บทที่ 19 วางแผน 2/2

บทที่ 19 วางแผน 2/2

ไบรท์รู้ดีว่าต่อให้เขาจะพยายามสักแค่ไหนตอนนี้พลังที่ตนเองมีอยู่นั้นก็ไม่สามารถสะกิดชายตรงหน้าได้

คิดดูดีๆแล้วพลังฝึกหัดระดับ 5 ก็ยังไม่สามารถต่อสู้สูสีกับพลังนักรบเวทย์ เขาจึงพยายามใจเย็นให้ได้มากที่สุดในหัวพยายามคิดหาวิธีที่จะเอาตัวรอด

ไบรท์ไม่ใช่คนโง่เขลาที่จะหลงลมปากคนชายหนุ่มที่ลักพาตัวตนเองมา ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่สีหน้าท่าทางกลับต้องแสร้งแสดงให้แนบเนียนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ 

หลังจากนี้ก็รอแค่เพียงเวลาเวลาที่สหายร่วมรบจะรู้ว่าตอนนี้เขาอาศัยอยู่ที่ไหนและสามารถมาช่วยได้ทันท่วงทีได้หรือไม่

คงต้องฝากความหวังไว้กับสัตว์อสูรที่เขาอัญเชิญมาจากต่างมิติด หรือไม่ก็พวกเพื่อนๆที่อาจจะสัมผัสถึงพลังเวทย์ 

ออสตินจับข้างของชายหนุ่มเชิยขึ้นมาอย่างเชื่องช้า เขามองดูแววตาที่สงบนิ่งไร้การต่อต้าน แต่ในใจของบุรุษหนุ่มผู้นี้ก็รับรู้ดีว่าหากเขาประมาท เด็กน้อยผู้นี้ก็พร้อมจะแว้งกัด ดูเหมือนว่าแผนการและละครที่เขาอุตส่าห์เล่นทั้งหมดจะไม่ได้ผลสักทีเดียว

ชายหนุ่มเริ่มเบื่อกับการเล่นละครบ้าๆเหล่านี้แล้ว จักรพรรดิหนุ่มตัดสินใจดังนั้น เขาจึงถามไบรท์ออกไปตรง ๆ 

“เรื่องที่ข้ามีวิธีที่จะทำให้พลังเวทของเจ้าพัฒนามันคือเรื่องจริง ถ้ามีโอสถชนิดหนึ่งที่จะทำให้พลังเวทของเจ้าพัฒนาอย่างก้าวกระโดด แต่ว่ามันต้องมีข้อแลกเปลี่ยน หักค่าให้พลังนี้แก่เจ้าเจ้าจงมาอยู่รับใช้ข้าเจ้าจะยินดีหรือไม่”

ไบรท์อึ้งไปกับคำกล่าวของจักรพรรดิหนุ่ม

เขาไม่คิดเลยว่าเขาจะได้รับข้อเสนอเช่นนี้ ในใจของเขาอยากได้พลังเพิ่มขึ้นก็จริงแต่เรื่องนี้ไม่ต้องขบคิดคิดให้เสียเวลา

ในหัวขมเด็กหนุ่มจะแสร้งทำเป็นยอมแพ้พอหลังจากได้ยาตัวนั้นมาเขาก็จะรีบนำมันไปใช้อย่างรวดเร็ว

แต่เขาต้องแน่ใจเสียก่อนว่าการที่เขาทำแบบนี้ยาที่เขาได้มาจะปลอดภัยจริง ๆ

หากในโอสถเม็ดนั้นมีส่วนผสมอันประหลาดพิสดารที่จะทำให้เขาตกเป็นทาสของคนพวกนี้ไปตลอดกาลเด็กหนุ่มก็ไม่สามารถจะยอมรับมันเข้าไปในร่างกายได้

“เอาเจ้าจะยอมข้าจะนำมันมาให้เจ้าเดี๋ยวนี้ แค่เจ้ารับประทานมันไปแค่ 2 3 เม็ดพลังของเจ้าก็จะกลายเป็นนักเวทย์ระดับนักรบเวทได้ไม่ยาก ยาชนิดนี้ข้าได้มาจากคนที่เคยเป็นกษัตริย์ในดินแดนนี้ ถ้าได้แย่งชิงมันมาตอนที่ข้าคิดกบฏ ข้าจะเล่าเรื่องของข้าให้เจ้าฟัง เจ้าจะสนใจฟังหรือไม่”

เขาปล่อยมือจากไบรท์ ก่อนที่จะค่อย ๆ นั่งลงข้างไบรท์ ชายหนุ่มเริ่มสาธยายอดีตของตนเอง 

“เดิมทีข้านั้นไม่ได้เกิดมาเป็นบุรุษ ตัวของข้าไม่ได้ชื่อว่าออสตินตั้งแต่เกิด ตัวข้านั้นเป็นอิสตรีมาก่อนแต่อย่างที่พวกเจ้ารู้ดี

อิสตรีนั้นไม่มีสิทธิ์ปกครองบ้านเมือง ทั้งที่ข้ามีความฉลาดเฉลียวมากที่สุดในพี่น้องไม่สิมากกว่ากษัตริย์ที่เคยปกครองดินแดนนี้ด้วยซ้ำ แต่ด้วยที่ข้าเกิดมาเป็นอิสตรีเพศทำให้ข้าไม่สามารถปกครองอาณาจักรแห่งนี้ได้ 

สำหรับตัวของข้าเองนั้นถ้าคิดว่ามันไม่เป็นธรรมเจ้าเองก็คิดเหมือนข้าหรือไม่”

ไบรท์พยักหน้ารับ ทำให้ออสตินเริ่มกล่าวต่อ 

“ข้ามีพลังที่สูงที่สุดมากกว่ากษัตริย์ของประเทศแห่งนี้ตั้งแต่อายุ 13 ปี ดังนั้นข้าจึงหาวิธีที่ข้าจะเริ่มเรียนการเมืองการปกครอง แต่เนื่องด้วยผู้หญิงนั้นไม่สามารถมีบทบาท ผู้ชายเองนั้นก็ไม่ได้จะยอมรับผู้หญิงทุกคนให้ปกครองตัวเอง ต่อให้จะมีผู้หญิงมากมายสักแค่ไหนที่จะมีความสามารถมากกว่า”

ออสตินหยุดกล่าว ก่อนที่จะมองไปยังท่าทางที่แสดงความงงงวยของเด็กน้อยตรงหน้า ชายหนุ่มในร่างหญิงสาวคิดอยู่แล้วว่าเรื่องนี้มันคงยังยากเกินไปสำหรับเด็กน้อย แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็กล่าวต่อโดยที่ไม่คิดจะสนใจไบรท์ 

“ทำไมเรื่องเพศถึงเป็นเรื่องที่ใช้กำหนดความเก่งกาจและความสามารถ ผู้ใดเป็นคนกำหนดเรื่องแบบนี้กัน เขาไม่เข้าใจจนปัจจุบันนี้ข้าก็ยังไม่เข้าใจ แต่อยู่มาวันหนึ่งข้าก็เจออิสตรีนางหนึ่ง นางได้มอบวิชาเปลี่ยนแปลงร่างกายย ทำให้ข้าสามารถแปลงโฉมได้ตามใจที่ข้าปรารถนา เดิมทีข้าก็มีหน้าต่างงดงามเช่น ผู้หญิงทั่วไปอยู่แล้ว หลังจากข้าได้วิชาเร้นลับพิสดาร

แต่ถึงอย่างนั้นข้าก็ไม่พอใจ ข้าขออยู่เป็นลูกศิษย์ของนางจนฆ่าอายุได้ประมาณ 20 ปี แล้วจากนั้นเจ้ารู้ไหมว่าข้าคิดจะทำอะไรต่อ”

ไบรท์สั่นศีรษะ ทำให้ออสตินยิ้ม 

“ข้าได้ตัดสินใจสังหารอาจารย์ที่สอนข้ามา แล้วสังหารครอบครับของนาง หลังจากที่ค่าเรียนวิชาที่นางถ่ายทอดให้จนข้าก็ตัดสินใจวางแผนบางอย่างนั้นก็คือการที่ข้าเริ่มจัดการพวกในราชสำนักและในอาณาจักรแห่งนี้ทำให้พวกมันตกอยู่ใต้อาณัติของข้า รู้จักเวทย์มนต์คำสาปหรือเปล่า ข้อใดใช้สิ่งนั้นพัฒนาการร่างกายและวิญญาณของพวกมัน

แล้วเจ้าจะเป็นรายต่อไป” คำหลังออสตินกล่าวในใจ

ชายหนุ่มยกยิ้ม ก่อนที่จะยกมือจับแก้มของไบรท์แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เขาไม่คิดที่จะกลับเป็นอิสตรีอีก

ข้านั้นต้องการแต่ความแข็งแกร่งทั้งร่างกายและจิตใจ”

ไบรท์ได้ยินดังนั้น เด็กหนุ่มจึงกล่าว “ไม่ใช่ ไม่ใช่หรอกนะ

สิ่งที่ท่านกำลังทำอยู่มันไม่ใช่ความแข็งแกร่งแต่มันคือการหนีการหลอกตัวเองเท่านั้น”

ไบรท์จับมือของออสติน ก่อนที่จะค่อย ๆ นำมันออกจากแก้มของเขาช้า ไบรท์ตอนนี้รู้สึกไม่หวาดหวั่นกับชายหนุ่มตรงหน้า

ไม่ใช่เพราะว่ารู้ว่าเดิมทีชายคนนี้เคยเป็นผู้หญิง หรือรู้ว่าชายคนนี้เคยเป็นจักรพรรดินีที่พยายามทำตัวให้เหมือนกับจักรพรรดิ แต่สิ่งที่ไบรท์รู้ก็คือคนคนนี้มีแต่ความอ่อนแอ

“ท่านคือคนที่อ่อนแอที่ไร้การถูกเคารพนับถือ ต่อให้ท่านจะพยายามช่วยชีวิตท่านก็ไม่มีทางได้มันมา” 

“เจ้าจะไปเข้าใจอะไร โลกที่เจ้าจากมานั้นมันมีความเท่าเทียม ผู้หญิงกับผู้ชายนั้นมีบทบาทและหน้าที่เท่าเทียมกัน แต่โลกที่ข้าอยู่มันไม่ใช่เช่นนั้น เจ้าอย่าพูดให้เสียเวลาเลยดีกว่าเจ้าบอกมาว่าเจ้าจะยอมรับข้อเสนอของข้าหรือไม่”

“ไม่ ยังไงผมก็ขอปฏิเสธข้อเสนอของท่าน”

เมื่อเขาพบว่าเด็กหนุ่มตรงหน้ามีท่าทางแข็งขืนและไม่ยินยอมทำให้เขารู้สึกโกรธเกรี้ยวอย่างประหลาด ชายหนุ่มเงื้อมือมาแล้วชกเข้าไปที่ท้องน้อยของไบรท์อย่างรวดเร็วเพียงพริบตาสติของไบรท์ก็ดับลง เขาวางร่างของไบรท์ลงกับเตียงดังเดิม ก่อนที่จะมองยังชายหนุ่มที่ไม่เข้าใจความคิดของตน

ไบรท์ยังไม่เข้าใจว่าตอนนี้เขาเป็นตัวตนแบบไหนตอนนี้ชายหนุ่มเช่นเขาไม่ใช่ทั้งชายและหญิง เขาคือตัวตนที่สมบูรณ์แบบที่สุดในโลก เป็นตัวตนที่ใกล้เคียงกับพระเจ้า

หลังจากที่ไบรท์หมดสติไปออสตินก็โน้มหน้าเข้าไปไกล้เด็กหนุ่ม ก่อนที่เขาจะค่อย ๆ กริซิบที่ใบหัวของเด็กน้อย “อีกไม่นาน อีกไม่นานเจ้าก็ต้องมาเป็นทาสของข้า ดังนั้นไม่ต้องดิ้นรนให้เสียเวลา”

ออสติรนค่อย ๆ นำริมฝีปากไปใกล้กับเด็กหนุ่ม แต่ก่อนที่จุมพิตจะได้ประทับเสียงของประตูก็ดังขึ้น ชายหนุ่มละสายตาออกจากร่างที่ไร้สติแล้วไปมองยังประตู

“นายท่านขอรับ สิ่งที่นายทำสำเร็จแล้ว เชินนายท่านแห่งข้านำไปใช้ได้เลยขอรับ ก่อนที่จะ”

ออสตินยิ้ม “การเล่นของข้าวันนี้สนุกจริง ๆ แล้วต่อไปนี้เจ้าจะต้องเป็นของเล่นที่ดีของข้าอย่างแน่นอน ไม่ต้องห่วงทักษะทางด้านเวทมนตร์ข้าย่อมไม่ภาคมันไปจากเจ้าอัจฉริยะแห่งข้า ส่วนพลังเวทอันต้อยต่ำข้าก็จะทำให้มันเพิ่มขึ้นเพียงพริบตาเดียวเท่านั้น”

เมื่อแสงยามเช้ามาถึง ออสตินมองดูร่างที่ไร้การตอบสนองของเด็กหนุ่ม เขาคิดไว้แล้วว่าเด็กผู้นี้คงต้องสลบ ไสล ไม่ได้สติไปอีกสักพักใหญ่ ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้ละสายตาจากไบรท์ จู่ ๆ เสียงปืนกลก็ดังขึ้น

ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ปัจจุบัน

กลิ่นคาวเลือดลอยคละคลุ้งไปในอากาศ ร่างกายที่นอนทอดร่างปราศจากวิญญาณ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้พวก 3 สหายที่วิ่งมาดูเหตุการณ์ต้องตกใจขวัญผวา ตรงหน้าของพวกเขามีชายหนุ่มดวงตานิ่งยืนดูพวกชาวบ้านที่กำลังวิ่งหนีตาย ในมือของเขากัดแกว่งปืนอัตโนมัติพอมันถูกแกว่งไปยังที่แห่งใดร่างกายของคนผู้นั้นก็จะถูกเจาะเป็นรูพรุน 

เพียงไม่นานพวกชาวบ้านที่เคยโจมตีพวกอาสึนะก็นอนทอดร่างกายไร้วิญญาณอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่มนิรนาม

ชายหนุ่มหันมามองยังแขกที่ไม่ได้รับเชิญญ ก่อนที่จะนำอาวุธของตนเองกลับเข้าไปในแหวนแห่งศาสตรา 

“ฉันบอกให้พวกนายรีบออกจากที่นี่ไปไม่ใช่หรือไงทำไมถึงกลับมาที่นี่”

อาสึนะมองหน้าของชายคนนั้น ก่อนที่จะถาม “”ทำไมต้องทำขนาดนี้พวกเขาทำอะไรให้นายกันแน่ทำไมต้องฆ่าหมดไม่เหลือแม้กระทั่งคนชราหรือแม้กระทั่งเด็กที่ไร้ทางสู้”

ชายหนุ่มถอนหายใจ “เหลือพวกเด็กและพวกคนชราไว้พวกคนชราไม่เท่าไหร่อีกไม่นานพวกนั้นมันก็ตาย

แต่พวกเด็กๆจะเหลือไว้ให้มันมาฆ่าฉันทีหลังอย่างนั้นหรือ แล้วอีกอย่างที่ฉันฆ่าพวกมันก็เพราะว่าพวกมันกล้ามาสังหารครอบครัวของฉัน แค้นนี้ต้องชำระเลือดก็ต้องชดใช้ด้วยเลือดไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรในโลกใบนี้ ทางที่ดีพวกเธอไม่ต้องมายุ่งดีกว่ากลับไปที่ที่พวกเธอจากมาซะดีกว่า”

รูรุสูดหายใจเข้า เขาพยายามสงบสติอารมณ์ สิ่งที่ชายผู้นี้ทำนั้นมันไม่ใช่คำว่าคนอีกต่อไปแล้ว ชายผู้นี้สามารถสังหารผู้คนได้ราวกับผักปลา แววตาของเขาไม่มีแม้แต่แสดงให้เห็นว่าเสียใจ 

“พวกเราไม่รู้ว่าจะกลับไปยังโลกของพวกเรายังไง แล้วอีกอย่างพวกเราก็ต้องไปตามหาเพื่อนของพวกเราก่อนไม่อย่างนั้นก็คงกลับไปไม่ได้ เพื่อนของพวกเราโดนลักพาตัวไปพวกเราต้องไปตามหา นายพอจะรู้หรือเปล่าว่าตอนนี้เพื่อนของพวกเราน่าจะถูกลักพาตัวไปไว้ที่ไหน”

ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “ฉันรู้ คนที่จะทำแบบนี้ได้พาพวกนายมาเจอกับหมู่บ้านต้องห้ามนี้ มันก็มีแค่คนเดียวมันก็คือจักรพรรดิจอมโฉด ออสติน