บทที่ 20 เตียมตัว 2

บทที่ 20 เตียมตัว 2

ไบรท์รู้สึกหงุดหงิดที่สุดในชีวิตเมื่อมีคนพยายามลากร่างที่ยังไม่ตื่นดีออกจากที่นอนอันแสนสบาย เครื่องปรับอากาศที่ไบรท์ชอบได้ถูกปิดลงอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจ ถึงแม้ว่าเด็กหนุ่มจะไม่รู้ความนึกคิดของเครื่องปรับอากาศเลยก็ตาม แต่ว่าเขาก็รู้ดีว่ามันคงไม่ยินยอมพร้อมใจแน่นอน เสียงตวาดของพี่สาวคนเก่งได้ปลุกไบรท์ให้ตื่นขึ้นอย่างไม่ยินยอมพร้อมใจ

หากวิธีทำให้ตืนนั้นเป็นวิธีแบบผู้คนทั่วไปทำก็คงไม่ทำให้ไบรท์ไม่หงุดหงิดอะไร ทว่าวิธีของพี่สาวของไบรท์นี่ช่างไม่มีความเป็นคน หล่อนเดินเข้ามาที่เตียงนอนของไบรท์ก่อนที่จะใช้เวทน้ำที่มีความเย็นยะเยือกแล้วสาดใส่ร่างกายที่ปราศจากการป้องกัน เขาไม่รู้ว่าไอได้วิธีการทำแบบนี้มาจากไหน วิธีนี้ทำให้ไบรท์ต้องกระโจนร่างลุกมาจากที่นอน เตียงนอนของไบรท์เปียกปอนไปด้วยน้ำอันเย็น อากาศในฤดูร้อนที่เย็นสบายพลันกลายเป็นอากาศในฤดูหนาวเพียงเซี่ยววินาที เขายังมื่ได้ประมวลผลอะไรคาเสะกับอาสึนะพลันเดินเข้ามาหลังจากนั้นพวกเธอก็พาไอให้ออกไป

ทิ้งเขาให้ยืนงงอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง เพียงไม่นานมายด์ก็เดินเข้ามาเด็กสาวพยายามพาเขาที่ยังไม่เข้าใจกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า น้องสาวสุดน่ารักจูงมือไบรท์ให้มารับประทานอาหารที่อยู่บนโต๊ะกินข้าว แต่ทว่าสำหรับไบรท์เขากำลังพยายามเรียบเรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

เด็กหนุ่มมองนาฬิกาแล้วพบว่าตอนนี้เป็นเวลาแค่หกโมงเช้าเพียงเท่านั้น หากเขาจำไม่ผิดเวลาที่เขานอนคือสามนาฬิกาดังนั้นเท่ากับว่าไบรท์ยังนอนเพียงสามชั่วโมง

“พี่กินข้าวเช้า”

เสียงของน้องสาวตัวน้อยทำให้เด็กหนุ่มหลุดออกจากความคิดของตนเอง ไบรท์หันมามองข้าวกับไขดาวตรงหน้า หากเป็นคนที่เคยอยู่กับไบรท์ตั้งแต่เด็กจะรู้ดีว่าเขาไม่ชอบรับประทานอาหารตอนเช้านัก ไบรท์กวาดตาหากาแฟดำก่อนที่จะต้องขมวดคิ้วอย่างสงสัยว่าตอนนี้กาน้ำร้อนที่เขาเคยใช้ได้หายไปไหน

“เราตื่นตอนไหนหรอ”

คำถามของชายหนุ่มทำให้มายด์หันมามอง ก่อนที่เด็กน้อยจะเริ่มอธิบาย “หนูตื่นตั้งแต่ตอนที่ฟ้ายังไม่แจ้งเลย พร้อมพี่ไอกับพี่อาสึนะ”

ไบรท์หยิบไขดาวมากินโดยที่ไม่คิดจะมองข้าวที่อยู่ตรงหน้า “แล้วทำไมวันนี้พี่ไอถึงไปปลุกพี่ได้ล่ะ แถมปลุกแบบพิสดาร”

“ความจริงพี่ไอเรียกพี่นานมากเลยยย ตั้งแต่ที่เข็มนาฬิกาอยู่ตรงเลขห้า” เด็กน้อยชี้นิ้วประกอบ

“เข็มยาวกับเข็มสั้นอยู่เท่ากันะเท่าที่หนูจำได้ พี่ไอบอกว่าตอนนี้มันเป็นเวลาเช้าแล้ว ปู่กับย่าก็ตืนไปทำงานแล้ว แล้วพวกเราที่เป็นเด็กจะนอนอยู่ได้ไง แต่ว่าพี่ไอก็เข้าใจว่าเมื่อวานนี้พี่ไบรท์นอนดึก แต่ว่าหลังจากนั้นนะสิพี่ไบรท์”

มายด์หยุดทำให้ไบรท์หันมามองอย่างสนใจกับสิ่งที่น้องสาวของตนจะกล่าวต่อ “พวกพี่อาสึนะกับพี่คาเสะก็ไปปลุกพี่กันใหญ่เลย แต่ว่าพี่ก็ไม่ตื่นสักที พวกพี่เขาเลยตกลงกันว่าถ้าใครปลุกพี่ไดสำเร็จจะ”

เสียงกระแอมทำให้มายด์หยุดเล่า อาสึนะกับคาเสะเดินตรงมาหาไบรท์ พวกหล่อนดูสภาพร่างกายที่ยังมีน้ำเกาะแล้วยกยิ้ม

“ตืนหรือยัง” คาเสะว่าก่อนที่จะนั่งลงข้าง

“ตืนแต่ไม่เต็มตา ว่าแต่พวกเธอทำบ้าอะไรกัน”

“ไม่ต้องสนใจ ไม่ต้องสนใจ วันนี้พวกเราจะต้อง ฝึกพิเศษกัน”

“ฝึกพิเศษ ฝึกทำไมอีก ฉันก็ได้เข้าเรียนโดยที่ไม่ต้องสอบใหม่ไม่ใช่หรอ”

คาเสะยิ้มก่อนที่จะนั่งข้าง ๆ ไบรท์ “นายนี่นะ ลืมไปแล้วหรอว่าตอนนี้นายกำลังโดนใครที่ไหนก็ไม่รู้หมายหัวอยู่นะ พวกเรากับพี่ไอก็เลยจะเท็นให้นายยังไงล่ะ อาสึนะจะสอนนายใช้กระบวนท่าในการต่อสู้ ฉันจะสอนนายใช้เวทมันพวกอักขระสาป ส่วนจอนจะช่วยนายฝึกการใช้ดาบ แล้วเนกิจะฝึกเรื่องแปลงพลังธาตุให้กับนาย”

“แปลพลังธาตุคืออะไรหรอคะพี่”

เสียงส ๆ ประกอบกับแววตาอยากรู้อยากเห็นทำให้คาเสะยิ้มก่อนที่จะตอบคำถาม

“คนในโลกนี้จะมีพลังธาตุประจำไม่กี่ธาตุ อย่างพี่จะเป็นธาตุลม แต่ว่าพอเราต้องปะทะกับคู่ต่อสู้ที่มีพลังธาตุที่เราแพ้ทาง บางครั้งเราก็ต้องหาธาตุที่แพ้ทางศัตรู”

“แล้วแบบนี้ธาตุจะมีความหมายอะไรล่ะพี่”

“การแปลธาตุจะทำได้ไม่กี่ครั้งต่อวัน เช่นพี่ต้องการแปลธาตุลมให้กลายเป็นเวทไฟ พลังลมที่ดึงมาจากร่างกายจะไม่เท่ากับผู้ที่มีพลังธษตุไฟในร่าง พลังเวทกับพลังธาตุมันคล้ายคลึงกันแต่ก็ไม่เหมือนกันหรอก”

“ใช่แล้วละมายด์ ถ้าเราเข้าเรียนเดี๋ยวโรงเรียนจะสอนเอง ไม่ต้องห่วงหรอก”

“แต่ว่าหนูอยากรู้แล้วนี่นา พี่อาสึนะกับพี่คาเสะช่วยสอนหนูได้ไหมคะ”

“ได้สิจ๊ะ เดี๋ยวพวกพี่สอนให้ใช่ไหมอาสึนะ”

อาสึนะพยักหน้ารับคำของคาเสะ แต่ในใจของเธอกลับหลั่งเหงื่อเย็นเฉียบ การแปลธาตุพลังนั้นไม่ใช่คิดจะทำก็ทำได้ ขณะเธอที่เรียนอยู่ในระดับเกรดสิบเอ็ดก็ยังคิดว่าการแปลธาตุพลังเวทนั้นมันเป็นเรื่องที่อยาก แถมยังหากแปลธาตุพลังผิดมีสิทธ์ตายหรืออย่างน้อยที่สุดก็มีสิดชีพจรเวทเสียหาหรือไม่ก็อาจจะขาดก็เป็นได้  อย่างดีที่สุดก็คือไม่สามารถใช้เวทได้ แต่อย่างแย่ก็คือตาย หญิงสาวไม่คิดเลยว่าไอยราจะให้ไบรท์เรียนเรื่องนี้เหมือนเนกิ

“ว่าแต่คำสาปที่เธอร่ายฉันไว้เอาออกไปหรือยัง”

เสียงของไบรท์ทำให้คาเสะหันขวับมามอง หญิงสาวหลบสายตาก่อนที่จะเสเปลี่ยนเรื่อง ทำให้ไบรท์รู้ได้ทันทีว่าคาเสะยังไม่ได้ลบคำสาปในร่างของเขาออก ไบรท์พยายามหาวิธีลบล้างแต่ทว่าเขากลับตรวจไม่พบสิ่งผิดปกติอะไรในร่าง

การรับประทานอาหารจบลงอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานไบรท์ก็ออกมาข้างนอกบ้าน เขามองฟ้าที่ไร้ซึ่งเมฆหมอกก่อนที่จะลำพึงกับตนเอง

“สักวันผมจะไปหาให้ได้ สักวันเราต้องเจอกันพ่อ”

“ไบรท์ยืนทำอะไร รีบมาได้แล้ว” เสียงเรยกของคาเสะทำให้ไบรท์ยกยิ้ม เขาสู้หายใจก่อนที่จะวิ่งไปตามเสียงเรียกของหญิงสาว