บทที่ 461 อัมบราส

ด้วยสถานการณ์ปัจจุบันลู่หยางไม่สามารถนิ่งนอนใจได้จนกว่าเขาจะกำจัดหวังเถิงออกจากเกม เพราะถ้าหากเขาเปิดให้บริการป้อมปราการและถูกศัตรูซุ่มโจมตีจากทั้งด้านนอกและทางด้านในป้อมปราการในเวลากลางคืน ในเวลานั้นการป้องกันป้อมปราการก็จะกลายเป็นเรื่องที่ยากลำบาก

พอคิดถึงหวังเถิงมันก็ทำให้ลู่หยางหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น หลังจากที่เขาวางสายไปแล้วเขาก็เริ่มเร่งความเร็วเพื่อทำภารกิจของตัวเอง