ตอนที่ 138

ตอนที่ 138

ทางเดินนั้นมืด แต่พื้นที่หลังประตูถูกส่องสว่างด้วยแสง

ชายสี่คนและผู้หญิงยืนอยู่ตรงกลางพื้นที่

ในชายสี่คน สามคนน่าจะเป็นกึ่งสัตว์ และคนอีกคนเป็นคนที่มีความสามารถพิเศษ

คาซะฮานะบอกผมว่ายิ่งกึ่งสัตว์ดูเหมือนมนุษย์มากเท่าไหร่ พลังที่ครอบครองก็มากขึ้นเท่านั้น

ริกกะ ที่ดูเหมือนมนุษย์ มีพรสวรรค์มากกว่าคาซะฮานะ ที่มีหูและหางสัตว์

ชายสามคนน่าจะเป็นกึ่งสัตว์ที่เหมือนมนุษย์ ไม่ว่าข้างในจะเป็นอย่างไร พูดอีกอย่าง พวกเขาเหมือนกันกับริกกะ และที่ไม่เหมือนเธอ พวกเขาตัวใหญ่และกล้ามโต

พวกเขาดูแข็งแกร่ง ถ้าแค่ภายนอก

「มันเป็นซักพักแล้วตั้งแต่ชั้นได้เจอเธอ ไม่ใช่ว่ามันเร็วกว่าเวลานัดนิดหน่อยเหรอ?」

คนที่ไม่ใช่กึ่งสัตว์เรียกทามะมูชิ ขณะที่เธอเข้าไปที่พื้นที่

ทามะมูชิที่จับมืออยู่กับผม บีบมือผมแน่น――

「ทามะมูชิ?」

บางอย่างแปลกไปกับทามะมูชิ

ตาของเธอสั่นอย่างใจร้อน ตัวของเธอสั่นเล็กน้อย และลมหายใจของเธอรงขึ้นอย่างเร็ว ไปด้วยกันกับการหายใจแรง หัวใจของเธอเต้นอย่างรุนแรง

เกิดอะไรขึ้นกระทันหัน? เธอเป็นทามะมูชิคนเดิมจนถึงเมื่อกี้นี้

――ช่างโง่จริง! ทำไม? ทำไมชายคนนั้นอยู่ที่นี่? โอ้ ไม่!

ผมพยายามจะ “ดู” ใจของทามะมูชิ แต่ผมทำไม่ได้ มีอารมณ์ปนกันมากจนผม “ดู” ดีๆไม่ได้

ยังไงก็ตาม ผมมั่นใจว่ามันผิดปรกติ

และเหตุผลน่าจะเป็นชายที่เข้าหาทามะมูชิ

เมื่อผมพยายามจะดูใจของชาย กึ่งสัตว์สามคน และผู้หญิง ผมไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาคิดอยู่

「เธอนำอะไรมา? ชายคนนั้นทำไมอยู่กับเธอ? เค้าดูเหมือนมนุษย์ธรรมดากับชั้น」

ชายที่แสยะยิ้มถาม มองผม

ทามะมูชิไม่ตอบ ตาของเธอสั่น ตัวของเธอสั่น และการหายใจและการเต้นของหัวใจเข้มข้นขึ้น

นี่มันไม่ดีแล้ว

ไม่ว่าจะมองมันอย่างไร ทามะมูชิ ไม่อยู่ในสภาพที่สู้ได้

ถ้าเธอไม่ตอบคำถามของชาย และเขาคิดว่าเธอน่าสงสัย

มันจะเปลี่ยนเป็นการต่อสู้ และผมที่ “อ่อนแอ” จะรับมือมันไม่ได้

ผมต้องซื้อเวลาให้ทามะมูชิฟื้นสภาพจิตใจของเธอ

「ชั้นเป็นคนรับใช้ทามะมูชิ บาเรียได้ทำให้ชั้นกลับมาเป็นตัวเอง แต่มันไม่เปลี่ยนความภักดีนี่มีกับเธอ ถ้าพวกนายไม่เคารพมาสเตอร์ของชั้น ชั้นจะหันตัวใส่นายและโจมตีนาย」

ผมคิดเกี่ยวกับการทำอย่างปลอดภัย แต่ผมกล้าที่จะยั่วยุเขา

ผมเป็นคนรับใช้ที่ถูกล้างสมองโดยทามะมูชิ ถ้ามาสเตอร์ของผมมีปัญหาและผมถ่อมตัวของผม มันจะน่าสงสัยมากกว่า

เพิ่มเติมจากนั้น ขอบคุณบาเรีย พลังของความสามารถต่างๆไม่ใช่ภัยอีกต่อไป

งั้น ถ้าผม “อ่อนแอ” แล้วผมเห่า พวกเขาจะคิดว่าผมเป็นหมาขี้แพ้ และพวกเขาจะลืมตัวมากกว่าเดิม

「อ้า ล้างสมองคน น่าเบื่อจริงๆ」

ชายที่ดูเหมือนจะถูกนำเข้ามาในแผนของผม พ่นคำพูดออกมาขณะที่เขาดูถูกผม

เขาเป็นคนที่เรียบง่าย

มันไม่ใช่แค่ชายคนนั้น

ไม่ใช่แค่ชายคนนั้น แต่กึ่งสัตว์ทั้งสามและอลิสก็ด้วย ดูเหมือนจะอ่อนแอกับผม

ผมบ้า หรืออะไรกัน…….

「ชั้นไม่สนใจเกี่ยวกับคนรับใช้ ดังนั้น ทามะมูชิ เธอขวางทางชั้นอยู่ และชั้นจะให้เธอไป」

ชายที่ดูเหมือนจะหมดความสนใจในผมแสยะยิ้ม และมองดูทามะมูชิและส่งเสียง

ผมรู้ว่าเขาจะกำจัดทามะมูชิ

อลิสอยู่ข้างชาย เธอคิดว่าเขายังไม่รู้ว่าเธอเป็นสายลับเหรอ?

ชายน่าจะกำจัดทามะมูชิก่อนพร้อมกับกึ่งสัตว์และอลิส และจากนั้นจัดการอลิส

「คุคุคุ เธอติด ยังไงซะ เพราะนั่น ชั้นเป็นคนที่ทำชีวิตของเธอพัง」

คำพูดของชายทำให้ทามะมูชิสั่น และจากนั้นเธอทรุดลงไปที่พื้น

ทามะมูชิพูดว่าเธอเจอกับคนประสานงานหลายครั้ง แต่การตอบสนองของเธอแปลก และคำพูดของชายนั้นฟังยาก

ต้นตอของความเละเทะในชีวิตของเธอเหรอ?

「โอ้ ไม่ นั่นไร้สาระจริงๆ ทำไม? ทำไมนายอยู่ที่นี่?」

ทามะมูชิตะโกนอย่างสั่นๆ ตาของเธอสั่นอย่างรุนแรง

ทำไมนายอยู่ที่นี่? นี่หมายถึงชายคนนี้ไม่สมควรจะอยู่ที่นี่หรือ?

เขาไม่ใช่คนประสานงานที่เธอสมควรจะเจอหรือ?

กับดัก กับดักที่จะเขย่าใจของทามะมูชิ

ผมต้องซื้อเวลาไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่งก่อนริกกะจะเข้ามา

「ทำไมนายอยู่ที่นี่!? ทำไมนายอยู่ที่นี่ นายที่ตัดสินว่าชั้นไม่เหมาะสม เมื่อชั้นมาที่ประตูขององค์กรปกป้อง และพยายามจะกำจัดชั้น เมื่อชั้นใช้ศาสตร์ต้องห้าม」

ทามะมูชิ ที่สั่นจนถึงตอนนี้ จ้องชายด้วยตาที่ดุร้ายและตะโกนอย่างโกรธเคือง

เดี๋ยวก่อนนะ เดี๋ยวก่อน เขาตัดสินว่าทามะมูชิ ที่เคาะประตูขององค์กรปกป้อง ว่าไม่เหมาะสม และพยายามจะกำจัดเธอหรือ?

นั่นหมายความว่าเขาเป็นสมาชิกขององค์กรปกป้อง ใช่มั้ย?

แต่เขาอยู่ที่นี่

นั่นหมายถึงเขาก็เป็นสายลับด้วยหรือ?

「นั่นพอแล้ว การ์ด นายพูดว่านายอยากให้เธอจากโลกนี้ไปด้วยความเจ็บน้อยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ โดยไม่ให้เรารู้อะไร ใช่มั้ย?」

ผู้หญิงที่เงียบจนถึงตอนนี้ พูดขึ้นมาระหว่างที่จ้องชาย

แม้ว่าเธอยังดูเด็ก น้ำเสียงของเธอฉลาด

ผู้หญิงที่ผมเห็นในเอกสาร

เธอเป็นสายลับจากองค์กรปกป้อง และเธอมีความสามารถควบคุมน้ำ

อลิส เมลท์ รู้จักกันในนาม อันไดน์

ผู้หญิงคนนี้ มีการสนทนาปรกติกับชาย ที่สมควรจะอยู่ในองค์กรปกป้อง

ไม่มีทางน่า ทั้งสองคนเป็นสายลับหรือ?

ไม่มีอะไรแปลกสำเกี่ยวกับกึ่งสัตว์สามคน แม้ว่าหลังจากได้ยินคำพวกของพวกเขา พูดอีกอย่าง พวกเขาต้อง “รู้”

งั้นทั้งหมดนี้เป็นแผนที่จะกำจัดทามะมูชิ ที่รู้จักชายคนนั้น

นี่มันไม่ดีเลย

ไม่มีทางออก

งั้นเราต้องซื้อเวลาให้เรา แต่ยังไงล่ะ?

「โอ้ อันไดน์ เธอพูดถูก สาวบริสุทธิ์ที่ฝันถึงความยุติธรรมมาถึงประตูขององกรณ์ปกป้อง ตอนนี้อยู่ในสภาพนั้น เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสมเพช ที่ตกไปถึงจุดที่สิ้นหวัง นั่นทำไมมันสำคัญที่จะสอนเธอทุกอย่างก่อนเธอตาย」

「เฮ้ย」

ชายพูดด้วยการแสยะยิ้ม และมีรอยยิ้มที่ร้ายกาจบนหน้า อลิสที่ได้ยินคำพูด จ้องชาย

「โอ้ ใช่ อลิส ชั้นอยากจะคุยกับเธอด้วย」

ด้วยคำนั้น ชายมองกึ่งสัตว์สามคนและบอกพวกเขาด้วยคาง

หนึ่งในกึ่งสัตว์สามคนตอบสนองโดยการดึง “บางอย่าง” ออกมาจากกระเป๋าด้วยมือของเขา และโยนมัน

“มัน” ดูทรงกลม และมันโดนพื้นด้วยเสียงตุ้บและกลิ้งไป

มันเป็นหัวดิบๆของมนุษย์ ผู้หญิง

ตาของอลิสสั่นเมื่อเธอเห็นหัว

เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันวะ? ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ

「เธอเป็นสายลับจากองค์กรปกป้อง ชื่อคือคลีเลีย เซาร่า หัวหน้าของอลิส ผู้หญิงที่เธอรักเป็นพี่สาว ไม่ใช่นั่นถูกแล้วเหรอ?」

ชายถามอลิสด้วยการแสยะยิ้มบนใบหน้าของเขา

ตาของอลิสสั่นชั่วครู่ แต่จากนั้น เธอหายใจออกเล็กน้อย และมองชายด้วยหน้าปรกติ

「ใช่ เธอเป็นหัวหน้าเก่าของชั้น แต่เธอเป็นคนทรยศขององค์กรปกป้อง ไม่ใช่ธุระอะไรของชั้นที่มีอะไรเกิดขึ้นกับคลีเลีย」

อลิสพูดด้วยหน้าปรกติ แต่เธอหลอก “ตา” ของผมไม่ได้

ตาเธอสั่นเล็กน้อย และเธอหายใจหยาบ

บนพื้นผิว เธอพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะรักษาความสงบ แต่ข้างในเธอโกลาหล

มันเป็นเหตุการที่แปลกประหลาด แต่มันดีสำหรับเรา

ถ้าเราแค่เงียบ เราซื้อเวลาให้เราได้

「คลีเลีย เซาร่า เธอแม้แต่เรียกว่าผู้ญิงมือขวาของนายพลขององค์กรปกป้อง เธอพยายามที่จะทำหน้าที่ของเธออย่างซื่อสัตย์ และพยายามอย่างสิ้นหวังที่จะเล่นบทลูกน้องของชั้น โดยไม่รู้อะไรซักอย่างเลย」

ชายหัวเราอย่างเต็มอกเต็มใจและอย่างมีความสุข

ทันใดนั้น หัวใจอลิสเต้นข้ามจังหวะ ขณะที่เธอได้ยินคำพูดของชาย

เข้าใจแล้ว ผมเริ่มจะเข้าใจ

ชายคนนั้นเป็นสายลับสองหน้า

เขาแกล้งทำเป็นทรยศองค์กรปกป้อง และแทรกซึมองค์กรของคุดัน

อลิสและผู้หญิงที่ถูกฆ่า แค่แกล้ง แต่ชายคนนั้นทรยศจริงๆ

พูดอีกอย่าง อลิสและผู้หญิงที่ถูกฆ่าถูกใส่ร้าย และชายวางแผนที่จะกำจัดอลิสและทามะมูชิ ที่รู้ตัวตนจริงๆของชาย

นี่มันโง่ มันแค่ปัญหาภายใน ไม่ใช่เหรอ? เราแค่เกี่ยวข้องกับมัน

ถ้าเป็นอย่างนั้น มันหมายถึงองค์กรของคุดัน และองค์กรปกป้อง ไม่มีความคิดเลยว่าเรามีตัวตน

งั้น ถ้าเราทำลายพวกเขา จะไม่มีใครรู้ตัวตนของเรา

แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทามะมูชิ

หืมมม ผมสงสัยว่าจะทำอะไรดี

「เข้าใจแล้ว งั้น คลีเลียเป็นสายลับ ช่ายเป็นผู้หญิงที่โง่เขลา เธอกล้าดียังไงมาต่อต้านฟีนิสของเรา ที่เป็นหัวหน้าโดยลอร์ดคุดัน เธอสมควรที่จะถูกฆ่า」

พยายามอย่างสิ้นหวังที่จะรักษาความสงบของเธอ อลิสมองลงไปหาหัวหน้าเธออย่างเย็นชา ที่ตอนนี้เป็นหัวสดๆ และส่งเสียงของเธอ

「โอ้ อลิส เธอทรยศองค์กรปกป้องจริงๆเหรอ?」

ชายถามอลิสด้วยการแสยะยิ้ม

ชายรู้ เขารู้ว่าอลิสภักดีกับองค์กรปกป้อง

เขารู้ว่าเธอแค่เล่นตามบท

ชายไม่ได้สนใจทามะมูชิ แต่หมกมุ่นอยู่กับอลิส

เขาคิดว่าเขากำจัดทามะมูชิตอนไหนก็ได้ ดังนั้นเขาจะปล่อยเธอไว้ตามลำพังและเล่นกับอลิส

ดี ดี ดี ถูมันเข้าไป

มันดูเหมือนอลิสมีความสามารถที่จะควบคุมน้ำ แต่อย่างที่ทามะมูชิควบคุมแมลงไม่ได้ อลิสต้องไม่สามารถควบคุมน้ำได้อีกต่อไป เหมือนกันก็จะเป็นความจริงกับชายด้วย แต่มีกึ่งสัตว์สามคน เขาไม่สงสัยเลยว่าเขาได้เปรียบอย่างท่วมท้น

มันแค่ประมาณ 15 นาทีที่เหลือจนกว่าริกกะจะเข้ามา

ถ้าเราไม่ทำอะไรและแค่ดูการดิ้นรนของภายใน เราจะชนะ

「ถ้าเธอภักดีกับฟีนิส อลิส เธอควรจะกระทืบหน้าซีเลียให้เละ ทำอย่างนั้นได้มั้ย? หืมม? อย่าบอกชั้นนะว่าเธอทำไม่ได้?」

ชาย ที่ฟังดูเหมือนเขาจะสนุกกับตัวเอง มองลงไปที่หัวที่อยู่ที่พื้นพร้อมแสยะยิ้ม จากนั้นมองอลิส

ตัวของอลิสตึงเครียดชั่วครู่ แต่จากนั้น เขามองชายด้วยหน้าตรงๆ

「มันเป็นเกมที่โง่เง่า」

「ทำไม่ได้เหรอ」

「ชั้นไม่อยากถูกสงสัยโดยอะไรแบบนี้ ชั้นภักดีกับฟีนิส คลีเลียเป็นหัวหน้าของชั้นในอดีต ซึ่งเป็นอดีตที่ไม่น่าพึงพอใจสำหรับชั้นแล้วตอนนี้」

หลังจากที่ตอบชายที่แสยะยิ้ม อลิสหยุดเพื่อจะเหยียบหัว

สถานการณ์แย่ลงไปสำหรับอลิส

เธอเป็นคนใช้พลังจิตหมวด ดี แต่เพราะบาเรีย เธอใช้ความสามารถที่สำคัญของเธอไม่ได้ แม้อย่างนั้น เธอยังมาต่อสู้ เธอต้องจัดการกับกึ่งสัตว์สามคนที่ใช้ความสามารถของเขาได้เต็มที่แม้แต่ข้างในบาเรีย

โอกาสที่จะชนะจะเกือบศูนย์

งั้น เพื่อที่จะรอดชีวิต เธอต้องแสดงว่าเธอภักดีกับองค์กรของคุดัน และทำตามที่ชายสั่ง

แต่นี่เป็นเกม

ไม่ว่าอลิสจะแสดงความภักดีกับองค์กรแค่ไหน ชายจะฆ่าเธอในท้ายที่สุด

ผทอยากจะยื้อให้นานที่สุดเท่าที่ทำได้ สิบห้านาที ถ้าเป็นไปได้

「โอ้ ใช่ ใช่ สายลับต้องถูกลงโทษ ใช่มั้ย? นั่นทำไมชั้นเย็ดเธอก่อนชั้นจะฆ่าเธอ หลังจากชั้นเสร็จ ชั้นให้คนพวกนี้ยืม เธอไม่หยุดส่ายสะโพกเลยเมื่อมดลูกของเธอถูกขยี้」

ชายพูดกับอลิสขณะที่เธอเดินไปเพื่อจะเหยียบหัวสดๆ

「มือขวาของนายพล เมื่อชั้นอยู่ในองค์กรปกป้อง ตำแหน่งคลีเลียอยู่เหนือชั้น การได้ดูเธอถูกข่มขืนและทำลายโดยกึ่งสัตว์สามคน เป็นเรื่องที่ดีที่สุดที่เคยเกิดขึ้นกับชั้น และจากนั้น ชั้นบิดหัวเธอออกอย่างช้าๆตอนที่เธอยังมีชีวิต เธอกรีดร้องเหมือนของเล่นพัง และเธอแม้แต่เยี่ยวแตกขี้แตกด้วย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!」

เขาน่าจะพยายามยั่วยุอลิส ชายแสยะยิ้มและพูดกับอลิส หัวเราะตีโพยตีพาย แต่มันไม่หยุดอลิสจากการเดิน

นี่มันไร้สาระ มันเป็นเรื่องตลก ผมรู้สึกอายตัวเองที่วางแผนเรื่องเล็กๆแบบนี้

แต่ตอนนี้ใจของทามะมูชิไม่มั่นคง มันเป็นไปไม่ได้สำหรับผมที่จะจัดการกับพวกเขาคนเดียว

มันเป็นการพัฒนาที่สะดวกที่จะซื้อเวลาให้ผม ก่อนที่ริกกะจะเข้ามา

หยุดข้างหน้าหัวดิบๆ อลิสยกเท้าขวาของเธอโดยไม่ลังเล

และจากนั้น――

「......หยุด」

เสียงที่ผมได้ยินทำให้ผมกระตุกอย่างไม่ได้ตั้งใจ มันเหมือนกันกับอลิส

คนที่ส่งเสียงคือทามะมูชิ

เฮ้ ได้โปรดอย่าพูดอะไรจนกว่าริกกะจะเข้ามา

ผมคิดอย่างนั้น แต่…

「ทามะมูชิ เธอ……」

แสงสีมรกตขึ้นมาจากตัวของทามะมูชิ นี่นั่งอยู่บนพื้น

แสงสีมรกตขึ้นมาที่ตัวทามะมูชิหายไปอย่างรวดเร็ว น่าจะเป็นเพราะบาเรีย แต่แสงได้แรงขึ้นและแรงขึ้น

ผมรู้สึกถึงความเย็นวาบวิ่งผ่านตัวผมและผิวของผมแดง

มันต่างออกไป มันต่างออกไปจากทามะมูชิในอดีตอย่างสิ้นเชิง

แสงสีมรกตวนเวียนอยู่ข้างในตัวของทามะมูชิได้ส่องแสงอย่างเข้มข้นและวิ่งไปทั่วด้วยความเร็วที่มหาศาล

เฮ้ เฮ้ เฮ้ นี่ไม่ดีเลย

「อลิส อย่าเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของผู้หญิงคนนั้น! มองหน้าเธอสิ! ดูว่าเธอถูกปฏิบัติแบบไหน! แต่เธอไม่ยอมแพ้! คนที่สูงส่งนั้นไม่ยอมแพ้แม้แต่ในความตาย! อลิส! มันไม่ใช่เพราะเธอได้มีความหวังกับเธอเหรอ!?」

ทามะมูชิที่นั่งอยู่บนพื้น ร้องไห้และกรีดร้อง และจากนั้นแสงสีมรกตที่ขึ้นมาที่ตัวเธอสว่างขึ้น และสว่างขึ้น

อลิส สะดุ้งเมื่อเธอได้ยินการตะโกนจากทามะมูชิ และจากนั้นลดเท้าขวาของเธอ ที่เธอยกเพื่อกระทืบหัวดิบ ลงสู่พื้น จากนั้นเธอมองดูทามะมูชิและยิ้ม

น้ำตาไหลลงมาจากหน้าที่ยิ้มกับทามะมูชิ

「ชั้นจบแล้ว! ชั้นไม่ถือโทษชายคนนั้น! มันเป็นความอ่อนแอของชั้นที่ชั้นตกอยู่ในความชั่วร้าย! แต่ ตอนนี้ชั้นมีเพื่อน!」

พร้อมการตะโกนนี้ ทามะมูชิยืนขึ้น

แสงสีมรกตส่งสว่างขึ้น และสว่างขึ้น ทำการหมุนวนสองครั้ง เหมือนจะตอบสนองตาที่ทรงพลังของทามะมูชิ

คุคุคุ เฮ้ เฮ้ นี่มันไม่ดีเลย ไม่ว่าคุณจะมองมันแบบไหน นี่เป็นความคิดที่ไม่ดี

เธอจะทำมันเหรอ ทามะมูชิ? ใช่ มาทำมันกันเถอะ

เธอทำได้ ทามะมูชิ

「คุกคุกคุกคุกคุกคุกคุกคุกคุกคุก พวกนายโง่มากเลย นายตลกกว่าชั้นเยอะเลย」

ผมเกาหัว พึมพำกับตัวเองขณะที่ผมระเบิดหัวเราะออกมา

「ซู-ซูซูฮาระ?」

เมื่อทามะมูชิได้ยินคำพึมพำของผม เธอมองขึ้นมาหาผมและส่งเสียงของเธอ

「ชั้นขอโทษ ซูซูฮาระ ชั้นอารมณเสียและทำทุกอย่างพัง…….」

เธอคิ้วตกและขอโทษผม

「ทามะมูชิ」

「หืมม?」

「เธอทำได้ ทามะมูชิ นั่นดี ทามะมูชิ เธอดีที่สุดตอนนี้ มันโอเคที่จะซื่อสัตย์กับตัวเธอเอง ทำมัน ทำมันด้วยพลังทั้งหมดของเธอ แสดงให้พวกนั้นที่ดูถูกเธอว่าเธอทำอะไรได้ ชั้นจะทำเต็มที่เพื่อสนับสนุนเธอ」

ผมยิ้มและพูดกับทามะมูชิ และรอยยิ้มปรากฏขึ้นบาหน้าของเธอ ที่ดูขอโทษขอโพย

「อุมุ!」

สีหน้าของทามะมูชิเข้มขึ้น และเธอพยักหน้าของเธอ มองชายด้วยหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ แม้ว่าเธอมีน้ำตาอาบแก้ม

ชายตะลึงและอลิสก็ตะลึง

กึ่งสัตว์ยืนอยู่เฉยๆ ดั่งพวกเขาจะไม่เคลื่อนไหว ถ้าไม่มีคำสั่งของชาย

「ตอนนี้」

ผมส่งเสียงของผม กอดอก และมองลงไปที่ชาย และแสยะยิ้ม

ผมมีความคิดที่ดีว่าบาเรียเหล่านี้ทำงานอย่างไรแล้ว ผมมีแผนไว้อยู่แล้ว

「มันดูเหมือนบาเรียนี้ ดูดซับหรือปัดพลังของความสามารถที่ต่างกันที่มันถูกปลดปล่อยออกมาจากตัว ถ้าเป็นอย่างนั้น เราควรจะเก็บพลังไว้ในตัวเรา การต่อสู้ระยะใกล้เป็นการพนันที่ปลอดภัยที่สุด แต่มีอย่างนึงที่ชั้นอยากจะลอง เธอควบคุมแมลง ไม่ใช่เหรอ ทามะมูชิ? ถ้าเธอปล่อยแมลงออกไป มันจะใช้งานไม่ได้่ แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเธอไม่ปล่อยมัน? ยกตัวอย่างเช่นเธอถือเส้นของแมลงด้วยมือและส่งพลังแมลงผ่าน “ข้างใน” เชื่อก เธออาจจะสามารถควบคุมแมลงได้ตามใจ」

ด้วยการกอดอก ผมแนะนำทามะมูชิ

「คุคุ คุคุคุ คุคุคุคุ …… ซูซูฮาระ นายเป็นชายที่น่ากลัวจริงๆ ♥」

ทามะมูชิยิ้มอย่างมีความสุขกับคำแนะนำของผม และจากนั้นตะโกนอย่างมีความสุขอีกครั้ง

「เข้าใจแล้ว เพราะชั้นพามันมา ทำไมชั้นไม่ใช้ “มัน” ล่ะ?」

ทามะมูชิมีอะไรที่เหมือนโซ่ห่อรอบตัวที่เปลือยของเธอ ข้างในชุดต่อสู้ของเธอ

มันต้องเป็นแมลงบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในสายตาปรกติ ที่จะใช้เมื่อฉุกเฉิน

「อะไรวะ พวกแก? พวกแกพูดเกี่ยวกับอะไร? ไม่เข้าใจสถานการณ์เหรอ? แกจะตายที่นี่」

ชายที่ตะลึงกลับมามีสติและตะโกนใส่เรา

ไม่เข้าใจสถานการณ์หรือ? นั่นมันนาย ไม่ใช่หรือ?

โอ้ ไม่ นายเข้าใจเล็กน้อย ไม่ใช่เหรอ?

เสียงของนายสั่น ลูกตาของนายกระตุก และหัวใจนายเต้นรัว

นายน่าจะตกใจโดยแสงประหลาดที่ออกมาจากตัวของทามะมูชิ

「เซ้!」

ด้วยการตะโกน ทามะมูชิยืดแขนทั้งสองออกไปแนวนอนอย่างรุนแรง ในเวลาเดียวกัน มีเสียงเหล็ก และสิ่งที่เหมือนโซ่กระโดดออกมาจากแขนเสื้อของชุดต่อสู้ของทามะมูชิ

โซ่ยืดไปด้วยเสียงคลิ้งคลั้ง ม้วนเหมือนงู และเหวี่ยงเคียวของมัน

โซ่ไม่ตกลงที่พื้น แต่มันบิดตัวเหมือนงู

มันเป็นไปได้ที่จะควบคุมแมลงด้วยผลที่ว่า ถ้าเธอเก็บแมลงไว้ใกล้ตัวเธอและส่งพลังแมลงผ่านข้างในแมลง

「นั่นยอดเยี่ยม ซูซูฮาระ! ชั้นควบคุมแมลงได้โดยที่ไม่มีปัญหาเมื่อชั้นเอามันใว้ใกล้ๆตัว และส่งพลังแมลง*ภายในผ่านข้างในมัน!」
«TLN: มูชิกิ พลังกิแมลง > เป็นพลังแมลง»

ในเวลาเดียวกันกับที่ทามะมูชิตะโกน โซ่ที่ควรจะเป็นหนึ่งเดียว แตกออกด้วยเสียงแคร๊ก หรือผมควรจะพูดว่า แตกแขนงออกไป?

โซ่แยกออกไปทีละชิ้นด้วยเสียงแคร๊ก มันเหมือนแส้นับไม่ถ้วน และแส้แต่ละอันบิดไปเหมือนมันมีใจของมันเอง

「อะไรกันวะ? ทำไมมีแยกหลายอันจัง! ชั้นไม่เคยสามารถจะควบคุมได้เยอะขนาดนี้」

ทามะมูชิใจร้อนเมืองเธอเห็นโซ่แยกออกเป็นหลายชิ้น อะไรของเธอคนนี้วะ พูดอะไรหลังจากที่ทำด้วยตัวเธอเอง?

นั่นทำไมทามะมูชิถึง…….

ผมถอนหายใจขณะที่ผมมองตาของเธอ และจากนั้นผมสังเกตบางอย่างที่แปลก

แต่ละโซ่ที่นับไม่ถ้วนมีแสงสีมรกตเป็นชิ้นๆวิ่งผ่านมัน มากกว่านั้น ผมคิดได้อย่างเดียวว่ายังมีพลังแมลงวนเวียนอยู่มากพอข้างในตัวของทามะมูชิ

จำนวนพลังแมลงของเธอเพิ่มอย่างมากหรือ?

「ทามะมูชิ เธอใช้การสร้างพลังแมลงไม่จำกัดอยู่มั้ย?」

เมื่อผมถามทามะมูชิ เธอมองกลับมาที่ผม ยิ้ม และเอียงหัวของเธอ

โอ้ เธอไม่ได้ใช้มัน

「ถ้าเธอใช้การสร้างพลังแมลงไม่จำกัด เธอรับมือกับโซ่กี่ชั้นก็ได้ ใช่มั้ย? ชั้นมั่นใจว่าเธอจะสามารถรับมือมันได้ เธอดูเหมือนยังมีพลังอยู่เยอะ ไม่ใช่เหรอ?」

เมื่อผมถามทามะมูชิอย่างนั้น เธอมองดูตัวผมเอง จากนั้นตาของเธอกลายเป็นจุดและปากเป็นสามเหลี่ยม จากนั้นเธอมองผมอีกครั้ง

「พลังที่เหลือนี้มันอะไรกัน? ชั้นเพิ่งจะรู้มัน ชั้นได้พลังแมลงไม่มีขีดจำกัด」

「ใช่มั้ยล่ะ?」

「นายรู้มั้ย ชั้นเริ่มรู้สึกว่าชั้นแข็งแกร่งขึ้นจริงๆ…….」

「ใช่ ชั้นก็รู้สึกถึงมันด้วย แต่ชั้นนึกว่ามันเป็นจินตนาการของชั้น แต่มันไม่ได้ดูเหมือนว่าชั้นจินตนาการอะไร」

กึ่งสัตว์สามคน ด้วยกันกับชาย ทั้งหมดอยู่ในสภาพของความช็อก

กึ่งสัตว์สามคน ชาย และอลิส ดูเหมือนลูกกระจ๊อกเมื่อเทียบกับทามะมูชิปัจจุบัน

มันเป็นอิทธิพลจากตาแห่งพื้นดินหรือ? แม้ว่ามันจะเป็นอย่างนั้น ความต่างในความแข็งแกร่ง มันมากเกินไป

เป็นไปได้มั้ยว่ายิ่งผมมีเวลาน้อย ผลกระทบที่เกิดขึ้นจะเยอะมากขึ้น?

ถ้าเป็นอย่างนั้น ริกกะปัจจุบันจะแข็งแกร่งแค่ไหนกัน?

ความสงสัยขึ้นมาในใจของผม

ยังมีเวลาอยู่บ้าง แต่ผมอยากลอง

ผมมั่นใจว่าเธอ ริกกะ จะได้ยินเสียงของผม ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร

ถ้าผมเรียกเธอ เธอจะมา เธอจะมาแน่ๆ

ความมั่นใจโดยไม่มีจุดเชื่อมต่อใดๆเด้งขึ้นมาอย่างไร้ขอบเขต

ถ้าผมเรียกออกไป เธอจะมาแน่ๆ

「ทามะมูชิ คู่ต่อสู้ดูเหมือนจะเป็นปลาเล็กปลาน้อย แต่ยังไงก็มอบพลังทั้งหมดของเราเถอะ เราต้องเริ่มสงครามด้วยเสียง “ปัง”」

จากนั้นผมสะกิดไหล่ของทามะมูชิ

ตาของทามะมูชิเปิดกว้าง และเธอพยักหน้าของเธอ

ชายที่จ้องเรา ตะลึง

โซ่ที่ทามะมูชิสร้างขึ้น สร้างรอยแยกจำนวนที่ผิดปรกติ ที่ทั้งหมดมันลอยอยู่และเป็นคลื่นอยู่ในอากาศ และเขาดูเหมือนจะสับสน

เขาสับสนที่เห็นมันทั้งหมดลอยในอากาศ แต่บางอย่างที่เป็นไปไม่ได้ เกิดขึ้นจริงๆต่อหน้าต่อตาของเขา

มันเป็นธรรมชาติสำหรับพวกเขาที่จะสับสน

กึ่งสัตว์แค่ยืนอยู่ตรงนั้น

พวกเขาน่าจะถูกล้างสมอง

พวกเขาเคลื่อนไหวไม่ได้นอกจากชายจะบอกให้เคลื่อนไหว

โอ้ เหี้ย เย็ดแม่มันเป็นเรื่องไร้สาระชิบหาย

「หนูจะมา พี่รู้ว่าหนูจะมา ถ้าพี่เรียกหนู หนูจะมาแน่」

ผมพึมพำพร้อมหัวเราะคิกคักและยกมือขวาของผมขึ้นไป

「มันดูเหมือนเราแข็งแกร่งกว่าที่เราคิด เฮ้ ริกกะ พวกนี้ทำให้ทามะมูชิร้องไห้ หนูมีความสุขที่มีบางคนสู้กับหนูได้อย่างเท่าเทียม ไม่ใช่เหรอ? ทามะมูชิเป็น “เพื่อน” ที่อะไรก็แทนไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ? งั้นมาที่นี่ มาด้วยพลังทั้งหมดของหนู」

เขาพึมพำและกำมือขวาของเขา

「ริกกะ! มาหาพี่――」

กอนที่ผมจะพูดอะไรได้ แสงสีขาวผ่านตรงหน้าผมไป

เสียงระเบิดของลมตามมา เสียงของการแตกก้องไปในอากาศ และกำแพงทรุดไปด้วยการสั่น

กลิ่นของการเผาไหม้ลอยอยู่ในอากาศ

ควันขึ้นมาจากทางสีดำที่พื้น

และที่ปลายของทางนั้นคือ…

「หนูขอโทษ มาสเตอร์ หนูรู้สึกเหมือนถูกเรียก ดังนั้นหนูรีบเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต」

ริกกะที่ยองอยู่สุดปลายของทางสีดำ ยืนขึ้น มองผม และส่งเสียงของเธอ

「พี่เรียกหนู」

ผมยิ้มให้เธอ และริกกะ ด้วยแก้มที่ย้อมเป็นสีแดง ยิ้มให้กับผม

 

เป้าหมายเดือน 6/66
ค่าเน็ต 200/200
ค่าห้องโรงพยาบาลยาย 0/2000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: "wayuwayu แปล" Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord