บทที่ 5 หา

บทที่ 5 หา ½

เด็กสาวขยี้ตาตัวเองเมื่อมีความรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างเข้ามาอยู่ในดวงตา ก่อนที่จะกระพริบตาถี่ ๆ เพื่อไล่มันออกไป คาเสะกวาดตามองดูรอบๆข้าง ต้นไม้ขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กเรียงรายระเกะระกะ ที่นี่เงียบสงบราวกับป่าช้าหรือสุสานที่ตั้งอยู่ในเมืองแห่งคนตาย ไม่มีสัตว์นานาชนิดอาศัยอยู่ 

เธอคะเนนดูว่าพวกไบรท์ไม่น่าจะอยู่ห่างไปจากที่แห่งนี้สักเท่าไหร่ นั่นก็เพราะว่าเวทมนตร์พันธสัญญานั้นส่องแสงแถมยังในความรู้สึกของเธอ หญิงสาวคิดว่าผู้ที่ได้ทำพันธสัญญาคงไม่ได้อยู่ห่างไกลนัก มันเป็นความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก ถ้าจะให้กล่าวอีกนัยหนึ่งมันก็คือสัญชาตญาณ สัญชาตญาณของผู้ที่เป็นนายกับผู้ที่เป็นบ่าว 

แม้ว่าเวทมนตร์แห่งพันธจะกำหนดมาเยี่ยงนั้น แต่สำหรับเธอหญิงสาวรู้ดี ว่าใครจะไปสนเรื่องแบบนั้นประเพณีอันเก่าคร่ำครึแต่โบราณ เธอไม่สนใจหรอกสิ่งที่เธอสนใจก็คือคนที่ได้รับจุมพิตอันบริสุทธิ์และสูงค่าของเธอ จะต้องตกมาอยู่ภายใต้กำมือและเป็นของของเธอไปชั่วนิจนิรันดร์ 

แต่ว่าสิ่งที่เธอคิดมันคงเป็นไปอย่างยากลำบาก  นั่นก็เพราะว่าบุรุษหนุ่มที่มีความคิดอันบริสุทธิ์ ที่ไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวของเพศตรงข้ามคงไม่มีทางเข้าใจเรื่องราวแบบนี้ได้อย่างง่ายดาย ชีวิตของชายผู้นั้นสนใจแต่พลังเวทย์ ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่กับไบรท์ได้เพียงไม่นาน แต่ว่าหญิงสาวก็รับรู้ได้โดยสัญชาตญาณของเธอ และสัญชาตญาณของคาเสะแม่นยำมากเสียด้วย 

เธอผนึกพลังเวทย์ลมไว้ที่ฝ่าเท้า ก่อนจะใช้พลังเวทย์ลมทำให้การเคลื่อนไหวของเธอคล่องตัวและรวดเร็วมากยิ่งขึ้น เพียงนานหญิงสาวออกจากบริเวณที่มีต้นไม้วางระเกะระกะ ตอนนี้ข้างหน้าของเธอนั้นคือลำธารอันใสกระจ่าง 

หญิงสาวหยุดพักเหนื่อยก่อนที่จะมองลงไปในลำธาร หมู่มัจฉาว่ายวนไปวนมา มองดูแล้วช่างดูน่ารักน่าชังยิ่งนัก ในพระราชวังที่เธอเคยอาศัยอยู่ การที่จะได้เห็นหมู่มัจฉาด้วยตาตัวเองนั้นเป็นไปได้ค่อนข้างยาก นั่นก็เพราะว่าทวีปมืดนั้นไม่ค่อยมีปลาธรรมดาอยู่อาศัย 

ทวีปที่เรียกว่าทวีปมืด เต็มไปด้วยสัตว์อสูรนานาชนิด ปีศาจที่มีรูปร่างประหลาดหาตัวได้ยากทั้งนั้น การที่จะเห็นสัตว์ธรรมดาธรรมดาอยู่ตามธรรมชาติแทบเป็นไปไม่ได้ นั่นก็เพราะว่าสัดส่วนใหญ่ที่อยู่กับสัตว์อสูรก็จะถูกผสมพัน จนเปลี่ยนแปลงไปทั้งสิ้น หาความน่ารักไม่ได้เลย 

คาเสะยิ้มอย่างถูกใจกับสภาพที่เธอเห็นเบื้องหน้า ปลาสีสันนานาชนิดไหว้นไปวนมาในลำธารอันแสนกว้างใหญ่ หญิงสาวถอนใจก่อนที่จะกล่าวรำพึงรำพันกับตนเอง 

“น่ารักจริงๆเลย อยากให้ท่านพ่อกับท่านแม่มาเห็นจังเลยนะ”

คาเสะนำมือของตัวเองไปวักน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา หลังจากนั้นเธอก็เตรียมตัวที่จะไปชำระล้างร่างกาย เพื่อให้ร่างกายและจิตใจตื่นตัวและสดชื่นอย่างเต็มที่ หญิงสาวค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างอย่างช้า ๆ

เพื่อความไม่ประมาทและป้องกันไม่ให้สัตว์หรือตัวอะไรมาขโมยเสื้อผ้าของเธอ คาเสะจึงวางเสื้อผ้าไว้ใกล้ๆ หญิงสาวค่อยๆเดินลงไปแช่น้ำในลำธารอย่างช้า ผิวน้ำที่ใสดุจกระจกทำให้เธอสามารถมองเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งในร่างกายได้อย่างชัดเจน

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้อาบน้ำชำระร่างกายด้วยตัวเอง ปกติแล้วเธอจะมีบ่าวรับใช้มาทำเรื่องแบบนี้ให้ แต่ว่ามันก็เป็นประสบการณ์ที่ดีเหมือนกัน  การที่ได้ทำอะไรด้วยตัวเองนั้นมันเป็นความรู้สึกดีอย่างประหลาด ตั้งแต่ที่เธอถูกอัญเชิญด้วยเวทย์พันธสัญญามา เด็กสาวผมเขียวก็เริ่มทำอะไรด้วยตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม 

ยอดปทุมถันที่ชูชัน ทำให้หญิงสาวอดยิ้มด้วยความภาคภูมิใจไม่ได้ อย่างน้อยการเข้าสู่วัยแรกรุ่นของเธอก็ไม่เสียเปรียบ ผู้หญิงคนไหนที่เธอเคยรู้จักมา  

คาเสะคิดถึงเด็กสาวอายุอานามที่ห่างกับเธอแค่ 2 ปี เด็กสาวผมสีน้ำตาลหน้าตาสดใสบุคลิกคับคล้ายคับคลากับผู้ชาย และหญิงสาวที่มีอายุอานามใกล้เคียงกับเธอ หญิงสาวผมแดงหน้าตาสะสวยริมฝีปากได้รูป 

ถ้าหญิงสาวทั้งสองคนหมายมั่นปั้นมือที่จะเอาผู้ชายคนเดียวกับเธอ เธอก็คงยอมรับไม่ได้ หากถามว่าเธอรู้สึกหลงใหลหรือรักใคร่ชายหนุ่มผมดำนัยน์ตาดูดโลหิตที่มีหน้าตาขี้เล่นเย็นชานิด หรือไม่ 

เด็กสาวก็บอกได้ทันทีเลยว่าไม่ เธอไม่คิดหลงรักให้กับชายหนุ่มที่เพิ่งเคยเจอกันไม่กี่ชั่วยามแต่ด้วยประเพณีที่มีมาตั้งแต่โบราณ ประกอบกับความเชื่อที่ยึดถือกันมาในราชวงศ์ ทำให้เธอไร้ทางเลือก หญิงสาวยอมที่จะลุงเขียนกับชายหนุ่มคนนั้น 

ไม่สิถ้าจะบอกให้ถูก  เธอจะทำให้หมอนั่นตกอยู่ภายใต้การควบคุมเป็นสุนัขเชื่องที่ยอมทำตามคำสั่งของเธอไปตลอดกาล นี่คือความคิดที่เธอคิดได้  ถ้าคนใดอ่อนแอก็ต้องตาย สิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอไม่สมควรที่จะอยู่บนโลกใบนี้  สิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอสมควรที่จะกลายเป็นทาส ความรักก็เป็นเช่นเดียวกัน 

หญิงสาวเคยอ่านงานเขียนของกวีท่านหนึ่ง  ที่เคยกล่าวไว้ว่าหากผู้ใดยอมสยบและสารภาพรักก่อนผู้นั้นก็จะเป็นฝ่ายแพ้พ่าย  ส่วนผู้ใดที่ไม่ยอมสารภาพรักก็จะเป็นฝ่ายชนะ 

ความรักก็เหมือนเกมการเมือง ในราชวงศ์ของเธอสอนเรื่องการเมืองมาตั้งแต่เด็กๆ  คุณหนูทุกคนราชินีลูกสาวของราชินีเจ้าหญิง ทุกคนต้องเรียนเรื่องการเมืองการวางแผนการรบ การสู้ศึกทั้งสิ้น 

ดังนั้นต่อให้เธอจะต้องอับอาย เธอก็จะนำชายหนุ่มที่ทำพันธสัญญามาเป็นทาสของเธอให้ได้ ด้วยวิธีใดก็ได้ 

คาเสะรู้สึกมีความสุข หญิงสาวจึงลืมสังเกตเวลาที่นานกว่าปกติ สำหรับเธอตอนนี้หญิงสาวคิดว่าน้ำมันเย็นฉ่ำ หมู่มัจฉาที่ว่ายน้ำรอบๆตัวช่างเป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดที่หาสิ่งใดเปรียบมิได้ 

การที่ต้องเป็นลูกราชันย์ที่มีอำนาจยิ่งใหญ่เกรียงไกรที่สุดในทวีปมืด ไม่ได้ใช้ชีวิตสุขสบายเช่นสามัญชนธรรมดาธรรมดา เวลาตื่นก็ต้องมีประเพณี แต่ว่าเหมือนกับว่าเสด็จพ่อจะรักเธอมากกว่าปกติ ดังนั้นเขาจึงตามใจเธอทุกอย่าง 

ให้เธอได้เรียนศิลปะการป้องกันตัว  ให้เธอได้เรียนการใช้เวทมนตร์  ให้เธอได้เย็นการปกครองแถมยังได้เรียนภาษาต่างๆถึง 10 กว่าภาษา เด็กสาวสามารถเข้าใจภาษาโบราณและพูดภาษาต่างๆได้อย่างคล่องแคล่ว 

สายธารอันเย็นเยือกหญิงสาวตกอยู่ในห้วงภวังค์ของตนเอง เธอค่อยๆพริ้มตาหลับอย่างเชื่องช้า เส้นผมงามงอนไสวสวยราวกับนางเงือกกำลังฟ้อนรำอยู่ท่ามกลางมวลมัจฉา หมู่พฤกษาล้วนไร้ซึ่งการเคลื่อนไหว หมวนหมู่ปักษาต่างร้องทำเพลง ฮำเพลงขับขาน 

เด็กสาวรู้สึกตัวอีกครั้ง เมื่อพบว่ามีบางสิ่งเข้าใกล้ เวทอาณาเขตที่ถูกฝึกฝนมาตั้งแต่เด็กแจ้งเตือน ว่ามีบางสิ่งกำลังค่อยๆเคลื่อนกายเข้ามา จากที่สัมผัสดูอาจจะเป็นสัตว์ร้าย หรือไม่ก็อาจจะเป็นสัตว์อสูร 

แต่จากการสันนิษฐานเด็กสาวก็รับรู้ได้ว่าสัตว์ที่กำลังบุกมานั้นคงไม่ใช่ตัวอันตรายอะไรมากนัก  นั่นก็เพราะว่าการที่โจมตีโดยที่ให้เหยื่อรู้ตัวมันไม่ใช่สัตว์ที่มีภูมิปัญญาอันฉลาดเฉลียว

สมัยก่อนที่เธอฝึกอยู่ในทวีปแพนเจียกับอาจารย์ เธอโดนโจมตีนับครั้งไม่ถ้วน 

ดังนั้นการโจมตีประเภทนี้จึงไม่คณามือของเด็กสาว หญิงสาวค่อยๆเดินตรงไปสวมใส่เสื้อผ้าของเธอแต่ทว่า ก่อนที่จะกวาดตาไปมองรอบๆ หากพบว่าสิ่งที่กำลังมามันกำลังจะทำร้ายเธอก็จะใช้เวทมนตร์เป่ามันให้ศูนย์สลายหายวับไปกับตา 

ก่อนที่มือเธอจะได้สัมผัสกับอาภรณ์สัตว์อสูรร้ายท่าทางคล้ายกับลิงอุรังอุตัง ก็พุ่งทะยานเข้ามาจู่โจมหญิงสาว 

คาเสะคว้ากางเกงของตนเอง ก่อนที่จะใช้เวทย์มนต์ดีดร่างตีลังกาหมุน 3 ตลบ เพื่อหลบการโจมตีที่พุ่งตรงมา ระหว่างกลางอากาศหญิงสาวก็ผนึกเวทลมไว้ที่ฝ่าเท้า ทำให้เธอสามารถลอยตัวได้อยู่ชั่วขณะหนึ่ง 

กรงเล็บของตัวที่คับคล้ายคับคลาลิงอุรังอุตังพุ่งมาสัมผัสใบหน้าของเธอ หญิงสาวสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดเบาบางที่ข้างแก้ม โลหิตสีแดงฉานไหลออกถึงแม้ว่าจะเป็นแค่จำนวนไม่มากไม่มาย แต่การกระทำของสัตว์เดรัจฉานตรงหน้าก็ทำให้เด็กสาวรู้สึกโมโห 

เธอเงยน่ามองอสูรร้าย  ก่อนที่จะค่อยๆใส่กางเกงอย่างเชื่องช้า ตัวที่มีหน้าตาคล้ายลิงอุรังอุตังหยิบมือหยิบเสื้อของเธอ แล้วนำไปดมราวกับว่ามันกำลังหาบางสิ่งบางอย่าง 

หน้าตาที่เต็มไปด้วยความหื่นกามของมัน ทำให้เด็กสาวรู้สึกอุ่น 

“ฉันไม่ใช่สัตว์พันธุ์เดียวกับแกสักหน่อย นี่แกคิดจะทำอะไรไม่ทราบ เอาเสื้อผ้าของฉันคืนมา”

แต่ตัวที่คับคล้ายคับคลาลิงอุรังอุตังกลับส่ายหน้าปฏิเสธ  มันกระโจนไปกระโจนมาพลางร้องเจี๊ยกเจี๊ยก

เจี๊ยก! เจี๊ยก!

เสียงร้องของสัตว์ประหลาดตรงหน้า  ทำให้หญิงสาวกำหมัดด้วยความโกรธ 

“เอาคืนมา  ถ้าแกไม่เอาคืนมาฉันจะซัดแกให้ปลิว”

ทว่าสักตรงหน้าก็ไม่ทำตามสิ่งที่หญิงสาวพูด มันร้องอยู่อย่างนั้น ก่อนที่มันจะค่อยๆเดินถอยหนี มันเตรียมตัวที่จะกระโดดขึ้นต้นไม้ โดยที่มันไม่รู้เลยว่าสิ่งนี้เด็กสาวตรงหน้าก็สามารถทำได้เช่นเดียวกัน เธอยังสามารถทำได้เหนือกว่าสัตว์เดรัจฉานตรงหน้าเสียอีก

คาเสะผนึกพลังลมก่อนที่จะใช้ท่าก้าวพริบตาไปโผล่ยังเบื้องหน้า ก่อนที่จะใช้อีกมือหนึ่งคว้าจับเสื้อของตนเอง แล้วนำมาสวมใส่ หญิงสาวสะบัดมือตบหน้าตัวที่คับคล้ายคับคลาลิงอุรังอุตังจนตัวของมันปลิวลอยไปไกล 

“ถึงแกจะเป็นสัตว์เดรัจฉานก็ตาม แต่แกก็ไม่มีสิทธิ์มาแอบมองผู้หญิงตอนที่กำลังแก้ผ้าอยู่นะ ความผิดครั้งนี้แกต้องชดใช้อย่างสาสม  ฉันจะถอนรากถอนโคนเผาพันพวกแกไม่ให้เหลืออยู่บนโลกใบนี้เลย ไอ้ลิงจ๋อลามก”

“ในนามลูกสาวของราชา ไม่สิในนามมินาโตะ คาเสะ ฉันจะขออัดแกให้สาแก่ใจ แกจะได้เป็นสัตว์ที่กองแทบเท้าฉันจะเอาเลือดของแกมาล้างตีนของฉัน”