ตอนที่ 8 ไร้ประโยชน์

และเพื่อเป็นแบบอย่างที่ดี เป็นที่นับถือ เป็นที่เคารพยำเกรงให้กับประชาชนทั่วทั้งแผ่นดินได้อย่างไม่มีข้อกังขาใดๆ ที่จะนำมาซึ่งความเสื่อมเสียในภายภาคหน้า

    “แม่ของลูกก็เป็นคนไทยนะ ลูกอย่างลืมสิ ลูกทำแบบนี้ ไม่รัก ไม่เคารพแม่คนนี้แล้วใช่หรือไม่ แม่บอกกับลูกหลายครั้งแล้วนะ ว่าไม่ให้จับใครมาอีกมันไม่ถูกต้องนะลูก ใช้อำนาจในทางที่ผิดแบบนี้ แม่ขอสั่งลูกต่อแต่นี้ไปห้ามจับตัวผู้ใดมาอีกเป็นอันขาด ขอเจ้าชายฟรานซิส องค์รัชทายาทแห่งโลคาร์ซันเดอร์ทำเพื่อแม่สักครั้งก่อนที่แม่จะตายจากลูกไปจะได้หรือไม่”

    “พระชายากิ่งแก้ว” ว่ากล่าวตักเตือนลูกชายไปเสียหลายคำ บงบอกถึงน้ำเสียงที่จริงจัง ไม่ได้พูดเล่นๆ แต่เอาจริง ครั้งนี้พระนางต้องเด็ดขาด อีกทั้งยังทอดถอนหายใจออกมาอย่างหนัก และจ้องมองเข้าไปที่ใบหน้าของเจ้าชายฟรานซิส สบเข้ากับนัยน์ตาอย่างโกรธเคือง

    “ท่านแม่! ทำไมท่านถึงพูดเยี่ยงนั้นเล่าพะย่ะค่ะ ลูกแค่ยังไม่เจอหญิงงามที่ถูกตา ต้องใจลูกเลยสักคน ลูกก็แค่อยากได้หญิงไทยที่มีนิสัยเหมือนกับท่านแม่ของลูกนี่พะย่ะค่ะ ที่ดีพร้อมไปซะทุกอย่าง เป็นที่โปรดปรานของท่านพ่อ อยู่เคียงข้างท่านพ่อ เหมือนอย่างท่านแม่ เพียงเท่านั้นที่ลูกต้องการ / นี่เจ้ายังไม่พานางคนนี้ออกไปให้พ้นๆ หน้าเราอีกหรือ รีบไปเร็วๆ เข้าสิ!”

    “เจ้าชายฟรานซิส” ทรงเกรงกลัวท่านแม่อยู่ไม่น้อย พระองค์รู้สึกผิดที่ทำให้ท่านแม่เสียพระทัย แต่ด้วยพระองค์เป็นลูกชายคนเดียวตั้งแต่เล็กจนโตมาถึงวันนี้ก็ถูกตามใจจนเสียคนไปเสียแล้ว พระองค์ก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหน แต่ไรแล้ว จะให้เปลี่ยนในทันที ทันใดพระองค์ก็ทำไม่ได้เช่นกัน

    พลางหันไปสั่งอินดิโก้ที่ยืนก้มหน้า อีกทั้งยังแบกจันทร์เจ้าอยู่บนบ่าให้รีบออกไปซะที ยืนเกะกะขวางหู ขวางตาพระองค์มาก ทำอะไรชักช้าจนทำให้ท่านแม่ผ่านมาเจอ และพระองค์ก็พลอยโดนท่านแม่ดุเอาจนได้ น่าโมโหยิ่งนัก

    “แล้วนั่น! เจ้าจะเอานางไปที่ใดกัน เราถามเจ้าหน่อยสิว่า ถ้านางผู้นี้ไม่เป็นที่ถูกตา ต้องใจของลูกชายของเราแล้ว เจ้าจะทำเยี่ยงไรกับนางคนนี้กัน”

    “พระชายากิ่งแก้ว” เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดังกังวาล และทรงอำนาจมาก อีกทั้งพระนางยังส่งสายตาพิฆาต และจับจ้องเขม็งไปที่อินดิโก้อย่างขุ่นเคืองพระทัยเป็นที่สุด

    “คือ คือว่า กระหม่อมไม่สามารถส่งนางกลับไปยัง ประเทศไทยได้แล้วพะย่ะค่ะ กระหม่อมจึงต้องส่งนางผู้นี้ ไปขายที่อื่นต่อพะย่ะค่ะ พระชายา”

    “อินดิโก้” กล่าวตอบพระชายาด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆ ติดๆ ขัดๆ ไม่เต็มเสียงนัก ไม่แม้แต่จะกล้าเงยหน้าขึ้นมามองเสียด้วยซ้ำ เขาทำได้เพียงยืนก้มทำความเคารพอยู่แบบนั้น พระชายาพระองค์นี้ทรงเป็นที่โปรดปรานจากองค์กษัตริย์เป็นอย่างมาก มีทั้งอำนาจ มีทั้งทหาร และองครักษ์ในมือมากมายพร้อมสั่งงาน หากวันนี้เขาผิดพลาดเพียงน้อยนิดก็อาจเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่ได้เลย จบกันงานนี้

    “สันดอนนั้นขุดได้นะ แต่สันดานนี่สิคงขุดยากเสียหน่อย ทำตัวเยี่ยงโจรป่าเช่นนี้ เราล่ะเกลียดเจ้าเสียจริงๆ ไอ้ที่ว่าจะเอานางผู้นี้ไปขายต่อน่ะ คงเอาไปขายที่ซ่องกระมั้ง ทำไมเจ้าถึงไม่นึกบ้างล่ะว่า ถ้าเป็นลูก เป็นหลาน เป็นเมีย หรือญาติๆ ของเจ้าบ้างเล่าจะทำเยี่ยงไร ใจของพวกเจ้านี่มันช่างโหดร้ายกันเสียจริงๆ / ส่งนางมานี่! เราจะรับนางไว้เอง เจ้าอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามา”

    “พระชายากิ่งแก้ว” เมื่อฟังอินดิโก้พูดจบ ก็โมโหขึ้นมาในทันที สำหรับผู้หญิง ที่ถูกลักพาตัวมา ก็หวาดกลัวอยู่แล้ว ซ้ำร้ายยังมาถูกขายให้กับผู้ชายมากหน้าหลายตาอีก อยู่ไปก็เหมือนตายทั้งเป็น เมื่อพระนางได้รับรู้เช่นนี้แล้ว พระนางจนทนเห็น หรือปล่อยผ่านไปได้อย่างไรกัน

    “ท่านแม่! ท่านแม่จะซื้อนางสกปรกนี่มาทำไมกันล่ะพะย่ะค่ะ”

    “เจ้าชายฟรานซิส” ถึงกับตกพระทัยเป็นอย่างมาก พระองค์ไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน จึงถามท่านแม่ออกไปอีกครั้ง แต่กับถูกสายตาพิฆาตของท่านแม่มองกลับมาอย่างโกรธเคืองเป็นที่สุด

    “พะ..พะย่ะค่ะ กระหม่อมมิบังอาจเสนอราคา กับพระชายาได้ กระหม่อมแล้วแต่พระชายา จะเห็นสมควรเถิดพะย่ะค่ะ”

    “อินดิโก้” ถึงกับพูดไม่ออก บอกไม่ถูก ก็พระชายาเล่นจ้องหน้าเขาด้วยสายตาดุๆ ถึงเพียงนี้ จนอินดิโก้เองก็รีบก้มหน้าแทบไม่ทัน แล้วจะกล้าเรียกร้องราคากับพระชายาได้อย่างไรกันเล่า มีหวังหัวขาดกันพอดี

    “พระชายากิ่งแก้ว” ทรงปลายตามองไปยังลูกชายตัวดี และจึงมองไปที่อินดิโก้ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ เพื่อดูหน้าของหญิงสาวที่ถูกอินดิโก้แบกไว้บนบ่า ก่อนจะเรียกนางกำนัล และองครักษ์คนสนิทให้จัดการจ่ายเงินให้กับอินดิโก้ เมื่อเสร็จงานก็ให้รีบพาอินดิโก้ออกไปจากตำหนักของพระชายาในทันที เพราะพระชายาไม่อยากที่จะเห็นหน้าของอินดิโก้อีกต่อไปแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว

    “อินดิโก้” รีบทำตามรับสั่ง ทำความเคารพ แล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมที่จะแบกร่างหญิงงามนี่ ไปส่งให้ถึงยังตำหนักของพระชายากิ่งแก้วก่อน มีนางกำนัล และองครักษ์ซึ่งเป็นคนสนิทของพระชายาเป็นผู้นำทางไป

    หลังจากส่งจันทร์เจ้าถึงตำหนักแล้วองครักษ์ก็ส่งเงินถุงหนึ่งเมื่ออินดิโก้เปิดออกดูก็ยิ้มกว้างขึ้นมาทันที นางกำนัลกับองครักษ์ที่ทำหน้าที่แทนพระชายาถึงกับเบ้ปากกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ก่อนจะมีทหารเดินนำอินดิโก้ให้รีบออกไปตามรับสั่ง

    “ทำไมท่านแม่ถึงรับนางไว้ล่ะ พะย่ะค่ะ ลูกมองไม่เห็นประโยชน์อันใด จากนางสกปรกผู้นั้นเลยแม้แต่น้อย”

    “เจ้าชายฟรานซิส” ถึงกับฉุนเฉียวเป็นอย่างมาก เหมือนโดนหักหน้า แต่ก็ไม่บังอาจกล่าวโทษท่านแม่ได้ หรือแม้แต่จะคิด เพียงแต่ไม่เข้าใจเลยว่าท่านแม่จะรับนางไว้เพื่ออะไร

    “เรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องกังวลใจไปหรอกนะ ต่อไปนี้นางผู้นั้นเป็นคนของตำหนักใน เป็นคนของแม่ และแม่ก็ขอสั่งห้ามเอาไว้ตรงนี้เลยนะ ไม่ว่าเจ้าหรือใครก็หน้าไหนก็ตาม ห้ามเข้าไปยุ่งวุ่นวายที่ตำหนักในกับคนของแม่เป็นอันขาด นี่เป็นคำสั่งลูกจงจำเอาไว้ให้ดี”

     โปรดติดตามตอนต่อไป รอหน่อยนะค่ะ นักเขียนถุงแป้ง กำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ กดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไป และนิยายเรื่องใหม่ กดถูกใจ ส่ง comment เป็นกำลังใจ ติชมผลงานมาได้นะค่ะ