รับคำท้า(หัวใจ)ยัยตัวแสบ ตอนที่ 37 การเจอกันของคู่แข่งทางหัวใจ

รับคำท้าฯ

 

ตอนที่ 37

 

 

 

                หลังจากที่น้องสาวได้โทรมาบอก ให้รีบมาที่บูธขายผักผลไม้สารพิษด่วน เพราะคู่แข่งของเขากำลังทำคะแนนอยู่กับปริมาแล้วตอนนี้ โดนน้องต่อว่าต่อขานว่า มัวชักช้าทำอะไรไม่รีบมา ซึ่งเขากำลังคุยกับทีมงานเกี่ยวกับการสัมภาษณ์ช่วงบ่ายอยู่ เมื่อดูรายละเอียดคำถามที่ต้องสัมภาษณ์เจ้าของบูธ และซักซ้อมกับทางทีมงานเรียบร้อยแล้ว จึงรีบมาทันที อดแปลกใจน้องสาวตัวดีไม่ได้ เธอเป็นสาวฮอตที่หนุ่ม ๆ ตามจีบเยอะมาก แต่ละคนนั้นดีกรีไม่ธรรมดาเลย แต่ทำไมถึงมาชอบไอ้หมอนี่ได้ การเรียนเหมือนไม่เอาไหน ฐานะก็เป็นแค่ลูกหมอธรรมดา แถมเหมือนจะเป็นฝ่ายตามเขามากกว่า และดูจริงจังเหลือเกิน ท่าทางจะหลงหนักมาก ถึงได้ออกอาการขนาดนี้ เขาต้องทนฟังน้องสาวพูดชื่นชมหนุ่มหน้าหวานไม่หยุดจนเบื่อ พ่อของเขาอีกคนยังเป็นตัวการวางแผนจัดงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อให้ทั้งคู่มีโอกาสพบหน้ากันอย่างเป็นทางการ และดูพอใจไอ้หนุ่มคนนี้ไม่น้อยเลย 

 

                ปกป้องมองปริมาตาค้างด้วยความตกตะลึง วันนี้น้องรหัสของเขาถักผมเปียสองข้าง สวมชุดเอี๊ยมยีนส์ดูสวยน่ารักเป็นพิเศษ โดยเฉพาะรอยยิ้มของเธอทำให้โลกนี้สดใสขึ้นเหลือเกิน

 

                “พี่ป้อง สวัสดีค่ะ ทานอะไรหรือยังคะ” ปริมารีบเดินเข้ามาต้อนรับทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่มองเธอนิ่งงัน ยิ้มค้างอย่างนั้นอยู่นานแล้ว

 

                ปักษาหน้ามองพี่ชายได้เวลามาเสียที กว่าจะโผล่มาได้ ทำอะไรชักช้าไม่ทันใจเธอเสียจริง

 

                ปฏิการหันมามองพี่รหัสสุดหล่อของยัยตัวแสบที่เดินเข้ามาในบูธ และมองท่าทีของปริมาที่เดินเข้าไปทักทาย อดอิจฉาไม่ได้ กับเขาเธอไม่เคยทักทาย ไม่เคยชวนเขาทานข้าวเลยแม้แต่ครั้งเดียว ได้แต่ยืนเท้าสะเอวมองด้วยความไม่สบอารมณ์

 

                “วันนี้ปริมสวยน่ารักจังเลยครับ พี่ทานมาเรียบร้อยแล้ว ไว้ตอนเย็นค่อยให้ปริมเลี้ยงพี่นะ” รุ่นพี่สุดหล่อพูดหยอกล้ออย่างอารมณ์ดี สายตาจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวไม่วางตา รอยยิ้มน้อย ๆ ระบายอยู่บนสีหน้าตลอดเวลา

 

                ปริมาได้แต่อมยิ้มตอบตามมารยาท

 

                “เริ่มสัมภาษณ์เลยไหมคะ” เธออยากให้เขารีบสัมภาษณ์แล้วก็รีบไปเสียที

 

                “ปริมดูรายละเอียดของคำถามแล้วใช่ไหม” เขาเดินเข้ามาใกล้สาวผมเปียอีกนิด

 

                “ขอซักซ้อมแป๊บนึงนะ” แล้วยกกระดาษในมือขึ้นมาให้น้องรหัสดูขั้นตอนการเปิดรายการ

 

                ปฏิการยืนมองหนุ่มหล่อพูดคุยกับยัยตัวแสบจนหัวแทบจะชนกันอยู่แล้ว รู้สึกหมั่นไส้หมอนี่เอามาก ๆ มองเห็นกล่องขนมวางอยู่บนโต๊ะใกล้กับที่ปริมายืนอยู่ จึงแกล้งเดินไปใกล้ ๆ วนเวียนหยิบขนมกินให้หายเซ็ง

 

                “ขอโทษนะครับ” หนุ่มหน้าหวานทนไม่ไหวแล้ว หยิบถุงผักที่วางขายอยู่เดินเข้าไปหาปริมาแทรกตัวระหว่างปกป้องและปริมาหน้าตาเฉย ทำให้หนุ่มที่ยืนอยู่ก่อนแล้วถูกเบียดออกไปโดยปริยาย

 

                “ปริม ลูกค้าถามว่า ผักนี้ราคาเท่าไร่ คือผักอะไร แล้วกินยังไง มีประโยชน์อะไรบ้าง” ปฏิการรัวถามถุงผักที่อยู่ในมือเป็นผักที่เขาไม่รู้จักหน้าตาแปลกประหลาด

 

                ปกป้องหันมามองด้วยความงุนงง เมื่อต้องขยับตัวถอยออกไป ที่อยู่ ๆ หนุ่มหน้าหวานก็ก้าวเข้ามาแทรกตรงกลางระหว่างเขากับน้องรหัสเฉยเลย

 

                “มันชื่อผักปลัง มีบอกราคาอยู่แล้วนะ วิธีการกินและประโยชน์ไม่มีป้ายบอกเหรอ” เจ้าของสวนมองถุงผักในมือชายหนุ่ม

 

“ไหน...อยู่ตรงไหนเหรอ...หาไม่เจอ” เขายื่นหน้าเข้าไปถามใกล้ ๆ พร้อมกับยื่นถุงผักในมือให้เธอ

 

สาวผมเปียขมวดคิ้วมองหาสติ๊กเกอร์ราคาบนถุงผักไม่มีจริง ๆ แต่จำได้ว่า ติดราคาทุกถุงแน่นอน

 

“ขายเท่าไหร่ล่ะ” หนุ่มผมยาวถามต่อไปด้วยสีหน้าซ่อนยิ้มเอาไว้ เพราะเขาแอบดึงป้ายราคาออกไปก่อนหน้านี้

 

“สิบบาท ผักปลังใช้ลวกจิ้มน้ำพริก ผัด แกงจืด ได้หมดเลย แต่มันจะมีเมือกลื่น ๆ นิดนึง เหมาะสำหรับคนเป็นโรคกระเพาะ ปลูกก็ง่าย แค่เอาก้านไปปักดิน รดน้ำ แค่นี้เอง”

 

ผักปลัง เป็นผักพื้นบ้านที่มีสรรพคุณช่วยเพิ่มพรีไบโอติกส์ ช่วยเรื่องการขับถ่ายให้ดีขึ้น กำจัดสารพิษ เหมาะกับการล้างพิษทำดีท็อกซ์แบบธรรมชาติ เพิ่มภูมิคุ้มกัน ปรับปฏิกิริยาภูมิแพ้ ลดคอเลสเทอรอล ช่วยบำรุงร่างกาย ลดความดันโลหิตสูง ทำให้เจริญอาหาร ช่วยรักษามะเร็งลำไส้ เหมาะกับทุกเพศทุกวัย เป็นสมุนไพรปกป้องกระเพาะอาหารตับและไตให้พลังหล่อลื่น เนื่องจากมีเมือกลื่นช่วยระบาย ทำให้มีการนำมาใช้รักษาโรคกระเพาะ มีฤทธิ์ต้านการเป็นพิษต่อไต ที่เกิดจากยาปฏิชีวนะกลุ่มอะมิโนไกลโคไซด์ และยาเจนตาไมซิน ช่วยยับยั้งการเกิดนิ่วจากการตกตะกอนของแคลเซียมออกซาเลต นอกจากนี้ยังมีทั้งธาตุเหล็ก แคลเซี่ยม วิตามินอื่น ๆ อีกมากมาย

 

                ปริมาจ้องหน้าหนุ่มจอมกวน ทำหน้าเหมือนเด็กน้อยช่างสงสัย

 

                “นี่ขนมใหม่เหรอ” เขามองเห็นกล่องพลาสติกกลมใสทรงสูงประมาณหนึ่งคืบ ข้างในมีขนมเป็นแท่งเกลียวอยู่ด้านใน

 

                “ครองแครงกรอบผสมผัก เป็นขนมตัวใหม่”

 

                หนุ่มผมยาวเอื้อมมือไปหยิบขนมเข้าปาก “อร่อยมากเลย” 

 

                “มีอีกไหม ฉันอยากซื้อไปฝากที่บ้าน” 

 

                “ถามแป้งนวลดู นี่! นายอย่ากินหมด อันนี้เป็นตัวอย่างไว้ให้ชิม” หญิงสาวทำตาดุ ๆ เมื่อเห็นเขาหยิบกินเอา ๆ ก่อนหน้านี้เห็นเดินป้วนเปี้ยนมาหยิบกินไปหลายทีแล้ว

 

                “ไม่เห็นมีขายเลย สงสัยหมดแล้ว....ฉันจะตามไปซื้อที่บ้านนะ”

 

                ปกป้องมองหน้าหนุ่มหน้าหวานอย่างไม่พอใจ หมอนี่ไปหาปริมาถึงที่บ้านเลยหรือ? เขายังไม่เคยไปบ้านของเธอเลย จะไปส่งก็ถูกปฏิเสธทุกที

 

                “ต้องขออภัยด้วยครับ เดี๋ยวเราจะเริ่มสัมภาษณ์แล้วนะครับ” ปกป้องเดินเข้ามาใกล้เหมือนกำลังเชิญเขาให้ออกไปได้แล้ว

 

                “ผมขอเสนอความคิดเห็นเล็กน้อยนะครับ” ปฏิการมองหน้าอีกฝ่าย

 

                “น่าจะไปสัมภาษณ์ตรงทางเข้านะครับ ตรงนั้นตกแต่งสวยมาก มีผักผลไม้เป็นฉากประกอบอย่างดีเลย” เขาเสนอแนะอีกฝ่ายด้วยสีหน้านิ่งเรียบเฉย

 

                “ขอบคุณครับ เรากำลังจะไปสัมภาษณ์ตรงนั้นพอดีครับ” ปกป้องหันมาประสานสายตากับอีกฝ่ายเช่นกัน

 

                “คุณการ ทีมงานพร้อมแล้วค่ะ” ปักษาเดินมาเรียกให้เขาไปเตรียมตัว

 

                “ครับ” เขาพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ ก่อนหันไปเอื้อมมือหยิบขนมที่วางอยู่ข้างหน้าปริมาอีกครั้ง พลางมองหน้าเจ้าของสวนคนสวย

 

                “เดี๋ยวมานะ” หนุ่มผมยาวหันมาส่งยิ้มหวานให้ก่อนไป

 

 

 

**********************

 

 

 

ปริมาเอนตัวพิงพนักของโซฟายาวในห้องรับแขก พลางกางแขนทั้งสองข้างขึ้นเพื่อผ่อนคลายความเมื่อยล้า วันนี้วันศุกร์เธอต้องรีบเตรียมทำไส้ขนมต้ม เพราะมีลูกค้ามาสั่งไว้ จะมารับวันเสาร์เช้า หยิบมือถือมากดดูเงินในธนาคารที่ร่อยหรอลง เนื่องจากต้องส่งผักก่อน ถึงจะได้รับเงินทุกสิบห้าวันซึ่งเป็นระเบียบการจ่ายเงินของทางโรงพยาบาล แต่เธอต้องจ่ายเงินให้เกษตรกรที่เข้าร่วมโครงการส่งผักนี้ไปก่อน แม้ว่าจะได้ไปกู้เงินกับธนาคารมาไว้แล้ว แต่ดอกเบี้ยธนาคารที่ต้องส่ง มันทำให้แทบไม่เหลือกำไรเลย ซึ่งเธอไม่อยากขึ้นราคา อยากให้ลูกค้าได้ทานผักไร้สารพิษในราคาถูกและไม่แพงจนเกินไป

 

หญิงสาวยกรีโมทขึ้นเพื่อเปิดทีวี วันนี้เป็นวันเกิดของดาราจีนที่เธอชื่นชอบ พลางถอนหายใจออกเบา ๆ ไม่รู้ว่าเธอทำโครงการที่ใหญ่เกินตัวหรือเปล่า? ถ้าเป็นช่วงหน้าฝน จะมีผักเสียหาย ผักที่โดนฝนจะเน่าง่าย จะมีผลกระทบอย่างมากแน่นอน แม้ว่าตอนนี้จะยังไม่ขาดทุนก็ตาม และคิดเสมอว่า การขายผักผลไม้ไร้สารพิษ เธอไม่หวังกำไรแค่ไม่ขาดทุนก็ดีมากแล้ว เพราะอย่างน้อยเธอได้กินผักที่ปลอดภัย ให้คนซื้อได้ทานผักที่ปลอดภัย ให้เกษตรกรได้มีอาชีพที่ดี มีสุขภาพดีปลอดภัยจากสารเคมี

 

ปฏิการเดินยิ้มเข้ามาในห้องรับแขก ปรามโทรเรียกให้มาช่วยสอนวิธีใช้โปรแกรมขายหน้าร้านซึ่งเขาเป็นคนเขียนให้ หลังจากสอนวิธีใช้ให้กับพนักงานขายที่รีสอร์ทเรียบร้อยแล้ว จึงเดินมาที่บ้านเพื่อติดตั้งเครื่องพิมพ์ใหม่ในห้องทำงานของปราม

 

“ปริม วันนี้เด็ก ๆ ไม่มาช่วยทำขนมกันเหรอ” หนุ่มหน้าหวานรู้สึกแปลกใจที่วันศุกร์นี้ไม่เห็นเด็ก ๆ เลยสักคน บ้านเงียบเชียว

 

“เขาหยุดดูหนังสือสอบกัน”

 

“ให้ฉันช่วยเป็นลูกมือนะ” หนุ่มผมยาวพาตัวมานั่งลงบนโซฟายาวข้างน้องสาวเพื่อน ยื่นหน้ามองถาดกลมในมือของยัยตัวแสบที่วางอยู่บนตักของเธอ ได้กลิ่นหอมของมะพร้าวที่กวนกับน้ำตาลมะพร้าวจนเริ่มแห้ง 

 

“แล้วพรุ่งนี้นายไม่ต้องถ่ายรายการเหรอ” คนถามกำลังปั้นไส้ขนมวางไว้ในถาด

 

“ถ่ายตุนไว้เป็นสิบ ๆ ตอนแล้ว น่าจะออกอากาศได้ทั้งปีแล้วมั้ง ไม่รู้จะถ่ายอะไรกันนักหนา” หนุ่มผมยาวบ่น รู้สึกอยากจะเบี้ยว ไม่อยากไปถ่ายรายการเลย อยากอยู่กับเธอให้หายคิดถึงก่อน

 

“ปริมได้ดูมั้ย? เป็นไงบ้าง” สีหน้าและแววตานั้นรอความเห็นจากคนที่นั่งข้าง ๆ ด้วยใจจดจ่อ

 

“ก็ดีนะ ยังเอาไปเปิดที่ร้านอาหารของรีสอร์ทเลย ชอบช่วงแนะนำผักพื้นบ้านนะ ดูเก๋มาก ทำได้น่าสนใจ” เธอรู้ว่ามันเป็นความคิดของหนุ่มหน้าหวาน เพราะเขามาปรึกษาเธอเรื่องนี้

 

คนฟังอมยิ้มจนหน้าบานเลย เมื่อได้รับคำชมจากเจ้าของสวน

 

“ผักขายดีรึเปล่า”

 

“ขายดีมาก แต่ได้เงินช้าไปหน่อย” สีหน้ากังวลฉายชัดบนใบหน้านั้น

 

“เรื่องเงินฉันช่วยเธอได้นะ เอาของฉันไปใช้ก่อน ฉันพอมีเงินค่าถ่ายรายการอยู่บ้าง” เขามองหน้าหญิงสาวพลางอมยิ้มก่อนจะเอียงตัวไปพูดใกล้ ๆ

 

“ถือว่า ฉันผ่อนค่าสินสอดที่จะมาขอเธอในอนาคต”

 

ปริมาหยิบหมอนใบเล็ก ๆ ใกล้มือเขวี้ยงใส่หนุ่มผมยาวอย่างหมั่นไส้

 

“นายทำตามเงื่อนไขฉันได้กี่ข้อแล้วมิทราบ!”

 

“ก็...หลายข้ออยู่นะ ยังไงอนาคตเธอก็ต้องรับฉันเป็นแฟนอยู่ดีแหละน่า...” หนุ่มจอมกวนส่งยิ้มหวาน

 

“เอางี้! ฉันให้เธอยืมก่อน คิดดอกไม่แพง”

 

“คิดดอกเท่าไหร่”

 

“อืม...ให้เธอจ่ายดอก....” เขามองหน้ายัยตัวแสบ

 

“จ่ายดอกให้ฉันเป็น...ความรัก...”

 

หมอนถูกเขวี้ยงใส่ชายหนุ่มอีกใบ อีกฝ่ายรีบเอามือรับไว้ได้ทัน

 

“ฉันไปติดตั้งเครื่องพิมพ์ให้ปรามก่อน เดี๋ยวมาช่วยนะ” แล้วเอียงตัวหลบหมอนที่เขวี้ยงมาอีกหลายใบเลย

 

“ไม่ต้องเขินขนาดนี้ก็ได้น้า....” เขายื่นหน้ามาแซวก่อนจะเดินไปที่ห้องทำงานของปรามด้วยใบหน้าอมยิ้มอย่างมีความสุข

 

หากเขาจะโอนเงินให้เธอ เธอจะรับหรือเปล่า? เพราะรู้ดีว่าเธอไม่ใช่คนที่จะยอมรับความช่วยเหลือจากใครง่าย ๆ ขนาดพ่อส่งเงินให้ยังไม่ยอมรับเลย ถ้าเขาจะให้ทางโรงพยาบาลโอนเงินในส่วนค่าจ้างของเขาให้เธอจะได้ไหม? เขาคงต้องไปคุยกับพ่อให้ช่วยพูดเรื่องการโอนเงินกับทางโรงพยาบาล ขอให้ยกเว้นเป็นกรณีพิเศษได้ไหม สมองคิดไปว่า จะช่วยเธอได้อย่างไร

 

 

 

*********************

 

 

 

หนุ่มหน้าหวานติดตั้งเครื่องพิมพ์เครื่องใหม่ในห้องทำงานให้เพื่อนรักเรียบร้อยแล้ว ทดสอบการพิมพ์ สามารถพิมพ์ได้ปกติ แล้วเดินกลับไปที่ห้องรับแขก อยากไปช่วยแฟนในอนาคตปั้นไส้ขนม เมื่อเดินไปถึงมองเห็นยัยตัวแสบผล็อยหลับไปเสียแล้ว ศรีษะพิงอยู่กับพนักโซฟา ไส้ขนมยังคามือของเธออยู่เลย ถาดขนมที่วางอยู่บนตักของคนหลับนั้นเอียงกระเท่เร่ทำท่าจะหล่นไม่หล่นแหล่ เขารีบเข้าไปนั่งติดกับยัยตัวแสบแล้วเอื้อมมือจับถาดขนมให้มือเธอไว้ ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนถาดขนมอย่างเบามือกลัวว่าเธอจะตื่น นำมาวางบนตักของตัวเอง

 

ชายหนุ่มเพ่งมองใบหน้าของคนหลับเวลานี้เหมือนเด็กน้อย มองมือของเธอที่ยังเปื้อนไส้ขนมอยู่ เขานิ่งไปครู่หนึ่งเมื่อมองเห็นรอยแผลเป็นบนท่อนแขนของเจ้าของบ้าน เป็นรอยยาวเหมือนถูกของร้อน เป็นเส้นราวหนึ่งนิ้วอยู่เหนือข้อมือ อีกแผลที่มือของเธอมีรอยแผลเป็นเหมือนถูกมีดบาด

 

‘จะขยันไปถึงไหนน้า...ต่อไปฉันจะดูแลเธอเอง ไม่ให้เธอต้องเหนื่อยแบบนี้ แต่คนไม่ยอมอยู่เฉย ๆ อย่างเธอจะยอมหรือเปล่า คงไม่ยอมแน่เลย’ เขายื่นมือไปจับผมที่ละมาที่แก้มของหญิงสาว แต่ทว่ากลับยกมือค้างไว้ไม่กล้าจับผมของเธอราวกับกำลังช่างใจ แล้วดึงมือกลับมาเกรงว่าเธอจะตื่น เขาอยากให้เธอได้พักบ้าง ลองหยิบไส้ขนมที่ปั้นแล้วในถาดเข้าปาก ก่อนหันไปยิ้มให้คนหลับอยู่ข้าง ๆ และชมเธออยู่ในใจ

 

‘อร่อยจัง แฟนเราทำขนมเก่ง’ ก่อนจะหยิบเข้าปากไปอีกสองสามก้อนเคี้ยวจนแก้มตุ่ยอย่างมีความสุข แล้วเริ่มหยิบไส้ขนมในชามแสตนเลสที่วางอยู่บนเก้าอี้ใกล้ ๆ ปั้นไส้ขนมให้เป็อนก้อนกลม ๆ ขนาดเท่านิ้วหัวแม่มือวางลงในถาดบนตักของเขา สายตามองกลับไปบนจอโทรทัศน์ ภาพดาราจีนคนโปรดของหญิงสาวปรากฏอยู่ อดหมั่นไส้ไอ้หนุ่มบนหน้าจอทีวีไม่ได้ ช่างหล่อน่ารัก มีความเท่อยู่ในตัวเอง พิธีกรเรียกเขาว่า คูลกาย ซึ่งกำลังบรรยายประวัติความเป็นมาของดาราหนุ่มชาวจีนคนนี้อยู่ว่า กว่าเขาจะโด่งดังขนาดนี้นั้น ผ่านอุปสรรคและปัญหา ใช้ความอดทน ใช้ความพยายามมากแค่ไหน เขาต้องต่อสู้กับโรคภัยไข้เจ็บของตัวเอง แต่เขาไม่เคยละทิ้งความฝันที่จะเป็นนักเต้น แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บ ได้รับอุบัติเหตุก็ตาม หนุ่มคนนี้ไม่ละความพยายามจนสามารถเป็นแชมป์นักเต้นอันดับหนึ่งของประเทศจีนได้สองสมัยซ้อน เป็นดาราดังจนได้รับรางวัลนักแสดงชายยอดนิยม 

 

ปฏิการรู้สึกอดทึ่งในความพยายามของดาราจีนคนนี้ไม่ได้ เขาไม่ได้มีดีแค่ความหล่อที่ฟ้าประทานมาให้ ยังมากความสามารถอีกด้วย แล้วหันกลับมามองหน้ายัยตัวแสบ แม้แต่ดาราที่เธอชื่นชอบก็ยังไม่ธรรมดาเลย

 

มือของหนุ่มหน้าหวานกำลังปั้นไส้ขนมหยุดชะงักลงชั่วขณะ เขานั่งนิ่งไม่กล้าขยับตัวกระดุกกระดิกเมื่อศีรษะของหญิงสาวเลื่อนจากพนักพิงของโซฟายาวไถลลงมาค้างอยู่ที่ต้นแขนของชายหนุ่ม ปฏิการอึ้งไปชั่วขณะราวกับโลกทั้งใบหยุดการเคลื่อนไหว เขาปรายสายตามองคนที่นั่งหลับอยู่ สมองกำลังประมวลผลความอุ่นของสิ่งที่สัมผัสอยู่ที่ต้นแขนของเขาคืออะไร ริมฝีปากได้รูปสวยค่อย ๆ เหยียดตัวโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะค่อย ๆ หันหน้าไปมองคนหลับที่พิงศีรษะอยู่ที่ต้นแขนของเขา

 

“อุ้ย!” หนุ่มนักดนตรีตกใจเมื่อมืออุ่น ๆ ของเธอพาดมาวางบนท่อนแขนของเขา ทำให้หัวใจของเต้นแรงขึ้นราวกับกลองชุดก็ไม่ปาน เพราะปกติเธอไม่เคยมาถูกเนื้อต้องตัวเขาเลย นอกจากประทุษร้ายด้วยการหยิกเท่านั้น เขารู้สึกเขินอายจนหน้าแดง อยากให้เธอเกาะแขนเขาแบบนี้มานานแล้วได้แต่แอบมโนไปเรื่อย ไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงในวันนี้เลย แม้ว่าเธอจะแค่ละเมอก็ตาม

 

‘เธอเป็นคนมาพิง มาเกาะแขนฉันเองนะ ตื่นมาห้ามโวยวายล่ะ’ เขาหันไปพูดกับคนหลับอยู่ในใจ มองหน้าหญิงสาวด้วยประกายสายตาแห่งความสุข ก่อนหันหน้ากลับมาปั้นไส้ขนมต่อ ปั้นไปอมยิ้มไปตลอดเวลา 

 

 ****************

 

 สวัสดีค่า... ตอนนี้เป็นตอนที่อยากเขียนมานานแล้ว ตอนดูซีรีส์เรื่อง นางโจร เราต้องมีฉากนี้ม่าง..... ชอบรอยยิ้มของพระเอกที่ ค่อยๆ ยิ้มเมื่อนางเอกมาซบ   เอ...แล้ว จะเขียนยังไงดี เพราะนางเอกเราไม่ดื่มเหล้า แล้วยังหัวโบราณอีกต่างหาก เขียนออกมาแล้วน่ารักสู้ในซีรีส์ได้มั้ยค้า..^^  ตอบด้วย! เปลี่ยน!!

 

คลิปนี้เลยค่า...

[youtube]https://youtu.be/6QRRtvEC8aU[/youtube]