บทที่ 202 เจ้าของโรงพยาบาล

“แค่ได้เห็นหน้าเอลิซ เฮียก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ” น้ำเสียงอ่อนหวานยวบยาบที่ผมเอื้อนเอ่ยกับเธอ อีกทั้งยังลูบหัวเธอเบา ๆ ด้วยความรักใคร่ที่มากล้น ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าความขุ่นมัวที่มีต่อเธอก่อนหน้านั้นได้มลายหายไปจนสิ้นแล้ว