บทที่ 180: ไม่สามารถยอมรับหวงเยว่ได้ แต่หากเป็นหู่จิงล่ะก็…

หวงเยว่ไม่สนใจภูตชายที่รุมล้อมนางอยู่ตอนนี้

 

นางสนใจเฉพาะผู้ชายแข็งแกร่งที่สามารถช่วยชีวิตน้องชายของตัวเองได้ ทว่าน่าเสียดายที่ไม่มีผู้ชายดังกล่าวเข้ามาหาตน ถึงแม้ว่าในเผ่าจะมีคนแบบนั้นอยู่ แต่พวกเขาก็มีเจ้าของหมดแล้ว

 

หลังจากที่หงส์สาวคิดเรื่องคู่ครองอย่างถี่ถ้วน ในที่สุดนางก็ตัดสินใจไปหาหูชิงหยวน

 

เนื่องจากเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่อาสาจะพานางไปเดินสำรวจเผ่าตอนที่ตนมาถึงเผ่าครั้งแรก

 

ขณะนี้หวงเยว่ทำกระโปรงหนังสัตว์โดยวางแผนที่จะออกไปหาหูชิงหยวน เพื่อขอให้เขาเป็นคู่ของตัวเอง

 

นางได้สอบถามข้อมูลของอีกฝ่ายมาแล้ว จิ้งจอกหนุ่มตระกูลหูยังไม่มีคู่ครองหรือภูตหญิงที่ชอบเป็นพิเศษ

 

ยกเว้นหัวหน้าเผ่า ภูตชายจะไม่มีคุณสมบัติในการเลือกคู่ครอง หากภูตหญิงเลือกพวกเขาเป็นคู่ ชายคนนั้นจะยอมรับคำขอของนางได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น

 

ตราบใดที่หงส์สาวเอ่ยปาก หูชิงหยวนจะต้องเห็นด้วยแน่นอน

 

แต่ระหว่างทาง นางบังเอิญเดินผ่านหน้าบ้านของหู่จิง 

 

จากนั้นหวงเยว่เหลือบไปเห็นเสือสาวกำลังถือชุดหนังสัตว์พลางเต้นรำอย่างมีความสุขอยู่ในลานบ้าน บางทีนางก็ยกชุดหนังสัตว์ขึ้นมาปิดหน้าเป็นครั้งคราว ซึ่งท่าทางของหญิงสาวไม่ต่างจากคนที่กำลังเป็นบ้าเลยสักนิด

 

“ผู้หญิงของเผ่านี้บ้าไปแล้วหรือไง”

 

หวงเยว่พึมพำเสียงเบา ก่อนจะเดินผ่านบ้านของอีกฝ่ายไปให้ไวที่สุด

 

อีกด้านหนึ่งในระยะไกล หูชิงหยวนเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาในทิศทางที่เขากำลังจะมุ่งหน้าไปที่บ้านไม้

 

ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะถือหนังสัตว์อยู่ในมือ ชายหนุ่มจึงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และก้าวไปข้างหน้า 2 ก้าวพร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัว

 

ผู้หญิงคนนั้นน่ะหรือ?

 

นางเป็นใคร?

 

ยามนี้ทั้งความหวาดหวั่น ความคาดหวัง และความวิตกกังวลปะปนกันอยู่ในอกของจิ้งจอกหนุ่มเต็มไปหมด

 

ต่อมา หูชิงหยวนรีบเร่งฝีเท้าของตัวเอง ไม่นานใบหน้าของหวงเยว่ก็ปรากฏขึ้นจากใต้ร่มเงาของต้นไม้

 

แล้วฝีเท้าที่เคยก้าวเดินอย่างกระตือรือร้นก็หยุดลงทันที คิ้วของเขาขมวดแน่นพร้อมกับที่ความคาดหวังในดวงตาถูกแทนที่ด้วยความคับข้องใจ

 

“ทำไมนางถึง...”

 

แม้ว่าชายหนุ่มจะพร่ำบอกกับตัวเองนับครั้งไม่ถ้วน ไม่ว่านางจะเป็นผู้หญิงคนไหนก็ตาม เขาก็ต้องรับผิดชอบโดยการเป็นคู่ครองของอีกฝ่าย

 

แต่เมื่อเขาได้เห็นว่าผู้หญิงคนดังกล่าวคือหวงเยว่ ร่างกายและจิตใจของเขากลับต่อต้านไปเสียอย่างนั้น

 

บัดนี้หูชิงหยวนแสดงสีหน้าเจ็บปวด แล้วรสขมก็แทรกซึมเข้ามาแทนที่รสหวานเมื่อครู่ โดยมันห่อหุ้มหัวใจและกระจายไปทั่วทั้งร่าง

 

ปรากฎว่าไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่เขายอมรับได้จริง ๆ…

 

เมื่อจิ้งจอกหนุ่มยืนนิ่งเหมือนถูกแช่แข็ง หวงเยว่ก็เห็นเขาแล้วเช่นกันจึงวิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปหาอีกคนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม

 

“ชิงหยวน บังเอิญจริง ๆ ข้ากำลังตามหาเจ้าอยู่พอดี”

 

“ข้าทำกระโปรงหนังสัตว์ให้เจ้า ข้าได้ยินมาว่าเจ้ายังไม่มีคู่ ข้าเลยอยากถามว่าเจ้าจะมาเป็นคู่ของข้าไหม...”

 

หูชิงหยวนที่ได้ยินคำถามของหญิงสาวตรงหน้ารู้สึกว่าในลำคอของตัวเองมีอะไรขม ๆ อยู่ข้างใน แล้วทันใดนั้นเขาก็เห็นนางสะบัดหนังสัตว์ในมือออกมา ซึ่งมันเป็นกระโปรงหนังสัตว์

 

“กระโปรงหนังสัตว์!?” เขาอุทานเสียงดัง

 

นั่นไม่ใช่เสื้อหนังสัตว์ของเขา!

 

ชายหนุ่มรีบสลัดอาการตกใจออกไป ก่อนจะผ่อนคลายตัวเองลง จนในที่สุดความหดหู่ในใจของเขาก็หายไปเป็นปลิดทิ้ง 

 

การที่ได้เป็นคู่ครองของห่วงเย่มันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นเลยสักนิด!

 

พอเขารู้สึกมีความสุข เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

 

อีกด้านหนึ่งที่ห่างออกไปไม่ไกล เมื่อหู่จิงได้ยินคำว่า ‘ชิงหยวน’ นางก็หูผึ่งทันที

 

นอกจากนี้ ประสาทสัมผัสของเสือสาวไวกว่าผู้หญิงคนอื่นในเผ่า ดังนั้นนางจึงได้ยินคำพูดของหวงเยว่ชัดเจนทุกคำ และยังเห็นรอยยิ้มที่สดใสของหูชิงหยวนที่ปรากฏขึ้นหลังจากได้ยินคำพูดของนาง

 

จู่ ๆ หนังสัตว์ในมือของหญิงสาวก็มีกลิ่นเหม็นสาปขึ้นมา

 

วินาทีนั้นเอง หู่จิงหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธพร้อมกับความคิดที่ว่าสาเหตุที่เขาหนีไปแต่เช้าตรู่ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเขานัดพบกับหวงเยว่งั้นหรือ!?

 

แถมเขายังยิ้มหน้าระรื่นให้นางอีก!

 

หู่จิงกำหมัดแน่นแล้วพุ่งออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว

 

“หูชิงหยวน!” นางคำรามเสียงดังขณะรีบวิ่งไปขวางระหว่างคนทั้ง 2 และหันไปประจันหน้ากับหงส์สาว

 

“ข้าตกหลุมรักหูชิงหยวนก่อน เขาเป็นผู้ชายของข้า เจ้าเอากระโปรงหนังสัตว์ของเจ้ากลับไปเถอะ!”

 

จากนั้นเสือสาวใช้มือข้างหนึ่งปัดมือของผู้หญิงคนใหม่ของเผ่าก่อนจะเอาแขนอีกข้างกอดคอจิ้งจอกหนุ่มแล้วใช้มือกดหัวเขามาแนบหน้าอกตนด้วยความโกรธ 

 

ทางด้านหูชิงหยวนรู้สึกสับสนเล็กน้อย

 

เนื่องจากฤทธิ์ของเหล้ายังหลงเหลืออยู่ ดังนั้นสมองของเขาจึงยังไม่กลับมาทำงานตามปกติ เขาเลยมีการตอบสนองเชื่องช้า

 

ทั้งหมดที่ชายหนุ่มเห็นคือผู้หญิงที่ปรากฏตัวต่อหน้าเขากำลังเอามือกดหัวตนไว้แนบอกของนาง

 

ตอนนี้หูชิงหยวนไม่รู้ตัวอยู่ครู่หนึ่ง โดยปล่อยให้หู่จิงจับศีรษะตัวเองต่อไป ซึ่งท่าทางของนางทำให้เขามองเห็นลำคอที่เรียวยาวของอีกฝ่าย แล้วลูกกระเดือกของคนที่ได้มองก็กระตุก ตามด้วยเส้นเอ็นกับกล้ามเนื้อที่เกร็งตัวจนเกิดเป็นลายเส้นชัดเจน

 

จังหวะนั้นเอง หู่จิงก้มหน้าลงมากัดปากของชายหนุ่ม

 

“อุ๊บ!”

 

แม่เสือสาวคนนี้กัดจริง!

 

การจู่โจมแบบกะทันหันของนางทำให้จิ้งจอกหนุ่มสะดุ้งโหยง แต่เขากลับขยำเสื้อผ้าหนังสัตว์ของนางโดยไม่รู้ตัว รวมถึงไม่ได้ผลักนางออกไป

 

วินาทีต่อมา หู่จิงปล่อยปากออกอย่างฉุนเฉียว ก่อนจะเช็ดริมฝีปากตัวเองแรง ๆ

 

ทางด้านหวงเยว่ นางได้แต่อ้าปากค้างมองภาพตรงหน้า

 

“เห็นไหม เขาเป็นของข้า ต่อไปเจ้าอย่ามายุ่งกับเขาอีก”

 

หากผู้หญิงร่างผอมคนนี้ยังต้องการต่อสู้กับนางเพื่อแย่งชิงผู้ชาย นางคิดว่าตนพร้อมที่จะสู้จนกว่าอีกฝ่ายจะยอมแพ้

 

ครู่ถัดมา หูชิงหยวนขยับไปอยู่ข้างหลังของเสือสาว พลางยกมือขึ้นแตะริมฝีปากขณะได้กลิ่นเลือดที่กำลังกระจายอยู่ในปากของตัวเอง

 

เขาจ้องมองที่แผ่นหลังของหู่จิง 2-3 วินาที จากนั้นก็เลื่อนสายตามองลงไปที่เสื้อผ้าหนังสัตว์ที่คุ้นเคยในมือของนาง 

 

ในที่สุดผู้หญิงในความทรงจำของเขาก็ปรากฏตัวขึ้นมาทับซ้อนกับภาพผู้หญิงตรงหน้า

 

“!!!”

 

เขาจำได้แล้ว!

 

หญิงสาวเมื่อวานคือหู่จิง!

 

ยามนี้ความทรงจำและเสียงต่าง ๆ หลั่งไหลเข้ามาทีละภาพ  แต่จิตใจของหูชิงหยวนกลับปลอดโปร่งผิดปกติ

 

ไม่เพียงแค่ไม่มีความคับข้องใจเหมือนเมื่อกี้แล้ว ตรงกันข้าม เขากลับรู้สึกถึงความหวังและความสุข

 

ปรากฎว่าชายหนุ่มไม่สามารถยอมรับหวงเยว่ได้ แต่หากเป็นหู่จิงล่ะก็…

 

“นี่เจ้า!” ใบหน้าของหงส์สาวเหยเก พอนึกถึงจุดประสงค์ของตัวเอง นางก็หันหน้าไปมองจิ้งจอกหนุ่ม

 

“การเลือกคู่เป็นสิทธิ์ของหูชิงหยวน เจ้าตัดสินใจแทนเขาไม่ได้”

 

“ทำไมข้าจะทำไม่ได้!” หู่จิงแอ่นหน้าอกเชิดหน้าพูด “ถ้าเจ้ามีความสามารถ เจ้าก็มาสู้กับข้าสิ ถ้าเจ้าชนะก็เอาเขาไปได้เลย”

 

หวงเยว่มองไปที่กล้ามเนื้อสีข้าวสาลีชัดเจนของอีกฝ่าย แล้วสีหน้าของนางก็เปลี่ยนเป็นกระอักกระอ่วน

 

สู้กับนาง?

 

นั่นไม่ใช่การรนหาที่ตายหรอกหรือ?

 

ผู้หญิงธรรมดาคนไหนจะสามารถเอาชนะเสือสาวคนนี้ได้!

 

“เจ้า… เจ้าไม่มีเหตุผล คิดว่าชิงหยวนจะเลือกเจ้าเป็นคู่ครองจริงหรือ...”

 

หวงเยว่กัดฟันพลางระงับความโกรธของตนเองและโต้กลับ แต่นางไม่กล้ารับคำท้าของฝ่ายตรงข้าม 

 

ทันใดนั้นหู่จิงก็นึกถึงรอยยิ้มสดใสของหูชิงหยวนที่ส่งให้ศัตรูหัวใจเมื่อกี้นี้ แล้วความหงุดหงิดก็ฉายวาบในดวงตาของนาง ขณะที่นางกำลังจะใช้กำลังขับไล่หงส์สาว จู่ ๆ ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังก็ก้าวมาข้างหน้าอย่างกะทันหัน

 

ต่อมา ชายหนุ่มคนนั้นใช้มือประคองใบหน้าของเสือสาวไว้ ก่อนที่นางจะได้ลิ้มรสเลือดที่มาจากริมฝีปากอีกคน

 

รสจูบที่หญิงสาวได้ลิ้มลองมาพร้อมกับกลิ่นเลือด แล้วการเคลื่อนไหวที่ไม่คุ้นเคยของทั้งคู่ทำให้จูบนี้ดูเงอะงะไปเสียมากกว่า

 

“อืม…”

 

คำตอบของจิ้งจอกหนุ่มทำให้ดวงตาของหู่จิงเบิกกว้าง ขณะเดียวกันความโกรธในใจของนางก็มอดดับลงทันที

 

ส่วนหวงเยว่รู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองแตกละเอียด

 

นางจ้องมองไปที่คนทั้ง 2 ด้วยความโกรธ ก่อนจะโยนกระโปรงหนังสัตว์ลงบนพื้นแล้วหันหลังวิ่งหนีไป

 

เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก ในที่สุดทั้งคู่ก็ผละออกจากกัน

 

ทางด้านหู่จิงที่เหมือนคนกำลังจะจมน้ำรู้สึกเหมือนถูกช่วยชีวิตขึ้นมาบนฝั่ง ขณะนี้นางกำลังหอบหายใจอย่างตะกละตะกลาม

 

“สิ่งที่เจ้าเพิ่งพูดไปนั้นยังนับอยู่หรือไม่?” ใบหูของหูชิงหยวนเองก็แดงเหมือนกัน ท่าทางของเขาคล้ายกับชายหนุ่มที่เพิ่งเคยมีความรัก แล้วก็ถามคำถามโง่ ๆ ออกมา

 

ปัจจุบันเขาเพิ่งจำได้ว่าเมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา

 

ดังนั้นชายหนุ่มจึงไม่สามารถอ้างความรับผิดชอบเพื่อครองคู่กับเสือสาวได้อีก

 

“อะไรนะ?”

 

หู่จิงที่ถูกชายหนุ่มจูบแบบกะทันหันสติกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว

 

เมื่อหูชิงหยวนเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ให้คำตอบที่ชัดเจน เขาก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันที เพราะกลัวว่าหญิงสาวจะกลับใจ จึงรีบพูดขึ้นมาว่า

 

“เจ้าพูดถูก ข้าเป็นของเจ้า...เจ้ากลับคำไม่ได้แล้ว!”

 

การใช้ชีวิตร่วมกันของภูตนั้นเรียบง่าย พวกเขาไม่ต้องการคำสาบานที่ซับซ้อนหรือพิธีการที่ยุ่งยาก เมื่อภูตตกลงปลงใจกันแล้ว พวกเขาจะไม่ยอมแยกจากกันจนกว่าจะตาย

 

“ข้าจะไม่กลับคำ...” เสือสาวกลับมามีสติอีกครั้ง นางพึมพำบางอย่างเสียงเบา ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองคนตัวสูงด้วยดวงตาที่ลุกโชน 

 

“ถ้าอย่างนั้น…เราไปทำให้มันกลับคำไม่ได้อีกดีไหม?”

 

เวลานี้ผู้คนในเผ่าจำนวนมากกำลังเดินออกจากบ้านแบบเตรียมพร้อมจะออกไปล่าสัตว์

 

ในขณะเดียวกัน ปากของหูชิงหยวนแห้งผาก เมื่อเขาได้ยินเสียงฝีเท้ามากมาย เขาก็ใช้แขนแข็งแรงคว้าหู่จิงเข้ามาไว้ในอ้อมแขนเพื่อซ่อนนางไว้และเดินเข้าไปในบ้านไม้

 

สรุปแล้ววันนี้ก็กลายเป็นวันที่จิ้งจอกหนุ่มออกล่าแม่เสือสาวคนนี้แทน

 

--------------------------------------------------

พูดคุยท้ายตอนกับเสี่ยวเถียว: คู่รองเขาดุดันกันจริง ๆ >< มีใครชอบคู่รองเหมือนเราบ้าง ยกมือขึ้น~