บทที่ 142 หึงแม้กระทั่งผู้หญิง

เขาที่ยังคงทำหน้าตาขึงขัง ส่งเสียงฮึดฮัดขู่เรน่า แสดงอาการหึงจนออกนอกหน้า

“เฮียเป็นอะไรคะเนี้ย ตั้งสติก่อนไหมคะ นี่เรน่าเขาเป็นผู้หญิงนะ เฮียจะมาหึงพร่ำเพรื่อแบบนี้ไม่ได้นะคะ” ฉันประคองหน้าเขาให้หันกลับมามองหน้าฉัน เพราะเขาเอาแต่จ้องเขม็งหันไปทำหน้าดุใส่เรน่าอย่างไม่ยอมวางตา

“เฮียค่ะ ฟังเอลิซอยู่ไหมเนี้ย” ฉันที่เริ่มหงุดหงิด เพราะเขาเอาแต่ฝืนใบหน้าไม่ยอมหันกลับมามองฉัน

“เฮีย!!” ฉันที่เริ่มมีน้ำโหเพิ่มขึ้นทุกทีที่เขายังดื้อไม่ยอม