Realm of Tales : Road To Fantasy Warfare (AU) บทที่ 11 แม่ของแจ้ (?) และการโจมตีครั้งที่สอง

        “จะไปตัวเมืองแล้ว ไม่สนใจแล้ว...” ลีพึมพำ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเขาเห็นป้ายวางระเกะระกะอยู่นอกบ้านเต็มไปหมดเลย

        “ใครมาทำป้ายล่ะเนี่ย?” ลีถาม “แจ้ ลุงพี”

        “อะไรเหรอ?” ลุงพีถาม

        “ใครมาตั้งป้ายไว้?” ลีพูด

        “ทำไม?” ลุงพีถาม

        “อยู่ข้างนอกเต็มเลย” ลีตอบ และออกมาอ่านป้ายแต่ละป้ายดู เกือบทุกอันได้เขียนแต่เลข 303 เหมือนกันหมดเลย

        “อะไรนะเจ้านายเขาใบ้หวยหรือเปล่า?” แจ้ถาม

        “เปล่า” ลีตอบ “นี่มันอะไรเนี่ย ให้เบอร์โทรหรือเปล่า แล้วตรงนู้นเขียนอะไรกัน?”

        มีอยู่ป้ายหนึ่งที่เขียนไม่เหมือนชาวบ้านเขา คือมันเขียนไว้ว่า ‘เจ้าคือผู้ที่ถูกเลือก’ ลีจึงบอกว่า “ขอบคุณครับ เป็นผู้ที่ถูกเลือกเรื่องอะไรเหรอ” แถมไม่ได้มีแค่ป้ายอย่างเดียว มีหินเนเธอร์แร็ก (Netherrack) ที่จุดไฟติดอยู่ตรงกลางป้ายด้วย

        “ว่ายังไง?” ลุงพีถาม

        “ใครก็ไม่รู้เล่นพิเรนทร์” ลีตอบ “ตั้งป้ายหน้าบ้านเป็นเลข 303 เต็มไปหมดแล้วบอกว่าพวกเราคือผู้ที่ถูกเลือก”

        “ผมว่าเขาใบ้หวยให้เจ้านายนะ” แจ้พูด

        “ไม่ได้ใบ้หวยหรอก” ลีตอบ

        “บอกว่าพวกเราเป็นผู้ที่ถูกเลือกอย่างนั้นเหรอ” ลุงพีพูด แต่ก็ไม่ได้สังเกตว่าหลานชายหยิบขวานจากในหีบใหญ่ออกไปจัดการถอนป้ายให้หมด

        “วางซะเกลื่อนเลย ป้ายเขาไว้ใช้ประโยชน์เยอะแยะ” ลีพูด “เดี๋ยวฉันจะเอาป้ายไปตั้งอย่างอื่น อย่าให้รู้นะว่าใครทำ”

        เมื่อลีถอนป้ายเสร็จแล้ว (ได้มาทั้งหมดสิบสองอันถ้วน) ลีจึงออกเดินทางไปยังตัวเมืองทันที เขาต้องหาคำตอบ ทั้งเรื่องของเคมีคอลเอ็กซ์ คนที่หายไปในเมือง และเรือที่ล่ม

        ระหว่างทางเขาได้เจอร่องเหวที่กล่าวไปในบทที่ 9 ด้วย แต่ลีก็ยังเผชิญหน้ากับเจ้าซอมบี้ตัวใหญ่กล้ามโตอยู่ แต่ลีไม่อยากเผชิญหน้าโดยตรง ดังนั้นลีจึงอ้อม แต่ระหว่างทางเจอเจ้าตัวประหลาดผิวเขียวออกมาจากบ่อน้ำจะมาทำร้ายลี ลีจึงจัดการฆ่าทิ้ง จนกระทั่งได้หนังของสิ่งที่เรียกว่า มนุษย์น้ำ (อย่าจำสับสนกับอควาแมนจากดีซีนะ อันนั้นคนละตัว)

        ลีรีบเลี่ยงไม่ให้ซอมบี้ตัวใหญ่กล้ามโตไล่ตามทัน เพื่อปกป้องไม่ให้ขวดยาเคมีคอลเอ็กซ์หายไป แล้วจากนั้นจึงบึ่งเข้าไปในบ้านที่เขาเจอซอมบี้ตัวใหญ่กล้ามโตทันที และเขาก็เจอเนื้อไก่สิบเอ็ดชิ้นที่อยู่ในเตาเฟอร์แนนซ์ แล้วก็ขึ้นไปดูข้างบน เขาพบหีบใหญ่ที่ซ่อนดอกแดนดิไลออน (Dendelion) กับเมล็ดฟักทอง ซึ่งลีหวังว่าจะได้สร้างสโนวี่ด้วย ซึ่งระหว่างที่เขาเดินไปรอบ ๆ บ้าน เขาก็สังเกตว่ามันมีเศษซากของการระเบิดเกิดขึ้นอยู่ด้วย

 

        หลังจากเดินจนมืดค่ำแล้ว ลีจึงรีบกลับไปยังบ้าน โดยเขาไม่ต้องการให้แจ้เห็นเนื้อไก่เผาในมือของเขา ไม่อย่างนั้นแจ้โกรธแย่ ดังนั้น ลีจึงข้ามแม่น้ำไปโดยภาวนาว่า อย่ามีดราวน์ด (Drowned) หรือ ซอมบี้ใต้น้ำ มาดักโจมตีเขาอีกเลย คราวนี้เขาเห็นบ้านง่ายมากเพราะได้สร้างหอสูงไว้ ลีจึงปักคบเพลิงไม้ไว้ข้างบนหอสูง และรีบกลับไปบ้านทันทีเพราะเห็นว่าพวกฮอสไตล์ม็อบกำลังซ่อนอยู่ในป่าฝนแล้ว

        “ได้อะไรมาบ้าง?” ลุงพีถาม

        “ไม่ได้อะไรเลย” ลีตอบ “แต่ผมเจออันนี้ หนังของมนุษย์น้ำ”

        ลีได้ถือหนังมนุษย์น้ำให้แจ้กับลุงพีดู

        “มนุษย์น้ำที่เป็นอควาแมนอะเปล่า?” แจ้ถาม

        “ไม่ใช่มั้ง” ลุงพีตอบ “ไม่ใช่อควาแมนจากดีซีหรอก”

        “แล้วผมก็ได้เมล็ดฟักทองด้วย” ลีพูด “ผมหวังว่า ภายภาคหน้าเราจะได้สมาชิกใหม่”

        “สโนวี่ใช่ไหม?” ลุงพีถาม

        “ถูกต้องนะครับ” ลีตอบ

        “โอ๊ย ให้ตายเถอะ นิทานขวดแก้วที่ผมเล่าไปนี่เจ้านายยังไม่พออีกเหรอ?” แจ้ถาม “เจ้านายรักลูกสาวมากกว่าผมอีก”

        “ต่อให้นิทานหรือไม่ ฉันก็รักเท่าเทียมกันอยู่แล้ว” ลีตอบ “และใช่ ฉันยอมรับว่ามันอาจจะเหมือนกับเวลาเราได้ของเล่นใหม่แล้วตอนแรกเหมือน ๆ มันเห่อ สักพักเดี๋ยวก็เบื่อไปเอง เหมือนกับที่ฉันเคยอธิบายไปแล้วไม่ใช่เหรอ”

        “เหรอ” แจ้บอก “แล้วเรื่องยานี่เจ้านายได้อะไรมา?”

        “ไม่เลย” ลีตอบ “ไม่มีอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่ยาพวกนี้สามารถเปลี่ยนพวกปีศาจและโกเล็มให้เป็นมากกว่าเก่าแหละ แต่ฉันคงใช้กับนายไม่ได้หรอก เพราะลุงพีให้คำตอบฉันมา”

        “ลุงพีพูดถูก ไม่ควรใช้กับผมหรอก ใช้ไปก็เท่านั้น” แจ้เสริม “ตัวผมยิ่งกะหร่องอยู่”

        “ใช่ ปีกกับขานายไม่มีแรงเลย” ลีพูด และทันเห็นเชือกที่หลุดในบ้านพอดีเลยรีบล่ามแจ้กลับมาไว้กับเสาก่อน ดีที่แจ้ไม่ได้ออกไปจากบ้าน

        “อุตส่าห์เนียนได้ใจละ” แจ้พูด

        “ทำไม จะออกเหรอ” ลีถาม

        “ใช่ จะออกไปเดินเล่น” แจ้ตอบ

        “ที่นี่ไม่ปลอดภัย...” ลีพูดกับแจ้ก่อนจะออกมา แล้วพบกับไก่ตัวเมียอีกตัว แล้วหันไปบอกแจ้ว่า “มีแฟนมาหาน่ะ”

        “ชื่ออะไรเหรอครับ?” ลีถามไก่

        “ชื่อจ้า” ไก่ตัวเมียตอบ (Jaa The Chicken)

        “มาทำอะไรครับ?” ลีถาม

        “มาหาแจ้” จ้าตอบ

        “เป็นอะไรกับแจ้ครับ?” ลีถาม

        “เป็นแม่ของแจ้” จ้าตอบ

        “แจ้!! แม่มาหา!!” ลีเรียกแจ้

        “แม่ของผมไม่ได้อยู่แถวนั้นซะหน่อย!!” แจ้ร้อง

        “อย่าไปพูดอย่างนี้สิ นายเกิดมาจากแม่นายนะ ถ้านายไม่มีแม่นายจะเกิดได้ยังไง” ลีบอก

 

        วันต่อมา...

        ลีได้ออกมาพบกับโครงกระดูก นึกว่าจ้ากลายเป็นโครงกระดูกไปแล้ว ดังนั้นลีจึงออกไปจัดการกับเจ้าโครงกระดูกทิ้ง แต่ก็เพิ่งมาเห็นจ้ายังอยู่หน้าบ้านอยู่เลย

        ลีจัดการปลูกเมล็ดฟักทองให้ครบ จนกระทั่งเห็นจ้าเข้าไปในบ้านแล้วเรียบร้อย

        “เข้าไปหาแจ้แล้วเหรอ?” ลีร้อง

        “อุ้ย! คุณมาทำอะไรที่นี่?” ลุงพีถาม

        “มาหาแจ้ค่ะ” จ้าตอบ และบอกแจ้ว่า “ลูกแม่”

        “คุณไม่ใช่แม่ผม! แม่ผมอยู่อีกโลกหนึ่งนะ!!!” แจ้ร้อง

        “แจ้ไปพูดอย่างนั้นได้ยังไง!!” ลีตะโกนและรีบเข้าบ้านทันที แล้วบอกจ้าว่า “แม่ครับ ๆ เอาน้ำชากระดูกผีไหมครับ? แหะ ๆ”

        “กระดูกผี จะแทะได้ไหมนั่นน่ะ ไก่ไม่มีฟันเหมือนสัตว์กินเนื้อ จะไปกินได้ยังไง” ลุงพีบอกลี

        “ไม่เป็นไรหรอกลูก แค่เห็นแจ้ แม่ก็มีความสุขแล้ว” จ้าตอบ

        “เอ่อ...คุณจ้า...” ลุงพีพูดกับจ้า “ความเป็นมาเป็นยังไงเหรอครับ?”

        “แจ้ทำไมเงียบล่ะ?” ลีถาม

        “ผมไม่มีแม่อย่างเขา” แจ้ตอบ “ผมรู้จักแม่ของผมได้แค่นิดเดียว ผมลืมตาขึ้นมาผมก็เห็นลุงพีอย่างเดียว ดีที่ผมไม่นึกว่าลุงพีคือแม่ของผม”

        “นี่ แจ้ ลุงพีเป็นคน นายเป็นไก่ แม่นายก็ต้องเป็นไก่สิ” ลีบอกแจ้ “หรือจะให้แม่นายเป็นแมว?”

        “ไม่เป็นไรหรอกลูก” จ้าบอกลี “แม่เข้าใจดี”

        “งั้นแม่จ้าอยู่กับลุงพีและแจ้ก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะออกไปหาอะไรกิน” ลีบอก

        “กลับมาเร็ว ๆ นะลูก” จ้าตอบ

        “ขนลุกกับเสียงแม่จริง ๆ” ลีพึมพำแล้วรีบออกไปขุดหาของในถ้ำต่อเลย แถมยังอดนึกถึงครอบครัวในจินตนาการของลีไม่ได้ มีแม่แล้ว แต่ยังเหลือพ่อกับมิกกี้ แต่ก่อนจะไปถึงขั้นนั้นได้ ลีต้องหาเหล็กในถ้ำให้ได้ก่อน ระหว่างที่เขาค้นหาของ ลีก็นึกถึงความสุขที่สองแม่ลูกกับลุงพีจะได้คุยกัน ซึ่งระหว่างทางที่ทางมันแยกไป มันดูน่ากลัวจนลีแทบไม่กล้าเข้าไปเลย แต่เมื่อเจอเหล็กแล้ว ลีต้องหลังชนฝาเพราะไม่รู้ว่าตัวอะไรจะตามมาทำร้ายลีหรือไม่

 

        สุดท้าย ลีก็จำเป็นต้องกลับไปขุดในบ้านเพราะว่าในถ้ำหาเหล็กยากเกินไป แต่ระหว่างทางกลับลีกลับพบกับซอมบี้หมวกเหล็กถืออีเต้อเข้ามาแล้วแค่ตัวเดียว ลีจึงได้ใจมองซอมบี้ ซึ่งมันวิ่งหมุนวน ไม่มาทำร้ายลีสักที ลีจึงบอกซอมบี้ไปว่า

        “ก่อนที่พี่จะฆ่าผม พี่ไปฝึกวิ่งมาใหม่เถอะ พี่ยังวิ่งหมุนวนไปมา ทำอะไรผมไม่ได้หรอก”

        จากนั้นลีจึงทิ้งซอมบี้ตัวนั้นให้วิ่งวนไปเรื่อย ๆ อยู่อย่างนั้น แต่การจะกลับไปบ้านมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เพราะเขาได้ยินเสียงเพลงที่คุ้นเคยเหมือนกับตอนที่เขาเจออุกกาบาตตก และเขาก็พบว่า อุกกาบาตลูกที่สองมันตกใกล้ ๆ บ้านของเขาเลย!

        “สงสัยจะได้ใช้หอสูง ๆ ก็วันนี้แหละ” ลีพูด จากนั้นก็รีบปีนขึ้นหอสูงทันที เขาไม่คิดเลยว่าการถล่มระลอกสองจะเกิดขึ้น แถมเกิดใกล้บ้านเสียด้วย

        ลีรีบปิดทางที่จะขึ้นไปบนพื้นชั้นแรกของหอสูง และเฝ้ามองดูเหตุการณ์ด้านล่าง เขาพบว่า ที่บ้านของเขาถูกพวกถือดาบเข้าไปรื้อถึงข้างในแล้ว

        “โอย บ้านฉัน! หมดกัน!” ลีรำพัน

        “คราวนี้มาเป็นฝูงอีกแล้วเรอะ!!” เสียงลุงพีดังขึ้นจากในบ้าน และตัวถือดาบก็ถูกลุงพีถีบกระเด็นทีละตัว

        “ได้โปรดเถอะพวกพี่” ลีบอกซอมบี้เหล่านั้น “ปล่อยผมไปเถอะครับ ผมกับลุงพีและแจ้อยู่อย่างสงบสุขแล้วแท้ ๆ”

        ลีไม่คิดชีวิตจึงกระโดดลงไปจากหอสูงแล้วล่อให้พวกถือดาบออกมา แต่พวกถือดาบที่ต่อตัวก็กระโดดลงมาได้

        “แจ้!!” ลีร้อง

        “อะไรเจ้านาย” แจ้ถาม “ว้ากกกก!!! ทำไมมาเยอะขนาดนั้น!!!”

        “อย่าถามเลย!! ลุงพี ช่วยผมหน่อย!!” ลีตะโกนตอบ

        “เออ! ฉันกำลังจะไปช่วยอยู่เนี่ย!!” ลุงพีตะโกนบอก เขาออกมาพร้อมกับถือดาบเอ็นเดอไรต์ไป

        “มิน่าล่ะ บอกกันจังว่าเป็นผู้ที่ถูกเลือก เลือกได้ตรงเผงเป๊ะเลย” ลีพูด จากนั้นก็ลงไปใต้แม่น้ำเพื่อลวงพวกหมวกเหล็ก แต่หารู้ไม่ว่ามันสามารถดำน้ำลงมาได้ แถมข้างใต้ยังมีพวกดราวน์ดที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ บ้างก็ถือเปลือกหอย (Nautilus Shells) บ้างก็ถือเบ็ดตกปลา (Fishing Rod) บ้างก็ถือหอกสามง่าม (Trident) ที่สามารถขว้างใส่ศัตรูได้อีก ซึ่งช่วงที่สู้ใต้น้ำ อาจได้ของอะไรมาเยอะมาก ทั้งเนื้อปลาค็อด (Cods) เนื้อปลาแซลมอน (Salmons) รวมถึงได้ทั้งเปลือกหอย เบ็ดตกปลา และหอกสามง่ามที่พวกดราวน์ดถือมาด้วย แถมยังต้องระแวงไม่ให้เขาตีโดนพวกโลมา (Dolphins) อีก

        “เออใช่ เจ้าพวกซอมบี้มันแพ้ไฟ!” ลีคิดได้ดังนั้นจึงผุดขึ้นมาจากแม่น้ำ รีบเก็บของทุกอย่างที่ดร็อปมา แล้วบึ่งกลับไปบ้านเพื่อเอาตัวจุดไฟ ส่วนลุงพีก็สู้กับพวกถือดาบถ่วงเวลาไปพักหนึ่งก่อนที่ลีจะกลับมาพร้อมกับตัวจุดไฟ และลีเข้าไปช่วยจัดการล่อทั้งพวกถือดาบและพวกถืออีเต้อออกจากลุงพีส่วนหนึ่ง แล้วจากนั้นก็ไล่ตีพวกมันไปทีละตัว แต่ด้วยความที่พวกมันมาบุกเยอะขนาดนั้น ขนาดลียังสู้ไม่ไหว แล้วลุงพีจะเหลือเหรอ?

        ลีรีบขนเอาของบางส่วนรวมถึงขวดยาเคมีคอลเอ็กซ์ออกมาจากบ้านของเขา แล้วรีบไต่ขึ้นไปบนหอสูงทันที

        “คืนนี้ไม่ได้นอนหลับฝันดีแน่เลย” ลีพูด จากนั้นเขาก็ตั้งโต๊ะคราฟต์ใหม่แล้วมองดูดวงอาทิตย์ตกอย่างน่าผิดหวัง “โอ้โห...ซวยแล้ว”