บทที่ 5 หา 2/2

บทที่ 5 หา 2/2

คาเสะรวบรวมพลังเวทย์จนสามารถมองได้ด้วยตเปล่า แสงสีเขียว ลำแสงบริสุทธิ์สาดส่องไปรอบ ๆ บริเวณ หญิงสาวเนื้อแล้วชกไปเต็มแรงอีกครั้ง สัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายลิงอุรังอุตังปลิวกระเด็นไปไกล 

แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นเด็กสาวก็ไม่หยุด เธอเตรียมตัวผนึกพลังเวทย์ เปลี่ยนเวทมนตร์ลมลูกเล็กๆให้แปลสภาพเป็นเข็มเล็กๆขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กมากนัก ก่อนที่จะควบคุมบังคับให้มันเข้าไปปักขาและแขนเพื่อตรึงร่างกายสัตว์ที่มีรูปร่างคล้ายลิง 

“ถ้าแกไม่สะเออะมาแอบดูฉันอาบน้ำ แล้วไม่แย่งเสื้อผ้าของฉันแกก็จะมีชีวิตรอดกลับไปได้อย่างครบ 32 แต่ว่าแกตัดสินใจผิดพลาดแล้วไอ้จ๋อ ฉันจะไม่ให้แกรอดกลับไปหาครอบครัวของแกได้แม้แต่ตัวเดียว ถ้าแกกลับไปหาครอบครัวของแกได้แกอย่ามาเรียกฉันว่าคาเสะ มินาโตะ”

เธอค่อย  ๆ ก้าวสามขุม ในขณะเดียวกันก็เตรียมตัวนำพลังเวทขึ้นมาไว้บนมืออีกครั้ง ตราเวทมนต์ส่องแสงสีเขียวเรือง สายลมเบาบางค่อยๆก่อตัวขึ้นบนมือ ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็นดาบเวทมนต์ขนาดเล็ก 

เธอมองอย่างสัตว์ร้ายที่ถูกตึงร่างอยู่กับที่ การกระทำดังกล่าวทำให้สัตว์ตัวนี้ไม่สามารถเคลื่อนร่างไปไหนได้  มันเหลือบสายตามองซ้ายมองขวาเหมือนกับว่ามันจะรู้ชะตากรรมของตนเองดี 

ถึงแม้ว่าสัตว์ตรงหน้าของเธอจะพยายามดิ้นรนสักปานใด แต่หญิงสาวก็ไม่คิดจะเปลี่ยนความตั้งใจที่จะคิดสังหารชีวิตผ่านชีวา คาเสะยิ้มมุมปาก ก่อนที่เธอจะค่อยเดินตรงไปสายตาของเธอกับสัตว์อสูรประสาน แววตาที่แสดงถึงความสิ้นหวังปรากฏให้หญิงสาวเห็น

เด็กสาวหลับตาก่อนที่จะค่อยๆเนื้อดาบเวทมนต์ขึ้น แต่ก่อนที่เธอจะได้ใช้ดาบฟันไปที่ลำคอ เสียงร้องสองเสียงก็ดังทำให้หญิงสาวต้องเหลือบสายตามอง

สัตว์ตัวไม่ใหญ่ไม่เล็กดูดีๆแล้วน่าจะเป็นลูกของลิง แอบซ่อนตัวอยู่ที่พุ่มไม้ พวกมันมีท่าทางสั่นกลัวแต่ถึงกระนั้นมันก็พยายามคำราม

เด็กสาวเปลี่ยนสายตามาจ้องยังลูกลิง ทำให้เธอพบว่าพวกลูกลิงนั้นได้รับบาดเจ็บ เมื่อเห็นดังนั้นเธอจึงคาดเดาได้ว่า พวกมันทั้ง 3 ตัวคงจะโดนบางสิ่งบางอย่างโจมตีมาเป็นแน่

“ถ้าพ่อตายซะตรงนี้แล้วลูกจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไร” 

เด็กสาวพูดรำพึงรำพันกับตนเอง ก่อนที่จะค่อยๆตัดสินใจลดมือลง เธอแปรสภาพดาบให้กลายเป็นสายลมเล็กๆแล้วปล่อยมันให้รวมไปกับอากาศ หลังจากนั้นเธอก็เปลี่ยนสายตาไปมองยังลิงอุรังอุตังที่โดนเวทมนตร์ของเธอ 

คาเสะตัดสินใจคลายพลังเวทย์ แขนและขาของลิงอุรังอุตังจึงเป็นอิสระ เมื่อสาวเห็นดังนั้นเธอจึงยิ้มอย่างพึงใจ อย่างไรเธอก็ไม่อยากให้ลูกลิงอุรังอุตังกำพร้าพ่อตั้งแต่เด็ก 

หญิงสาวทอดสายตามองภาพพ่อลูกที่กำลังวิ่งไปหากัน หากเธอได้ทำอย่างนั้นบ้างก็คงดี  เธอมองภาพนั้นด้วยความปลื้มปิติ น้ำตาไหลออกมาอย่างท่วมท้น หากเจ้าลิงทั้ง 2 ตัวไม่ส่งเสียงร้องบอก เธอก็คงฆ่าพ่อของมันไปแล้ว 

“จงใช้ชีวิตให้มีความสุขเถอะ แล้วอย่ามาทำตัวทุเรศทุเรศกับฉันอีกนะ”

หญิงสาวโบกมือลา แต่เหมือนกับว่าเจ้าจ๋อทั้ง 3 ตัวจะรู้ พวกมันร้องเรียกหญิงสาวเสียงดังลั่น

เจี๊ยก  เจี๊ยก เจี๊ยก 

พวกมันรีบวิ่งมาขวางทาง ทำให้เธอมองหน้าพวกมันอย่างประหลาดใจ ต่อให้เธออยากจะทำความเข้าใจแต่หญิงสาวก็รู้ดีว่ามันคงเป็นไปไม่ได้ 

‘รู้งี้เราน่าจะฝึกภาษาสัตว์มาบ้าง’

สัตว์ทั้ง 3 ตัวทำท่าทำทางเหมือนกับว่ามันจะให้เธอเดินตามไป เมื่อหญิงสาวเห็นดังนั้นเธอจึงค่อยๆพยักหน้ารับ เหมือนกับพวกมันจะรู้พวกมันจึงค่อยๆนำทางเธอไป คาเสะเดินตามสัตว์ทั้งสามอยู่ไม่นาน พวกเธอก็มาถึงยังที่แห่งหนึ่ง 

ตรงหน้าของหญิงสาวตอนนี้คือสัตว์ที่คับคล้ายคับคลาลิงอุรังอุตังเพศเมีย  กำลังนอนบาดเจ็บ มีแผลตรงบริเวณช่วงหน้าท้อง 

มันกำลังนอนหายใจรวยริน โลหิตสีแดงหยดหยาดไปรอบๆบริเวณ  จากการที่คะะเนนดูทางสายตา ถ้าหากไม่สามารถห้ามเลือดให้สัตว์ตรงหน้าได้ เพียงไม่นานสัตว์ตัวนี้คงจะตายเป็นแน่ 

เธอไต่ตรองอยู่สักพัก ตอนแรกเธอก็คิดว่าจะรักษาลิงเพศเมียที่นอนอยู่ตรงหน้า  แต่ว่าอีกใจหนึ่งเธอก็รู้ดีว่าหากรักษาสัตว์ตรงหน้าไปแล้วของเธอก็จะสูญสิ้นไปมหาศาล อย่างนั้นมันก็มีวิธีเดียวนั่นก็คือการดึงพลังเวทย์มาจากตราแห่งพันธสัญญา 

ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะไม่รู้ว่าตอนนี้คู่พันธะของเธออยู่ในสถานการณ์เลวร้ายสักแค่ไหน แต่ว่าทางนี้มันก็เป็นทางเดียวที่จะสามารถช่วยเหลือลิงเพศเมีย 

“หากครอบครัวไม่ได้อยู่ด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว มันจะเรียกว่าครอบครัวได้อีกหรือ” นี่เป็นเสียงในใจของคาเสะ เธอไม่อยากให้ลิงทั้ง 2 ตัวที่ยังเป็นเด็กไม่รู้ความ ต้องมาพบเจอชะตากรรมเช่นเดียวกับหญิงสาว 

ลิงทั้ง 2 ตัวเหมือนมันจะรู้ความคิดของหญิงสาว มันนำหน้ามาถูไถกับแขนของเธอ คาเสะเปลี่ยนสายตาไปมองยังลิงน้อยทั้งสองก่อนที่จะนำมือไปลูบหัวเจ้าจ๋อ

“ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะใช้ทุกวิถีทางช่วยเหลือแม่ของแกให้ได้”

เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้เธอรู้ได้ทันที ลิงอุรังอุตังเพศผู้ที่พยายามอย่างเสื้อผ้าของเธอ ไม่ใช่เพราะมันมีความหื่นกามหรือลามก แต่มันต้องการนำเสื้อผ้ามาพันบาดแผลของภรรยาของมันนั่นเอง

บางครั้งสิ่งที่ตาเห็นก็ไม่ใช่สิ่งที่เป็นความจริง บางครั้งสิ่งที่เป็นความจริงก็ไม่ใช่สิ่งที่ตาเราเห็น มันเป็นสิ่งที่พ่อเธอเคยพูดกับเธอตั้งแต่เธอเป็นเด็ก แต่วันนี้หญิงสาวกับเข้าใจมันดี ราวกับว่าเธอได้พานพบประสบการณ์อันแสนล้ำค่ามาแล้ว

คาเสะใช้เวทย์พันธสัญญาเพื่อดูดพลังเวทของไบรท์มากักเก็บไว้ในร่างกาย หลังจากนั้นหญิงสาวก็มองไปยังลิงอุรังอุตังเพศเมียที่ใกล้จะม้วย

เธอค่อย ๆ ทาบมือลงกับบาดแผลของลิงเพศเมีย ลำแสงสีฟ้าที่เป็นสัญลักษณ์ของเวทรักษาค่อยๆปรากฏขึ้น บาดแผลของลิงเพศเมียค่อย ๆ สมานกันอย่างช้า ๆ 

แต่ในขณะเดียวกันพลังเวทย์และพลังธาตุในร่างกายของคาเสะกลับถูกดูดออกไปจากร่างอย่างรวดเร็ว หญิงสาวเริ่มมีเหงื่อผุดพรายเต็มใบหน้า แม้ว่าเธอต้องการจะปัดมันออกสักแค่ไหน  เธอก็ไม่สามารถทำได้

การใช้เวทรักษาคือการผสานและสร้างสรรค์เซลล์ให้แก่ร่างกาย บาดแผลที่เคยมีค่อย ๆ หายไปอย่างช้า ๆ  หญิงสาวไม่คิดจะหยุดมือ หากเธอหยุดมือตอนนี้พลังเวทที่สะสมก็จะสูญสลายหายจนสิ้น การกระทำที่เคยทำมันจะไร้ซึ่งผล บาดแผลถึงแม้ว่าจะเป็นแผลฉกรรจ์  แต่ด้วยพลังเวทที่ได้จากเทพอสูรถึงแม้ว่าจะเป็นเผ่าพันธุ์ที่ไม่สมบูรณ์แบบ แต่ทว่าสามารถช่วยรักษาร่างกายได้อย่างรวดเร็วผิดคาด

ระยะเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่สามารถรับรู้ได้ เธอรู้ตัวอีกทีก็พบว่าแสงอรุณได้ลาลับขอบฟ้าไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ลิงอุรังอุตังเพศเมียที่เคยมีสีหน้าที่ซีดเผือดไร้ซึ่งสีเลือด ตอนนี้กลับกลายเป็นมีสีเลือดเรียบร้อยแล้ว ลมหายใจของลิงเพศเมียเป็นปกติ 

อาการที่ยังคงมีอยู่ก็คืออาการขาดเลือดเนื่องจากสูญเสียเลือดไปเป็นจำนวนมาก 

หญิงสาวรู้ดีว่าตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว  อาการบาดเจ็บนั้นจะค่อยๆหายไปตามระยะเวลาของมัน  ถึงแม้เธอจะไม่ค่อยเก่งเวทรักษา  แต่การรักษาบาดแผลให้ลิงเพศเมียตนนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกภูมิใจย่างประหลาด 

ภาพของลิง 4 ตัวที่นอนกอดกันอยู่ตรงหน้าทำให้หญิงสาวยิ้มอย่างพึงพอใจ ลิงเพศผู้หรือพ่อลิงที่กอดลูกทั้งสองและเมียของตนเองราวกับว่ามันจะไม่ปล่อยเมียของมันไปไหน แล้วลูกทั้งสองที่หลับอยู่ใต้อกของแม่ลิง ทำให้เด็กสาวรู้สึกดี 

ดวงดาราที่โผล่พ้นหมู่เมฆ ดวงจันทราที่ทอแสงศรีนวล  อากาศที่เย็นสบายพัทยาความหอมของกิ่งไม้ใบหญ้า ทำให้เธอรู้สึกอยากจะหลับเพื่อปล่อยจิตปล่อยใจให้ตกอยู่ในห้วงนิทราอีกครั้ง 

การกระทำของเธอได้อยู่ในสายตาของสามพระผู้เป็นเจ้าแห่งโลกเวทมนตร์ 

ชายหนุ่มทั้ง 3 ยิ้มให้กับความอ่อนโยนของหญิงสาว ไม่ใช่แต่พระผู้เป็นเจ้าที่เฝ้ามองอยู่ เพียงเท่านั้น สตรีศักดิ์สิทธิ์ทั้ง 4 ต้น และอดีตสตรีที่ได้ชื่อว่าเทพแห่งสงครามก็เฝ้ามองฉากแห่งความประทับใจนี้ด้วย 

ชายหนุ่มที่มีชีวิตนิรันดร์ ยิ้มกับภาพเบื้องหน้า  หากถามว่าเพราะเหตุใดผู้ที่เข้าใจสัจธรรม  ผู้ที่รู้จักคุณค่าของชีวิต  ไม่ใช้พลังที่มีไล่ล่าสังหารผู้อื่น ผู้นั่นแหละที่คือเทพเจ้าที่แท้จริง

สวัสดีนักอ่านที่กำลังติดตามผลงานทุกท่านนะครับ ผมจะทยอยอัพนิยาย 1 วันต่อตอน ถ้าใครสนใจก็ติดตามอ่านเรื่องนี้ไม่เทแน่นอนครับ ส่วนคนที่สงสัยว่าทำไมถึงไม่แต่งนิยายเรื่องเกิดใหม่เพื่อไปเปลี่ยนโลกต่อ มันก็เป็นเพราะว่าตอนนี้กำลังทำการแก้ไขและปรับปรุงเนิยายเรื่องเกิดใหม่เพื่อไปเปลี่ยนโลก 

2 เนื่องจากการเขียนนิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ 2 ทำให้สำนวนคงที่และไม่มีการเปลี่ยนแปลงสำนวนครับ แต่ว่าเนื่องจากดร๊าฟนี้เป็นดร๊าฟแรก หากมีคำผิดหรือคำตกหล่นประการใดผมก็ขอประทานอภัยมาณที่นี้ด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ 

3 เนื่องจากผมต้องการหารายได้จากการเขียนนิยาย  แต่ว่าก็ยังลังเลใจอยู่ว่าจะติดเรียนเลยดีไหม  ดังนั้นผมเลยทำอย่างนี้ครับผมจะติดเหรียญจะลงตอน  ให้อ่านก่อน 3 วัน  หลังจากนั้นก็จะติ่งเหรียญ 2 เหรียญ จุดประสงค์ของผมก็คืออยากให้ทุกคนอ่านนิยายเรื่องนี้อย่างมีความสุข  และไม่ต้องเสียตังค์ ดังนั้นถ้าใครอยากอ่านโดยที่ไม่ต้องกดซื้อก็อ่านก่อนเลยนะครับ  แล้วช่วงนี้ผมต้องสอบเตรียมตัวสอบ จบ และสอบ toeic กับ jlpt และ shkk ดังนั้นผมจะเขียนน้อยแต่จะอัพสม่ำเสมอนะคครับ จะเขียนประมาณ 3 หน้า A4 ตัวอักษร 14 อยู่ใน Google doc 

ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่ติดตามนะครับ 

4 เนื่องจากผมเป็นผู้ที่บกพร่องทางการเห็นดังนั้นถ้าการจัดหน้าไม่ถูกไม่ควรอย่างไร  หรือเพื่อนๆมีความรู้สึกว่าอ่านยากกรุณา comment บอกได้เลยนะครับเดี๋ยวผมจะไปเปลี่ยนการจัดหน้าให้ เพราะว่าโปรแกรมอ่านหน้าจอของผมมันไม่แจ้งเตือนว่าการจัดหน้าเป็นอย่างไร แต่จากการที่ผมสันนิษฐานคิดว่าเว็บที่เอาไปลงน่าจะมีระบบจัดหน้าให้อัตโนมัติ ขอบคุณนักอ่านทุกคนอีกครั้งครับ