บทที่ 2 ความต่างของฝีมือ

 บทที่ 2 ความต่างของฝีมือ

ก่อนที่ปลายดาบจะพุ่งเข้าใส่คอของเด็กหนุ่ม วินตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเนื่องจากจู่ๆพลังเวทย์ของใช้เบื้องหน้าก็พุ่งสูงอย่างน่าตกใจ กระบวนท่าที่เขาใช้โจมตีพันธุ์รุนแรงขึ้น ทำให้เด็กหนุ่มต้องดีดตัวออกห่าง 

“ใช้ได้นี่นา” วินกล่าวถึงแม้ในใจเด็กหนุ่มจะตกตะลึงกับพลังเวทย์ของชายตรงหน้า เขาหันไปมองจีน่าแต่ก็ต้องพบว่าเด็กสาวผมทองผิวแทนไม่สามารถหลุดออกมาจากเวทมนต์ผนึกได้ 

จีน่าผนึกพลังเวทย์เพลิง ก่อนที่จะฝันใส่กรงไฟอย่างไม่ยั้ง ทว่าคุกเพลิงกลับไม่ได้รับแรงสั่นสะเทือนแม้แต่นิดเดียว “ถ่วงเวลาให้ฉันก่อนนะเดี๋ยวให้ฉันออกไปได้แล้วฉันจะออกไปช่วย”

“รู้แล้วน่า แต่ว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกนะเพราะว่าฝีมือของหมอนี่มันแข็งแกล่งมากๆ ทั้งพลังเวทย์ที่สูงส่งรวมทั้งกระบวนท่าร่างที่สุดยอด” วินพูดพร้อมทั้งหลบการโจมตีที่พุ่งมาเป็นพัลวัน ดับพุ่งผ่านร่างของเขาเสียงดังลั่นกึกก้องเมื่อใบดาบปะทะกับบางสิ่งที่อยู่ข้างหลัง ทำให้เด็กหนุ่มหันขวับไปมองเขาจึงพบว่าคลื่นดาบได้ทำลายต้นไม้จนมันหักออกเป็น 2 ท่อน 

‘การโจมตีอะไรกันเนี่ย ถ้าขืนประมาทเหมือนตอนแรกๆตายง่าย ๆ แน่ ๆ เรา”

วินเคลื่อนร่างไปตรงหน้าก่อนที่จะใช้สันมือฟาดไปยังคอของชายหนุ่ม ทว่าเขากลับใช้ดาบกันไว้ได้ก่อนที่ชายหนุ่มเบื้อหน้าจะกล่าว “มีฝีมือแค่นี้กล้ามาสู้กับคนอย่างข้านี่ช่างไม่ประมาณตนจริง ๆ นะ แต่ว่าถ้าหากเทียบกับพวกสวะที่นอนอยู่ข้างล่างนี่ฝีมือของพวกเจ้าก็นับว่าคนละระดับ”

“นั่นก็หมายความว่าผมมีสิทธิ์ที่จะรู้ชื่อของคุณได้แล้วสินะ” วินต่อยเข้าใส่ใบดาบของชายหนุ่มเพราะว่ามือของเด็กหนุ่มจับสะท้อนออกมา ทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าพลังเวทย์ของเขากับใช้เบื้องหน้านั้นมันต่างกันมากเพียงใด 

“เจ้าอยากรู้จริงๆอย่างนั้นหรอ ถ้าเจ้าอยากรู้ข้าก็จะบอกให้คนชั้นต่ำอย่างพวกเจ้าได้ทราบ ชื่อของข้า คืออเล็กซานเดออลินสกี้” ชายหนุ่มกล่าวโดยที่สายตาไม่คิดจะเหลือบมองผู้คนที่กำลังจ้องมาอย่างตกตลึง

ในโลกใบนี้ถูกแบ่งชนชั้นเป็นสองชนชั้นนั่นก็คือ ชนชั้นสูงผู้ที่มีพลังเวทมหาสาร กับชนชั้นล่างหรือชนชั้นตำผู้ที่มีพลังเวทธรรมดา ซึ่งวิธีที่สามารถแยกชนชั้นสูงออกจากชนชั้นล่างได้อย่างง่ายนั่นก็คือ ชื่อจริงและนามสกุลนั้นเอง หากมีชื่อและนามสกุลที่ถูกสืบทอดมาตั้งแต่สมัยราชาองค์แรกของอาณาจักรก็ถือว่าเป็นชนชั้นสูง ส่วนผู้ที่ไร้นามสกุลนั่นก็แสดงให้เห็นว่าเป็นชนชั้นล่าง ผู้ที่เป็นชนชั้นล่าง

“ขุนนางยังงั้นหรอ” ชายหนุ่มที่โดนโจมตีกล่าวก่อนที่เขาจะค่อย ๆ คุกเข่าด้วยท่าทางศิโรราบ สิ้นคำกล่าวผู้คนที่อยู่รอบ ๆ จึงได้สติ พวกเขาค่อย ๆ วางอาวุธก่อนที่จะเตียมตัวคุกเข่าอย่างช้า ๆ เว้นเสียแต่เด็กหนุ่มผมทองกับเด็กสาวผมทองผิวแทน

“อย่างงี้นี่เอง พวกขุนนางยังงั้นหรอ” วินกล่าวอย่างไม่ญี่หร่ะยังไงสำหรับโลกที่มีพลังเป็นเหมือนทุกอย่าง หากสามารถเอาชนะขุนนางได้ก็ไม่ใช่ปัญหา 

เมื่ออเล็กซานเดออลินสกี้เห็นท่าทางของวิน เขาจึงยิ้มอย่างถูกใจสำหรับชายหนุ่ม คนที่หวาดกลัวกับชื่อที่ได้รับมาจากปู่ย่าตายายนั้นไม่นับเป็นยังไรได้ ผู้ที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงนั้นไม่ใช่ดูแต่เพียงชื่อนามสกุล แต่ต้องดูที่ฝีมือและความสามารถของตัวบุคคล “ยอดเยี่ยมจริง ๆ ถึงแม้ว่าเจ้าจะได้ยินนามของข้าเจ้าก็ยังมิได้หวั่นเกรง”

เขาสบัดดาบใส่วินอีกครั้ง ทว่าครั้งนี้วินกลับไม่คิดจะป้องกัน เด็กหนุ่มยืนจ้องมองใบดาบที่ค่อย ๆ เข้ามาหาตนเองอย่างช้า ๆ เพียงไม่นานใบดาบก็สัมผัสร่างของวิน ทว่าแทนที่จะเกิดเลือดสาดพุ่งออกจากร่าง กลับเป็นเสียงเหมือนโลหะกระทบกันดังกึกก้อง เหตุการณ์ดังกล่าวทำให้อเล็กซานเดอผงะไป เพียงเสี้ยววินาทีที่เขาชะงักงันเด็กหนุ่มก็ตัดสินใจเคลื่อนร่างอีกครั้ง 

วินเคลื่อนร่างอย่างรวดเร็ว เขาสบัดมือสบัดเท้า ใช้ท่าร่างที่เคยเรียนเมื่อชาติที่แล้ว หมัดและลูกเตะจำนวนนับไม่ท่วนประเคนเข้าร่างกายของชายตรงหน้าอย่างจังโดยไร้การป้องกัน แต่ถึงกระนั้นการโจมตีเพียงแค่นี้ก็ไม่สามารถทำอะไรอเล็กซานเดอได้ เขาจับดาบในมือก่อนที่จะเตรียมแทงไปยังเด็กหนุ่มตรงหน้า ทว่าก่อนที่เขาจะตัดสินใจโจมตีอเล็กซานเดอพลันรู้สึกถึงศัตรูอีกคนที่กำลังเข้ามาด้านหลัง

‘ทำไมเด็กนั่นถึงสามารถออกจากอาณาเขตของข้าได้ ถ้าเวทมนตร์เราถูกทำลายข้าก็ต้องรู้สึกตัวบ้างสิ’

ในขณะเดียวกันจีน่าพลันเคลื่อนร่างอ้อมมาข้างหลัง เธอฟันดาบเข้าใส่ชายตรงหน้า“ตายไปส่ะ” ก่อนที่ใบดาบจะสัมผัสร่าง ดาบของจีน่ากลับหยุดอยู่กล่างอากาศ หลังจากนั้นดาบกลับรอยออกจากมือของจีน่าและหมุนกลับไปเสียบร่างของเด็กสาว 

เหตุการณ์ที่เกิดอย่างรวดเร็วทำให้เด็กหนุ่มต้องหยุดการโจมตี วินมองสภาพการที่เกิดอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ความประมาทเพียงชั่วพริบตาทำให้เด็กหนุ่มโดนดาบในมือของชายตรงหน้าแข้งทะลุร่างอีกคน เลือดสีแดงของเด็กทั้งสองไหลออกมาไม่หยุด ก่อนที่อเล็กซานเดอจะหันกลับไปดึงดาบออกจากตัวของจีน่าวินพลันกระชากดาบของอเล็กซานเดอออกจากตัวของเขา เลือดของเด็กหนุ่มไหลเป็นทางแต่ถึงอย่างนั้นเขากลับไม่ได้สนใจ

“เป็นไงบ้าง” วินถามจีน่าด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว เขาไม่รู้เลยว่าใบดาบที่แทงทะลุตัวของเด็กสาวนันได้โดนอวัยวะสำคัญของหล่อนหรือไม่ เด็กหนุ่มรีบกวาดตาสำรวจร่างกายของเด็กสาว เมื่อพบว่าบาดแผลของจีน่านั้นไม่ได้มีเลือดออกมากนัก เขาจึงถอนหายใจออกมา หลังจากนั้นวินจึงใช้สายตามองไปยังอเล็กซานเดอ เขากัดฟันก่อนที่จะพูดอย่างคลั่งแค้น 

“ฉันจะทำให้แกได้ชดใช้” เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับจิตสังหารที่ทะลักออกมาจากร่างกาย เส้นผมของวินค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไปจากสีทองกลับกลายเป็นสีดำ ดวงตาสีฟ้าสดใสกลับกลายเป็นสีแดงดุจโลหิต

“แกจะต้องชดใช้อย่างสาสม บาดแผลที่แกฝากไว้กับฉันและจีน่าฉันจะทำให้มันไปอยู่บนตัวของแกบ้าง” 

วินทยานร่างเพียงพริบตาเขาก็โผล่ไปอยู่ด้านหลังของอเล็กซานเดอ ก่อนที่หมัดของวินจะไปอยู่บนตัวของอเล็กซานเดอหมัดของเด็กหนุ่มก็ถูกหยุดอยู่กลางอากาศด้วยบางสิ่งที่มองไม่เห็น เด็กหนุ่มพยายามขยับมือทว่าเขากลับไม่สามารถทำได้ มือของวินตอนนี้เหมือนว่าโดนบางสิ่งจับไว้แน่น

อเล็กซานเดอมองดูท่าทางการเคลื่อนร่างของเด็กหนุ่มตรงหน้า เขาหลั่งเหงื่อเย็น ๆ ในใจ หากเขาไมี่มีสัตว์อสูรมายาเกรงว่าคงต้องโดนการโจมตีของวินไปเต็ม ๆ 

“ไม่เล็วนี่เจ้าหนูที่สามารถทำได้ขนาดนี้ ขนาดยังไม่ได้เข้าเรียนโรงเรียนเวทมนตร์เจ้ายังสามารถตอบโต้การโจมตีของข้าได้ แต่ว่าต่อให้เจ้าจะสามารถต่อสู้กับข้าได้อย่างสูสี แต่ว่าเจ้ายังไม่สามารถทำลายอาณาเขตที่ข้าได้กลางเอาไว้ข้าก็ไม่คิดจะมอบใบรับสมัครให้เจ้า”

“แหมๆ ถ้าทำลายอาณาเขตนี้ได้ก็จะได้ใบสมัครเรียนใช่ไหมคะ” เสียงหวานใส่ของเด็กหญิงวัยแรกรุ่นดังขึ้นทำให้ทุกสายตาต้องจับจ้องมอง เด็กหญิงผมดำในมือถือตำราด้านหลังของเธอมีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินตามมาไม่ห่าง 

ชายคนนั้นหน้าตาหล่อเหลาท่าทางของเขาดูเหมือนคุณชาย ทว่าสิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องจ้องมองเขาอย่างแปลกใจนั่นก็คือในมือของชายคนนั้นถือไม้เท้า ทุกย่างเก้าชายคนนั้นจะเคาะไม้เท้าลงกับพื้นราวกับว่าสิ่งนั้นเป็นเครื่องนำทาง

“เกิดอะไรขึ้นยังงั้นหรอมากะ” ชายผู้มาใหม่ถามหญิงสาวผมดำที่กำลังมองภาพตรงหน้าอยู่ 

สิ้นคำถามมากะพลันปิดตำราเรียน “รู้สึกว่าถ้าเราทำลายเวทอาณาเขตได้เราจะได้ใบสมัครเรียนด้วยละคาเสะ”

“จริงหรอ แต่ว่าที่พ่อกับแม่บอกเราต้องไปเอาใบสมัครที่โรงเรียนไม่ใช่หรือไง” 

สิ้นคำของคาเสะมากะพลันมีทีท่าตรึกตรอง “จริง ๆ ด้วย แต่ว่าถ้าเราไม่ทำลายอาณาเขตบ้า ๆ นี่พวกเราก็ไปต่อไม่ได้ด้วยนะ ถ้าจะไปทางอื่นมันก็คงเสียเวลา แล้วอีกอย่างฉันไม่อยากให้นายต้องเดินเดี๋ยวนายจะเหนื่อยน่ะสิ”

“ฉันก็ไม่อยากเดินแล้ว ถ้ายังงั้นเราพังมันทิ้งเลยดีไหม ง่ายดีด้วยนะ” คาเสะพูดพร้อมกับวาดไม้เท้าไปรอบๆ พลังเวทที่ออกมาจากร่างของเด็กหนุ่มทำให้ทุกคนต้องหยุดการกระทำรวมไปถึงวินและจีน่าที่กำลังเตรียมตัวต่อสู้ 

มากะโบกมือห้ามการกระทำของคาเสะ เธอตะโกนถามวินและจีน่า “นี่พวกเธอถ้าทำลายเวทอาณาเขตได้จะได้ใบสมัครเรียนไปเลยใช่ไหม”

จีน่าพยักหน้าตอบ “ใช่แล้วล่ะ”

มากะยิ้มที่มุมปากก่อนที่จะถามจีน่า “ฟีหรือปล่าว ถ้าฟีฉันมีวิธีที่จะทำลายเวทมนตร์นี้ได้นะ แถมยังไม่ต้องเอาชนะเจ้านั่นด้วยนะดีไหม”

ก่อนที่จีน่าจะตอบ ชายหนุ่มที่เป็นตัวการของเรื่องทั้งหมดก็กล่าวอย่างสบายใจ “ฟีถ้าพวกเจ้าสามารถทำลายเวทอาณาเขตของข้าได้ แต่ถ้าไม่ใบสมัครเรียนนี่พวกเจ้าก็คงไม่ได้มันไป”

สิ้นคำกล่าวของอเล็กซานเดอมากะก็ยิ้มอย่างถูกใจ เด็กสาวตะโกนสั่งจีน่าและวินทันที “เอาล่ะเธอ” มากะชี้นิ้วไปยังจีน่าก่อนที่จะเริ่มสั่งการ

“เธอช่วยรวบรวมพลังเวทใช้พลังเวทของเธอให้หมดแล้วโจมตีมาทางฉัน ส่วนนาย” มากะชี้นิ้วมาทางวิน

เมื่อเธอพบว่าวินพยักหน้ารับ มากะจึงกล่าวต่อ “นายช่วยถ่วงเวลาให้พวกฉันหน่อย ทำยังไงก็ได้ให้เจ้านั่นใช้พลังเวทจนหมด ไม่สิใช้พลังเวทให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้”

“ได้” วินรีบพุ่งใส่อเล็กซานเดอด้วยความเร็ว ระหว่างที่วินกำลังถ่วงเวลาจีน่าก็เริ่มรวบรวมพลังเวท เด็กสาวรวมพลังเวทแล้วผนึกมันให้เป็นลูกวงกลมเหมือนลูกบอลขนาดใหญ่ เมื่อมากะเห็นดังนั้นเด็กสาวผมดำจึงบอกกับเด็กชายที่เดินตามา

“เริ่มได้เลย“ 

คาเสะวาดไม้เท้าลงกับพื้นดิน พลังเวทมหาสารของเขาทำให้กลุ่มคนที่อยู่ในอาณาเขตอดตกใจไม่ได้ วงเวทค่อย ๆ มีแสงสีเขียเรืองรอง

เมื่ออเล็กซานเดอเห็นดังนั้นเขาจึงเตรียมตัวพุ่งใส่จีน่า ทว่าวินกับใช้หมัดต่อยเข้าไปที่ร่างกายของอเล็กซานเดอ ก่อนที่หมัดจะถึงตัวอเล็กซานเดอพลันหันหลังกลับแล้วจับข้อมือของวินเอาไว้แน่น เขามองเปลวไฟสีดำของวินก่อนที่จะกล่าว

“ไม่คิดเลยนะว่าเจ้าจะมีสิ่งนี้ ไม่น่าเชื่อจริง ๆ เจ้าหนู ถ้าโดนเข้าไปต่อให้เป็นข้าก็คงเจ็บหนัก”

ท่าทางของอเล็กซานเดอทำให้วินต้องตกใจ เด็กหนุ่มไม่คิดเลยว่าอเล็กซานเดอจะรู้วิชาของเขาได้  ทว่าเขาก็ไม่คิดให้มากความ เด็หนุ่มโจมตีใส่ชายตรงหน้าอย่างไม่ยั้งมือ ทว่าทุกการโจมตีของเขากลับไม่ไปถึงตัวของชายหนุ่มเบื้องหน้า

‘มันเป็นใครกันแน่’ วินสบัดมือทำให้เปลวไฟสีดำพุ่งใส่อเล็กซานเดอ แต่ชายตรงหน้ากับใช้ท่าร่างหลบการจู่โจมได้ไม่อยาก 

อเล็กซานเดอมองมือของเด็กตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่คิดเลยว่าวิชานี้จะมาอยู่กับเด็กคนนี้ ทุกการโจมตีของเด็กตรงหน้านั้นล้วนเลงเข้าจุดตายทั้งสิ้น ฝีมือของวินทำให้ชายหนุ่มอดตกใจไม่ได้ ‘เจ้านี่มันเป็นใครกันแน่ ทำไมมันถึงแข็งแกร่งขนาดนี้ มันใช่เด็กอายุสิบห้าแน่ใช่ไหม’

 เวลาผ่านไปไม่นั้นเสียงของมากะก็ดังขึ้น “เอาเลย” สิ้นคำกล่าวของเด็กสาวผมดำ การโจมตีของจีน่ากับการโจมตีของคาเสะพลันพุ่งเข้าใส่บาเรียเวทมนตร์ เพียงพริบตาอาณาเขตก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ พร้อมกับเสียงโห่ร้องดีใจของคนรอบ ๆ

“ในที่สุดก็ทำสำเร็จ” จีน่าพึมพำออกมาก่อนที่ร่างกายของเธอจะล้มลงกับพื้น ก่อนที่หัวของเด็กสาวจะกระแทกกับผืนดิน วินก็พุ่งร่างมารับได้ทัน วินมองบาดแผลของจีน่าก่อนที่จะหันมากล่าวกับพวกมากะ 

“ฉันขอฝากพวกเธอดูแลจีน่าหน่อยนะ เดี๋ยวฉันขอไปจัดการเจ้านั่นก่อน หลังจากนั้นพวกเธอค่อยไปเอาใบสมัครเรียนก็แล้วกัน”