ตอนที่ 8  เริ่มรักษา

ตอนที่ 8  เริ่มรักษา

เสียงร้องโอดครวญถูกเปล่งออกมาจากริมฝีปากบางอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับเสียงดัง แจ๊ะๆ ของแท่งหยกที่กระทบเข้ากับดอกไม้ที่กำลังชื้นแฉะ  เพราะกำลังกลั่นน้ำแสนหวานให้หลั่งไหลออกมาอย่างมากมาย

“ท่านพี่...อื้อ...เจ้าคะ...อื้อ...น้องจะขาดใจแล้ว...อ้า...เบาๆหน่อยเจ้าคะ” จางอวินอวี้ส่งเสียงร้องขอความเมตตาจากลู่อินหยาง เมื่อเขากระหน่ำส่งแท่งหยกเข้าไปในกายของนางอย่างไม่เบาแรง นางทั้งเสียวซ่าน ทั้งวาบหวาม หายใจเข้าออกแทบไม่ทัน จังหวะที่เขากระแทกแท่งหยกเข้าออกรัวเร็วเป็นอย่างมาก

เมื่อได้ยินการร้องขอ ลู่อินหยางจึงลดจังหวะลง แต่ยังคงจับกระแทกแท่งหยกเข้าออกอย่างต่อเนื่อง หยาดน้ำสีใสไหลเยิ้มออกมาตามจังหวะการเคลื่อนตัวของแท่งหยกที่ผลุบเข้าผลุบออกภายในบุปผางาม เขาไม่ปล่อยให้มันไหลออกมาอย่างเสียเปล่า เรียวลิ้นร้ายรีบตวัดเลียกินมันเข้าปากไปจนหมดทันที

“ทรมานหรือไม่” ลู่อินหยางเงยหน้าขึ้นมาจากกึ่งกลางกายสาวของคนตัวเล็กที่นอนหอบกระชั้นอยู่บนเตียง จางอวินอวี้ทำเพียงพยักหน้ารับ เพื่อเป็นการตอบคำถามของเขา

“เดียวพี่จะเอามันออกมาให้”

นางถูกเสียบยัดมาตั้งแต่เช้ามืด ในตอนนี้ ก็ถึงเวลาที่แท่งทรมานนี้จะถูกนำออกไปจากกายของนางแล้ว ลู่อินหยางค่อยๆดึงแท่งหยกจำลองออกจากรูสวาทของนางทีละนิดอย่างเบามือ จนส่วนปลายมันใกล้จะหลุดออกไปจากร่องหลืบโพรงลึก แต่แล้วสิ่งที่นางไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อลู่อินหยางกระแทกแท่งหยกที่ใกล้จะหลุดเข้าไปภายในช่องทางใหม่อีกครั้งอย่างรวดเร็วและรุนแรง จนได้ยินเสียงดัง กึก! เมื่อส่วนปลายชนเข้ากับส่วนลึกที่อยู่ภายใน ทำให้นางจุกจนตาเหลือก มันทั้งเจ็บและแน่น ใบหน้างามบิดเบี้ยวจนดูแทบไม่ได้ นางเสียวสยิวจนน้ำตาเล็ด

ส่วนปลายของแท่งหยกที่ถูกกระทุ้งเข้าไปอย่างรุนแรงพุ่งชนเข้ากับจุดกระสันที่อยู่ภายในส่วนลึกอย่างจัง นางเสียวซ่านจนสะท้าน ร่างกายบอบบางสะดุ้งตัวโหยงพร้อมกับหวีดร้องออกมาอย่างตกใจ

“กรี๊ด...อ้า....อื้อ...จุก...ท่าน..ท่านพี่ท่านแกล้งข้าหรือ...ซี๊ด” จางอวินอวี้พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือและเบาหวิว นางทั้งจุกทั้งแน่น และเสียวสยิวจนแทบบ้า

“ดูสิ รูสวาทของน้องขมิบตอดแท่งหยกของพี่ใหญ่เลย ชอบใช่หรือไม่ หึๆ” ลู่อินหยางหัวเราะออกมาจากลำคอ เมื่อมองลงไปยังช่องทางเบื้องล่างของชายารัก ก็เห็นว่ากลีบงามที่บานออกมากระตุกขมิบแท่งหยกถี่ๆ

ป๊อก! เสียงถอดถอนแท่งหยกออกจากช่องทางเบื้องล่างดังขึ้น ลู่อินหยางจับดึงแท่งหยกออกมาอย่างรวดเร็วโดยที่จางอวินอวี้ยังไม่ทันได้ตั้วตัว ทำให้ร่างบางสะดุ้งตัวโหยง ยกสะโพกขึ้นสูงด้วยความตกใจ พร้อมกับเปล่งเสียงหวีดร้องออกมาดังลั่นอีกครั้ง

“อื้อ...สะ...เสียว” นางเสียววาบไปทั่งช่องท้องและรูสวาท ปากทางอ้ากว้างค้างไม่หุบ เป็นรูกลวงโบ๋ตามขนาดของแท่งหยกที่พึ่งดึงออกไป

“งดงามมาก ชายาของพี่”ลู่อินหยางที่จ้องมองความงามตรงหน้าอย่างไม่วางตา เขาเอ่ยชมนางอย่างไม่หยุดปาก ดอกไม้งามตรงหน้าเขาผลิบานออกมาอย่างงดงามมากจริง ยิ่งกลีบงามๆของมันเผยอบานออกมา แล้วรูตรงกลางกลวงโบ๋ อ้าค้างหุบไม่ลง มันงดงามมากเสียเหลือเกินจนละสายตาออกมาไม่ได้ แต่ถึงอย่างนั่น เขาก็ยังอยากให้ดอกไม้ดอกนี้งดงามมากขึ้นกว่าเดิม เมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ แววตาของเขาก็เปล่งประกายสั่นไหวขึ้นมาทันที เหมือนกับคนที่กำลังจะเจอเรื่องสนุก

“คืนนี้พี่จักเริ่มการรักษาเจ้าแล้วนะน้องหญิง” หลังจากพูดจบ เขาก็เรียกบุรุษร่างใหญ่จำนวนสามคนให้เดินเข้ามาในห้องหอของนางกับเขาทันที

“น้องหญิงเจ้าพร้อมหรือไม่” ลู่อินหยางเอ่ยถามจางอวินอวี้ขึ้น

“พะ พร้อมเจ้าค่ะ” นางตอบรับเสียงติดขัด เนื่องจากรู้สึกหวาดกลัวบุรุษร่างใหญ่ทั้งสามคนที่เข้ามา

“เจ้าไม่ต้องกลัว พี่จะอยู่ข้างๆเจ้าเอง” ลู่อินหยางจับมือของจางอวินวี้เอาไว้แน่น เพื่อให้นางวางใจและปล่อยวางความกังวล แล้วเริ่มทำการรักษา

“ท่านพี่ น้องกลัวเจ้าค่ะ”

“ไม่ต้องกลัว เจ้าเพียงอ้าขาออกจากกันกว้างๆ ให้พวกเขากระทำ”

“ท่านพี่ห้ามไปไหนนะเจ้าคะ”

“พี่สัญญา พี่จะอยู่กับเจ้า”

“เจ้าค่ะ”

“น้องหญิง อยากเริ่มจากผู้ใดก่อน เลือกได้เลย” ลู่อินหยางเอ่ยปากพร้อมกับผายมือไปทางบุรุษทั้งสามที่ยืนเรียงแถวหน้ากระดานอยู่ข้างเตียง ให้นางเป็นผ็เลือกบุรุษที่จะมาเสพสมก่อนคนแรก