บทที่ 618: แม่ของหลงโม่มาที่เผ่า

ในอีกไม่กี่วันต่อมา หลงโม่ก็ดูแลหูเจียวเจียวเป็นอย่างดีจนเธอแทบไม่ได้ลุกออกจากเตียงเลยด้วยซ้ำ

 

เมื่อต้องใส่เสื้อผ้าเธอก็ทำเพียงแค่ยกแขนสอดเข้าไปในเสื้อ และเมื่อถึงเวลาที่ต้องทานอาหาร เธอก็แค่อ้าปากรอ

 

จนทำให้จิ้งจอกสาวอดรู้สึกสงสัยไม่ได้ว่าตนเองเป็นระดูหรือป่วยหนักใกล้ตายกันแน่

 

หลังจากที่ช่วงเป็นระดูของหญิงสาวสิ้นสุดลง อากาศร้อนในฤดูร้อนก็ถูกแทนที่ด้วยความเย็นสบายของฤดูใบไม้ร่วง และทั่วทั้งภูมิภาคก็เข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงในชั่วข้ามคืน

 

ฤดูใบไม้ร่วงในโลกภูตมีอุณหภูมิปกติ ไม่หนาวหรือร้อนจนเกินไป ซึ่งเป็นเวลาที่เหมาะแก่การออกเดินทาง

 

ครอบครัวของหูเจียวเจียวจึงใช้ช่วงเวลานี้เพื่อบอกลาหูหมินและคนอื่น ๆ จากนั้นจึงเดินทางกลับไปยังเผ่าเฟิงโชว

 

นอกจากครอบครัวของเธอแล้ว ยังมีภูตขนส่งเสบียงติดตามมาด้วย

 

เนื่องจากไม่กี่วันที่ผ่านมาจิ้งจอกสาวฝึกเป็นง่อย เหล่าภูตจึงชะลอการเดินทางของพวกเขาด้วยเช่นกัน

 

ทำให้การเดินทางในครั้งนี้มีภูตมากมายที่กลับไปยังเผ่าเฟิงโชวพร้อมกัน

 

ก่อนออกเดินทางหลงโม่ได้ถามหมอเป็นพิเศษเกี่ยวกับการเฝ้าระวังอาการของหูเจียวเจียว และหมอบอกเขาว่าผู้หญิงจะอ่อนแอที่สุดหลังจากการเป็นระดู ดังนั้นเขาจึงจงใจชะลอความเร็วในการเดินทางและเปลี่ยนตำแหน่งของครอบครัวให้มาอยู่หลังขบวนแทน

 

เป็นผลให้เหล่าเด็ก ๆ ต่างถือถุงสัมภาระของตัวเองอย่างมีความสุขพร้อมกับนำหน้าพ่อของพวกเขาไป

 

เมื่อทุกคนมาถึงยังเผ่าเฟิงโชวก็เป็นเวลาเที่ยงวันแล้ว

 

ทางด้านหัวหน้าเผ่ากับพี่ชายทั้ง 4 ของหูเจียวเจียวนั้นรู้เรื่องการกลับมาของเธอ พวกเขาจึงคำนวณเวลาที่น้องสาวของตนจะมาถึงก่อนจะรีบพากันมารออยู่ที่หน้าประตูเผ่า

 

“มาแล้ว! พวกนางกลับมาแล้ว!”

 

“นั่นน้องสาวตัวน้อยของข้ากับหลงโม่!”

 

หูชิงหยวนกับหู่จิงที่เห็นกลุ่มของหูเจียวเจียวจากระยะไกลก็ตะโกนขึ้นพร้อมกันด้วยความตื่นเต้น

 

เหล่าภูตคนอื่นที่มองเห็นท่าทางของทั้งคู่จึงรู้สึกอับอายเป็นอย่างยิ่ง

 

 2 คนนี้นิสัยเหมือนกันทุกประการจริง ๆ ไม่งั้นคงไม่ครองคู่กันมานานแบบนี้

 

ทางด้านหูชิงเกาโบกมือให้กับน้องสาวคนเล็กที่อยู่ไกล ๆ ด้วยเช่นกัน พลางบ่นขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ “เจ้าหลงโม่นั่นทำไมถึงใช้เวลาเดินทางนานนัก ไม่รู้หรือไงว่าน้องน้อยของข้าอ่อนแอแค่ไหน เขาเดินทางช้าขนาดนี้จะไม่ทำให้นางเหนื่อยแย่หรือ?”

 

ภูตคนอื่น ๆ: …

 

ไม่ใช่ว่าหลงโม่เป็นคนที่เหนื่อยที่สุดหรอกหรือ?

 

ขณะนั้นหูชิงหลู่กำลังยืนถืออุปกรณ์บางอย่างที่เขาทำไว้ในมือเพื่อรอให้น้องสาวของตนกลับมาดู

 

ส่วนเฟิงเฉิงที่อยู่ด้านข้างหูซิงซานก็ยืนยิ้มอยู่เงียบ ๆ

 

ทางด้านหูเจียวเจียวที่นั่งอยู่บนหลังของหลงโม่ก็มองเห็นเหล่าภูตที่ยืนอยู่นอกประตูเผ่าได้จากระยะไกล

 

ทันทีที่มังกรหนุ่มร่อนลงพื้น เธอก็กระโดดลงจากหลังของเขาอย่างรวดเร็ว

 

“ระวังหน่อย” หลงโม่เห็นท่าทีรีบร้อนของภรรยาสาวก็เปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์ เขาโยนกระเป๋าเดินทางทิ้งแล้วรีบเดินตามหลังร่างบางไปเพื่อคอยระวังไม่ให้เธอล้ม

 

“เจียวเจียว ในที่สุดเจ้าก็กลับมา เจ้าเดินทางมาเหนื่อยหรือเปล่า?” ท่านผู้เฒ่าเอ่ยทักทาย 2 สามีภรรยาด้วยรอยยิ้ม

 

หญิงสาวที่ได้ยินคำถามของหัวหน้าเผ่าก็มองไปทางชายหนุ่มร่างสูง ตัวเธอนั้นไม่เหนื่อยเลยสักนิด คนที่เหนื่อยน่าจะเป็นคนรักของเธอมากกว่าเพราะเขาต้องคอยระวังเพื่อไม่ให้เธอได้รับการกระทบกระเทือนตลอดทาง

 

แต่หลงโม่กลับพูดขึ้นมาโดยที่เธอไม่คาดคิดว่า “ท่านผู้เฒ่า เจียวเจียวคงจะเหนื่อยมากที่ต้องนั่งมาตลอดทาง”

 

เมื่อพี่ชายตระกูลหูทั้ง 4 ได้ยินในสิ่งที่น้องเขยพูด พวกเขาก็เห็นด้วยทันที

 

หูชิงเกาพูดขึ้นด้วยความร้อนใจ “เจียวเจียวเหนื่อยแล้ว งั้นเจ้าก็รีบกลับไปพักผ่อนเถอะ เห็นไหม ข้าบอกแล้วว่านางจะต้องเหนื่อยมาก!”

 

ท่านผู้เฒ่าที่ได้ยินดังนั้นก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างรวดเร็ว “นั่นสิ หัวสมองข้านี่มันแย่จริง ๆ เลย ทำไมข้าถึงคิดไม่ได้นะ”

 

“มาคุยกันในขณะที่เดินไปด้วยเถอะ เจียวเจียว หลงโม่ ข้ามีข่าวดีจะบอกกับพวกเจ้า”

 

หูเจียวเจียวที่กำลังทักทายเหล่าพี่ชายทีละคนก็หันหลังกลับมามองชายชราด้วยความสงสัย

 

“ท่านผู้เฒ่า ในเผ่าของเรามีข่าวดีเกิดขึ้นงั้นหรือ?”

 

ตลอดเวลาที่ผ่านมาพวกเธอรับรู้ข่าวคราวเกี่ยวกับเผ่าเฟิงโชวทั้งหมดอยู่แล้ว มันเป็นไปได้ไหมว่าท่านผู้เฒ่าจะตั้งใจเก็บบางเรื่องเอาไว้เซอร์ไพรส์พวกเธอทีหลัง

 

“มันไม่ใช่ข่าวดีสำหรับเผ่า แต่เป็นข่าวดีสำหรับเจ้ากับหลงโม่” รอยยิ้มลึกลับปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายสูงวัย

 

“ข้ากับหลงโม่? มีเรื่องอะไรที่จะทำให้พวกเราประหลาดใจอย่างนั้นหรือ?” ใบหน้าของหญิงสาวดูสับสนมาก เธอนึกไม่ออกว่ามีเรื่องอะไรที่จะทำให้เธอรู้สึกระแคะระคายเลยสักนิด

 

จิ้งจอกสาวกับมังกรหนุ่มจึงมองหน้ากันด้วยสีหน้าท่าทางที่มีแต่ความฉงนใจ

 

ซึ่งใบหน้าของชายหนุ่มก็ดูงุนงงไม่ต่างกับตัวเธอ เขาจึงถามผู้เป็นหัวหน้าเผ่าอย่างตรงไปตรงมา “ท่านผู้เฒ่า มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือ?”

 

เมื่อผู้อาวุโสเห็นดังนั้น เขาก็หยุดหยอกล้อทั้งคู่ทันที แล้วมองไปที่ 2 สามีภรรยาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะจ้องมองหลงโม่และกล่าวว่า “มีภูตมังกรมาที่เผ่าของเรา”

 

พอหูเจียวเจียวกับหลงโม่ได้ยินในสิ่งที่ชายชรากล่าวก็ขมวดคิ้วทันที ซึ่งหากสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าการแสดงออกของพวกเขาเหมือนกันทุกประการ

 

ทว่าท่านผู้เฒ่าไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของทั้ง 2 คนเลยแม้แต่น้อยจึงถามต่อไปอย่างมีความสุขว่า

 

“หลงโม่ แม่ของเจ้าเป็นหนึ่งในภูตมังกรที่เดินทางมาที่นี่ด้วย พวกนางมาหาเจ้าโดยเฉพาะ เจ้าอยากจะกลับไปพักผ่อนก่อนแล้วค่อยไปพบพวกนางในภายหลังหรือไม่?”

 

ภูตมังกรเป็น 1 ในเผ่าพันธุ์ที่มีความแข็งแกร่งที่สุด และพรสวรรค์ทางสายเลือดก็ทรงพลังมากจนไม่มีภูตเผ่าพันธุ์ไหนเทียบได้

 

ดังนั้นไม่ว่าภูตมังกรจะบินไปที่ใดก็มักจะได้รับความเคารพและการต้อนรับเป็นอย่างดี

 

เพราะการผูกสัมพันธ์กับภูตมังกรคือสิ่งที่ภูตทุกคนใฝ่ฝัน

 

ไม่ต้องพูดถึงว่าปัจจุบันหลงโม่เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในเผ่าเฟิงโชว อีกทั้งคนเหล่านั้นยังเป็นคนเผ่าพันธุ์เดียวกันกับเขา ด้วยเหตุนี้ท่านผู้เฒ่าจึงต้อนรับขับสู้พวกเขาเป็นอย่างดีมากกว่าเดิม 

 

“ท่านผู้เฒ่า พวกเขามาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่?” จิ้งจอกสาวที่เห็นสีหน้าของสามีหนุ่มดูมืดมนมากขึ้นเรื่อย ๆ จึงเปลี่ยนเรื่องพูด

 

เธอรู้ต้นกำเนิดและอดีตของหลงโม่รวมทั้งเรื่องความขัดแย้งระหว่างเขากับเผ่ามังกรดี เพียงแต่หัวหน้าเผ่านั้นไม่ได้รับรู้ด้วย

 

“พวกเขามาถึงที่นี่เมื่อ 2 วันก่อน ข้ารู้ว่าพวกเจ้าจะกลับมาในวันนี้ข้าเลยยังไม่ได้บอกพวกเจ้า เพราะข้าอยากจะทำให้พวกเจ้าประหลาดใจ”

 

“ข้าเลยจัดการให้คนพวกนั้นอาศัยอยู่ในเผ่าชั่วคราว ครั้งนี้มีภูตมังกรที่ทรงพลังมาถึง 10 คน และข้าก็คิดไม่ถึงว่าจะมีภูตมังกรหญิงเดินทางมาด้วย ดูเหมือนว่าแม่ของเจ้าจะให้ความสำคัญกับเจ้ามากจริง ๆ ….”

 

เมื่อหูเจียวเจียวเห็นว่าท่านผู้เฒ่ากำลังจะเอ่ยบางอย่างที่ไปกระตุ้นอารมณ์โกรธของหลงโม่แบบไม่รู้ตัวอีกครั้ง เธอจึงรีบถามขัดจังหวะว่า 

 

“ท่านผู้เฒ่า แล้วพวกเขาบอกหรือไม่ว่ามีจุดประสงค์อะไรถึงได้มาที่นี่?”

 

มันเป็นไปไม่ได้เลยที่คนพวกนั้นจะแค่ออกมาเที่ยวเล่นแล้วบังเอิญเดินทางผ่านมายังที่แห่งนี้

 

เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขามาที่นี่เพราะหลงโม่?

 

ทันทีที่ความคิดดังกล่าวผุดเข้ามาในหัวของหญิงสาว ผู้อาวุโสก็ยืนยันสิ่งที่เธอคิดอย่างรวดเร็ว

 

“ใช่ พวกเขามาที่นี่เพราะหลงโม่ แม่ของเขามาที่นี่เพื่อตามหาเขาโดยเฉพาะ” ชายชรากล่าว

 

“พวกเขามาทำอะไรที่นี่?”

 

ยามนี้ใบหน้าของมังกรหนุ่มยังคงไร้ความรู้สึกและดูเหมือนว่าจะมีพายุโหมกระหน่ำอยู่ภายในดวงตาสีทอง

 

เมื่อหัวหน้าเผ่าเฟิงโชวได้ยินเสียงเย็นชาของหลงโม่ เขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

 

ท่านผู้เฒ่าเพิ่งสังเกตเห็นว่าชายหนุ่มดูเหมือนไม่อยากจะเจอภูตมังกรสักเท่าไหร่

 

เขาคงไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม?

 

พอชายชราคิดได้ดังนั้นก็หันไปมองที่หูเจียวเจียวก่อนจะมองไปทางหลงโม่แล้วพูดขึ้นอย่างลังเลว่า

 

“ถ้างั้น… ในเมื่อพวกเจ้าเหนื่อยแล้ว ทำไมพวกเจ้าไม่กลับไปพักผ่อนก่อน แล้วเราค่อยไปเจอพวกเขาในภายหลัง”

 

คนเป็นหัวหน้าเผ่ารีบบอก 2 สามีภรรยาทันที

 

“ไม่ ท่านผู้เฒ่า เนื่องจากพวกเขาเดินทางมาไกล งั้นเราไปดูพวกเขากันเถอะ” หูเจียวเจียวยิ้มให้กับผู้อาวุโส

 

หากหลงโม่ต้องการเข้าสู่กระบวนการแปลงร่างครั้งที่ 2 เขาจะต้องไปเผชิญหน้ากับภูตมังกร

 

ในเมื่อตอนนี้คนเหล่านั้นมาหาพวกเธอด้วยตัวเอง มันก็เป็นโอกาสดีที่จะจัดการเรื่องดังกล่าวให้เรียบร้อย

 

เพราะการอยู่ในเผ่าของตัวเองย่อมปลอดภัยกว่าการไปถึงเผ่ามังกรเป็นไหน ๆ

 

“แล้ว...”  ชายสูงวัยมองหลงโม่ด้วยทีท่าที่ไม่มั่นใจนัก

 

แม้ว่าใบหน้าของมังกรหนุ่มในขณะนี้จะดูมืดมนมาก แต่เขาก็ยังคงพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของจิ้งจอกสาว

 

หากเขาต้องการแปลงร่างให้เสร็จสมบูรณ์ เขาจะต้องจัดการกับเหล่าภูตที่ตนเกลียดชัง

 

ถ้าชายหนุ่มอยู่ตัวคนเดียว แม้ว่าเขาจะต้องตาย เขาคงไม่กลับไปเหยียบเผ่ามังกรอีกอย่างแน่นอน

 

แต่ตอนนี้เขามีเจียวเจียวกับลูก ๆ แล้ว เขาจึงต้องมีชีวิตอยู่เพื่อปกป้องคนที่เขารัก!

 

“เอาล่ะ ข้าจะพาพวกเจ้าไปที่นั่นเอง” ท่านผู้เฒ่าถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะเดินนำทางไป

 

หูเจียวเจียวจึงส่งเด็ก ๆ รวมถึงถุงสัมภาระให้กับเหล่าพี่ชายของเธอ จากนั้นเธอกับหลงโม่จึงเดินตามหัวหน้าเผ่าเฟิงโชวไป

 

ปัจจุบันผู้คนในเผ่าเฟิงโชวทั้งหมดรู้เรื่องการมาถึงของภูตมังกร

 

ดังนั้นเหล่าพี่น้องตระกูลหูจึงรู้เรื่องนี้เช่นกัน และเดิมทีพวกเขาคิดว่าหูเจียวเจียวกับหลงโม่จะมีความสุขเมื่อได้ยินข่าวนั้น

 

แต่พวกเขาไม่ได้คาดคิดว่าน้องสาวกับน้องเขยจะมีท่าทีตรงกันข้าม

 

จิ้งจอกหนุ่มทั้ง 4 รู้สึกแปลกใจอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่หูชิงหยวนจะถามขึ้นมาด้วยความสับสน “เกิดอะไรขึ้นกับน้องเล็กและหลงโม่ ทำไมข้ารู้สึกว่าหลงโม่ดูเหมือนไม่อยากพบหน้าภูตมังกรสักเท่าไหร่?”

 

--------------------------------------------------

พูดคุยท้ายตอนกับเสี่ยวเถียว: หืมมม อยู่ดี ๆ แม่มังกรก็มาหาหลงโม่ถึงเผ่า มันต้องไม่ใช่เรื่องธรรมดาแน่