บทที่ 8 ก่อนสอบ วันที่ 4

บทที่ 8 ก่อนสอบ วันที่ 4

ประตูห้องน้ำค่อย ๆ ถูกเปิดอย่างช้า ก่อนที่อาสึนะจะทันเอ่ยห้าม เธอก็เห็นใบหน้าน่ารักของเด็กสาวที่อายุประมาณหกขวบ สายตาของเด็กน้อยมองรอบข้างอย่างสงสัยใคร่รู้ ท่าทางของเด็กตรงหน้าทำให้อาสึนะรู้สึกชอบ เดิมทีเธอก็อยากจะได้น้องสาวอยู่แล้ว แต่ว่ามันก็เป็นไปไม่ได้ นั่นก็เพราะว่าเธอนั้นเกิดมาเป็นลูกโทน พ่อแม่ของเธอที่ตายตั้งแต่เด็กๆทำให้เธอไม่คิดที่จะมีน้องสาว 

อาสึนะไม่ต้องคิดก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กน้อยตรงหน้านี้เป็นน้องสาวของพี่ไอ หน้าตาที่น่ารักดวงตาสีฟ้าที่จับจ้องและกวาดสายตามองรอบๆอย่างสงสัย เด็กสาวชงักก่อนที่จะพยายามคิดหาคำพูด แต่เธอก็ชะงักพลางจ้องไปที่หน้าของเด็กน้อยผมฟ้า 

อาสึนะมองดูเด็กน้อยก่อนที่เธอจะพบว่าเด็กน้อยตรงหน้ามีท่าทางเอียงอาย เด็กน้อยหยุดช่างใจอยู่ ก่อนที่จะตัดสินใจเอ่ยถามขึ้น “พี่ชื่ออะไรหรอคะ หนูชื่อมายด์ข้า”

“พี่ชื่ออาสึนะจ้า หนูเป็นน้องของพี่ไอหรออ”

มายด์พยักหน้ารับ ก่อนที่จะเตียมตัวหันหลังกลับ สำหรับเด็กสาวที่ไม่ค่อยคุ้นกับคนแปลกหน้าการที่เธอต้องมาเจอกับคนอื่นทำให้เธอรู้สึกอาย เธอจ้องมองพี่สาวแปลกหน้าอยู่สักพักก่อนที่จะตัดสินใจจะผละออกจากที่แห่งนี้ ก่อนที่เด็กสาวจะตัดสินใจปิดประตูเสียงของพี่สาวก็ดังขึ้น 

“นี่อาสึนะ ช่วยอาบน้ำให้มายหน่อย พี่จะเก็บของ” 

เสียงของไอทำให้อาสึนะตัดสินใจลุกจากอ่างอาบน้ำและเดินไปจับมือเด็กสาว ตอนแรกมายมีท่าทางก็กล้าๆกลัว ๆ แต่หลังจากที่เธอพยายามหาเรื่องมาคุยและถามเด็กน้อย ไอก็ยอมลงไปแช่น้ำกับอาสึนะ

หลังจากนั้นพวกเธอก็แช่น้ำอยู่ด้วยกันจนกระทั่งไอเก็บของเสร็จและมาแช่น้ำด้วยอีกคน โดยที่ทั้งสามสาวลืมนึกถึงเด็กน้อยอีกคนหนึ่ง ที่กำลังรอเวลาที่จะได้อาบน้ำอย่างใจจดใจจ่อ

ไบรท์รอทั้งสามสาวด้วยความเบื่อหน่ายเขาจึงตัดสินใจเดินมาข้างนอกบ้าน ไบรท์ตัดสินใจไปฝึกร่างกาย เด็กน้อยพยายามวิ่งเพื่อออกกำลังกาย ทว่าเขาก็ไม่สามารถวิ่งต่อไปได้ นั่นก็เป็นเพราะว่าร่างกายที่ถูกหักโหมมากเกินไปย่อมไม่ตอบสนอง ไบรท์รู้สึกถึงความเหนื่อยล้าของร่างกายถ้าถึงอย่างนั้นเด็กน้อยก็ตัดสินใจฝึกร่างกายต่อไป เมื่อร่างกายเหนื่อยล้าจนถึงขีดสุดเด็กหนุ่มก็รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังก่อเกิดในร่างกาย เขาหลับตาแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนที่สายลมจะค่อยๆก็เกิดรอบรอบตัว 

วงแม่สีเขียวขนาดเล็กค่อยๆเกิดขึ้นใจกลางแก่นเวทย์ของเด็กหนุ่ม แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถควบคุมพลังเวทย์ที่ปรากฏขึ้นได้อย่างใจนึก 

“นี่สินะคือเวทมนตร์ธาตุที่ 2 ของเรา พลังเวทย์แห่งลม”

ความเย็นเยือกของสายลมยามรัตติกาล  ค่อยๆพัดเอาฝุ่นผงจากพื้นดิน  บุรุษหนุ่มร่างกายผอมแห้งไร้เรี่ยวแรงที่จะขยับร่าง รอบๆร่างนั้นเต็มไปด้วยเครื่องพันธนาการเหม่อมอง ท้องฟ้ายามทิวา แม้นว่าจะคะนึงสักเพียงไหน ต่อให้จะคิดถึงสักเพียงใด แต่ก็มิสามารถ ย่างเท้าออกไปจากบริเวณนี้

ชายหนุ่มหลับตาก่อนที่จะหลับไหลไปอีกครา 

เสียงนกน้อยร้องรับยามเช้า แสงอุสาสาดส่องรับพงภัย ชายท่าทางผอนแห้งตื่นขึ้นอีกคา เขาหวนคิดถึงวันวานวันที่เคยอยู่อย่างเสรี 

กำแพงสูงปิดบังแม้จะจับจ้องมองหาสิ่งใดก็ไม่สามารถเห็นสิ่งรอบข้าง ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังคุณคิดถึงอดีตอันยาวนานของตนเอง จู่ๆก็มีหญิงสาวท่าทางสูงศักดิ์ค่อยๆปรากฏกายให้เขาเห็น เขามีท่าทางฉงนอยู่เพียงคู่ ใช่บุ๋มจับจ้องมองหน้าตาที่สวยสดงดงาม เส้นผมสีดำยาวถึงกลางหลัง หญิงสาวก็ค่อย ๆ ยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะกล่าวทักทาย

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะศาสตราจารย์เอ็ดเวิร์ด”

บุรุษหนุ่มยิ้มมันเป็นช่วงเวลาอันยาวนานที่เขาไม่ได้ยินชื่อเดิมของตนเอง เขามองสำรวจหญิงสาวตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ดูจากอายุอานามของหญิงสาวตรงหน้า  มันเป็นเรื่องที่แสนแปลกประหลาดที่หญิงสาวที่ดูท่าทางอายุขนาดไม่เกิน 30 ปีจะรู้จักชื่อเดิมของเขา แล้วอีกอย่างนึงคำทักทายที่หญิงสาวตรงหล่อนก็ทำให้ชายหนุ่มอดแปลกใจไม่ได้ 

“เจ้าเป็นใคร ทำไมถึงรู้จักชื่อเดิมของข้า จากที่ข้าจำได้เข้าไปเคยรู้จักเจ้าเลย”

“คำถามนั้นจะถูกตอบต่อเมื่อคุณยอมมากับพวกเราค่ะ ศาสตราจารย์ดรเอ็ดเวิร์ด ผู้เชี่ยวชาญเวทย์มนต์สาขาเวทย์แปลธาตุ ผู้เข้าใจเรื่องมนุษย์เทียม พวกเราต้องการความรู้ของคุณ”

เอ็ดเวิร์ดมองคุกที่เขาไม่สามารถออกไปไหนได้ กำแพงที่ตั้งสูงเสี่ยดฟ้าประกอบกับผู้คุมและนักมวยที่เฝ้าอยู่ในคุกแห่งนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เขาจะสามารถออกไปได้ 

คุกนี้ถูกเรียกขานว่าคุกนรก ถูกตั้งอยู่ในเกาะที่ไกลที่สุดของอาณาจักรบาบิโลเนีย รอบรอบเกาะมีนักเวทย์ระดับนักรบเวทย์ที่มีระดับพลังขั้น 5 เฝ้าอยู่จำนวน 3 คน ผู้ที่ถูกจองจำเป็นผู้ที่ฝ่าฝืนกฎของสวรรค์ เป็นผู้ที่ถูกโลกเวทมนตร์เกลียดชังและตั้งค่าหัวไว้ เมื่อโลกเต็มไปด้วยศีลธรรมจรรยาทำให้โลกนี้เริ่มเปลี่ยนแปลงไป การวิจัยเกี่ยวกับการสร้างมนุษย์เทียมถูกนักเวทส่วนใหญ่รังเกียจ และผลกระทบก็ได้ตกมายังเขา หัวหน้านักเวทที่วิจัยเรื่องนี้ 

 ในอดีต  การวิจัยเป็นสิ่งใหม่ในโลกเวทมนตร์ นักเวทที่สามารถเล่นแร่แปรธาตุนั้นคือขุมทรัพย์ที่มีคุณค่าของโรงเรียนเวทมนตร์และองค์กรวิทยาการเวท

มนุษย์นั้นมิได้ต้องการแค่พลังอำนาจเพียงเท่านั้น สิ่งที่มนุษย์ส่วนใหญ่นั้นต้องการไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันนั้นก็คือความเป็นนิรันดร์ ผู้คนส่วนใหญ่นั้นไม่ต้องการที่จะแยกจากผู้เป็นที่รัก นั่นเป็นเรื่องที่แสนธรรมดา ทว่าสิ่งนี้กลับมิสามารถหลีกหนี เมื่อสิ่งมีชิวิตใดได้กำเนิดมายังโลกใบนี้ ก็เข้าใกล้ความตายทุกขณะ ผู้คนส่วนใหญ่ล้วนยอมรับและเคารพกฎกติกาของวัฏจักรของมนุษย์ ไม่สิหากจะกล่าวให้ถูกนั่นก็คือวัฏจักรของทุกสรรพสิ่ง

แต่ทว่าเมื่อประมาณ 20 ปีก่อน ชายหนุ่มคนหนึ่งผู้ได้รับฉายาว่าอัจฉริยะ ผู้ที่เป็นลุกศิษย์ของจักรพรรดิเวทมนตร์นามว่าโยดาได้ก่อตั้งองค์กรเวทเพื่อวิจัยเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตเทียม การสร้างความเป็นนิรันดร์ให้กับมนุษย์ทำให้ผู้คนถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่าย 

ฝ่ายแรกนั้นคือผู้ที่เห็นด้วยกับแนวคิด ผู้ที่ต้องการความเป็นอมตะ ต่อให้รู้ว่าการทดลองของชายคนนี้จะต้องสังเวยชีวิตมนุษย์ไปมากเท่าไรก็ตาม

ส่วนฝ่ายที่สอง นั่นก็คือผู้คนที่ไม่เห็นด้วยกับแนวคิดของเมฆา พวกเขาคัดค้านและต่อต้าน แต่ทว่าด้วยพลังและความสามารถที่ต่างชั้นทำให้พวกเขาไม่สามารถทำอะไรเมฆาได้ 

เอ็ดเวิร์ดมองหน้าของหญิงสาว ก่อนที่จะยักไหล่ “ผ่านมาญี่สิบกว่าปีแล้วจะมาพูดถึงการวิจัยชีวิตเทียมทำไมอีก ยังไงเมฆาก็ตายไปแล้ว องค์กรก็ถูกทำรายไปพร้อมกัน พวกเราที่ทำการวิจัยบ้างก็ถูกสังหาร บ้างก็ถูกไล่ล่า พวกที่หนีไปได้นั้นก็ดี ส่วนพวกที่หนีไม่ได้ก็ต้องถูกลบพลังเวทและนำตัวมากักขังในคุกแห่งนี้ ต่อให้สามารถออกไปได้ก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีกแล้ว”

หญิงสาวยิ้ม หล่อนค่อย ๆ มองไปยังกำแพงที่สูงใหญ่ กำแพงสูงตงานราวกับว่ามันกำลังจองจำผู้ที่ถูกส่งเข้ามานะที่แห่งนี้ รอบ ๆ เกาะแห่งนี้เต็มไปด้วยมอนสเตอร์ที่มีความร้ายกาจที่สามารถฆ่าผู้ที่จะนำนักโทษออกไปจากเกาะ “ตอนนี้พวกเรากำลังจะคืนชีพหัวหน้าองค์กรของพวกเรา ดังนั้นพวกเราจึงต้องการความสามารถของคุณดร.เอ็ดเวิร์ด คนที่เคยทำงานวิจัยกับหัวหน้าของพวกเราคงรู้เรื่องงานวิจัยของท่านเป็นอย่างดี”

เอ็ดเวร์ดเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้เอ่ยถามหญิงสาวก็กล่าวขึ้นเสียก่อน “สิ่งที่ฉันอยากจะได้จากคุณก็คือ คำตอบ หากคุณตอบว่าจะทำงานร่วมกับเราฉันจะพาคุณออกไปจากที่โสโครกแห่งนี้ แต่ถ้าไม่ฉันจะกลับออกไปจากที่นี่ในทันที”

“จะพาข้าออกไปยังงั้นหรอ ถ้าเจ้าสามารถข้าก็ยินดี ข้ายินดีร่วมมือกับพวกเจ้า แต่ว่าถึงจะช่วยข้าได้จริงก็ตาม ข้าก็คงช่วยพวกเจ้าไม่ได้ นั่นก็เพราะว่าพลังของข้า”

ก่อนที่ศาสตราจารย์เอ็ดเวิร์ดจะกล่าวจบ หญิงสาวก็โบกมือห้าม “ขอแค่คุณตกลง สิ่งที่จำเป็นพวกเราจะจัดการให้ พวกเราต้องการคุณ และอีกอย่างพวกเราต้องการนักวิตจัยที่เคยร่วมงานกับคุณ”

ศาสตราจารย์พยักหน้ารับ สำหรับเขาโอกาศที่จะได้ออกจากที่แห่งนี้มันไม่ได้หาได้ง่าย ๆ คนที่ไม่มีพลังเวทอย่างเขาต่อให้พยายามคิดจะหลบหนีจากที่แห่งนี้สักแค่ไหนก็ไม่สามารถทำได้ “แล้วเจ้าจะพาข้าออกไปได้อย่างไร เจ้าคงไม่ลืมนะว่าที่แห่งนี้มีผู้ที่มีความสามารถเป็นนักรบเวทอยู่ตั้งสามคน แถมยังมีมอนสเตอร์อีกนับไม่ถ้วน”

สิ้นคำของเอ็ดเวิร์ด หญิงสาวตรงหน้าก็วาดวงเวท วงเวทขนาดไม่ใหญ่มากนักถูกวาดเสร็จอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็เกิดแสงสีดำปรากฏขึ้น เวลาผ่านไปไม่ถึงเซี่ยววิโซ่ที่พันธนาการร่างกายของเอ็ดเวิร์ดก็พลันค่อย ๆ คลายตัวออก ก่อนที่มันจะค่อย ๆ ล่วงลงที่พื้นดิน

—-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ณที่แห่งหนึ่งที่เต็มไปด้วยความมืดมิด บุรุษวัยกลางคนผมสีดำในตาสีฟ้าจ้องมองบางสิ่งที่อยู่ในโลงแก้ว หญิงสาวหน้าตาหมดจดงดงาม อายุประมาณ 30 40 นอนไร้การเคลื่อนไหวและลมหายใจอยู่ในโรงแก้ว ข้างในโรงแก้วมีสารบางอย่างที่ช่วยเพิ่มความเย็นให้กับร่างกาย ทำให้ร่างกายที่ควรจะนั่งเสียไปตามเวลานั้นยังคงอยู่

บุรุษวัยกลางคนยิ้มก่อนที่จะกล่าวรำพึงรำพันราวกับจะบอกให้สตรีที่เป็นที่รักได้รับรู้ ถึงความต้องการของตน “ต่อให้ฉันจะต้องทำสัญญากับปีศาจ ฉันก็ต้องปลุกเธอให้ตื่นจากห้วงนิทราให้ได้ รอฉันก่อนนะ”

writer talk 

สวัสดีนักอ่านที่กำลังติดตามผลงานทุกท่านนะครับ ผมจะทยอยอัพนิยาย 3 วันต่อตอน ถ้าใครสนใจก็ติดตามอ่านเรื่องนี้ไม่เทแน่นอนครับ ส่วนคนที่สงสัยว่าทำไมถึงไม่แต่งนิยายเรื่องเกิดใหม่เพื่อไปเปลี่ยนโลกต่อ มันก็เป็นเพราะว่าตอนนี้กำลังทำการแก้ไขและปรับปรุงเนิยายเรื่องเกิดใหม่เพื่อไปเปลี่ยนโลก 

2 เนื่องจากการเขียนนิยายเรื่องนี้ เป็นเรื่องที่ 2 ทำให้สำนวนคงที่และไม่มีการเปลี่ยนแปลงสำนวนครับ แต่ว่าเนื่องจากกราฟนี้เป็นดร๊าฟแรก หากมีคำผิดหรือคำตกหล่นประการใดผมก็ขอประทานอภัยมาณที่นี้ด้วยนะครับ ขอบคุณมากครับ 

ปล. เนื่องจากกระผมมีความบกพร่องทางด้านสายตา ถ้าหากการจัดหน้ามีเรื่องใดผิดพลาดก็รบกวนเพื่อนๆนักอ่านช่วยแนะนำได้นะครับว่าต้องการให้จัดหน้าเป็นแบบใดเพราะว่าโปรแกรมอ่านหน้าจอของผมไม่สามารถแยกแยะได้ว่าการจัดหน้าอย่างไรถึงจะเหมาะสมครับขอขอบคุณมากนะครับ