บทนำ

​สวัสดีค่ะทุกคนฉันชื่อเพียงฟ้านะคะอายุ21ปีนิสัยก็ไม่มีอะไรมากค่ะเป็นคนสนุกสนานเฮฮาเข้าได้กับทุกคนทุกเพศทุกวัยฉันเป็นคนไทยค่ะแต่ที่ที่ฉันอยู่ไม่ใช้เมืองไทยแต่เป็นอเมริกาฉันได้ทุนการศึกษามาเรียนต่อที่นี่ฉันใช้ชีวิตอยู่ที่นี่มาก็จะเข้าสองปีเต็มแล้วฉันก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยเพราะด้วยที่บ้านฉันไม่ได้มีเงินมากมายขนาดนั้นที่จะต้องเรียนอย่างเดียวโดยไม่ต้องทำอะไรฉันจึงต้องแบ่งเบาภาระของแม่

ที่บ้านของฉันที่ไทยฉันอยู่กับแม่และน้องสาวเราสามคนอยู่ด้วยกันแบบนี้มานานแล้วเพราะด้วยหัวหน้าครอบครัวได้จากพวกเราไปหลายปีแล้วแต่เราก็ไม่เคยท้อแท้หรือหมดหวังที่ไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นเขาแม่จะเลี้ยงดูฉันและน้องมาอย่างดีโดยตลอดแม่เป็นแม่ค้าขายขนมไทยแม่มีฝีมือด้านนี้เพราะยายของฉันเคยเป็นแม่ครัวในวังมาก่อนแม่เลยได้เรียนรู้วิชาจากยายมาบ้างฉันจึงได้ฝีมือด้านนี้จากแม่มาบ้าง คือจะอวดว่าฉันก็ทำอาหารเป็นนะใครได้ไปเป็นแม่ของลูกนี่ถือว่าโชคดีเลยแหละฮ่าๆ

เอาหล่ะแนะนำตัวเองมามากพอสมควรแล้วเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ตอนนี้ฉันกำลังจะไปทำงานพิเศษค่ะคือปกติฉันจะเป็นเด็กเสริฟที่ร้านอาหารไทยในย่านใจกลางเมืองแห่งหนึ่งของที่นี่แต่ด้วยความงกของฉันเองที่ไม่ว่าจะมีงานอะไรเข้ามาก็ตามที่ทำให้ได้เงินและไม่ผิดกฏหมายฉันจะทำหมดค่ะเพราะร้อนเงินฮ่าๆเหมือนวันนี้ที่ฉันต้องไปช่วยเพื่อนทำงานที่ผับแห่งหนึ่งที่เพื่อนฉันทำอยู่แต่นางบอกว่าวันนี้คนจะเยอ​ะ

เป็นพิเศษเพราะเป็นช่วงสิ้นเดือนคนจะมาผ่อนคลายกันเยอะเพื่อนฉันเลยขอให้มาช่วยเสริฟเหล้าดูแลลูกค้าให้หน่อยเพราะช่วงนี้คนขาดและที่สำคัญคือเงินดีมากกกกก

ครืน ครืน ครืน

อ๊าสงสัยยัยมีนจะโทรมาแล้วมั่ง เพื่อนฉันคนนี้เธอชื่อมีนค่ะเธอเป็นคนไทยเหมือนกันแต่ไม่ได้เรียนเหมือนฉันนะเธอมาที่นี่เพื่อมาทำงานเราก็เจอกันตามงานเสริฟร้านอาหารทั่วไปแต่เวลาผ่านไปเราก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนงานบ้างเราเลยไม่ได้ทำที่เดียวกันแต่เราก็จะนัดเจอกันหรือติดต่อกันอยู่บ่อยๆที่มีเวลาฉันก็ถือว่าสนิทกับนางมากที่สุดละเพราะด้วยเป็นคนไทยเหมือนกันด้วยแหละและอายุก็เท่าๆกัน

''ฟ้าแกอยู่ไหนแล้วเนี่ย''มีนมันกรอกเสียงมาตามโทรศัพท์ฟังดูแล้วเหมือนจะกำลังร้อนรนเลย ตาย ตายฉันโดนมันด่าแน่ๆมันยิ่งปากไวอยู่

''กำลังไปแก ใกล้จะถึงแล้วเนี่ย''ฉันตอบมีนไปพร้อมกับทั้งวิ่งทั้งเดินให้เร็วที่สุดเพราะดูจากเวลาแล้วมันใกล้จะเริ่มงานแล้วสงสัยหัวหน้าต้องโวยนางแน่เลยไม่งั้นนางไม่ทำเสียงแบบนี้หรอก ขอโทษนะแกพอดีวันนี้อาจารย์ปล่อยช้าอ่ะฉันไม่ได้ตั้งใจไปสายสักหน่อยจริงๆนะ

''รีบๆเลยนะแกคนอื่นเขามากันหมดแล้วใกล้เวลาแล้วเนี่ย''ว่าแล้วไงโดนบ่นจนได้ ชื้อหวยไม่เคยถูก

''โอเคจร้าาาถึงหน้าร้านแล้ว''ฉันบอกมันไปด้วยเสียงที่คิดว่าหวานสุดๆหล่ะ

''เข้ามาข้างในเลย''แล้วมีนก็กดตัดสายไปฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วเดินเข้ามาข้างในตอนนี้คนยังไม่เยอะเท่าไหร่เพราะพึ่งจะหัวค่ำอยู่มองดูรอบๆร้านโห้ร้านใหญ่เหมือนกันนะเนี่ยที่นี่มีสองชั้น ชั้นบนน่าจะเป็นโซนวีไอพีมั่งเพราะจะแบ่งส่วนเป็นห้องๆที่ดูเป็นส่วนตัวมากไม่มีเงินเข้าไม่ได้นะเนี่ย

''พี่มาร์คค่ะนี่เพียงฟ้าเพื่อนมีนเองค่ะ''หล่อค่ะพี่มาร์คพี่หล่อมากก

''ฟ้านี่พี่มาร์คนะพี่เขาเป็นคนดูแลที่นี่''มีนแนะนำฉันให้รู้จักกับผู้ชายคนนึงที่ชื่อมาร์คดูจากหน้าตาอายุก็น่าจะแก่กว่าฉันไม่กี่ปีเพราะเขาดูยังเด็กๆอยู่เลย ฉันก็ทักทายพี่มาร์คตามมารยาทแล้วพี่เขาก็บอกให้มีนพาฉันเข้ามาเปลี่ยนชุดชึ่งตอนนี้ฉันกำลังยื่นดูตัวเองในกระจกอยู่ว่านี่ฉันเหรอ ตัวฉันจริงๆเหรอ

''ฟ้าแกเสร็จหรือยังฉันเข้าไปนะ''แล้วมันก็เดินเข้ามาโดยที่ฉันยังไม่ได้อนุญาตหรือตอบอะไรเลยแล้วมันจะถามทำไมวะเนี่ยถ้าจะเข้ามาแบบนี้

''อ้าวเสร็จแล้วนิ มั่วทำอะไรอยู่ไปได้แล้วทำงาน''มีนเดินเข้ามาเห็นว่าฉันแต่งตัวเสร็จแล้วเลยดึงฉันออกไปแต่ฉันก็รั้งมีนมันไว้ก่อน

''เดี๋ยวแก คือว่าชุดมันเออ..''ฉันลังเลที่จะออกไปเพราะชุดบ้านี้แต่อย่าเรียกชุดเลยดีกว่าเรียกเศษผ้ายังจะง่ายกว่าใครเป็นคนออกแบบชุดวะเนี่ยฉันอยากจะเห็นหน้าจัง เจ้าของร้านคงจะเป็นไอ้พวกอาเสี่ยเฒ่าหัวงูแน่ๆเลยที่ชอบแอบมองเด็กในร้านแต่งตัวแบบนี้นุ่งน้อยห่มน้อยหึ้ยโรคจิตชะมัด ฉันคิดแล้วทำท่าขนลุกไปด้วย

''ทำงานในผับก็ต้องใส่แบบนี้แหละแก คนอื่นเขาก็ใส่กันไม่มีใครเขามองแกหรอกน่ะ''มีนมันบอกฉันเป็นเชิงประมาณว่ารำคาญแล้วนะอี่นี่จะอะไรนักหนาเรื่องมากซิบมาก็สายยังจะมามีปัญหาอีก

''แต่มันโป๊มากเลยนะแก''ฉันพูดแล้วดึงกระโปรงอันน้อยนิดลงมาเพื่อที่จะมาปกปิดขาอ่อนของฉันบ้างแต่มันก็ไม่มีความหมายอะไรเลยเพราะไม่ได้ช่วยเลยจริงๆผ้ามันแค่คืบเดียวจริงๆนะฉันไม่ได้โกหกเชื่อเถอะขอร้อง(จร้าไรท์เชื่อแล้ว)

''เอาน่าแก ท่องไว้เงินๆๆๆ''พอพูดถึงเรื่องเงินฉันก็ตาโตมาทันทีเลยค่ะ และที่ฉันตกลงรับงานนี้ก็เพราะเรื่องนี้แหละเพราะมีนมันบอกว่าเงินดีมากฉันเลยตอบตกลงแบบไม่คิดไม่ถามอะไรเลย จึงต้องมามีปัญหากับชุดบ้านี่ไงแต่ไม่เป็นไรว่ะวันเดียวไม่มีใครเขารู้จักฉันหรอกและที่นี่ก็ค้อนข้างมืดพอสมควรและคนก็เยอะคงจะจริงอย่างที่มันบอกคงไม่มีใครเขามองเขาสนใจหรอก

''แกก็รู้ว่าฉันเป็นทาสเงินยังจะเอามาล้อฉันอีก''ฉันบอกมีนออกไป แล้วมันเลยส่ายหัวให้ฉันในความงกของฉัน

''อ้าวสองคนมีนเพียงฟ้ามัวทำอะไรกันอยู่ลูกค้าเริ่มมาเยอะแล้วนะออกไปช่วยเพื่อนๆดูลูกค้าได้แล้ว''พี่มาร์คเดินมาตามฉันกับมีนคงจะไม่เห็นเราสองคนเลยเดินมาดูว่าทำไมยังไม่ไปทำงานสักทีแต่พี่มาร์คเขาหล่อจริงๆนะดูนิ่งๆน่ากลัวนิดๆ

''อ๋อกำลังจะไปพอดีค่ะ ไปแก''มีนหันไปตอบพี่มาร์คแล้วดึงแขนฉันออกมาเลย มีนมันก็แนะนำให้ฉันรู้จักกับเพื่อนเด็กเสริฟด้วยกันแล้วก็สอนงานฉันเล็กน้อยเพราะไม่ต้องบอกอะไรมากฉันเป็นงาอยู่แล้วแค่บอกบางอย่างที่ต้องทำหรือต้องรู้เกี่ยวกับกฎของร้านนี้เท่านั้น ฉันก็เดินเสริฟดูแลลูกค้าไปเรื่อยๆตอนนี้เริ่มที่จะเป็นงานมากขึ้นแล้ว แต่ก็มีลูกค้าบางคนที่ชอบมาแตะเนื้อต้องตัวฉันตีก้นบ้างหละจับมือจับไม้บ้างหล่ะฉันก็พยายามหลีกเลี่ยงเอาตัวรอดไปเรื่อยๆคือเจอเรื่องแบบนี้มาก็บ่อยแค่นี้สบายมากเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว

"โห้!!ใครว่ะ''ฉันตลึงไปเลยค่ะเขาเป็นใครทำไมถึงหล่อแบบนี้ตอนอยู่ในท้องแม่แม่เขาให้กินอะไรหน่ะทำไมถึงได้ออกมาหล่อขนาดนี้งือออเพียงฟ้าอยากได้จะเอาๆๆๆ(ใจเย็นๆนะลูกเราเป็นนางเอกอย่าลืมนะ)คือเขาเดินมาพร้อมกับผู้ชายอีกสองคนที่ความหล่อนี้คือกินกันไม่ลงเลยจริงๆพวกเขาเป็นใครกันนะทำไมคนในร้าถึงได้มองกันขนาดนั้นโดยฉะเพราะสาวๆที่มองอย่างกะจะกลืนกินพวกเขาไปทั้งตัว(หนึ่งในนั้นก็ฉันหล่ะ55)

ตอนนี้พวกเขาเดินขึ้นไปชั้นสองแล้วน่าจะเป็นพวกวีไอพีนะเพราะเห็นเด็กในร้านก้มหัวให้รวมถึงพี่มาร์คด้วยหรือไม่ก็พวกคนมีอำนาจลูกค้าประจำอะไรประมาณนี้มั่ง เห้อ!!แต่ช่างเถอะทำงานต่อค่ะเราก็ได้แค่มองอ่ะนะใครเขาจะมาสนใจมามองเด็กเสริฟอย่างฉัน เพราะคนพวกนี้ก็คิดแค่ว่าเรามาขายตัวกันทั้งนั้นคือเจอจนชินอ่ะ

''เพียงฟ้า!!''ใครวะมาเรียกตอนนี้คนกำลังยุ่งเลยเหนื่อยก็เหนื่อยคนเยอะซิบหาย

''มีอะไรค่ะพี่มาร์ค''ฉันหันไปตามเสียงที่เรียกฉัน ก็เป็นพี่มาร์คที่เรียกให้ฉันไปหางือคนหล่อให้ไปหาอ่ะ

''เดี๋ยวเราช่วยเอาเหล้าไปเสริฟในห้องทำงานนายใหญ่ให้หน่อยนะ''นายใหญ่เหรอใครอ่ะ เจ้าของร้านเหรอดีเลยอยากเห็นหน้าอยู่พอดีคนที่ออกแบบชุดเนี่ย

''เออ..ได้ค่ะ''ฉันตอบพี่มาร์ค

''ห้องทำงานอยู่ชั้นสองนะฝั่งขวามือ พี่ฝากด้วย''พี่มาร์คบอกฉันแล้วก็เดินออกไปดูความเรียบร้อยภายในร้านแต่คือก่อนที่จะไปเขายิ้มให้ฉันอ่ะคือพี่มาร์คเขานี่ก็หล่อใช้ได้เลยนะงือออเพียงฟ้ารู้สึกดีจังวันนี้เจอแต่คนหล่อๆ

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

​ตอนนี้ฉันมาถึงหน้าห้องที่พี่มาร์คบอกแล้วคือยืนรำลึกชาติอยู่นานมากจนพี่ผู้ชายที่ยืนเฝ้าหน้าห้องสองคนมองแล้วมองอีก ฉันเลยตัดสินใจเคาะประตูเพื่อขออนุญาตเข้าข้างในอีกครั้ง แต่คนข้างในก็ยังไม่มีเสียงตอบรับมาว่าให้เข้าหรือไม่ให้เข้าฉันก็ไม่กล้าเข้าไปไงกลัวจะรบกวนเวลาทำงานของเขาหรือป่าวลองอีกครั้งแล้วกันวะ

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

​ฉันลองเคาะอีกครั้งแล้วเงียบฟังเสียงแต่ก็ยังเงียบไม่มีเสียงใดๆฉันเลยตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป ฉันค่อยๆเปิดประตูเข้ามาเล็กน้อยเดินก้มหน้าเข้ามาพอเข้ามาในห้องได้สำเร็จฉันก็เงยหน้าขึ้นมามองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

''เออ..ขอโทษนะคะ แต่ฉันเคาะประตูแล้วไม่มีใครตอบเลยเปิดเข้ามา''ฉันเงยหน้าขึ้นมา พร้อมกับบอกคนข้างในแล้วก็ต้องยิ่งตกใจกว่าเดิมเพราะคนที่อยู่ข้างในนี่คือผู้ชายสามคนเมื่อกี้ที่ฉันยืนมองชื่นชมในความหล่อของเขาอยู่ยิ่งได้มองใกล้ๆยิ่งหล่อโคตรๆอ่ะหล่อแบบไม่มีที่ติเลยโอ้ยตายแล้วพ่อจ๋าแม่จ๋าหนูจะไม่ไหวแล้วแพ้คนหล่อ

''จะยืนอีกนานไหม''แล้วก็มีเสียงอันเยือกเย็นปลุกฉันให้ตื่นจากความคิดบ้าๆฉันสะดุ้งเล็กน้อยเขาคนนั้นที่ฉันแอบมองเมื่อกี้

''อ่ะ..เออ..ขะขอโทษค่ะ''ฉันพูดออกไปพร้อมเดินไปวางถาดเหล้าลงที่โต๊ะที่มีผู้ชายหน้าหล่อนั่งอยู่สองคนส่วนคนที่พูดกับฉันเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน เอ๊ะอย่าบอกนะว่าเขาคือเจ้าของร้านนายใหญ่เหรอเขาไม่เหมือนที่ฉันคิดไว้เลยเพราะดูจากหน้าตาอายุก็น่าจะห่างกับฉันไม่มากนะเป็นถึงเจ้าของผับเลยเหรอ

''นั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ''เมื่อหมดหน้าที่ของฉันแล้วฉันเลยขอตัวออกมา แต่พวกเขาทั้งสามก็นั่งนิ่งไม่พูดอะไรแต่มีคนนึงที่เขายักคิ้วให้ฉันเป็นเชิงว่าไปเถอะ เมื่อเห็นแบบนั้นฉันเลยหมุนตัวกลับเพื่อที่จะออกจากห้องนี้

''เดี๋ยว!!''เสียงเยือกเย็กเรียกฉัน ฉันนี้สะดุ้งเลยทำอะไรผิดวะ แล้วฉันก็ค่อยๆหันหลังกลับไปมองเขาที่นั่งหน้าโหดอยู่ที่โต๊ะทำงานแต่ถึงจะทำหน้าโหดแต่ก็โคตรหล่ออ่ะ ส่วนเพื่อนเขาสองคนก็มองหน้าเขาเหมือนแปลกใจว่าเรียกฉันทำไมอีก ฉันเลยถามเขาออกไป

''จะรับอะไรเพิ่มหรือป่าวค่ะนายใหญ่''ฉันถามคนหน้าโหดตรงหน้าออกไปคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายหรือคนจ่ายเงินให้ฉันนั้นเองฉันต้องทำตัวดีๆสิเดี๋ยวเขาไม่พอใจไม่ให้เงินทำไงหล่ะไม่ได้นะเรื่องนี้เพียงฟ้ายอมไม่ได้

"พึ่งมาทำงานเหรอ''เขาถามฉันแล้วมองหน้าฉันนิ่งๆแบบไร้ความหมายไม่ได้สื่อความรู้สึกอะไรออกมา แล้วเขาจะมารู้สึกอะไรกับแกหล่ะเพียงฟ้าหวังอะไรอยู่คะตื่นๆค่ะ

"คือฉันไม่ใช้พนักงานที่นี่หรอกค่ะ วันนี้แค่มาช่วยเพื่อน''ฉันตอบเขาก็จริงนิไม่ใช้พนักงานของร้านแค่มาหารายได้เสริมค่ะ

''เธอชื่ออะไร''