บทที่ 119: ข้าไม่มีหม้อปรุงยา

“นังหนูเฟิ่ง สิ่งสำคัญที่สุดในเส้นทางการบำเพ็ญตนก็คือความอดทน การที่เจ้าใจร้อนอยากจะเร่งรีบก้าวไปสู่ความสำเร็จนั้นมันรังแต่จะทำให้เจ้าถดถอย การจะเดินบนเส้นทางนี้มันไม่มีทางลัดหรอกนะ”

ชายสูงวัยที่เดินบนเส้นทางการบำเพ็ญตนมาอย่างยาวนานกลัวว่าต้นกล้าที่ดีเช่นนี้อาจจะเดินไปผิดทาง ซึ่งมันจะก่อให้เกิดความสูญเสียแก่สำนักเทียนฝู่ของเขาเป็นอย่างมาก 

เฟิ่งมู่ชิงพอได้ยินแบบนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ตาเฒ่า ท่านไม่เชื่อมั่นในความสามารถของข้างั้นหรือ?”