บทที่ 148 ใบหน้าที่ใสซื่อ!!

ดวงตาที่โรยราไปตามอายุและความเสียใจ เริ่มมีน้ำตาใสเอ่อคลอออกมา เธอทำได้เพียงเงยหน้าขึ้นเพื่อทำให้หยาดน้ำตาไหลกลับลงไปที่เดิม

ก่อนที่ความหลังจะพรั่งพรูเข้ามาในโสตประสาทที่ยังมีความทรงจำอัดแน่นอยู่...