลังดึงผ้าออกและใส่หมวกกันน๊อกโดยเร็ว จากนั้นก็รีบขับรถออกไปเลยทันที เบิ้มวิ่งตามลงมาดู

“เป็นไงบ้างวะดล” ดลหันไปพูดกับเบิ้ม โดยที่ไม่ได้สังเกตุหงส์ฟ้าปลอม

“พี่เบิ้ม ผมว่าเรารีบโทรแจ้งตำรวจ เพื่อมาเอาตัวหงส์ฟ้าไปดำเนินคดีเถอะ” พอหันไปจุดที่หงส์นอนอยู่

“ไหนหละ หงส์ฟ้าของแกหนะ มันหนีไปแล้ว” เบิ้มหันมาถามดลด้วยสีหน้าผิดหวัง นึกว่าจะได้ข่าวเพิ่ม

“เจ็บใจจริงๆ รู้งี้ไม่น่าช่วยไว้เลย ยัยตัวแสบ อย่าให้เจออีกแล้วกัน” เมื่อหงส์ฟ้าไม่อยู่ ดลจึงตัดสนใจกลับ

“แล้วรถคนร้ายหละจะเอายังไง” เบิ้มถามดล ไม่รู้ว่าใครเป็นหัวหน้าใครแล้วตอนนี้

“ปล่อยมันเอาไว้อย่างนี้แหละไม่ใช่ของเรา ใครอยากได้ก็เอาไปกลับเถอะไม่รู้ว่าทางตำรวจจับรถตู้ได้หรือเปล่า”

       หลังจากที่ดลกลับไป หงส์ปลอมก็ออกมาจากที่ซ่อน และขับรถกลับไปรักษาตัวที่รังของมันทันที เพราะโดนตีแรงมากเลยทีเดียว

“ฝากไว้ก่อนเถอะอีเด็กเวร อย่าให้เจออีกแล้วกัน โอย เล่นกูซะน่วมเลย ระยำจริง ใครวะ”

----- ***** -----

“จากกองปราบๆ อย่าให้รถตู้เข้าสาย 4 และศาลายาหรือกลับรถได้ ปิดทั้ง 3 ช่องทางไว้ให้หมด ผมต้องการจะให้มันตรงไปยังสาย 5 เพราะอยู่นอกเขตชุมชน เปลี่ยน”

       วิทย์และฉลามบกอีก 3 คัน วิ่งประกบรถตู้ของโจ้ เมื่อรถวิ่งผ่านสะพานข้ามคลองทวีฯมาแล้วเห็นรถตำรวจปิดทางซ้ายไว้หมด

“เอาไงพี่ ตำรวจปิดทางไว้หมดเลย” โจ้ด่าลูกน้องทันที

“ก็ตรงไปซิวะไอ้ไง่ ไม่น่าถาม จะเลี้ยวไปให้พ่อมึงจับรึไง เดี๋ยวฉันจะลักไก่มันเอง พอลอดใต้สะพานไป แกวิ่งตรงเข้าศูนย์กาญจนาทางซ้ายมือเลยนะโว๊ย”

“ได้พี่” ฮอร์เห็นรถตู้เบี่ยงซ้ายคิดว่าน่าจะหาทางออกจึงรีบวอร์บอกวิทย์

“สารวัตร รู้สึกว่ารถผู้ต้องสงสัยกำลังจะหาทางออก เบนหัวไปยังศูนย์กาญจนา เพราะที่นั่นจะมีทางออกข้างหลังถนนสาย 4 ได้” หลังจากบอกเสร็จก็จับตาต่อ

“ขอบใจมาก” วิทย์รีบวอร์บอกตำรวจที่อยู่ใกล้ที่สุดให้ปิดทางเข้าออกทางออกของศูนย์กาญจนาทางฝั่งถนนสาย 4 ทันที

“จะทันไหมเนี่ย” เป็นไปตามแผน โจ้ให้ลูกน้องเลี้ยวรถไปทางซ้ายเข้าศูนย์กาญจนาแต่ไม่ขึ้นข้างบน วิ่งลงล่างตลอดพอถึงทางออกก็เลี้ยวซ้ายวนออกเส้นถนนสาย 4 ทันที โจ้หันไปหัวเราะ

“55555+ ไอ้หน้าโง่ ไม่ได้แดกกูหรอก ไปทางสะดวก ตามเราไม่ทันแล้ว”

“กองปราบๆจากอินทรีย์ รถของคนร้ายวิ่งเข้าศูนย์กาญจนาตามที่คิด กำลังจะวนและหนีออกไปทางถนนสาย 4”

       ตำรวจจากฮอร์ วอร์มาบอก วิทย์อารมณ์เสียมาก

“บัดซบเอ๊ย ตามให้ตลอด แจ้งผมเป็นระยะๆด้วย ผมกำลังตามไป”

       รถของโจ้กำลังจะโผล่พ้นทางออก แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะอยู่ดีๆยางรถก็ถูกยิงทั้งสองข้าง คนขับรถรีบหันหัวเข้าข้างทางทันที

“เฮ๊ย เกิดอะไรขึ้นวะ” โจ้ถามลูกน้อง

“ไม่รู้พี่” ลูกน้องตอบแบบตกใจ

“มึงก็รีบลงไปดูซิวะ” ลูกน้องรีบลงไปดู สักพักก็กลับขึ้นมาบอก

“ยางข้างขวา หน้าและหลังแบนทั้งสองล้อเลยพี่” พอพูดจบลูกน้องคนนั้นก็สลบเหมือดทันที ภาพที่โจ้เห็นนั้นคือ ปืนจ่ออยู่ที่หน้ามัน

       ลูกน้องอีก 2 คนขยับจะจับปืน ชายลึกลับจึงพูดออกมาอย่างเบาๆ

“อย่าเสี่ยงไอ้น้อง ถ้ายังไม่อยากตาย ลงมา และปล่อยเด็ก 2 คนนั้นไป เร็ว”

       ชายลึกลับเอาปืนจ่อไว้ที่โจ้ตลอดเวลา ทุกคนเปิดประตูรถและลงมาพร้อมกันทั้ง 5 คน โจ้พยักหน้ากับลูกน้อง เตรียมหนี รถตำรวจของวิทย์กำลังตรงมาทางนี้พอดี พอเสียงไซเรนดังขึ้น โจ้รีบผลักเด็กทั้งสองคนไปใส่ลูกน้องตัวเอง และยิงปืนใส่ชายลึกลับทันที ระหว่างช่วงที่ชุลมุนนั้น ชายลึกลับได้หันไปยิงโจ้ 1 นัด ถูกที่แขนขวาและโจ้ก็หลบหนีไปได้ วิทย์และตำรวจอีก 3 คันตามมาถึงพอดี

       ชายลึกลับรีบขึ้นมอเตอร์ไซด์แล้วขับหนีไปทันที วิทย์รีบวิ่งลงมาจากรถ ยิงใส่ทั้งสองคน เพราะไม่รู้ว่าเป็นพวกไหนกันแน่ แต่ก็ไม่ถูกและไม่ทันแล้ว เนื่องจากทั้งสองหายไปแล้ว เมื่อจับใครไม่ได้ วิทย์จึงเดินไปดูลูกน้องของโจ้ทั้งสอง และเด็กสาวทั้งสองคน ด้วยสีหน้าที่ไม่สบายใจนิดหน่อย

“ปล่อยภัยนะน้อง” เด็กสองคนขวัญเสียมาก พยักหน้าอย่างเดียว

“เอาสองคนนี้ไปกองปราบ ผมจะสอบสวนมันเอง” วิทย์ค่อยๆแก้ทีละเปราะ

“ส่วนเด็กสองคนนี้ ผมวานคุณตำรวจพาไปส่งที่บ้านด้วย” ตำรวจทางหลวงซึ่งมียศจ่า รับคำสั่ง

“อินทรีย์กลับรังได้ ไม่ต้องตามแล้ว ขอบใจมาก” ฮอร์โบกมือบ๊ายบายแล้วก็บินจากไป

xxxxx ===== xxxxx

       ชายลึกลับ ขับรถมอเตอร์ไซด์มาจอดที่ถนนอักษะ (ถนนอุทยาน) ใต้สะพานข้ามคลองทวีฯ และถอดหมวกกันน๊อกออก ไม่ใช่ใครที่ไหน เผด็จนั่นเอง เขากดโทรศัพท์และพูดกับใครคนหนึ่ง

“เรียบร้อยแล้ว ขอบใจมาก ที่แจ้งพิกัดมาให้ ว่างๆแล้วจะเลี้ยงใหญ่”

       จากนั้นก็วางสาย ใส่หมวกกลับไปดังเดิมและขับรถออกไปจากตรงนั้นทันที แล้วปลายสายคือใครกัน คงยังต้องเป็นปริศนาอีกต่อไป

+++++ ***** +++++

       ไม่นาน วิทย์ก็พาสองคนร้ายมาที่กองปราบ เพื่อสอบสวน โดยแยกอีกคนเอาเข้ากรงไว้และเอาอีกคนมาสอบ วิทย์ใช้เวลาสอบอยู่นานเกือบ 2 ชั่วโมงสลับกันไปมา แต่ทั้งสองคนก็ปิดปากเงียบ ยังไม่ยอมพูดอะไรออกมา จึงทำให้วิทย์หงุดหงิดมาก เขาเลยกลับบ้านทันที ขืนอยู่ต่อ ได้วิสามัญคนร้ายอย่างแน่นอน เพราะมันกวนโอ๊ยมาก

$$$$$ ----- $$$$$

       คืนนี้ข่าวของหงส์ฟ้าก็ออกอีกเช่นเคย คราวนี้มีภาพของเนเน่ด้วย แต่มีผ้าปิดหน้าอยู่ คนชมจึงไม่รู้ว่าหงส์ฟ้าสู้อยู่กับใคร แต่ลีลาการสู้แบบนี้ พวกที่เคยร่วมงานกับเนเน่เท่านั้นถึงจะดูออก ปูน ทับทิม แตงโม วิทย์และขิง ต่างก็ได้เห็นทั้งนั้น และคนอื่นๆอีกที่กระจายอยู่ทั่วประเทศที่ไม่ได้กล่าวถึง

“นั่นมันเนเน่แน่นอนใช่ไหมวิทย์ ขิงจำลีลาการต่อสู้ได้” วิทย์ปฏิเสธเมียไม่ได้ เพราะใช่เลย

       ถ้าเนเน่ไม่โทรบอกวันนี้ วิทย์ก็ไม่สามารถที่จะรวบสองผู้ต้องหาได้แน่นอน

“ใช่ไอ้เน่มันเป็นคนโทรบอกผมเอง” ขิงเป็นห่วงเนเน่มาก จึงคิดอยากที่ช่วยเป็นกำลังใจให้

“เสี่ยงมากเลยนะหนะ ดูซิหนะ นังนั่นมันเอาอะไรช๊อตไอ้เน่ด้วยก็ไม่รู้ ไม่ได้ แบบนี้ขิงต้องโทรไปหาน้องแล้ว น้องตัวคนเดียวไม่มีใครดูแล พ่อแม่มันก็ไม่มี ยิ่งลุงเด็จด้วยแล้วเมาทุกวัน สงสารไอ้เน่มัน” วิทย์ดึงแขนเมียไว้

“อย่าเลยขิง ถ้ามันต้องการความช่วยเหลือ มันก็คงจะโทรหาเราเองแหละ” วิทย์หวังดี

“3 ปีแล้วนะที่มันไม่ติดต่อเราเลย ปล่อยมันไปก่อน” ขิงได้แต่จ้องมองภาพในข่าว แล้วก็สะบัดหน้าหนี เอามือลูบท้องตัวเอง เริ่มเป็นห่วงอนาคตตัวเองขึ้นมาทันที วิทย์จึงเข้ามาปลอบใจ เพื่อให้หายกังวลใจ

>>>>> @@@@@ <<<<<

       ขณะที่เนเน่กำลังดูข่าวอยู่ ประมาณ 3 ทุ่มก็มีจดหมายลับยิงด้วยธนูเล็กมาติดไว้ที่ขอบหน้าต่างระเบียงหน้าบ้าน นานแล้วที่วิธีแบบนี้ไม่ปรากฏให้เห็น เนเน่หูยังไวเหมือนเดิม หยิบปืนแล้วเดินออกมาดู

“พ่อ” คนลึกลับแอบซุ่มดูปฏิกิริยาของเนเน่อย่างเงียบๆ

       เนเน่นึกถึงพ่อตัวเองก่อนใคร เพราะวิธีนี้ไม่มีใครทำได้นอกจากเผด็จ เนเน่รีบเปิดอ่านจดหมาย ข้อความสั้นๆที่เธออ่าน

“อย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เด็ดขาด ถือว่าเตือนแล้วนะ วันนี้ถือว่าเป็นการสั่งสอน” เนเน่อ่านแล้วขยำจดหมายทิ้งทันที

“ใครวะ แน่จริงอย่ามาขู่เสียให้ยาก ฉันไม่กลัวหรอกโว๊ย” เนเน่หันมองออกไปดูรอบๆบ้านๆที่มืดสนิท ว่ามีอะไรที่ผิดปกติไหม

     เนื่องจากบริเวณนั้นมีบ้านเพียงไม่กี่หลัง มีบ้านร้าง 1 หลัง ที่อยู่ติดกับบ้านเธอ และถัดออกไปอีก 2 หลังไม่ไกลมาก เมื่อไม่มีอะไร เธอก็รีบปิดประตูบ้านล๊อกลูกบิด และใส่กลอนที่ประตูอย่างดีพร้อมกับปิดไฟ แล้วเข้านอนทันที เอาปืนยัดใส่ไว้ใต้หมอนด้วย

..... +++++ .....

       โจ้กับหงส์ปลอมกลับมายังรังได้ก็จริง แต่ทำงานไม่สำเร็จ แถมลูกน้องยังมาโดนจับอีก มาดามจึงไม่พอใจมาก

“บัดซบที่สุด แกสองคนทำพลาดได้ยังไง อีหงส์ รู้ไหมว่าตอนนี้ข่าวมึงดังแค่ไหน ช่วงนี้เก็บตัวเงียบๆสักพักไปก่อนเลย อย่าพึ่งเสนอหน้าเคลื่อนไหวทำอะไรอีก ส่วนแกไอ้โจ้ หาคนไปปิดปากไอ้สองตัวที่อยู่ในคุกด้วย อย่าให้มันมีชีวิตปริปากบอกอะไรใครได้”

       มาดามสั่งเก็บไอ้สองคนนั่นทันที เพราะกลัวว่าจะปากโป้ง

“ไม่ต้องห่วงหรอกมาดาม ไอ้ 2 คนนั่นไว้ใจได้ มันอยู่กับผมมานาน”

“ฉันไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ถ้าวันดีคืนดี มันคายความลับออกมาแล้วจะทำยังไง องค์กรเรามิพังรึ” มาดามไม่สน

“แค่แกสองคนทำงานฉันพังวันนี้ ไม่เอาเรื่องก็บุญแล้ว อีหงส์พามันไปทำแผล แล้วแกสองคนหลบไปกบดานก่อน มีงานเมื่อไหร่แล้วฉันจะเรียกไป รำคาญลูกตาหวะ”

       มาดามฉุนเฉียวเป็นที่สุด เพราะพึ่งพาใครไม่ได้เลย

“สงสัย ฉันคงจะต้องเรียกใช้บริการของกลุ่มจงอางดำ ดูสักครั้งเสียแล้วหละมั้ง”

       มาดามสะแหยะยิ้มออกมา และหัวเราะเบาๆ เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงยกหูโทรศัพท์ แล้วโทรไปยังกลุ่มที่ตัวเองคิดทันที โดยไม่รอช้า

##### ^^^^^ #####

       เช้าวันรุ่งขึ้น (5 พ.ค.) เนเน่ขับรถมอเตอร์ไซด์มาที่สำนักข่าวสตาร์นิวส์อีกครั้ง แต่วันนี้ต้องผิดหวัง เพราะปิดเนื่องจากเป็นวันอาทิตย์ คงเหลือแต่พวกทำข่าวและยามเท่านั้น ส่วนพวกประชาสัมพันธ์และแผนกอื่นๆหยุด

       เนเน่จึงเดินดุ่มๆเข้ามาเองโดยไม่ได้รับอนุญาต เพื่อที่จะหาข้อมูลอะไรบางอย่างจากห้องข่าว จึงค่อยๆย่องขึ้นไปชั้นบนชั้นสองตามลำพัง เนเน่เดินไปตามห้องต่างๆจนไปถึงห้องข่าวที่ดลทำงานอยู่ แอบมองเข้าไป เห็นคนทำงานอยู่เพียงไม่กี่คน จึงค่อยๆคลานหลบไปอีกห้องหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆกัน และอ่านป้ายชื่อหน้าห้อง

“ห้องเก็บเอกสารข่าวเก่า” เนเน่จึงตัดสินใจ เปิดประตูเข้าไป ใช้ไฟฉายส่องดูตามตู้และชั้นเผื่อจะเจออะไรที่เป็นประโยชน์บ้าง

       ระหว่างที่เนเน่กำลังค้นอยู่นั้น ดลก็เดินเข้ามาเอาเอกสารบางส่วนที่ห้องนี้ เนเน่หูไวจึงหลบทัน ดลมาหยิบของได้ไม่นานก็เดินออกไป แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวพ้นประตู เนเน่ก็ขยับตัว กล่อง Cd และเทปเบต้าบางส่วนหล่นลงมาทำให้เกิดเสียงดัง ดลจึงหันไปมองและตะโกนออกไป

“ใคร ใครอยู่ในนั้น ออกมาเดี๋ยวนี้นะ” เมื่อเงียบดลจึงเปิดไฟให้สว่างทั้งห้องอีกครั้งและเดินเข้าไปดู

       เนเน่ได้หาทางหลบออกไปจากตรงนั้นแล้ว ดลเดินแบบระวังตัว ค่อยๆย่างเข้าไปยังกอง Cd และเทปเบต้านั่น เนเน่รีบคลานออกไปจากห้องนั้นทันที เมื่อทางออกเปิดอยู่ เสียงประตูดังขึ้นเมื่อเนเน่ง้างมัน ดลเมื่อได้ยินเสียงประตูจึงรีบวิ่งออกไปทันที มองซ้ายขวาไม่มีอะไร จึงรีบเดินกลับเข้าไปยังห้องตัดต่อข่าวทันที

       เนเน่เกือบไปแล้ว เส้นยาแดงผ่าแปดจริงๆ เมื่อไม่ได้อะไรจึงรีบกลับออกไปจากสำนักข่าวทันที ดลเดินออกมาเข้าห้องน้ำเห็นหลังรถมอเตอร์ไซด์เนเน่ลิบๆ ขับพ้นประตูไปแล้ว แต่ตัวเองก็ไม่แน่ใจว่าใช่ไหม เพราะรถมันก็คล้ายๆกันหมด อีกอย่างมองไม่เห็นทะเบียนด้วย

!!!!! &&&&& !!!!!

       วันนี้วันอาทิตย์ วิทย์พาขิงมาหาพ่อที่บ้านตามปกติ มาดูน้องทั้งสองคนด้วย ตอนนี้ครอบครัวนี้ดูมีความสุขดี เพราะป๋องยอมลาออกมาเป็นพ่อบ้านอย่างเต็มตัว เลี้ยงลูกมาได้เกือบ 2 ปีแล้ว วิทย์ชอบมาเล่นกับน้องทั้งสองคน ทับทิมไม่อยากให้ป๋อง สามีทำงานเสี่ยงๆอีกหลังจากที่เธอท้องลูกคนแรก ขิงรักเด็กจึงทักทายน้องสาว

“ไงครับน้องสาว ยัยสอง สมบูรณ์จังเลย” ขิงมองดูเด็กน้อยที่กำลังดูดนมแม่ คือทับทิมกำลังให้นมลูกสาวอยู่

“เจ้าหนึ่งด้วย โตเร็วๆนะ” ระหว่างที่ให้นมลูก ทับทิมก็ทักทายขิงไปด้วย เพราะอยู่กันตามประสาสาวๆ

“เป็นไงบ้างขิง สบายดีนะ เห็นได้ข่าวว่าแพ้มากเลยเหรอกับลูกคนแรก” ขิงพยักหน้าและยิ้มขณะที่อุ้มเจ้าหนึ่งอยู่

“ก็มีบ้าง อาทิตย์ที่แล้วแพ้หนักมาก แต่ตอนนี้เบาลงแล้ว พึ่งรู้นะว่า มีลูกมันลำบากแบบนี้ ถ้ารู้แบบนี้นะ ไม่มีดีกว่า” วิทย์เดินเข้ามาพอดี จึงตะโกนออกไป

“อ้าวๆ ขิง ทำไมพูดแบบนั้นหละ ไม่น่ารักเลย” ขิงรีบไล่วิทย์ออกไป

“เข้ามาทำไม ทิมเค้ากำลังให้นมลูกอยู่ ไม่มีมารยาทเลย ออกไป”

“โอ๊ย วิทย์ไม่มองหรอก ของทิมกับของขิงมันก็เหมือนกันแหละ ไม่เห็นจะต่างกันตรงไหนเลย”

“ปากเหรอเนี่ยที่พูดหนะ ไปๆ ยังไงก็ไม่ได้ มันคนละคนกัน ถึงจะเหมือนกันก็จริง ไปเลย”

“เออๆ ไปก็ได้ แค่จะเดินเข้ามาเอาขนมทานกับพ่อเท่านั้น แต่พอดีมันดันมาได้ยินอะไรที่มันแสลงหูพอดี ก็เลยอยากจะถามให้มันหายข้องใจไง”

ทับทิมไม่ได้ถือสาอะไรวิทย์ ได้แต่นั่งอมยิ้ม เพราะนั่งหันหลังอยู่และก็เข้าใจ

“ว่าไง..ตกลงอยากจะมีไหม ดูอย่างทับทิมซิ ยังผลิตออกมาได้ตั้ง 2 คน ขิงหนะต้องรีบแล้ว ไม่งั้นแพ้เพื่อนนะ” วิทย์แซวเมีย จนขิงมองหน้า

“บ้า นั่นมันทับทิม ไม่ใช่ขิงนี่ พูดมากดีนัก มีแค่คนเดียวพอไม่ต้องผลิตต่อแล้ว คลอดเมื่อไหร่ปิดอู่เลยแล้วกัน ไม่ได้มาอุ้มท้องแบบขิงนี่ ไปไหนมาไหน มันแสนจะลำบาก ถ้าเธอท้องเองได้ ขิงจะให้เธอมีสักโหลเลย เอาไหม” ขิงแสดงความไม่พอใจออกมาเล็กน้อย ที่ดูเหมือนว่าจะออกแนวเสียเปรียบ

       ป๋องเดินเข้ามาตามวิทย์ เพราะเห็นว่าหายไปนาน จึงได้ยินเข้าพอดี เลยแก้ตัวแทนลูกชาย

“แหมๆ ดูพูดเข้า เจ้าวิทย์มันก็ล้อเล่นน่าหนูขิง อย่าไปว่า อย่าไปถือสามันเลยลูก มีสัก 2-3 คน ก็พอเชื่อพ่อ” ทับทิมได้ฟังแบบนั้น จึงพูดขึ้นมาบ้าง

“พี่ป๋อง พูดให้ดีนะ ทำมาพูดดี 2-3 คน พูดเข้าไป รู้นะว่าหมายถึงอะไร หนูบอกพี่ไว้ก่อนเลย ว่าพอแล้ว 2 คนพอแล้วตอนนี้ ถ้ายังขืนพูดไม่เลิก วันนี้หนูจะไปทำหมันให้ดู”

     ขิงหัวเราะ เลยถามต่อ เพราะยังไม่รู้ว่าจะใครจะทำหมัน

“แล้วใครจะทำ แกหรือพ่อ” ทับทิมรีบชี้ไปที่สามีตัวป่วน

“นี่ไง จับอีตานี่แหละตอนให้เป็นขันที ทำหมันเลย ถ้ายังขืนซ่าส์อยู่อีก ขอทุกวันหนะขิง อยากมีคนที่ 3”

“พ่อ อะไรกัน แก่ปาดนี้แล้วยังจะมาคึกเอาตอนแก่เนี่ยนะ หนูว่าพอเหอะ” วิทย์แซวพ่อตัวเอง

“แค่นี้น้องกับหลานก็นับญาติ เรียกกันไม่ถูกแล้ว” ป๋องหน้าจ๋อยไปเลย เจอทั้งลูกทั้งเมียเบรกกลางอากาศแบบนี้

“ใช่คุณวิทย์ ยังไงก็ช่วยปรามพ่อคุณที” ทับทิมได้โอกาสฟ้องเลยทันที เพราะแทบจะทนไม่ไหวแล้ว คึกจัด

“ตกดึกทีไร ทิมไม่ค่อยจะได้นอนเลย สะกิดทุกวัน ไม่รู้ว่าแอบไปโด๊บยาอะไรมา อยากทุกวัน”

“คุณพ่อ ว่าไงคะ มีคำตอบให้เพื่อนหนูไหม” ขิงซึ่งเป็นลูกสะใภ้ขอแจมด้วยกับงานนี้

“แอบไปโด๊ปยาอะไรมาหรา ถึงได้ฟิตจัด ปึ๋งปั๋งขนาดนี้จนเมียเบื่อแล้วเนี่ย”

       ป๋องยิ้มอายๆจนเขิน ไม่รู้จะหาทางออกทางไหนดีแล้ว จึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที

“แล้วขิงหละลูก เจ้าตัวเล็กแข็งแรงดีนะ” ทับทิมรีบตีแขนป๋อง เพราะยังไม่ได้คำตอบ

“ไหนคำตอบ อย่ามาเปลี่ยนประเด็น ตอบเลย ตอบมา แอบกินยาอะไร”

       ขณะที่ทั้งสามคนกำลังเฮฮากันอยู่ เนเน่ก็โทรเข้ามาหาวิทย์

“ว่าไงเน่ มีอะไรเหรอ” วิทย์รีบเดินออกมานอกวงที่กำลังสนุกสนาน หลบมายังสวนข้างบ้านไกลพอประมาณ

       ทับทิมแอบมองและสังเกตุดูสีหน้าของวิทย์เสมอตลอดเวลาที่มาในวันนี้

“เมื่อวานพี่ได้เบาะแสอะไรบ้างไหม หนูพลาดท่ามันไปหน่อย มันเล่นใช่เครื่องทุ่นแรง เอาไฟฟ้ามาช๊อตหนู เจ็บใจจริงๆ”

เนเน่ระบายความในใจออกมา ส่วนวิทย์เองก็พูดออกไปด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเช่นกัน

>>>>>>>>> ********** <<<<<<<<<<

โปรดติดตามตอนต่อไปใน ตอนที่ 3 .. “ เสียความรู้สึก 2 ”