(ไม่มี)ทางออกสำหรับความรัก บทที่ 1

มูน ได้พบกับ เทลมี--ครั้งแรกตอนที่ฝ่ายนั้นมาถ่ายรูปให้เขาในงานรับปริญญา…

ใช่แล้ว… 

เทลมีเป็นช่างภาพและมูน--มูนไปที่ร้านถ่ายรูป ว่าจ้างให้ฝ่ายนั้นมาถ่ายรูปให้ตนและเพื่อน

ไม่นึกว่าจะอายุเท่ากันปานนี้ เป็นเพราะมูนเรียนจบช้าถึงเพิ่งจะรับปริญญา ในขณะที่เทลมีนั้น ชายหนุ่มประกอบอาชีพมีการมีงานทำแล้ว

"คนที่มาถ่ายรูปให้แกน่ารักชะมัด" เพื่อนหญิงในเอกเดียวกันพูด

เจ้าหล่อนสวมชุดครุย กำลังยืนถือช่อดอกไม้โพสท่าให้แฟนหนุ่มถ่ายรูปให้ แต่ก็ไม่วายหันมากระซิบแบบนี้กับมูนอีก

"เกรงใจแฟนเธอบ้างเถอะ หยี" เขาเอ็ดกลับไป เห็นได้ชัดว่าเพื่อนพูดอะไรไม่ได้เกรงใจแฟนที่มาด้วยกันเลย หากตัวเขาต้องคบกับผู้หญิงแบบนี้คงรับไม่ได้แน่ ๆ มีหวังช้ำใจตายก่อน

"แกเข้าใจความหมายที่ฉันพูดผิดไปหลายขุมนะมูน" หยีว่า พักจากการถ่ายรูปชั่วคราวเลยเดินเข้ามาพูดกับเขาซะเลย

"เข้าใจอะไรผิดล่ะ" ก็เข้าใจถูกชัด ๆ

"น่ารัก… ไม่ได้หมายความว่าฉันอยากได้ผู้ชายแบบนั้นเป็นแฟนนะ"

"เออ…" เขาเพียงเอ่ออ่าออกไป ไม่เข้าใจความหมายที่หยีจะสื่อนัก ผู้หญิงนี่เข้าใจยากจริง ๆ

"น่ารัก แต่ดู--ไม่ได้เป็นผู้ชายหรอก"

หยีเอามือจับข้างแก้ม สายตามองไปที่เทลมีอย่างใช้ความคิด

"เอาน่า เขาก็แค่มาถ่ายภาพให้ฉัน--" มูนว่า

"อืมม--"

"..."

หลายวันต่อมามูนไปที่ร้านของเทลมีอีก

เขาไม่ใช่เพิ่งเคยไปแค่ตอนจ้างฝ่ายนั้นมาถ่ายรูปรับปริญญา แต่ที่จริง… เขาเคยไปตั้งแต่สมัยเรียน แต่ตอนนั้นเป็นพ่อของเทลมี...

ร้าน T-M Make 4 U เป็นร้านดังอยู่ที่ตลาด สมัยเรียน ม.ปลาย ในงานวิชาคอม มูนต้องไปใช้บริการที่ร้านนี้บ่อย ๆ

...เห็นชัด ๆ ว่าชื่อ T-M Make 4 U ก็มาจากชื่อบุตรชายเจ้าของร้าน Tell Me

มูนคิดง่าย ๆ เลย

ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าบุตรชายคุณอาเจ้าของร้านชื่อ เทลมี ในเมื่อสมัยก่อนเมื่อนมนานมาแล้วตอนเขาเอารูปจากแฟลชไดร์ฟมาให้คุณอาช่วยอัดล้างให้ ตอนนั้นเทลมีกลับมาจากโรงเรียนพอดี เขาได้ยินชื่อคุณอาน่ะเรียกฝ่ายนั้นเต็มสองรูหูเลย

มูนในตอนนั้นมองไปที่เทลมี ใส่กางเกงน้ำเงินอะ--หึย--เรียนโรงเรียนเอกชน ส่วนเขานั้นใส่กางเกงสีดำ เรียนโรงเรียนรัฐบาล

'เปิดร้านรูปนี่รวยขนาดนี้เลยเหรอ' มูนได้แต่คิดในใจ ณ ตอนนั้น สายตาของเขากวาดมองไปทั่ว ๆ ร้าน ดูการตกแต่งประดับประดา เออก็ท่าจะจริง แลดูมีฐานะมากสำหรับเจ้าของร้านนี้ แต่ร้านนี้ก็เป็นร้านที่ฮิตมากสำหรับนักเรียนโรงเรียนเขา ทุกคนต่างมาอัดล้างรูปที่นี่ ทั้งรูปเรียนและรูปเล่น 

จำได้ว่าตอนมาครั้งแรกเขานั่งตัวเกร็งทีเดียวเชียว ร้านไฮโซชะมัด พนักงานในร้านก็แต่งตัวดี๊ดี รูปถ่ายทั้งหลายที่ใส่กรอบแขวนประดับว่าเป็นผลงานของทางร้านก็ดูสวย ๆ งาม ๆ แพง ๆ ทั้งนั้น

...มันมีอยู่รูปหนึ่งที่มูนเห็น… เป็นรูปของครอบครัวคุณอาเจ้าของร้านเพราะมีอาแกอยู่ในนั้น

'ลูกคนเดียวด้วยว่ะ ?' เขาคิด

ในตอนนั้นเทลมีเพียงแค่มองเขาผ่านไป 

มูนพยายามเพ่งมองตัวย่ออักษรโรงเรียนที่ปักบนอกเสื้อนักเรียนของเทลมี เขารู้แต่เพียงว่าเป็นโรงเรียนเอกชนที่อยู่ในละแวกนี้เก่งและรวยมาก