บทที่ 153 เมืองหลวงของเผ่าหมาป่า

“นอกจากเรื่องเงินทุนที่จู่ ๆ ก็เพิ่มขึ้นมาอย่างกะทันหันแล้วฉันยังรู้สึกเหมือนกับว่าสมุนไพรที่เขาซื้อไปเป็นวัตถุดิบสำหรับการผลิตน้ำยาต้านพิษ เพียงแต่เรายังไม่มีหลักฐานเท่านั้นเอง” ซิลเวอร์ไลท์แดนซ์ที่อยู่ใกล้ ๆ กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ความจริงมันก็ดูเหมือนจะเป็นฝีมือของอาจารย์เขามากจริง ๆ” ชิงเฟิงกล่าว

“ถ้าเขาใช้สมุนไพรของเราไปปรุงยาต้านพิษขายขวดละ 5 เหรียญเงิน มันก็น่าโมโหมากเกินไปจริง ๆ” ลั่วซืออวี่กล่าว

“ใจเย็น ๆ ไม่ว่ายังไงพวกเราก็ยังไม่มีหลักฐาน อีกอย่างถึงแม้พวกเราจะเก็บสมุนไพรพวกนั้นเอาไว้ แต่พวกมันก็ยังไม่มีประโยชน์” ชิงเฟิงกล่าว

“นั่นแหละที่มันทำให้ฉันโมโหมากที่สุด” ลั่วซืออวี่กล่าว

“ใจเย็น ๆ รอดูกันไปก่อน จินปู้ฮวนเพิ่งซื้อสมุนไพรจากพวกเราไป ถ้าอีก 1 ชั่วโมงมียาต้านพิษออกมาวางขายประมาณ 100 ขวด มันก็หมายความว่าคนที่ขายยาต้านพิษคือจินปู้ฮวนแน่นอน” ฉือมู่กล่าวด้วยแววตาเป็นประกาย

ชายชราไม่เชื่อว่าจินปู้ฮวนจะมีนักปรุงยาใต้สังกัดมากกว่า 30 คน อย่างมากเด็กหนุ่มก็คงจะมีนักปรุงยาในสังกัดเพียงแค่ 10 คนเท่านั้น หากคิดเวลาปรุงยาแต่ละขวดอยู่ที่ 5 นาที ภายใน 1 ชั่วโมงมันก็ควรจะผลิตยาต้านพิษออกมาได้ 120 ขวด

—

1 ชั่วโมงต่อมา

“หัวหน้ามีคนมาขายยาต้านพิษที่ร้านค้าประมูลอีกแล้ว คราวนี้มันมียาต้านพิษออกมาขายมากกว่า 1,000 ขวดครับ” ลูกน้องฉือมู่เข้ามารายงาน

ฉือมู่สบตากับทุกคนด้วยความประหลาดใจ และเหตุการณ์นี้มันก็ทำให้พวกเขารู้สึกสับสนมากกว่าเดิม

“ทำไมถึงมีน้ำยาปล่อยออกมาเยอะขนาดนี้ หรือว่าอีกฝ่ายเริ่มขายล้างสต๊อกแล้วงั้นเหรอ?” ชิงเฟิงพูดอย่างตกใจ

“พวกเราคิดผิดไปจริง ๆ เหรอเนี่ย?” ลั่วซืออวี่กล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“เฮ้อ! ช่างเถอะ ตอนนี้เราควรซื้อน้ำยาต้านพิษมาตุนเอาไว้ก่อน เพราะสมาชิกภายในกิลด์เราก็จำเป็นจะต้องใช้น้ำยาต้านพิษเยอะอยู่เหมือนกัน” ฉือมู่กล่าวพร้อมกับถอนหายใจ ซึ่งในตอนนี้เขาก็เลิกสงสัยจินปู้ฮวนกับลู่หยางแล้ว

กิลด์ของเขาทำสัญญากับสตูดิโอมากกว่า 30 แห่ง และเมื่อมันได้รวมกับผู้เล่นที่เซ็นสัญญาอีกกว่า 500 คน มันก็จำเป็นจะต้องใช้ยาต้านพิษเป็นจำนวนมาก

ฉงป้า, บลัดไทแรนท์, แบล็คบลัดและเซี่ยหยู่เว่ยก็ต้องการน้ำยาต้านพิษเป็นจำนวนมากด้วยเช่นกันเพื่อให้สมาชิกใต้สังกัดของตัวเองไปเคลียร์ดันเจียนหุบเขางูพิษและนำอุปกรณ์กลับมา

“เกมนี้มันช่างเผาผลาญเงินจริง ๆ ถ้าหากใครไม่กล้าลงทุนกิลด์ ๆ นั้นก็คงจะล้าหลังหรือไม่ก็ถูกตัดออกไปจากการแข่งขันในแนวหน้า” ฉือมู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม

สำหรับคนอื่นเงินที่นำมาลงทุนภายในเกมอาจจะเป็นเงินจำนวนมาก แต่สำหรับมหาเศรษฐีที่มีสินทรัพย์หลายแสนล้านแบบเขาแล้ว เงินที่เขานำมาลงภายในเกมยังไม่ถึง 1 ใน 10 ของผลตอบแทนประจำปีของเขาเลยด้วยซ้ำ

เพื่อความเป็นหนึ่งการลงทุนแค่นี้ยังถือว่าเป็นเรื่องสบาย ๆ!

—

ลู่หยางยืนอยู่ที่ชั้น 2 ของร้านค้าประมูลพร้อมกับมองดูยาต้านพิษที่ถูกขายออกไปทีละขวด ๆ ทำให้ภายในไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเขาก็ได้รับเงินกลับมามากกว่า 50 เหรียญทอง

หลังจากได้รับเงินแล้วชายหนุ่มก็ใช้ผ้าคลุมเดินออกมาจากร้าน จากนั้นเขาก็เดินทางไปหาบีเซลที่ค่ายก็อบลิน

“ว่าไงสหาย?” บีเซลโบกมือเรียกลู่หยาง

นักเวทหนุ่มเดินเข้ามาทักทาย 2-3 คำก่อนจะเริ่มพูดเข้าประเด็นว่า

“ฉันอยากไปเผ่าสัตว์อสูรสักหน่อย ขอซื้อเสื้อคลุมปลอมตัวอีก 2-3 อันได้ไหมแล้วฉันก็อยากจะซื้อสูตรน้ำยาต้านพิษอีก 10 เล่มด้วย”

“เผ่าสัตว์อสูร? นั่นเป็นสถานที่ที่อันตรายมากเลยนะ หากนายต้องการจะไปที่นั่นเรือเหาะของเผ่าเราก็จะออกเดินทางจากเมืองซาโรสไปป่าชายแดนในบ่ายวันนี้ ระหว่างเดินทางนายก็สามารถใช้ชื่อของฉันเพื่ออำนวยความสะดวกได้เลย” บีเซลกล่าวพร้อมกับมอบเสื้อคลุมปลอมตัวและสูตรน้ำยาต้านพิษให้กับลู่หยาง

นักเวทหนุ่มจ่ายเงินให้บีเซล 2 เหรียญทอง 50 เหรียญเงิน ก่อนจะพูดว่า

“ขอบคุณมาก เดี๋ยวช่วงบ่ายฉันจะแปลงร่างเป็นนายแล้วเดินทางไปป่าชายแดน”

“ไม่มีปัญหา ถ้างั้นช่วงบ่ายนี้ฉันจะกลับเข้าห้องไปนอน” บีเซลกล่าวก่อนที่จะเดินเข้าไปพักอย่างสบายอารมณ์

ลู่หยางอดที่จะส่งเสียงหัวเราะขึ้นมาไม่ได้ ซึ่งเรื่องนี้ก็ถือได้ว่าเป็นประโยชน์อย่างหนึ่งของการมีค่าชื่อเสียงในบริษัทของบีเซล

 NPC ภายในเกมนี้มีความฉลาดมากจนเกินไป ซึ่งถ้าหากว่าเขาไม่รู้ว่าบีเซลเป็น NPC บางทีเขาก็อาจจะเข้าใจผิดว่าอีกฝ่ายเป็นผู้เล่นได้ง่าย ๆ

หลังออกมาจากค่ายก็อบลิน ลู่หยางก็เดินทางไปยังเมืองซาโรส จากนั้นเขาก็เดินทางไปยังเมืองทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือซึ่งเป็นสถานที่ตั้งค่ายก็อบลินภายในเมือง

เหนือประตูใหญ่ถูกเขียนเอาไว้ด้วยตัวอักษรอันโดดเด่นว่าบริษัทเรือเหาะ และทางด้านหลังก็มีเรือเหาะสีเงินของพวกก็อบลินจอดอยู่

ในช่วงแรกของเกมทางระบบยังไม่ต้องการให้ผู้เล่นเดินทางข้ามไปยังดินแดนของอีกเผ่าพันธุ์ ผู้เล่นที่ต้องการเดินทางไปยังดินแดนของเผ่าสัตว์อสูรจึงจำเป็นจะต้องเดินทางผ่านเรือเหาะของเผ่าก็อบลินเท่านั้น สาเหตุที่ลู่หยางรู้วิธีการเดินทางนี้ก็เพราะในชาติก่อนมันได้มีการเปิดเผยความลับออกมาหลังจากเกมเปิดให้บริการไปนานถึง 5 ปี

นักเวทหนุ่มปลอมตัวเป็นบีเซล ก่อนที่เขาจะตะโกนบอกก็อบลินที่อยู่บนกำแพงค่าย

“เปิดประตู”

ค่ายก็อบลินจะไม่เปิดให้บุคคลภายนอกเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต มีเพียงการแปลงร่างเป็นก็อบลินเท่านั้นถึงจะสามารถเดินทางผ่านประตูเข้ามาได้

“ช่วงนี้ธุรกิจเป็นยังไงบ้าง?” ก็อบลินบนกำแพงค่ายเอ่ยปากทักทายเมื่อได้เห็นว่าอีกฝ่ายคือเผ่าพันธุ์เดียวกัน

“ดีมากเลย” ลู่หยางหยิบเหรียญทองออกมาดีดโชว์ทำให้ก็อบลินภายในค่ายรู้สึกอิจฉาจนตาโต

“จะไปไหน?” ก็อบลินแก่เอ่ยปากถาม

“ป่าชายแดน” ลู่หยางตอบ

“เรือเหาะจะออกเดินทางในอีกครึ่งชั่วโมง” ก็อบลินแก่ตอบ

“ขอบคุณ” ลู่หยางโยนเหรียญทองไปให้กับก็อบลินแก่ จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในเรือเหาะด้วยความช่วยเหลือจากก็อบลินอีกสองคน

เรือเหาะมีความกว้างขวางมากพอที่จะบรรจุผู้เล่นได้ 30 คน แต่ในตอนนี้บนเรือมีก็อบลินอยู่เพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้น

ครึ่งชั่วโมงต่อมาก็อบลิน 2 ตัวก็แก้เชือกของเรือที่ผูกอยู่กับหอคอย ขณะที่ใบพัดท้ายเรือที่เริ่มหมุนเพื่อบังคับให้เรือเหาะบินไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของแผนที่

เมืองซาโรสเป็นเมืองที่ตั้งอยู่ตรงบริเวณชายแดนอยู่แล้ว หลังจากบินผ่านภูเขาสูงและป่าทึบในที่สุดเรือเหาะก็ลงจอดในเมืองนาคานารูบริเวณชายแดนของเผ่าสัตว์อสูร

ระบบ: คุณได้เข้าสู่เขตแดนของเผ่าสัตว์อสูร

การแจ้งเตือนจากระบบถูกประดับด้วยเครื่องหมายคำเตือนสีแดงก่อให้เกิดแรงกดดันต่อผู้เล่นที่ถูกแจ้งเตือน เมื่อลู่หยางเดินออกมาจากค่ายก็อบลิน เขาจึงมองเห็นแต่ NPC ของเผ่าสัตว์อสูรอยู่ทั่วทั้งบริเวณ

บรรยากาศของเมืองนาคานารูค่อนข้างที่จะคล้ายกับเมืองซาโรสมาก ลู่หยางจึงมองหามุมที่ไม่มีคนเพื่อใช้เสื้อคลุมปลอมตัวกลายร่างเป็นผู้เล่นเผ่าสัตว์อสูรหมาป่า

ต่อมานักเวทหนุ่มก็เดินทางไปยังจุดเทเลพอร์ต ก่อนที่เขาจะพูดกับ NPC ว่า

“ขอไปเมืองซิลเวอร์มูนครับ”

“1 เหรียญทอง”

หลังจากชายหนุ่มจ่ายเงินให้กับ NPC ร่างของเขาก็กลายเป็นน้ำแสงสีเงินไปปรากฏตัวภายในเมืองซิลเวอร์มูน

เมืองซิลเวอร์มูนเป็น 1 ใน 9 เมืองหลวงของเผ่าสัตว์อสูร โดยเมืองนี้เป็นเมืองหลวงของเผ่าหมาป่า ย้อนกลับไปในชาติก่อนช่วงที่มีสงครามยึดเมือง ลู่หยางก็เคยร่วมมือกับกิลด์อื่น ๆ เพื่อบุกยึดเมืองแห่งนี้และสังหารราชาหมาป่าซิลเวอร์มูนด้วยมือของตัวเอง

ด้วยเหตุนี้ชายหนุ่มจึงรู้จักแผนผังปราสาทภายในเมืองเป็นอย่างดี แล้วถึงแม้สีสันภายในเมืองจะอยู่ในโทนสีเทาดำ แต่ตามประวัติศาสตร์ของเกมเซคคัลเวิลด์แล้ว เมืองแห่งนี้ก็ถือว่าเป็นหนึ่งในเมืองที่มีการนองเลือดมากที่สุด

จะขยายอำนาจมาถึงนี่เลยหรือมาเอาอะไรกันนะ?