27

ตอนที่ 27

 

“นี่มันอะไร?” เย่เฉินมองไปที่ถ้ำและรู้สึกประหลาดใจ

 

ตำแหน่งที่ซ่อนอยู่ของถ้ำนี้ถูกซ่อนไว้เป็นพิเศษโดยมีเพียงน้ำตกที่ตกลงมาจากด้านบนกั้นทางเข้าถ้ำไว้ มันถูกปกคลุมไปด้วยวัชพืชเช่นเถาวัลย์

 

เย่เฉินฝึกฝนที่นี่มาหลายวันแล้ว แต่เขากลับไม่เคยสังเกตเห็นมันเลย  

 

 เขาตัดสินใจที่จะไปดู เขายืนอยู่ที่ด้านล่างของน้ำตก ตอนนี้เขาเปิดชีพจรเส้นแรกได้แล้วและก้าวเข้าสู่ระดับหนึ่งอย่างสมบูรณ์  

 

น้ำตกเหล่านี้ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขามากอีกต่อไป

 

เขายกมือขึ้น และออร่ารอบๆตัวเขาก็หยุดน้ำตกไว้ชั่วครู่ จากนั้นก็กระโดดเข้าไปในถ้ำ   

 

ถ้ำแห่งนี้มีกลิ่นหอมจางๆของดอกไม้ แต่ก็อับชื้นเล็กน้อยเหมือนถูกทิ้งไว้นานแล้วและไม่มีอากาศถ่ายเท  

 

สภาพแวดล้อมภายในถ้ำมืดเล็กน้อย  เย่เฉินจึงเริ่มระวังตัวไว้ เพราะไม่รู้ว่ามีอันตรายใดอยู่หรือไม่  

 

 เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าถ้ำลึกแค่ไหน

 

หลังจากเดินมาเป็นเวลานาน เย่เฉินก็สังเกตเห็นแสงสว่างที่มาจากด้านหน้า และวิสัยทัศน์ของเขาก็กว้างขึ้น

 

 ที่ด้านหน้าสุดของถ้ำจะมีรางน้ำทรงกลมรูปพระจันทร์ และแสงก็ส่องลงมาจากรางน้ำทรงกลมนี้ 

 

มีลูกปัดกลมสีเหลืองเข้มฝังอยู่บนร่องกลม ถ้าเต๋าซุนอยู่ที่นี่ เขาจะรู้ทันทีว่าลูกปัดนี้คือสิ่งเดียวกับที่เขาปล้นมาจากซุยหยานทุกประการ

 

 แสงจ้าส่องลงมาจากร่องวงกลมตรงมุมถ้ำพอดี

 

มีกองหญ้าแห้งกระจายอยู่ที่มุมนี้ และมีดาบสีขาวเงินวางอยู่บนหญ้าแห้ง

 

ฝักของมันเปล่งแสงสีขาวเงินและมีรูปมังกรแกะสลักอยู่บนฝัก

 

  “นี่มัน..” ดวงตาของ เย่เฉิน ถูกดึงดูดดาบยาวอย่างสมบูรณ์

 

 แต่สายตาของผู้เฒ่าโม่กลับมองไปที่ลูกปัดกลม 

 

“นี่เป็นอาวุธธรรมดา แต่วัสดุที่หลอมมันขึ้นมานั้นมาจากเหล็กทมิฬสวรรค์  ซึ่งน่าทึ่งเป็นอย่างมาก” ผู้เฒ่าโม่กล่าวชม

 

  “อาวุธธรรมดา” เย่เฉินรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

 

“เย่เฉิน จงอย่าได้ดูถูกเพียงเพราะมันคืออาวุธระดับธรรมดา ถ้ามันเป็นอาวุธระดับสูง ข้าคงไม่ชื่นชมมันอย่างแน่นอน  อาวุธใดๆก็ตามล้วนแต่ต้องพัฒนาจากรูปแบบพื้นฐานที่สุดของมัน

 

อาวุธที่กำเนิดมาเป็นระดับสูงเลยล้วนแต่มีศักยภาพที่ถูกจำกัดไว้   "

 

เย่เฉินก็มีความสุขเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้ เขาหยิบดาบยาวไว้ในมือแล้วดึงมันออกมาทีละน้อย

 

 ขณะที่ดาบถูกดึงออกมา มันก็ราวกับว่ามีมังกรสีเงินกำลังคำราม และแสงดาบก็แวบวาบผ่านไป

 

ดาบมีความยาวสามฟุตและตัวดาบทั้งหมดถูกสร้างขึ้นมาอย่างระมัดระวัง ดาบเรืองแสงด้วยแสงเย็น และสลักตัวอักษรสามตัวบนพื้นผิว

 

  “ดาบมังกรพเนจร” เย่เฉินอ่านด้วยความดีใจเล็กน้อย

 

“เย่เฉิน เอาลูกปัดที่อยู่ในช่องกลมนั่นออกมาให้ข้าดูหน่อยสิ  ” ผู้เฒ่าโม่ก็พูดอย่างจริงจัง

 

เย่เฉินพยักหน้าและหยิบลูกปัดสีเหลืองเข้มออกมา ด้านในของลูกปัดขุ่นเล็กน้อยและเต็มไปด้วยเส้น

 

“ลูกปัดนี้มีประโยชน์อะไรรึ?” เย่เฉินถามอย่างสงสัย

 

ผู้เฒ่าโม่คิดอยู่นานแล้วถามช้าๆ: "เจ้าเคยได้ยินตำนานเกี่ยวกับกลุ่มร้อยนักรบหรือไม่ "

 

  “กลุ่มร้อยนักรบหรือ?” เย่เฉินดูสับสน

 

“ยุคที่เราอยู่ตอนนี้คือยุคสมัยที่สาม ยุคแรกคือยุคจักรพรรดิในปัจจุบัน ส่วนยุคก่อนหน้านี้คือยุคป่าเถื่อน  และอีกยุคสมัยคือ ยุคสมัยตำนานที่เนิ่นนานกว่านั้น…” ผู้เฒ่าโม่ค่อยๆ อธิบาย: “ตำนานเล่าว่ายุคตำนานคือต้นกำเนิดของทุกสิ่ง ร่างร้อยนักรบคือผู้สืบเชื้อสายมาจากสวรรค์สู่โลก  

 

ใครก็ตามที่สามารถรวมร่างร้อยนักรบได้ แก่นชีวิตของพวกเขาจะได้รับการก้าวผ่าน และร่างกายจะมีความสามารถที่ทรงพลังเป็นอย่างมาก  "

 

“ทรงพลังเป็นอย่างมาก…. ข้าเองก็แข็งแกร่งเช่นนั้นได้ใช่หรือไม่  ” เย่เฉินถามด้วยความประหลาดใจ

 

“พวกมันกระจัดกระจายอยู่ทั่วทั้งสวรรค์และโลก ไม่มีใครรู้ได้เลยว่าร่างนักรบเหล่านี้อยู่ที่ไหนบ้าง  ” ผู้เฒ่าโม่ก็กล่าว: “แม้แต่ร่างนักรบที่อยู่อันดับ 100  ก็ยังเป็นสิ่งที่เหนือกว่าอำนาจจักรพรรดิมากมายนัก

 

 ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน มีการค้นพบร่างนักรบมากว่าเจ็ดสิบร่างอยู่ที่บนสวรรค์  

 

 แต่ก็ยังมีร่างที่เหลืออีกกว่ายี่สิบร่างอยู่บนโลกนี้ ซึ่งมันดึงดูดผู้คนมากมายเป็นอย่างมากเลยทีเดียว 

 

แต่สิ่งที่น่าประหลาดคือ มีข้อมูลกับร่างนักรบเหล่านี้อยู่ไม่มากนัก จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับร่างสามอันดับแรกด้วยซ้ำ

 

หลายคนสงสัยกันว่าร่างสามอันดับแรกนั้นไม่มีอยู่จริง นักปราชญ์บางคนคาดเดาไว้ว่าร่างนักรบสามอันดับแรกนี้ยังไม่กำเนิด และมันจะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อรวบรวมชิ้นส่วนร่างนักรบนั้นๆได้ครบ จากนั้นยุคสมัยอันรุ่งโรจน์อย่างที่ไม่มีใครเทียบได้ก็จะมาเยือน   "

 

“ผู้เฒ่าโม่รู้ไหมขอรับว่าร่างนักรบเหล่านั้นอยู่ใด” เย่เฉินถาม

 

“ ข้าไม่รู้ แต่ข้าเคยอ่านหนังสือโบราณจากยุคตำนาน มันบันทึกไว้ว่าร่างนักรบสามอันดับแรกนั้นแตกต่างจากร่างนักรบอื่น  ” ผู้เฒ่าโม่พูดอย่างช้า ๆ: “ร่างนักรบที่เหลือนั้นจะแยกออกเป็นหนึ่งส่วนเท่านั้น.

 

 แต่สำหรับร่างนักรบสามอันดับแรกแล้ว พวกมันแต่ละร่างถูกแบกออกเป็นสามส่วนและกระจายอยู่ทั่วสวรรค์และโลก  

 

 เพียงรวบรวมชิ้นส่วนทั้งสามได้เท่านั้น จึงจะสามารถครอบครองร่างสามอันดับแรกนี้ได้อย่างสมบูรณ์   "

 

“ผู้เฒ่าโม่จะบอกว่าลูกปัดนี้คือหนึ่งในสามชิ้นส่วนของร่างนักรบอันดับต้นๆใช่หรือไม่ขอรับ   ?” เย่เฉินถาม

 

“ร่างนักรบอันดับหนึ่งนั้นมีชื่อว่า ร่างศักดิ์สิทธิ์ผนึกสวรรค์ ร่างนักรบอันดับสองมีชื่อว่า ร่างจักรพรรดิขวานสะบั้น และร่างนักรบอันดับที่สามนั้นก็ชื่อว่า ร่างจักรพรรดิเพลิงสีชาด ” ผู้เฒ่าโม่พยักหน้าและกล่าวว่า " แต่สิ่งที่ข้าไม่แน่ใจก็คือ ลูกปัดในมือเจ้านั้นเป็นชิ้นส่วนของร่างไหนกันแน่ในสามร่างนี้   ?”

 

“เช่นนั้นเราก็เก็บมันไว้ก่อนเถอะ บางทีเราอาจรวบรวมมันทั้งหมดได้ในภายหลัง” เย่เฉินกล่าวอย่างตื่นเต้น

 

ตอนนี้เอง พวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านนอก  

 

“ใคร?” เย่เฉินตกใจและชักดาบออกมาอย่างรวดเร็วและมองไปยังปากถ้ำ

 

เขาเห็นชายชุดดำเดินเข้ามาช้าๆ อีกฝ่ายมองมาที่เย่เฉินแล้วพูดอย่างใจเย็น: "มอบของมาให้ข้า"

 

 “ของอะไร?” เย่เฉินก้าวถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วถามด้วยความสงสัย

 

เขารู้สึกถึงออร่าที่แข็งแกร่งบนร่างกายของคู่ต่อสู้ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถเอาชนะได้เลย

 

“มดปลวก” ชายชุดดำพ่นลมหายใจอย่างเย็นชา แสงดาบในมือของเขาสั่นไหว เย่เฉินไม่มีเวลาตอบสนอง และก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว หน้าอกของเขาก็ถูกแยกออกแล้ว 

 

 เลือดไหลทะลักลงมาทันที ทำให้หน้าอกของเขาปกคลุมไปด้วยสีแดง

 

“เจ้าเป็นใคร?” เย่เฉินอดทนต่อความเจ็บปวด เขาไม่คิดเลยว่าตนจะตกเป็นเป้าหมายหลังจากที่ได้รับโอกาสบางอย่าง  

 

ชายชุดดำไม่ตอบและเดินไปหาเย่เฉินทีละก้าว

 

หากไม่ใช่เพราะคำสั่งของเต๋าซุน เหย33 คงจะสังหารเย่เฉินตายไปแล้วเมื่อครู่นี้  

 

ไม่กี่วันก่อน หลังจากได้รับคำสั่งของเต๋าซุน เขาก็รีบมาที่หมู่บ้านชิงหยางโดยไม่หยุดพัก

 

เขาทำตัวเหมือนอสรพิษและซุ่มเงียบอยู่รอบๆหมู่บ้านชิงหยางตามติดเย่เฉินทุกย่างก้าว

 

จนกระทั่งวันนี้ เมื่ออีกฝ่ายค้นพบถ้ำที่อยู่ใต้น้ำตกโดยบังเอิญ เหย33ก็รู้ได้ทันทีว่าภารกิจของเขากำลังจะเสร็จสิ้นแล้ว  

 

  …………

 

ลูกปัดผนึกสวรรค์สามเม็ดที่เต๋าซุนต้องการรวบรวมนั้นคือร่างนักรบร่างแรก ซึ่งก็คือร่างผนึกสวรรค์ 

 

 ในชีวิตก่อนหน้านี้ เย่เฉิน ได้รวบรวมร่างผนึกสวรรค์ซึ่งเป็นไพ่ตายที่แข็งแกร่งที่สุดได้สำเร็จ  

 

จากประสบการณ์ชีวิตก่อนหน้านี้ เต๋าซุนรู้ที่มาของชิ้นส่วนลูกปัดผนึกสวรรค์สองชิ้นเท่านั้น ส่วนอีกหนึ่งนั้นเขาไม่รู้ที่มาแม้แต่น้อย

 

 หนึ่งเม็ดจากตระกูลชาง หนึ่งเม็ดจากเย่เฉินที่หมู่บ้านชิงหยาง  

 

แต่เต๋าซุนเองก็ไม่รู้ว่าเย่เฉินได้มันมาจากไหนในหมู่บ้าน

 

นอกจากนี้เขายังไม่คิดด้วยว่าลูกปัดอีกเม็ดที่เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย เขากลับได้มันมาจากกุ้ยหยวน ส่วนเม็ดสุดท้ายก็จากการลงโทษตระกูลชาง 

 

 เพราะเต๋าซุนไม่ทราบตำแหน่งของลูกปัดผนึกสวรรค์ในหมู่บ้านชิงหยาง  

 

  เขาจึงขอบอกให้เหย33ติดตามเย่เฉินไว้ตลอดเวลาแทน ไม่ว่ายังไงตัวเอกเช่นนี้ก็ย่อมพบเจอกับลูกปัดผนึกสวรรค์ขณะที่ผจญภัยหรือกระทำบางอย่างอยู่แน่นอน