บทที่ 146 สอนเทคนิคย่อเวท

สัญญาที่ซุนหยูเซ็นลงไปไม่ใช่สัญญาธรรมดาแต่เป็นสัญญาที่มีระยะเวลาถึง 3 ปี หรือมันอาจจะหมายความว่าใน 3 ปีข้างหน้าซุนหยูกับพวกฉิงชางจะต้องอยู่กิลด์เดียวกันกับลู่หยางเท่านั้น ถึงแม้พวกเขาจะเปลี่ยนบัญชีเข้าร่วมเกม แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็จะไม่สามารถเข้าร่วมกิลด์อื่นได้

ลู่หยางมองไปทางซุนหยูและพวกฉิงชางก่อนจะพูดว่า

“ความจริงแล้วมันไม่ได้มีเพียงแค่นักเวทหรอกที่ใช้เทคนิคย่อเวทได้ แม้แต่พาลาดินหรือนักบวชก็ใช้เทคนิคนี้ได้เหมือนกัน ส่วนตัวฉันก็พอจะเข้าใจการย่อเวทของสองอาชีพนั้นอยู่บ้าง”

คำพูดนี้ทำให้ฉิงชางกับไนท์มูนเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง

“ของพวกเราก็มีเหรอ?!” ไนท์มูนถาม

“มีสิ” ลู่หยางตอบรับก่อนที่เขาจะหันหน้าไปมองทางเหมาชิว

“ในช่วงเลเวลนี้นักธนูก็มีสัตว์เลี้ยงตัวโกงอยู่ชนิดหนึ่งเหมือนกัน ถ้าหากคุณจับมันมาได้คุณก็สามารถสู้กับคนอื่นแบบ 1 ต่อ 3 ได้เลย”

“มันคือตัวอะไร? มันต้องไปจับที่ไหน?” เหมาชิวถามอย่างตื่นเต้น

สาเหตุส่วนใหญ่ที่ผู้เล่นเลือกอาชีพนักธนู นั่นก็เพราะมันเป็นอาชีพที่สามารถจับมอนสเตอร์มาเป็นสัตว์เลี้ยงได้ ดังนั้นสำหรับเหมาชิวแล้วคำพูดของลู่หยางจึงไม่ต่างไปจากเทคนิคการย่อสำหรับเอ็ม 16 เลย

ลู่หยางยังคงไม่ตอบคำถามแต่หันไปพูดกับเครซี่เบลดเสียก่อน

“ช่วงนี้ของเกมมันจะมีมีดเทพสำหรับโจรเล่มหนึ่งที่ชื่อว่าไวลด์เบลด โดยมันเป็นอาวุธระดับกึ่งตำนานเลเวล 30 และถ้าหากผู้เล่นทำตามข้อกำหนดพิเศษได้ ผู้เล่นก็จะสามารถสวมใส่มันได้ล่วงหน้า ที่สำคัญคือฉันรู้ว่าเราจะสามารถไปหามันมาได้จากที่ไหน”

ตอนแรกเครซี่เบลดคิดว่าเขาจะไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้ด้วย แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดของลู่หยาง ใบหน้าของเขาก็กลายเป็นสีแดงด้วยความตื่นเต้น

“มันมีอาวุธแบบนี้ด้วยเหรอ?” เครซี่เบลดถาม

“ลองดูนี่สิ” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับแชร์ค่าสถานะของคทาดีวายไฟร์สตาฟลงในแชทกลุ่ม

“ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงสร้างความเสียหายได้สูงแบบนี้ ที่แท้มันก็มีอาวุธแบบนี้อยู่ด้วย ว่าแต่หัวหน้าคุณได้รับอาวุธชิ้นนี้มาจากไหน?” เครซี่เบลดถามและเมื่อเขาได้เห็นอาวุธของลู่หยาง มันก็ทำให้คำพูดของอีกฝ่ายในก่อนหน้านี้มีความน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น

ลู่หยางมองแววตาของพวกฉิงชางก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายตัดสินใจที่จะติดตามเขาอย่างจริงจัง

“ไม่ต้องรีบร้อน เดี๋ยวฉันจะสอนเทคนิคย่อคาถาก่อน ส่วนเรื่องสัตว์เลี้ยงกับอาวุธค่อยไปหากันทีหลัง เดี๋ยวฉันจะใช้โอกาสนี้ไปหาคทาดีวายไฟร์สตาฟมาเพิ่มด้วย” ลู่หยางกล่าว

“ได้ครับหัวหน้า” เหมาชิวกล่าว

“หัวหน้าว่าไงก็ว่าตามนั้น” เครซี่เบลดตอบรับสหาย

“เอาตามที่หัวหน้าคิดได้เลยครับ” ฉิงชางกล่าวเสริม

ทุกคนต่างก็ตอบรับเป็นเสียงเดียวกัน เพราะหลังจากเดินทางด้วยกันพวกเขาก็ได้พบว่าลู่หยางเก่งกาจกว่าที่ทุกคนจินตนาการเอาไว้มาก ยิ่งไปกว่านั้นมันก็ไม่มีใครคิดว่าการเซ็นสัญญากับลู่หยางจะทำให้พวกเขาได้รับผลประโยชน์มากขนาดนี้

“หัวหน้ารีบสอนเทคนิคการย่อเวทให้พวกผมเถอะครับ ผมอยากจะยิงลูกไฟเป็นปืนกลเหมือนกับหัวหน้าบ้าง” เอ็ม 16 เร่งเร้า

ลู่หยางส่งเสียงหัวเราะพร้อมกับส่ายหัวไปมา จากนั้นเขาก็พูดว่า

“มันไม่ใช่เรื่องที่จะฝึกกันได้ง่าย ๆ แบบนั้นหรอก มานี่ฉันจะบอกเส้นทางการดึงพลังภายในร่างของนักเวทให้ ถ้าหากนายสามารถเรียนเทคนิคการย่อเวทไฟร์บอลได้ภายใน 1 อาทิตย์แค่นั้นก็ถือว่าเก่งมากแล้ว”

“มันยากขนาดนั้นเลยเหรอครับ?” เอ็ม 16 ถาม

“เดี๋ยวนายก็รู้เอง” ลู่หยางกล่าวก่อนที่จะเริ่มสอนเทคนิคการย่อเวท

10 นาทีผ่านไปเอ็ม 16 ก็หน้านิ่วคิ้วขมวด เพราะเขาไม่คิดเลยว่าการใช้โหมดอิสระของนักเวทประกอบกับการใช้เทคนิคย่อจะเป็นเรื่องที่ยากมากขนาดนี้

“เป็นไงบ้าง พอจะใช้การย่อได้บ้างหรือยัง?” เหมาชิวถาม

“มันยากมาก ฉันคงต้องกลับไปทบทวนอีกหลายรอบ อ๋อใช่! ฉิงชาง นายไปได้แล้วหัวหน้าบอกว่าจะสอนการย่อเวทโฮลี่ไลท์ให้นายเป็นคนต่อไป” เอ็ม 16 กล่าว

ฉิงชางพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปหาลู่หยาง และอีกใน 10 นาทีต่อมาเขาก็เดินกลับมาหาทุกคนด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสน

“มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?” ไนท์มูนถาม

“เดี๋ยวก็รู้เอง” ฉิงชางตอบพร้อมกับหัวเราะแห้ง ๆ

เหตุการณ์นี้ทำให้ไนท์มูนเต็มไปด้วยความแปลกใจ เพราะในบรรดาพวกเขาทั้งห้าคนฉิงชางถือได้ว่าเป็นคนที่แข็งแกร่งมากที่สุด หากอีกฝ่ายบอกว่าเทคนิคนี้เป็นเทคนิคที่ฝึกได้ยาก มันก็หมายความว่าเทคนิคการย่อเวทเป็นเทคนิคที่ฝึกฝนได้อย่างยากลำบากอย่างแน่นอน

10 นาทีผ่านไปลู่หยางก็พาไนท์มูนกลับมาหาทุกคน ซึ่งในระหว่างนี้ไนท์มูนก็ยังคงหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่ไม่หาย

“มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?” เหมาชิวถาม

“โคตรยาก!” ฉิงชาง, ไนท์มูนและเอ็ม 16 ต่างก็พูดขึ้นมาพร้อมกัน

“โอเค ๆ” เหมาชิวกล่าวพร้อมกับยกมือยอมแพ้

“เอาล่ะฉันสอนวิธีการโดยละเอียดให้กับพวกนายแล้ว หลังจากนี้พวกเรามาลงดันเจียนต่อกันดีกว่า หลังจากเคลียร์ดันเจียนเสร็จพวกเราจะไปหาชาโดว์ไดร์วูล์ฟให้กับเหมาชิวกับซุนหยู ระหว่างนี้พวกนายก็ฝึกใช้สกิลกันไปก่อน” ลู่หยางกล่าว

“ชาโดว์ไดร์วูล์ฟเหรอ? ชื่อมันฟังดูเท่มากเลย” ซุนหยูกล่าว

“ถ้างั้นพวกเราก็รีบ ๆ เคลียร์ดันเจียนกันเถอะ ฉันอดใจไม่ไหวแล้ว”

“แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน จะให้ฝึกสกิลอยู่เฉย ๆ มันก็ดูจะยากมากเกินไป” ฉิงชางกล่าว

ลู่หยางอดขำภายในใจขึ้นมาไม่ได้ เพราะต้องยอมรับว่าเทคนิคการย่อเวทเป็นเทคนิคที่ฝึกได้อย่างยากลำบากมากจริง ๆ

ย้อนกลับไปในชาติก่อนเขาต้องใช้เวลานานกว่า 1 ปีถึงจะเริ่มใช้เวทมนตร์ได้ตามใจคิด แล้วในชาตินี้เขาก็แค่มีข้อได้เปรียบในเรื่องที่ได้กลับมาเกิดใหม่ ไม่อย่างนั้นความเร็วในการเรียนรู้ของเขาก็ไม่ได้เร็วไปกว่าพวกฉิงชางเท่าไหร่เลย อย่างไรก็ตามคำสอนของเขาก็ทำให้พวกฉิงชางรู้สึกนับถือเขามากยิ่งขึ้น

“ข้างหน้านี้มีมอนสเตอร์อยู่น้อยกว่าเดิมมาก อีกไม่นานพวกเราก็จะเจอบอสตัวที่ 2 แล้ว” ลู่หยางกล่าว

ส่วนที่มีมอนสเตอร์มากที่สุดของหุบเขางูพิษคือก่อนถึงบอสตัวแรก หลังจากนั้นตามเส้นทางก็จะมีมอนสเตอร์น้อยลง แต่มอนสเตอร์พวกนี้ต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นมอนสเตอร์ระดับอีลิท

หลังจากเก็บอุปกรณ์ 3 ชิ้นที่ดรอปมาจากบอสตัวแรก ลู่หยางก็นำทีมขึ้นไปบนเนินสูง หลังจากเดินผ่านก้อนหินใหญ่ที่บอสตัวแรกใช้ในการอยู่อาศัย ในที่สุดพวกเขาก็เห็นฝูงมอนสเตอร์กลุ่มที่ 2 ในระยะ 60 เมตรโดยพวกมันเป็นงูน้ำเงินสองหัวที่มีจำนวนอยู่ทั้งหมดหกตัว

อสรพิษน้ำเงินสองหัว

เลเวล 15

พลังชีวิต 10,000/10,000

“หัวหน้า คุณไม่เหลือสกิลหมู่แล้วพวกเราค่อย ๆ ดึงพวกมันมาฆ่าทีละตัวดีไหม?” เหมาชิวถาม

ลู่หยางปล่อยไฟร์วอลล์ลงบนพื้นพร้อมกับพูดว่า

“การฆ่างูพวกนี้ง่ายมาก เดี๋ยวฉันจะทำให้ดู”

หลังจากสร้างกำแพงไฟจนเสร็จมันก็มีเปลวไฟปะทุขึ้นมาใต้ฝ่าเท้าของลู่หยาง จากนั้นเขาก็วิ่งไปหางูทางด้านหน้า เมื่อเข้าสู่ระยะ 30 เมตรลู่หยางก็เริ่มท่องคาถาเพื่อปล่อยเวทมนตร์

เฟลมสตอร์ม!

คลื่นสีดำปะทุขึ้นใต้ร่างของงูทั้งหกตัว และทันใดนั้นมันก็มีเสาเพลิงขนาดมหึมาปรากฏขึ้นมาจนทำให้มอนสเตอร์ทั้งหมดติดสตั๊น

เฟลมเบิร์ด!

นกเพลิงกรีดเสียงร้องแหลมก่อนที่มันจะพุ่งลงมาจากฟ้าเข้ากลางฝูงอสรพิษ

ลู่หยางปล่อยนกเพลิงออกไปอีกสองครั้ง ก่อนที่พวกงูจะหลุดจากสถานะสตั๊นและพุ่งเข้ามาหานักเวทหนุ่มพร้อมกัน

เมื่อพวกงูเข้ามาในระยะ 10 เมตรลู่หยางจึงหยุดโจมตีแล้ววิ่งถอยหลังเพื่อล่อให้งูเหล่านั้นเข้ามาในพื้นที่ที่กลายเป็นทะเลเพลิง

การถูกแผดเผาจากสกิลไฟร์วอลล์ทำให้พวกงูพิษเสียพลังชีวิตถึงวินาทีละ 500 หน่วย และเมื่อพวกมันผ่านกำแพงไฟไปแต่ละชั้น พวกมันก็จะได้รับความเสียหายซ้ำเข้าไปอีกรอบ

เมื่องูพิษไล่ตามลู่หยางออกไปจากเขตทะเลเพลิง ร่างของนักเวทหนุ่มก็กลายเป็นแสงสีขาวก่อนที่เขาจะลากพวกงูพิษกลับเข้าไปในเขตทะเลเพลิงอีกครั้ง

ฝูงงูพิษยังคงถูกแผดเผาด้วยเปลวเพลิงไม่มีหยุดและในที่สุดพวกมันก็เสียชีวิตท่ามกลางกองไฟ

ระบบ: คุณได้รับค่าประสบการณ์ 214 หน่วย

...

 

 

---

คนอื่นจะมีบทกี่โมง?