ความใจอ่อนของน้ำ

“ค่ำคืนนั้นเฟไปส่งน้ำที่พัก

 

ขณะที่เฟขับรถไปส่งน้ำ

 

“เฟ...คุณจะยอมรับได้จริงๆ ไหม ถ้าวันหนึ่งฉันเป็นฝ่ายที่ทำให้คุณเจ็บปวด?”

 

น้ำเอ่อยถามขึ้นท่ามกลางความเยียบ

 

เฟที่ขับรถอยู่ตอบด้วยเสียงหนักแน่น “ฉันไม่ได้รักคุณเพราะหวังว่าทุกอย่างจะสมบูรณ์แบบ ฉันรักคุณเพราะคุณคือคุณ แม้ในวันที่เราต้องเจ็บปวด ฉันก็จะยังรักคุณอยู่”

 

เฟเห็นน้ำนั่งตัวแข็ง เธอเลยแวะจอดรถข้างทาง แล้วดึงน้ำเข้ามากอด

 

ถึงแม้ตอนนี้ฝนตกอากาศจะหนาว แต่ทำให้หัวใจน้ำอบอุ่น

 

"ถ้าอย่างนั้น ได้โปรดอย่าปล่อยฉันไปและฉันจะอยู่กับคุณเสมอที่ต้องการ” น้ำกระซิบข้างหูเฟ แล้วกอดเฟแน่นกว่าเดิม

 

“ฉันสัญญาค่ะ” เฟตอบ

 

คืนนั้น 

 

 น้ำตัดสินใจบอกความในใจกับเฟที่รอเธออยู่เสมอ

 

“เฟ...ฉันยอมแพ้แล้วค่ะ ยอมแพ้ให้กับความดื้อของคุณ” น้ำพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

 

เฟกระซิบตอบ “ไม่ใช่ความดื้อหรอกค่ะ...มันคือความรัก”และการไม่ยอมแพ้

 

จบบทสนทนา

 

 เฟก็ดึงน้ำเข้ามาจูบ น้ำตอบรับด้วยความเต็มใจ

 

หลังจากน้ำยอมคบกับเฟ ทั้งคู่ก็ค่อยๆ สร้างความสัมพันธ์ที่มั่นคงและเปี่ยมด้วยความเข้าใจ เฟไม่เพียงช่วยให้น้ำเห็นคุณค่าในตัวเอง แต่ยังสนับสนุนให้เธอกล้าที่จะทำในสิ่งที่อยากทำ

 

ในวันหนึ่งที่อากาศสดสัย เฟพาน้ำไปยังสวนสาธารณะที่ทั้ง 2 เจอกันเป็นครั้งแรก น้ำรู้สึกถึงกลิ่นหอมของดอกไม้และเสียงนกร้อง เธอยิ้มและกล่าวด้วยน้ำเสียงเบา “ขอบคุณนะคะเฟ ที่ไม่ยอมปล่อยฉันไป”

 

เฟจับมือน้ำและบีบเบาๆ “น้ำคะ... ฉันไม่ได้แค่รักคุณที่คุณเป็นแบบนี้ แต่ฉันรักทุกอย่างที่คุณเป็น ไม่ว่ามันจะเปลี่ยนแปลงไปยังไงก็ตาม”

 

น้ำหัวเราะเบาๆ พร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีจางๆ “คุณพูดแบบนี้ตลอดเลยนะเฟ...” 

 

“เพราะมันคือความจริงค่ะ” เฟพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

ชีวิตของน้ำและเฟเดินไปข้างหน้าด้วยการสนับสนุนซึ่งกันและกัน ไม่ใช่แค่เฟที่เป็นแสงสว่างให้น้ำ แต่ตัวน้ำเองก็กลายเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้เฟเชื่อมั่นในความรักที่ไร้เงื่อนไข

 

ในค่ำคืนนี้เฟก็อยู่ที่ห้องของน้ำ หลังจากที่เฟบอกความในใจและน้ำตอบรับความรู้สึก

 

 ทั้งสองนั่งคุยกันบนฟูกเล็กๆ เฟมองดูน้ำฟังเธออย่างตั้งใจ

 

"น้ำ"

 

"ฉันขออยู่แบบนี้อีกนานๆ ได้ไหม" เฟพูดด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น น้ำรู้สึกได้ถึงมือของเฟที่เอื้อมมาจับมือเธอ  

 

"คุณจะอยู่ที่นี่ทั้งคืนก็ได้นี่คะ" น้ำพูดยิ้มๆ  

 

"น้ำ..." เฟเรียกชื่อเธอเบาๆ  

 

"คะ?" น้ำตอบกลับ น้ำเสียงของเธอสั่นเล็กน้อยเพราะสัมผัสได้ถึงระยะห่างที่แทบไม่มีอยู่ของเฟ  

 

เฟจับมือน้ำไว้แน่น สัมผัสอุ่นจากฝ่ามือทำให้น้ำรู้สึกปลอดภัย

 

 "ฉันรู้สึกอยากอยู่กับเธอใกล้ชิดเธอ"

 

น้ำยิ้มบางๆ และหัวเราะเบาๆ "พูดอะไรแบบนั้นคะ..."  

 

เฟก้มหน้าลงจนใกล้กับน้ำ ใบหน้าของพวกเธอแทบจะชิดกัน เฟยกมือขึ้นมาแตะที่แก้มของน้ำอย่างแผ่วเบา "ฉันอยากให้คุณรับรู้ว่าความรู้สึกของฉันจริงแท้"  

 

ก่อนที่น้ำจะตอบอะไร เฟก็ก้มลงจูบริมฝีปากของเธออย่างช้าๆ สัมผัสนั้นอ่อนโยนและลึกซึ้ง น้ำรู้สึกถึงหัวใจตัวเองที่เต้นเร็ว ถึงแม้เธอจะจูบกับเฟหลายครั้งแล้ว แต่มันก็ยังตื่นเต้นทุกครั้ง

 

เมื่อริมฝีปากของพวกเธอแยกออก เฟสบตาน้ำ แม้ว่าเธอจะมองไม่เห็น แต่เธอก็รับรู้ถึงความรู้สึกผ่านน้ำเสียง "คุณรู้ไหม... ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย"  

 

เฟยิ้มและยกมือน้ำขึ้นมาจูบที่หลังมือ "ฉันก็เหมือนกัน คุณคือคนเดียวที่ทำให้ฉันรู้ว่ารักเป็นยังไง"  

 

เฟขยับตัวใกล้ขึ้น น้ำสัมผัสได้ถึงลมหายใจและกลิ่นหอมที่อยู่บนตัวเฟ

 

 เธอไม่ปฏิเสธและปล่อยให้เฟสัมผัสเธออย่างช้าๆ ทุกการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยความอบอุ่นและความรู้สึก  

 

เฟจูบเธออีกครั้ง ครั้งนี้ยาวนานและลึกซึ้งกว่าเดิม น้ำสัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดที่พาให้ทั้งสองคนหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว  

 

เฟหัวเราะเบาๆ ก่อนจะยื่นมือไปดึงน้ำเข้ามากอดแล้วสัมผัสแก้มของน้ำ ปลายนิ้วของเธอลูบเบาๆ บนผิวแก้ม น้ำไม่ได้ขยับหนีแต่รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงเกินควบคุม  

 

"คุณรู้ไหมว่าเวลาอยู่ใกล้คุณฉันมีความสุขมาก" 

 

เฟพูดพร้อมประกบลิมฝีปากของน้ำ

 

น้ำเริ่มรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเฟที่อยู่ใกล้มากจนแทบชิด เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่เสียงของเธอกลับติดอยู่ในลำคอ  

 

 การจูบครั้งนี้ไม่ได้รีบร้อนหรือเร่าร้อน แต่เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความหมาย น้ำใจเต้นแรง

 

 เธอรับรู้ได้ถึงความรักที่เฟส่งผ่านมา  

 

หลังจากที่เฟถอนจูบ เธอจับมือของน้ำไว้แน่น "ฉันอยากให้คุณเชื่อว่าทุกอย่างที่ฉันทำให้คุณมาจากใจจริง ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครมาก่อนเลย"  

 

น้ำรู้สึกถึงความอุ่นในอก น้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว "ฉันไม่เคยคิดว่าจะมีใครรักฉันได้จริง

 

เฟมองดูน้ำด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก "คุณไม่จำเป็นต้องสงสัยอะไรเลย ฉันอยู่ตรงนี้เพื่อคุณ และจะอยู่เสมอ"  

 

เฟค่อยๆ จูบร่างกายของทั้งสองแนบชิดกันมากขึ้น

 

 ความใกล้ชิดระหว่างพวกเธอทำให้อารมณ์เริ่มเข้มข้นขึ้น น้ำปล่อยให้เฟลูบไล้ตามเรือนร่างของเธอและสัมผัสเธอด้วยความอ่อนโยน   แต่ทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่สะดวก

 

ลิมฝีปากเฟค่อยๆ เรื่อนลงมาตามคอของน้ำ

 

สัมผัสที่ทำให้น้ำต้องหลับตาแน่น หัวใจเต้นรัวราวกับกลัวเฟจะได้ยิน น้ำสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยนและการดูแลของเฟในทุกสัมผัส  

 

"น้ำ..." เฟเรียกชื่อเธออีกครั้งในขณะที่ยังอยู่ใกล้  

 

"คะ?" น้ำตอบกลับอย่างแผ่วเบา ราวกับกลัวว่าถ้าพูดเสียงดังเกินไป ช่วงเวลานี้จะหายไป  

 

เฟจูบเธออีกครั้ง ครั้งนี้ยาวนานและลึกซึ้งกว่าเดิม น้ำตอบรับจูบนั้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ แต่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน  

 

"ฉันรักคุณ" เฟกระซิบชิดหูน้ำ ก่อนจะซุกหน้าลงบนไหล่ของเธอ  

 

"ฉันก็รักคุณ..." น้ำตอบกลับด้วยเสียงแผ่วเบา  

 

คืนนั้น พวกเธอไม่ได้แยกจากกันเลย สัมผัสที่เต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น และความจริงใจทำให้พวกเธอเชื่อมั่นว่าความสัมพันธ์นี้จะไม่มีสิ่งใดมาพรากไปได้  

 

 ทั้งสองไม่ได้ทำมากกว่าจูบและพูดอะไรกันมากนัก แต่น้ำรู้ดีว่าหัวใจของเธอไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว