บทที่ 247 แล้วมันจะได้รู้ซึ้ง...
บทที่ 247 แล้วมันจะได้รู้ซึ้ง...
โดย พาวิจิตร เมื่อ จันทร์, 06/17/2024 - 05:00
ฉันมองเขาด้วยสายตาที่หม่นลงเล็กน้อย ก่อนที่จะปรับเป็นพูดกับเขาดี ๆ
“ถ้าเข้าใจแล้วนายก็ออกไปเถอะ...ฉันอยากจะพักผ่อน” ฉันเอ่ยปากเชิญกึ่งไล่เขาให้ออกไป
“ขอนอนด้วยไม่ได้หรอ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเธอ” เขาเอ่ยน้ำเสียงออดอ้อนในแบบที่ฉันไม่คิดว่าคนร้ายกาจอย่างเมฆินทร์จะแสดงออกมา
“ไม่...!!” ฉันปฏิเสธไปทันควัน
เขาฉายสีหน้าบูดบึ้งไม่พอใจขึ้นในทันที ก่อนจะเอ่ยขอร้องฉันอีกครั้ง
🪙 ต้องใช้ 3 points ในการเปิด กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อซื้อ
