กระดาษใบที่ 10 ม่านแดง

ในที่สุดม่านแดงนั่นมันก็ปิดตัวลงเสียที ฉันรอมันมาตลอดเวลาที่แสงไฟสีขาวส่องลงมาบนม่านตาของฉัน

ฉันก้มหน้าแล้วถอนหายใจกับการแสดงที่เพิ่งจบไป ต่างจากภาพในหัวที่ยังคงดิ้นเร่าไม่ต่างกับโทรทัศน์เก่ายามเมื่อมีสัญญาณแทรกในวันฝนตก

เครื่องสำอางถูกลบออกเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริง ฉันหวังว่ามันจะเป็นเช่นนั้น

ช่อดอกไม้ที่เหี่ยวเฉายังคงอยู่บนโต๊ะตรงหน้า ฉันชอบมองมันเพราะอย่างน้อยมันก็เป็นสิ่งหนึ่งที่หน้าม่านแดงนั่นมอบให้กับฉันเมื่อนานมาแล้ว

คริสตัลเมื่อโดนแสงไฟกับขนนกที่ฟุ้งกระจายยามเมื่อขยับตามเสียงเพลง สิ่งเหล่านั้นมันคือตัวฉันยามเมื่ออยู่หน้าม่านแดง สวยงาม แข็งแรง บาดคมคล้ายมีดยามเมื่อกรีดลงบนเนื้อสด

เหล้าสีอำพันในโหลแก้ว ตอนนี้ฉันกำลังดำดิ่งลงไปกับมัน ฉันแวกว่ายพุ่งตัวไปในจุดที่ลึกที่สุด จนกระทั่งฉันรู้สึกแสบผิวกายเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ มันเคลือบผิวของฉันไม่ต่างไปจากเสื้อคลุมขนนกตอนที่อยู่บนเวที

ฉันอยู่ในจุดที่ลึกที่สุดของน้ำสีอำพันนั้นนานมากพอจนฉันแทบไม่รู้สึกถึงลมหายใจของตัวเอง ฟองอากาศนับร้อยในตอนแรกที่ออกมาจากจมูกตอนนี้มันกำลังหายไป

ฉันรีบถีบตัวจากก้นโหลแก้วนั่นโผล่พ้นน้ำกลิ่นฉุนในวินาทีสุดท้าย ร่างกายที่สะบักสะบอมพยายามพยุงตัวเองคลานขึ้นมาบนฝั่ง แล้วมาหยุดนอนแผ่หลาอยู่บนพรมแคชเมียร์ผืนเก่าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ในขณะที่สายตาของฉันยังคงจับจ้องอยู่ที่ดวงไฟแชนเดอเรีย ดวงไฟที่ทำให้ฉันเผลอคิดถึงดวงไฟสีขาวบนเวที ฉันก็รู้ได้ในทันทีว่าฉันกับคนคนนั้นเราไม่เหมือนกันเลย

อ่อนแอ อ่อนไหว โกรธเกรี้ยว ขี้ขลาด ทั้งหมดมันคือตัวตนฉันคนที่อยู่หลังม่านแดง ฉันคงเป็นเพียงหนังสือเล่มเก่าที่รูปภาพกับตัวหนังสือสีจางจนแทบมองไม่เห็น แถมยังถูกปิดตายอยู่ในตู้หนังสือด้วยความโกรธเคืองโลกใบนี้ ราวกับว่าไม่มีใครมีค่ามากพอที่จะได้เปิดอ่านมัน

“ทั้งหมดมันคือฉัน”

เสียงนั่นมาอีกแล้ว เสียงผู้คน เสียงหัวเราะ เสียงพูดคุยกันโดยไร้แก่นสาร พวกเขากำลังมาอีกแล้ว

แป้ง และ สีแดงถูกแต่งแต้มลงบนใบหน้า ฉันกำลังแปรสภาพเป็นบุคคลที่พวกเขาตั้งใจมาดู จนในที่สุดฉันก็ยืนอยู่หลังม่านแดง เวลากำลังนับถอยหลัง และม่านกำลังเปิดออกในที่สุด

แสงสีขาวสว่างจ้า มันกำลังส่องเข้ามากระทบเข้ารูม่านตาของฉัน มันสว่างวาบจนภาพทุกอย่างกลายเป็นสีขาว ฉันยิ้มออกอย่างควบคุมไม่ได้ มือไม้ท่าทางกลายเป็นฉันอีกคน ฉันพร้อมทำการแสดงแล้ว

ฉันแสดงต่อไป แม้ว่าแสงสว่างนั่นมันจะทำให้ฉันมองไม่เห็นใครเลยก็ตาม แสดงต่อ โกหกทุกคนต่อไป แสดงต่อไปเบื้องหน้าม่านสีแดง เพียงเพื่อหวังว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้ดอกไม้จากพวกเขาอีกครั้ง