บทที่ 12 ต่อรอง 1/2

บทที่ 12 ต่อรอง 1/2

สิ้นคำกล่าวของผู้อำนวยการเวทมนต์ ทุกสายตาจึงได้จับจ้องมายังไอยรา เด็กสาวที่มีอายุน้อยที่สุด ผู้ที่ได้รับตำแหน่งอันทรงคุณค่า การตอบของเธอนั้นจะเป็นตัวตัดสินทุกสิ่งทุกอย่าง ว่าหญิงสาวเหมาะที่จะอยู่ในตำแหน่งนี้ต่อไปหรือควรที่จะเดิมที การสรรหาผู้มาดำรงตำแหน่งนี้มันยากเย็นแสนเข็ญ แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปไม่ได้หากท้ายที่สุดแล้วหญิงสาวคนนี้ขาดคุณสมบัติ วิธีที่ดีที่สุดหญิงสาวควรที่จะลาออกไป 

ชายหนุ่มคนเดียวในที่นี้มองดูว่าเด็กสาวตรงหน้าจะทำอย่างไรต่อ เขาสันหาทุกวิถีทางเพื่อจะมาบีบหญิงสาว อย่างไรก็ตามสำหรับชายหนุ่มแล้วไอยราไม่ควรที่จะอยู่ในตำแหน่งนี้แม้แต่วินาทีเดียว 

เขาหันไปหาเฟรย่า ก่อนที่จะกล่าว 

“เดิมทีแล้วเธอก็ไม่เห็นด้วยกับการที่จะให้เด็กคนนี้นำลูกศิษย์ของพวกเราไปดำเนินในภารกิจดังกล่าวไม่ใช่หรือไง เธอยังเคยพูด ไม่ใช่หรือไง ว่าถ้าหากเกิดอะไรขึ้นไอยราจำเป็นต้องรับผิดชอบ และนี่เป็นสิ่งที่ฉันจะเรียกร้องให้ยัยหนูนี่เป็นคนรับผิดชอบ”

ชายหนุ่มเปลี่ยนสายตาไปยังไอยรา “เธอคงเข้าใจใช่ไหมว่าฉันต้องการอะไร”

ไอพยักหน้ารับ เธอมองไปยังศิลาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก แต่ทว่าหญิงสาวกลับรู้ดีว่าตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรได้ทั้งสิ้น สำหรับความคิดของเธอนั้นหญิงสาวรู้ในทันทีว่าตอนนี้เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบอย่างมาก แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อตอนนี้เธอไม่มีอะไรที่จะไปต่อรอง 

“ถ้าอย่างนั้นฉัยยินดีที่จะแสดงความรับผิดชอบด้วยการลาออกตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป”

การประชุมยังไม่สิ้นสุดแต่ทว่ากลับมีหนึ่งคนที่ต้องออกจากห้องประชุมไปอย่างน่าเสียดาย หญิงสาวเดินออกจากห้องประชุมโดยที่ไม่คิดจะเหลียวหลังกลับ เมื่อเธอออกมาเพียงไม่นานเธอก็พบกับลูกศิษย์คนโปรดของเธอ 

เด็กชายเงยหน้าขึ้นก่อนที่จะกล่าวถาม

“พวกเราติดกับดักเต็มๆเลยนะครับอาจารย์ นี่มันคงเป็นแผนการที่รัดกุมที่สุดของเขาแล้ว”

“ใช่แล้วล่ะ ครูก็พลาดเอง ไม่ยอมคิดให้รอบคอบเสียก่อนตั้งแต่วันนี้ครูไม่ได้เป็นครูของพวกเธอแล้ว ครูได้คืนตำแหน่งทั้งหมดไปให้กับโรงเรียนบาบิโลเนียเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แย่ชะมัดต้องหางานใหม่ทำซะแล้ว”

“ช่วยไม่ได้แล้วนะครับ พวกเขาวางแผนมารัดกุมเกินไป พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้แล้วแถมยังต้องพึ่งท่านศิลาด้วยซ้ำ แต่ว่าทั้งทั้งที่รู้ว่ามันเป็นแผนอาจารย์ก็ยังกระโจนเฉันไปเลยนะหรือว่าอาจารย์หาวิธีแก้ไว้เรียบร้อยแล้ว”

ไอสั่นศีรษะ “จะบ้าหรือไงฉันรู้พร้อมเธอ ถ้าไม่มีสายข่าวมารายงานฉันก็คงไม่รู้ว่านี่มันคือแผนการของพวกเขาหรอก”

เธอเดินนำหน้าลูกศิษย์ของตนเองไปโดยที่ไม่คิดจะเหลียวหลัง อย่างไรก็ตามสำหรับหญิงสาวการหางานทำในโลกนี้มันไม่ใช่เรื่องยากเย็นอะไรนัก แต่ที่สำคัญมากกว่าก็คือเธอจะไม่ได้อยู่กับนักเรียนอันเป็นที่รักของเธออีกแล้ว 

“ฝ่ายนั้นคงต้องการตัวอาจารย์มากเลยสินะ ถึงขนาดทำอย่างนี้ได้ ว่าแต่ผมได้ยินมาว่านอกจากเรื่องของพวกเราแล้วก็ยังมี 2 เคสที่เหลือใช่ไหมครับ รู้สึกว่าจะเป็นการลักพาตัวกับเรื่องของศาสนจักร”

สิ้นคำพูดของเด็กชายหญิงสาวก็หยุดชะงัก เธอหันมามองเด็กชายอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา 

“รู้ข้อมูลเหมือนกับเธอไปนั่งประชุมด้วยเลยนะเนี่ย สายข่าวของเธอคงจะรายงานมาเหมือนกันสินะ หรือว่าเป็นเพราะว่าเธอสามารถคาดเดาได้กันแน่”

“เป็นข้อ 2 ต่างหากล่ะครับ ผมไม่มีสายข่าวอะไรเหมือนพวกอาจารย์สักหน่อย ขนาดพวกเรารีบเดินทางยังมาทันและไม่สามารถทำอะไรได้สุดท้ายแล้วผู้มีอำนาจก็เป็นคนตัดสินใจอยู่ดี เรื่องของอาจารย์ก็เช่นเดียวกันเรื่องของพวกไบรท์กับอาสึนะก็คงไม่พ้นที่เธอพวกนั้นจะมายุ่งเหมือนเดิม แบบนี้จะทำยังไงดีล่ะครับอาจารย์อยากจะไปช่วยน้องชายของตัวเองด้วยมือตัวเองหรือเปล่า หรือว่าจะปล่อยให้ท่านศิลาเป็นคนทำ”

“ต่อให้ฉันขอร้อง ไอ้เธอบ้านั่นกับตาแก่เฮงซวย มันก็ไม่มีทางให้ฉันไปอยู่แล้ว” หญิงสาวพูดด้วยความโกรธ เธอรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งเมื่อได้ยินชื่อนี้

เนกิพยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของอาจารย์สาว เพียงไม่นานเด็กหนุ่มก็ตัดสินใจเปลี่ยนเรื่องคุย 

“ว่าแต่ถ้าสถานการณ์ยังเป็นแบบนี้พวกเราจะทำยังไงกันต่อไปดีล่ะครับ หรือว่าอาจารย์จะเคลื่อนไหวเก่งจริง ๆ ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเราอาจจะต้องขัดแย้งกับท่านเฟรย่าและท่านศิลา ตัวของผมนั้นคงไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ว่าตัวของอาจารย์น่าจะมีปัญหา อาจารย์อย่าลืมนะว่าพวกที่จับตาดูเราอยู่ไม่ใช่แค่พวกเราเท่านั้น แต่ยังมีฝ่ายความมั่นคงที่คอยสอดส่องพวกเรา อาจารย์หรือไม่ต่อให้เป็นผมเคลื่อนไหวเพียงนิดเดียวพวกเขาก็รู้ได้ไม่ยาก จะทำอะไรพวกเราก็ต้องคิดดีๆก่อนนะครับตอนนี้”

“รู้อยู่แล้วน่ะเรื่องแบบนี้ฉันไม่ต้องให้ลูกศิษย์มาสอนหรอก หลังจากที่ประตูเปิดขึ้นอีกครั้งฉันถึงจะเคลื่อนไหว เพราะต่อให้จะพยายามทำอะไรตอนนี้พวกเราก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว สิ่งที่พวกเราควรที่จะทำในตอนนี้ก็คือกลับไปหาน้องสาวของฉันกับของเธอ”

เนกิพยักหน้ารับ “แต่ว่ามันก็ไกลอยู่นะ ถ้าเราไม่ใช้ไอ้นั่นเดินทางมาเราก็คงยังต้องอยู่ที่นั่นอยู่ดี แล้วอีกอย่างหนึ่งต่อให้พวกเราจะไปได้แต่ว่าพวกเราก็ไม่สามารถพาทั้งสองกลับมายังที่นี่ได้ในทันที”

ไอยิ้ม ก่อนที่จะรีบสาวเท้าตรงไปเบื้องหน้า  โดยที่เธอไม่คิดจะหล่อลูกศิษย์ของตนเองแม้เพียงนิด หญิงสาวไม่หันหลังแต่กับกล่าวพูดกับลูกศิษย์ของตนเอง 

“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงฉันเรียกผู้ช่วยที่พึ่งพาได้มาเรียบร้อยแล้ว พวกเราจะไปรับนากิกับมายด์ด้วยกัน หลังจากนั้นพวกเราก็จะวางแผนช่วยพวกไอกับไบรท์ออกมาให้ได้ ต่อให้กระทำครั้งนี้จะไปขัดแย้งใครก็ตาม”

เนกิยิ้มชอบใจกับคำกล่าวของอาจารย์สาว “อย่างนั้นเหรอครับ ถ้าแบบนี้ผมก็ต้องเตรียมตัวโดนพักการเรียนแล้วสิ”

“ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี่ระดับเธอถ้าอยากจะเรียนจบตอนไหนก็เรียนได้แท้ ๆ สอบเฉันมหาวิทยาลัยเลยจะดีกว่านะฝีมืออย่างเธอ แล้วอีกอย่างฉันอยากจะให้เธอมาติวให้น้องชายของฉันกับอาสึนะ”

หลังจากที่ไอยราเดินออกจากห้องประชุม เด็กสาวที่มีอายุแค่ 20 ไม่คิดจะเหลียวหลังเลยด้วยซ้ำ การกระทำของเธอทำให้หญิงสาวที่อยู่ในนี้รู้เพียงผู้เดียวสึกไม่พอใจ เพียงไม่นานเธอก็จะคิดหาข้ออ้างดีๆให้กับเด็กน้อยได้ แต่ด้วยความที่เด็กน้อยคนนี้เป็นคนที่ใจร้อนทำให้เธอไม่สามารถช่วยเหลือได้ 

หญิงสาวหันไปมองสหายของตนเองก่อนที่จะใช้สายตาจิกกัด เธอเม้มปากก่อนที่จะได้พูดอะไร ชายชราเพียงคนเดียวในห้องก็กล่าว 

“เป็นไปตามแผนทุกอย่าง ที่เธอได้วางไว้หรือไม่”

ชายหนุ่มยิ้ม “ท่านอาจารย์ ท่านรู้ด้วยหรือว่านี่มันคือแผนของฉัน แผนการครั้งนี้แม้แต่หนอนก็ยังไม่สามารถรับรู้ได้ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะปัญญาของท่านถ้า ฉันเองก็ไม่สามารถรับรู้ได้แล้วว่าเป็นเพราะอย่างอื่นได้อย่างไร”

“ไม่ต้องกล่าวคำหวานให้เปลืองน้ำลาย สำหรับตาแก่เช่นค่า คำหวานก็ไม่สามารถทำให้ฉันยินดียินร้ายได้หรอก ฉันไม่คิดเลยว่าครั้งนี้เธอจะเล่นกับเด็กคนนั้นหนักขนาดนี้ อำนาจเหลือแค่ 2 ใน 3 แล้วอย่างนี้จะสามารถดำเนินการสิ่งใดได้อีกละ”

“ไม่ยากหรอกท่านอาจารย์ เรื่องนี้ฉันวมีวิธีแก้ไข ว่าแต่พวกเราไปคุยประเด็นที่สองกันดีกว่า”

“ก่อนที่จะไปคุยถึงประเด็นที่ 2 ฉันอยากจะถามเธอศิษย์รักของฉัน ทำไมต้องจงเกลียดจงชังเด็กคนนั้นมากขนาดนี้ หรือเป็นเพราะว่าเด็กคนนั้นเกิดมาจากสิ่งนั้น ฉันไม่เข้าใจเธอจริงๆเครื่องนั้นมันก็ผ่านมาได้หลายสิบปีแล้ว พวกเราในฐานะผู้ใหญ่ควรที่จะลืมเลือนมันไปใช่หรือไม่ การที่เธอยังยึดติดแบบนี้ทำให้การทำงานต่างๆมันยิ่งทำได้ยุ่งยาก เธอเป็นคนที่มีคุณธรรมประจำใจคนหนึ่ง ฉันไม่คิดหรอกว่าสิ่งที่เธอทำมันจะไม่มีเหตุผล”

ศิลายิ้ม “ในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วท่านก็ยังคงสงสัยในตัวขฉัน ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกแผนการที่ฉันคิดจะทำให้กับพวกท่านทั้งสองได้รับรู้ ฉันไม่คิดจะไล่ยัยหนูนั่นออกไปฟรี ผลประโยชน์ของโรงเรียนเราต้องมาเป็นอันดับแรก”

ชายหนุ่มหยุดก่อนที่จะอธิบายต่อ “

ดังนั้นฉันจะให้ยายหนูได้ทำประโยชน์ให้ถึงที่สุด ต่อให้เรื่องนี้ยัยหนูนั่นจะชอบหรือไม่ก็ตาม” 

“ฉันเข้าใจแล้ว เธอคิดจะส่งให้นางไปอยู่ในที่แห่งนั้นอย่างนั้นหรือ”

สิ้นคำกล่าวของอาจารย์ชายหนุ่มก็พยักหน้ารับ 

“ต่อให้เราต้องใช้วิธีไหนก็ตาม เราก็ต้องยึดประโยชน์ของโรงเรียนและเด็กๆให้ถึงที่สุด ถึงแม้ว่าเด็กคนนั้นจะมีสายเลือดปีศาจ แต่ว่าฝีมือของยัยนั่นก็เป็นของจริง ดังนั้นต้องใช้ประโยชน์ให้ได้มากที่สุด”

—------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

ในห้องนอนที่ดูวิจิตรตระการตา ชายหนุ่มใบหน้าอ่อนเยาว์กำลังนั่งมองเราเวลาที่ค่อย ๆ ใกล้มาถึงยังใจจดใจจ่อ เพียงไม่นานเขาก็ยิ้มขึ้นเมื่อได้ยินเสียงกล่าวของชายหนุ่มอีกผู้หนึ่ง

“ตอนนี้เธอนั่นกำลังพาสิ่งนั้นมา พวกเราสามารถจับกุมได้สำเร็จ”

“อย่างนั้นหรอ ดีมากดีมากที่เธอมารายงาน ไปรับของรางวัลฉันงล่าง”

จักรพรรดิหนุ่มยกพระโอษฐ์ขึ้นด้วยความ ปรีดา เขาทอดสายตามองไปเบื้องบ่นที่เต็มไปด้วยดวงดารา ชายหนุ่มปล่อยตัวปล่อยใจไปกับความคิดของตนเอง 

—------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

หญิงสาวผมแดงคุกเข่าลงต่อหน้าเขา ก่อนที่จะกล่าว

“ได้โปรดประทานนามใหม่ให้แก่ฉัน หลังจากนี้ฉันจะเป็นทาสรับใช้ให้แก่ท่าน ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่ท่านจะบัญชา หากสิ่งที่ท่านบัญชามานั้นไม่ขัดอะไรกับองค์กรของพวกเรา ถ้าเกิดยินดีที่จะปฏิบัติตามฉันคือเงาของท่าน”

สิ้นคำกล่าวชายหนุ่มก็ยิ้มออกมาอย่างปลื้มปิติ เขายื่นมือก่อนที่จะค่อยนำมือไปจับมือของหญิงสาวแล้วนำมาจุมพิต

“ต่อแต่นี้ฉันคือนายของเธอ ฉันจะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อองค์กรและเพื่อตัวของฉัน”