บทที่ 1

ลานกว้างด้านหน้ารีสอร์ตเวลานี้ เงียบเหงาเป็นพิเศษ ความจริงมันเงียบเหงาอย่างน่าใจหาย ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยตั้งแต่สร้างรีสอร์ตเปิดให้บริการมาได้เกือบ 10 ปีเข้าไปแล้ว

อธิป...เจ้าของรีสอร์ตหนุ่มใหญ่ หน้าตายังคงหล่อเหลา ร่างกายสูงใหญ่ นับตั้งแต่ปลดคนงานออกไปจำนวนหนึ่ง เพราะไม่สามารถรับภาระค่าใช้จ่ายที่ทรงตัว สวนทางกับรายรับอยู่ตลอดเวลาได้นาน ๆ

การปลดคนออกแทบจะเป็นทางเลือกสุดท้ายด้วยซ้ำ หลัง ๆ มานี้ งานอะไรที่ลงมือทำเองได้ เขาก็จะเป็นคนลงมือทำ จึงทำให้ผิวพรรณที่ค่อนข้างขาวของอธิป กลายเป็นเข้มขึ้นมา แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความหล่อเหลาของเขาหายไปแต่อย่างใด

ในยามที่มีหนวดเคราเขียวครึ้มผุดขึ้นมา ยิ่งทำให้ใบหน้านั้นดูดี

อธิปยังไม่มีแฟน หนุ่มใหญ่อย่างเขาสามารถครองตัวเป็นโสดมาอย่างยาวนานแบบนี้ได้อย่างไร เคยมีคนสงสัยไม่น้อย แต่ก็ไม่มีใครเข้าไปละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัว

มีอยู่ครอบครัวหนึ่งที่ทำงานอยู่กับอธิปมายาวนาน  เป็นคู่สามีภรรยา

สามีอายุมากแล้ว แต่ภรรยาอายุน้อยกว่ามากจนดูเหมือนพ่อกับลูก อธิปไม่เคยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของใคร รู้เพียงแค่ว่า ลุงหวันกับปลา ผู้เป็นภรรยารักใคร่กันดี

ทั้งคู่ยังไม่มีลูกด้วยกัน

ลุงหวันเคยมีครอบครัวเก่ามาก่อนแล้ว แต่ก็หย่าร้างกันไป เขาไม่เคยรู้เหมือนกันว่าแกมีลูกมีอะไรด้วยกันหรือเปล่า

ปลา หญิงสาววัยประมาณสามสิบปี รูปร่างอวบอัด ใบหน้ารับแขก

ใครที่เห็นปลาครั้งแรก มักคิดว่าเป็นลูกสาวของลุงหวันมากกว่า แต่พอรู้ว่าปลาเป็นภรรยาของลุงหวัน ต่างก็อดทึ่งไม่ได้เหมือนกันว่าลุงหวันสามารถมัดใจหญิงสาวรุ่นนี้เอาไว้ได้อย่างไร

ลุงหวันไม่ได้มีอะไรที่น่าประทับใจแม้แต่นิดเดียว รูปร่างหน้าตาแบบคนทำงานกลางแจ้ง

ถ้าหากจะมีก็คือร่างกายที่ดูกำยำแข็งแรงเท่านั้นแหละ ฐานะความเป็นอยู่ ก็ได้อาศัยที่รีสอร์ตนี่เอง

 

ความจริง เวลานี้ต้องถือว่าเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดของอธิป มันไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินทองอะไรหรอก เขาสร้างรีสอร์ตแห่งนี้ขึ้นมาเพราะความชอบส่วนตัว

อธิปมีนิสัยสันโดษ  แต่เรื่องอื่น ๆ เขาก็ปกติธรรมดา ไม่ได้ผิดแปลกแตกต่างจากคนทั่ว ๆ ไปเท่าไรนักหรอก

ความรัก ก็เคยมี

และไม่ได้มีแค่ครั้งเดียวด้วย

ผิดหวังก็เหมือนกัน

อธิป ขายทุกอย่างที่เป็นมรดกตกทอดมาจากพ่อแม่ เพื่อมาสร้างที่นี่ มันไม่พอ เขาจึงจำเป็นต้องกู้เงินบางส่วน

แรก ๆ ที่เริ่มทำเสร็จ มีลูกค้าแวะเวียนเข้ามาใช้บริการ

มันไม่ใช่ธุรกิจที่สามารถทำเงินให้อย่างมหาศาลแต่อย่างใด เหมือนน้ำซึมบ่อทรายมากกว่า  และเวลานี้ยิ่งเป็นเครื่องพิสูจน์ได้ว่า เขาทำรีสอร์ตเพื่อจะเป็นสถานที่พักอาศัยไปในตัว มันจะกลายเป็นแหล่งพักพิงใช้ชีวิตอย่างที่เขาต้องการ

การที่เศรษฐกิจของประเทศกำลังจมดิ่ง ความจริงมันก็เป็นกันทั้งโลกนั่นแหละ ยิ่งยืนยันได้ว่าเขาสามารถอยู่ได้ท่ามกลางความกระเบียดกระเสียร หลายสิ่งอย่างต้องลงมือมาทำด้วยตัวเอง จากที่เคยใช้งานลูกน้อง

ตอนนี้อะไรที่ไม่เคยทำก็ได้ทำ และอะไรที่ไม่เคยได้เห็นก็ได้เห็น

อย่างช่วงแดดร่มลมตกวันนี้...

รีสอร์ตทุกหลังว่างเปล่า ไม่มีใครเข้ามาใช้บริการ ไม่ว่าจะขาประจำหรือขาจร อธิปเดินสำรวจพื้นที่รีสอร์ตของตัวเอง แต่ในระหว่างที่กำลังเดินไปยังรีสอร์ตหลังหนึ่ง กลับต้องชะงักเท้าเพราะเสียงที่แว่วได้ยินออกมาอย่างชัดเจน

นั่นมันเสียงของปลาภรรยาคนสวยของลุงหวันนี่!

อธิปเป็นเพียงมนุษย์ปุถุชนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น อดใจเอาไว้ไม่ไหว ขยับก้าวเข้าไปให้ใกล้ที่สุด

บริเวณด้านหลังรีสอร์ต เป็นจุดอาบน้ำแบบเอาท์ดอร์ ภาพที่เห็นก็คือ...

ร่างกำยำบึกบึนของลุงหวันกำลังคุกเข่า โดยมีร่างของปลาเขย่งทาบทับเข้าหาใบหน้าของลุงหวัน ผิวขาวจนเรืองแสงบางส่วนมีริ้วรอยการบีบขยำ

อธิปกลืนน้ำลายเหนียวคอ จ้องเขม็งไปที่ภาพนั้นด้วยความรู้สึกอันจากจะอธิบาย เพราะไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าลุงหวันจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ ไม่สงสัยเลยว่าทำเอาจึงมัดใจภรรยาสาวอย่างปลาชนิดอยู่หมัด

“อ๋อยยยย  ผัวขา”

เสียงของปลา ใบหน้าสวยเซ็กซ์หงายแหงน มือจิกลงไปบนศีรษะของลุงหวัน พร้อมกับร่อนเอวบดเข้าหาปากของแก

อธิปต้องหลบเข้ามุม ปักหลักมองเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นต้องเรียกว่าจะ...จะ คาตา

ลิ้นของลุงหวันล้วงลึกเข้าไปในโพรงสวาทของปลา ปากของแกบดขยี้บนเนื้อนุ่ม ๆ เพิ่งได้เห็นชัด ๆ ตอนนี้เองว่าเนินสวาทของปลาเกลี้ยงเกลาไม่มีเส้นไหมแม้แต่เส้นเดียว

งดงามอล่างฉ่าง

เม็ดเสียวของเธอกำลังถูกดูด เสียงของปลาสั่นพร่า เอวของเธอร่อนไม่หยุด

ลุงหวันเลื่อนมือขึ้นไปบีบเต้านมของปลา ขยี้สองข้างด้วยนิ้วมองเห็นริ้วรอยแดงชัดเจน

“ผัวจ๋า”

ร่างเปลือยยังดิ้นพล่าน บดเนินเข้าหาใบหน้าของสามีสูงวัยด้วยอารมณ์รุ่มร้อนสุดเหวี่ยง...

 

อธิปผละออกมาจากภาพนั้น หัวใจยังเต้นรัวไม่หยุด อารมณ์ปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก นานแล้วสินะที่เขาไม่เคยได้เห็นภาพอะไรแบบนี้ นับตั้งแต่เข็ดขยาดกับความรักครั้งสุดท้ายของตัวเอง ทุกคนต่างมีอดีตเอาไว้ให้ถวิลหากันทั้งนั้น แต่สำหรับเขามีอดีตเอาไว้เพื่อจะลืม หาก...ยังลืมไม่ได้

พยายามสลัดภาพอันเร่าร้อนระหว่างลุงหวันกับปลาให้หลุดออกไปจากหัวก็ยังไม่สำเร็จ นึกไม่ถึงจริง ๆว่าลุงหวันจะสุดยอดถึงเพียงนี้

แต่ก็คงไม่แปลกอะไรที่ลุงหวันจะสามารถครองใจสาวปลาเอาไว้ได้

ก่อนหน้านี้ อธิปไม่ได้ละลาบละล้วงเข้าไปในชีวิตของใคร เขากับลุงหวันพูดคุยกันธรรมดา ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับเรื่องงานในรีสอร์ตมากกว่า

อธิปไม่ได้สังเกตตั้งแต่แรกว่า ปลาสบตากับเขาด้วยประกายตาอย่างมีความหมาย

เพียงแค่คิดถึง เรือนร่างขาวโพลน  เนินสวาทไร้ขนที่กำลังบดเข้าหาปากของลุงหวัน อธิปถึงกับต้องสาดบรั่นดีผ่านลำคอ ด้วยความรู้สึกอันประหลาดล้ำ

“คุณอธิปครับ”

เสียงลุงหวันเรียก

“อ้าวลุง”

เขาเดินออกไปรับ เห็นลุงหวันเดินเข้ามาหา น่าแปลก แต่งตัวเหมือนกำลังจะออกไปไหน มีกระเป๋าเสื้อผ้าด้วย

“ลุงจะไปไหนครับเนี่ย”

“ต้องรบกวนคุณอธิปหน่อยละครับ”

“เรื่อง”

“ผมมีความจำเป็นต้องกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ผมไปคนเดียวครับ ปลาคงอยู่ช่วยงานคุณที่นี่”

“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ” อธิปถาม

“นิดหน่อยครับ ผมคงต้องรบกวนคุณอธิปเรื่องเบิกเงินด้วยนะครับ”

“ได้เลยครับ”

อธิปไม่ได้ขาดแคลนเงินสดหรอก เขามีหลายก๊อกเตรียมเอาไว้เสมอ  จึงหยิบมาส่งให้กับลุงหวัน

“จะเดินทางเลยหรือครับ”

“ใช่ครับ เดี๋ยวให้ปลาขี่มอเตอร์ไซค์ไปส่งที่ท่ารถ”

“นี่ค่ำแล้วนะครับ”

“ไม่เป็นไรครับ”

ลุงหวันรับเงินแล้วหมุนร่างก้าวออกไป สักครู่จึงได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ คนขับขี่ก็คือปลาภรรยายังสาวของลุงหวันนั่นเอง

อธิปค่อนข้างคุ้นชินและชอบกับบรรยากาศอันสงบของรีสอร์ต ความจริงต่อให้ภาวะเศรษฐกิจเป็นแบบนี้อีกยาวนาน แขกไม่แวะเวียนเข้ามาพักคึกคักเหมือนเดิม เขาก็คงต้องอยู่ต่อไป อาจจะปรับเปลี่ยนบ้างอะไรบ้าง

ลุงหวันไม่อยู่ แสดงว่าทั้งรีสอร์ตเหลือเพียงแค่เขากับปลาเท่านั้น

อธิปดื่มอีกหลายแก้ว หน้าแดงเข้ม ตึง ๆ

ความจริงเขาไม่เคยคิดอะไรกับปลา ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำว่า เวลาปลาคุยกับเขา สายตาของเธอที่มองเขา มันไม่ใช่สายตาอย่างลูกน้องหรอก เหมือนจะมีความหมายมากกว่านั้น

ลุงหวันจะรู้เรื่องนี้หรือเปล่า? ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่เชื่อเถอะว่าลุงหวันวัยขนาดนี้แล้วน่าจะดูออก เพียงแต่จะด้วยเหตุผลอะไรถึงปล่อยให้ปลาเป็นแบบนี้

แต่จะว่าไป คงไม่เฉพาะอธิปหรอกมั้ง

แววตาของปลาเป็นประกายเสมอเวลาเจอผู้!

 

ค่ำคืนย่างกรายเข้ามา รีสอร์ตที่ไม่มีแขกเข้ามาพักก็เข้าสู่ภาวะความสงบเงียบเหมือนเช่นคืนก่อน ตอนที่มอเตอร์ไซค์ของปลาแล่นกลับเข้ามายังได้ยินชัดเจน

อธิปโงหัวขึ้นจากที่นอน เขาเมา หลับไป ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการหิว มันไม่ใช่เรื่องที่ผิดปกติอะไร

ความเหงา เปล่าเปลี่ยวเดียวดายหรือ ไม่หรอก เขาลืมไปหมดแล้ว

ความรักไม่ได้มีอยู่จริงหรอก ผู้หญิงที่ไหนจะมาทนกับคนที่ไม่เหลืออะไร ก็แค่รีสอร์ตเล็ก ๆ ทำรายได้แค่จะเลี้ยงตัวเองยังยาก

ถึงกระนั้นก็ยังเผลอนึกถึงความรักครั้งสุดท้ายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต

แน่นอน อธิปเคยมี

แต่มันได้กลายเป็นอดีตไปเรียบร้อยแล้ว

อันที่จริง ถ้าหากจะมีรักแท้ ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องเงินทองเข้ามาเกี่ยวข้องหรอก ก็ดูตัวอย่างลุงหวันกับปลาสิ ลุงหวันผู้ไม่มีอะไรเลยในชีวิต กลับสามารถครอบครองหัวใจของภรรยายังสาวเอาไว้ได้

ให้ตายเถอะเมื่อนึกถึงจังหวะรักของทั้งคู่ อธิปถึงกับคอแห้ง ภาพของปลาที่ขึ้นบดเนินเข้าหาปากของลุงหวันยังกระจ่างชัด

ไม่น่าเชื่อว่าจะมีผู้หญิงร่านร้อนเด็ดสะระตี่แบบนี้หลงเหลือ

ผู้ชายสูงวัยที่เต็มไปด้วยลำหักลำโค่น

ก๊อก ๆ ๆ

มีเสียงเคาะประตู ปื้นคิ้วหนาของอธิปขมวดย่น

“ใครน่ะ”

“ปลาเองค่ะ”

“ปลา”

หลุดปากอุทานเสียงเบาหวิว ภาพเปลือยของเธอที่ขึ้นไปคร่อมขย่มเหนือใบหน้าของลุงหวัน หายวับไปในบัดดล

“มีอะไรหรือเปล่า”

“ปลาไม่กล้านอนคนเดียวค่ะ”

“อะไรนะ”

เสียงของอธิปแหบพร่า ภาพของปลาที่ขึ้นไปบดเนินอยู่บนใบหน้าของลุงหวันผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้งจนได้

“จริง ๆ ค่ะคุณอธิป ปลากลัวจริง ๆ เมื่อกี้ปลาได้ยินเสียงผิดปกติด้วยค่ะ”

น้ำเสียงของปลาเหมือนกับหวาดหวั่นพรั่นพรึงจริง ๆ จนสามารถสัมผัสได้ 

อธิปขยับไปถอดกลอน

ร่างที่ยืนอยู่ตรงหน้า อวบอัด งดงามเย้ายวนใจอยู่ในชุดนอน เขาเองไม่เคยสังเกตเหมือนกันว่าเวลาปลาอยู่ในชุดนอน เธอจะเต็มไปด้วยความเซ็กซี่ถึงเพียงนี้

ชุดนอนแบบกระโปรงยาวเนื้อผ้าบาง สายเดี่ยว

เนินเต้าอวบอิ่ม ไหวสะเทิ้นตามจังหวะการหายใจของเธอ อะไรไม่ว่า กลิ่นหอมบางเบาที่แตะจมูกของอธิปแทบจะในบัดดลทันใด

ใบหน้าของปลาไม่ได้แต่งแต้ม จึงเห็นได้ว่าเธอเป็นผู้หญิงที่มีผิวพรรณดีเหลือเกิน สาว ๆ อาจจะต้องยอมแพ้เสียด้วย

มันเป็นช่วงเวลาเพียงนิดเดียว และระยะห่างระหว่างอธิปกับปลาก็เพียงแค่เอื้อมมือถึง เขาเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าสถานการณ์จะเลยเถิด จึงไม่ทันได้ระวังมาก

จู่ ๆ ปลาผวาเข้าสวมกอดร่างของเขา

“คุณอธิปขา ปลา...ปลากลัวค่ะ”

“โอ๊ะ!”

หน้าอกหน้าใจนุ่มหยุ่นนาบสัมผัสกับแผงอกกำยำของอธิป นาบแรกนั้นทำเอาอธิปถึงกับขนลุกซู่ กลิ่นกายหอมกรุ่นของปลากำลังจะทำให้เขาเกิดอาการปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูก

“คุณปลา ปล่อยเถอะ มันไม่ดี”

ขยับถอยหลังเข้าไปในห้อง ประตูปิดลงเพราะเท้าของปลาที่เป็นคนรุนปิดด้วยตัวเองอย่างรู้งาน

ร่างของอธิปถอยหลังไปที่เตียง แล้วด้วยจังหวะของปลา จึงทำให้เขาปล่อยร่างนั่งลง ก่อนจะไถลหงายแผ่นหลังราบกับพื้น

ปลาประกบทันที

เสียงลมหายใจของปลาดังรุนแรง แต่มันก็ไม่ได้ดังน้อยไปกว่าอธิป

เวลาอธิปมีเพียงแค่เสื้อยืดตัวใหญ่โคร่งของเขา ท่อนล่างใส่ขาสั้นก็จริง แต่...ด้วยนิสัยที่ไม่ค่อยอยากใส่กางเกงในเพราะมันอึดอัด จึงทำให้เวลานี้กลับจะสร้างความยุ่งยากให้กับเขามากกว่าเดิม

อธิปไม่เคยระแวดระวังเรื่องในลักษณะนี้ โดยเฉพาะกับปลา เขาไม่ได้คาดคิดเอาไว้ล่วงหน้าว่าจะมีกรณีนี้เกิดขึ้น

จะแก้ไขได้อย่างไรในเมื่อตอนนี้ร่างของปลาบดนาบอยู่เหนือร่างของเขา

มือเรียวนุ่มของปลากำลังสอดเข้าไปในเสื้อยืดของอธิป และสัมผัสกับแผงอก นิ้วกำลังละเลงเข้าบนจุกนมของอธิป มันแข็งเป็นไตขึ้นมาในทันที เพราะ...ความห่างเหิน

อธิปหนุ่มใหญ่ผู้ยังมีร่างกายแข็งแรง ทว่าที่ผ่านมาดูเหมือนว่าได้ปล่อยปละละเลยในเรื่องความรัก จนกระทั่งวินาที

ลมหายใจของอธิปร้อนผ่าว วูบวาบ ตารางนิ้วของร่างกายกำลังถูกทดสอบจากการบดนาบลูบไล้ สัมผัสอย่างเร่าร้อน

“คุณอธิปขา ปลาต้องการค่ะ”

ริมฝีปากของปลาเลื่อนมาที่ปากของอธิป แล้วกดนาบนาบทาบลงไป นิ้วที่กำลังลูบสัมผัสอยู่ที่แผงอกก็ขยับเลื่อน ลูบไล้ไม่หยุดหย่อน

ปากหอมกรุ่นของปลาไม่ยอมถอยออกห่างจากปากของอธิป

เขาพยายามเบือนหน้าหนี แต่สุดท้าย กลับหนีไม่ออก ริมฝีปากหอมกรุ่นของปลากำลังทำให้เขาไม่มีทางเลือกเป็นอย่างอื่น

ลิ้นของปลาแทรกเข้าสู่ริมฝีปากของเขาแล้วเกี่ยวเอาลิ้นของเขาเหมือนงูตัวที่กำลังเร่าร้อนในฤดูกาลผสมพันธุ์

เลี่ยงไม่ได้ หลีกไม่พ้น

จังหวะการเต้นของหัวใจกระชั้นถี่รุนแรง จังหวะการรัวของหัวใจหนักหน่วงอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

“อืมมม์”

เสียงของอธิป

เอ็นกลางลำตัวของเขาตื่นตัวตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มาเจอจู่โจมชนิดถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ มีหรือจะสามารถสะกดอดกลั้นเอาไว้ได้

ความช่ำชองของปลา สามารถทำลายอาการขัดขืนของอธิปได้ภายในพริบตา

เนื้อนวลนุ่มสัมผัสบนความแข็งแกร่งของความเป็นชาย ท่อนบน กลางลำตัว เรียวขา ลิ้นที่กำลังเกี่ยวลิ้น

เสียงลมหายใจ เสียงครางของอธิป

แท่งลำผงาดลุก  บดกับเนื้ออูมกลางหน้าขาของปลา

ปลาไม่ใช่ผู้หญิงไร้เดียงสา แต่เป็นผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อน ซึ่งจำเป็นต้องมีคนเติมเต็มให้อยู่ตลอดเวลา

ไม่เคยมีเว้นแม้แต่วันเดียว

กระทั่งในช่วงเวลาวันนั้นของเดือน เธอก็ยังสามารถปลดปล่อยได้อย่างเร่าร้อน

อธิป....ผู้ห่างเหิน จะว่าไปก็กลายเป็นเสือหิวได้เหมือนกัน แท่งเอ็นเวลานี้แข็งผงาด อัดแน่นไปด้วยน้ำกามที่พร้อมจะระเบิดออกมา

น้ำกามอัดแน่นมากมายเพียงใด เพียงการบดสัมผัสอยู่ภายนอกก็ผงาด เมือกเยิ้ม ๆ ซึมออกมาจากรูปล่อยกระสุนฉ่ำชุ่มแล้วละ

ปลาเคลื่อนไหวบนเรือนกายกำยำแข็งแรงของอธิปอย่างเร่าร้อนลุ่มหลง

“คุณอธิปขา น่าเอาเหลือเกิน”

เสียงวาบหวิววาบหวามของปลา

เธอถอนปาก ขยับลุก เปลื้องชุดนอนออก ความงดงามของวัยปรากฏเต็มสองคลองจักษุของอธิป เขาเบิกตากว้าง เหมือนไม่เคยพบเคยเห็น

สองเต้าขาว ๆ อวบอิ่ม คล้อยลงบ้างตามแรงโน้มถ่วงของโลก จุกเป็นสีน้ำตาล เวลานี้รอบ ๆ จุกเป็นรอยตะปุ่มตะป่ำเพราะอารมณ์ซ่านเสียวของเธอ

แววตาของปลาเหมือนจะกลืนกินร่างของอธิป เย้ายวน

เธอถอดเสื้อยืดของเขาหลุดออกไป หลังจากนั้นก็คว่ำหน้าประกบเข้าหาจุกนมบนแผงอกกำยำของเขาทันที

“อู้วว์”

อธิปสะท้านเฮือกกับลีลาเล้าโลมของปลา เวลานี้มันจะยังมีอะไรเหลือในความรู้สึกนึกคิดบ้างละ นอกจากตัณหา

น้ำกามซึม เล็ดลอดความเหนียวเยิ้มออกมาอยู่ตลอดเวลา

แท่งถูกบดด้วยเนื้ออูมกลางหน้าขาของเธอ

ปลาไม่ได้เร่งรีบ แต่เหมือนจะเติมอุณหภูมิความเร่าร้อนลงไปเรื่อย ๆ  เธอสลับดูดนมของเขา เลื่อนตัวลงไปที่หน้าท้อง

จมูกซุกไซ้สัมผัสปลุกเร้าตัณหาราคะของเขาให้ทวีลุกโชน

เสียงของอธิปเวลานี้ยอมจำนนแล้วทุกอย่าง อารมณ์ตื่นเพริดกระเจิดกระเจิง ปุ่มกระสันเสียวทั่วร่างถูกปลุกให้ตื่นด้วยลีลาระดับนางพญาของเธอ

ปลาเลื่อนลงไปถึงกลางหน้าขา

มือเรียวนุ่มขยับอยู่ที่เป้ากางเกง สักพักก็รูดหลุดออกไป

“โอ้ววว์ คุณอธิปขา ทำไมมัน...”

ดวงตาของปลาเบิกกว้าง แววตาของเธอเหมือนเต็มไปด้วยแรงปรารถนาที่คุโชนซ่อนเร้นมานาน เธอคงอยากจะกินอธิปมานานแล้วละ เพิ่งจะมีโอกาส

อธิปเองก็กลืนน้ำลายเหนียวคอไปเหมือนกัน เพราะรูปร่างเปลือยเปล่าปลาที่นั่งคร่อมอยู่เหนือร่างของเขา

เขาผงกหัวลุกขึ้น มองความงดงามของเธอ

ปลาขยับถอยหลัง ก้มลงเข้าหาแท่งเอ็น ใช้มือรวบขยับรูด เปลือกห่อหุ้มปลาถอกขยับตามการรูดของมือนุ่ม

เผยผิวหนังเต่งตึง น้ำเมือกเยิ้มหลั่งออกมาเพราะความเสียวของเขา

อธิปสูดปาก หน้าท้องเกร็ง พยายามขมิบก้นช่วยเพื่อไม่ให้เสียวซ่านเสียจนต้องปล่อยให้น้ำกามทะลักออกมาก่อนเวลาอันควร

เวลานี้ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลอีกแล้วละ อะไรจะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิดต่อไป

ปลาก้มหน้าเข้าใกล้แท่ง อ้าปากครอบ

ปลาเริ่มต้นด้วยความรุนแรง รูดแท่งที่กำลังหื่นกระหายสุด ๆ ของอธิปด้วยริมฝีปากของเธอ อธิปเอื้อมมือลงไปตะปบลงบนศีรษะของเธอ เผลอตัวออกแรงกด

“อู้ววว”

น้ำเสียงที่ดังเล็ดลอดออกมา ไม่หลงเหลือความเป็นอธิปผู้ค่อนข้างเคร่งขรึมแต่อย่างใด เขาก็แค่หนุ่มใหญ่ที่ห่างเหินเปล่าเปลี่ยวมานานธรรมดา ๆ คนหนึ่งเท่านั้น

แต่แล้ว....

มือถือของอธิปดังขึ้น ถึงกับตื่นเพริด คว้ามาดูหน้าจอแล้วพบว่าเป็นเบอร์ของ...ลุงหวัน!

สีหน้าของอธิปเปลี่ยนไป พยายามจะขยับออกห่างจากปลา แต่เธอก็ไม่ยินยอมง่าย ๆ ยังคงโม้กต่อด้วยลีลาอันเร่าร้อนช่ำชองเชิงกาม

“ลุงหวันโทรมา”

อธิปหลุดปาก

“คะ”

ปลาชะงักนิดหนึ่ง ถอนปากออกแกนเอ็นของอธิป แต่มือยังกำและขยับรูดเหมือนเป็นอวัยวะที่หลงเหลือเกินเกิน

“ลุงหวัน!”

เธอยิ้มนิดหนึ่ง ก่อนจะก้มหน้าเข้าหาแท่งของอธิป แล้วโม้กต่อ

เสียงมือถือยังดังต่อไปจนกระทั่งเงียบลงเอง

แท่งเอ็นยังคับปากของปลา เธอไม่ปล่อยให้ใครมาขัดขวางได้ง่าย ๆ

“ทำไมไม่รับล่ะคะ”

ปลาคงสงสารที่เห็นสีหน้าของอธิปเจื่อนไปถนัด สถานการณ์เวลานี้ไม่ต่างอะไรกับการเอาคอไปวางอยู่บนเขียงชัด ๆ

ปลาไม่ใช่ผู้หญิงไร้คู่ เธอคือเมียของลุงหวัน นั่นหมายความว่าเขาไม่มีสิทธิ์ใด ๆ ทั้งนั้น

ตอนนี้จึงเท่ากับว่า เหมือนตายไปแล้วครึ่งตัว

“ปลา ผมว่า...”

“อย่าค่ะ ปลากำลังโม้กมัน ๆ อย่าดื้อสิคะ”

เสียงมือถือดังขึ้นอีกครั้ง

“ปลา”

“รับเถอะค่ะ คุยไป”

“แต่...”

“ขืนไม่รับพี่หวันจะสงสัยเอานะคะ ปลาลืมบอกคุณไปว่าพี่หวันหึงแรงด้วย มีประวัติบางอย่างที่คุณอธิปไม่ทราบมาก่อน”

ปลาอธิบายด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่อธิปนี่สิ อยากกลั้นใจตายเสียเดี๋ยวนั้น นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นสักนิดเดียว เรื่องของเรื่อง เขาไม่ควรเข้ามายุ่งกับเธอตั้งแต่แรก หรือปล่อยให้เธอได้เข้าใกล้ถึงตัวจนแก้ไขอะไรไม่ได้อย่างขณะนี้

โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเขาเอง

“สรุปว่าผมต้องรับ”

“ค่ะ รับ แล้วคุยไปธรรมดา”

อธิปไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องกดรับสาย

“ว่าไงครับลุง”

พยายามตั้งสติรักษาระดับเสียงให้เป็นปกติ

“ผมต้องถูกกักตัวครับ”

เสียงลุงหวันตอบกลับมา

“แล้วเป็นไงบ้างที่โน่น”

“ก็ไม่มีอะไรครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

“ที่รีสอร์ตไม่มีลูกค้าหรอกครับลุง ไม่ต้องเป็นห่วง”

ท่าทางของปลา ตอนที่อธิปคุยสายกับลุงหวัน ดูเหมือนว่าเธอจะยิ่งมีอารมณ์ ปากของหญิงสาวครอบครูดไปกับแท่งเอ็น  มือเรียวขยับรูดรัว ๆ บางครั้งถอนปากออก จ้องมองแท่งที่กำลังตั้งชันอย่างหลงใหล และใช้ลิ้นลากเลียไปบนความยาว

จุดที่ปลาค่อนข้างเน้นเป็นพิเศษก็คือในรูที่มีน้ำเหนียวเยิ้มออกมา ปลายลิ้นฉกลงไปแล้วไล้วน